این دومین به‌روزرسانی رسمی این مطالعه مروری است. این نسخه در ابتدا در سال 1998 منتشر شده و پیش‌تر در 2009 به‌روزرسانی شد. فشار خون بالا (که به‌عنوان «هیپرتانسیون» شناخته می‌شود) همراه با سن افزایش می‌یابد و بیش‌ترین سرعت افزایش را بعد از 60 سالگی دارد. هیپرتانسیون سیستولیک بسیار بیش‌تر از هیپرتانسیون دیاستولیک با بیماری‌های قلبی‌عروقی مرتبط است و بیش‌تر در افراد مسن‌تر رخ می‌دهد. دانستن مزایا و مضرات درمان ضدپرفشاری خون برای هیپرتانسیون در این گروه سنی و هم‌چنین به‌طور جداگانه برای اشخاص 60 تا 79 ساله و افراد 80 سال به بالا اهمیت زیادی دارد.

اهداف اولیه
● سنجیدن اثرات درمان دارویی ضدفشار خون بالا در مقایسه با دارونما (placebo) یا عدم درمان بر مرگ‌ومیر به هر علتی در افراد 60 سال یا بالاتر مبتلا به هیپرتانسیون سیستولیک یا دیاستولیک خفیف تا متوسط
اهداف ثانویه
● سنجیدن اثرات درمان دارویی ضدفشار خون بالا در مقایسه با دارونما یا عدم درمان بر موربیدیتی و مرگ‌ومیر اختصاصی قلبی‌عروقی در افراد 60 سال یا بالاتر مبتلا به هیپرتانسیون سیستولیک یا دیاستولیک خفیف تا متوسط
● تعیین کمیت نرخ انصراف به دلیل عوارض جانبی درمان دارویی ضدفشار خون بالا در قیاس با دارونما یا عدم درمان در افراد 60 سال یا بالاتر دچار هیپرتانسیون سیستولیک یا دیاستولیک خفیف تا متوسط

کارشناس اطلاعات گروه هیپرتانسیون در کاکرین در بانک‌های اطلاعاتی زیر به دنبال کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل ‌شده تا 24 نوامبر 2017 جست‌وجو کرد: پایگاه ثبت تخصصی هیپرتانسیون در کاکرین، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails)؛ MEDLINE Ovid (از 1946)؛ Embase (از 1974)، پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت و ClinicalTrials.gov. ما با نویسندگان مقالات مرتبط در مورد کار‌های منتشر‌شده و منتشر‌نشده بیش‌تر تماس گرفتیم.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل ‌شده با حداقل دوره یک‌ساله مربوط به مقایسه دارودرمانی ضدپرفشاری خون در مقابل دارونما یا عدم درمان و ارائه داده‌های موربیدیتی و مرگ‌ومیر برای بیماران بزرگسال (بیش‌تر یا مساوی با 60 سال) مبتلا به پرفشاری خون که به صورت فشار خون بالاتر از 140.90 میلی‌متر جیوه تعریف شده باشد.

پیامدهای ارزیابی‌شده عبارت بودند از مرگ‌ومیر به هر علتی؛ موربیدیتی و مرگ‌ومیر قلبی‌عروقی؛ موربیدیتی و مرگ‌ومیر مغزی‌عروقی (cerebrovascular)؛ موربیدیتی و مرگ‌ومیر بیماری عروق کرونر؛ و انصراف از مطالعه به دلیل عوارض جانبی. ما تعریف موربیدیتی و مرگ‌ومیر قلبی‌عروقی را اصلاح کردیم تا در صورت امکان حملات ایسکمی گذرا (transient ischaemic attacks) را حذف کنیم.

این به‌روزرسانی شامل یک کارآزمایی بیشتر (MRC‐TMH 1985) است. شانزده کارآزمایی (26795= N) در بزرگسالان سالم 60 سال یا بالاتر (میانگین سنی 4.73 سال) سرپا مبتلا به هیپرتانسیون سیستولیک و/یا دیاستولیک متوسط تا شدید (متوسط 182.95 میلی‌متر جیوه) از کشورهای صنعتی غربی، واجد شرایط ورودی بودند. اغلب این کارآزمایی‌ها درمان خط اول با دیورتیک تیازیدی (thiazide diuretic) را برای مدت درمانی میانگین 3.8 سال ارزیابی کردند.
درمان دارویی ضدپرفشاری خون، منجر به کاهش مرگ‌ومیر به هر علتی (شواهد با قطعیت بالا؛ 11% با کنترل در مقابل 10.0% با درمان؛ خطر نسبی (RR): 0.91؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.85 تا 0.97)؛ موربیدیتی و مرگ‌ومیر قلبی‌عروقی (شواهد با قطعیت متوسط؛ 13.6% با کنترل در مقابل 9.8% با درمان؛ RR: 0.72؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.68 تا 0.77)؛ موربیدیتی و مرگ‌ومیر مغزی‌عروقی (شواهد با قطعیت متوسط؛ 5.2% با کنترل در برابر 3.4% با درمان؛ RR: 0.66؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.59 تا 0.74) و موربیدیتی و مرگ‌ومیر بیماری عروق کرونر (شواهد با قطعیت متوسط؛ 4.8% با کنترل در برابر 3.7% با درمان؛ RR: 0.78؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.69 تا 0.88) شد. خروج از مطالعه به خاطر عوارض جانبی، با درمان افزایش یافت (شواهد با قطعیت پایین؛ 5.4% با کنترل در برابر 15.7% با درمان؛ RR: 2.91؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.56 تا 3.30). در سه کارآزمایی محدود به افراد مبتلا به هیپرتانسیون سیستولیک ایزوله، مزایای گزارش‌شده مشابه بودند.
این مرور سیستماتیک جامع، شواهدی اضافی را فراهم کرده که کاهش مشاهده‌شده در مرگ‌ومیر، عمدتا به دلیل کاهش در زیرگروه بیماران 60 تا 79 سال بود (شواهد با قطعیت بالا؛ RR: 0.86؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.79 تا 0.95). اگرچه موربیدیتی و مرگ‌ومیر قلبی‌عروقی در هر دو زیرگروه 60 تا 79 سال (شواهد با قطعیت متوسط؛ RR: 0.71؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.65 تا 0.77) و 80 سال یا بالاتر (شواهد با قطعیت متوسط؛ RR: 0.75؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.65 تا 0.87) به‌طور چشمگیری کاهش یافته بود، بزرگی مقدار کاهش مطلق خطر میان بیماران 60 تا 79 سال احتمالا بیش‌تر بود (3.8% در مقابل 2.9%). کاهش در موربیدیتی و مرگ‌ومیر قلبی‌عروقی عمدتا به علت کاهش در موربیدیتی و مرگ‌ومیر مغزی‌عروقی بود.

درمان بزرگسالان سالم 60 سال یا بالاتر مبتلا به هیپرتانسیون سیستولیک و/یا دیاستولیک متوسط تا شدید با داروهای ضدفشار خون بالا، منجر به کاهش مرگ‌ومیر به هر علتی، موربیدیتی و مرگ‌ومیر قلبی‌عروقی، موربیدیتی و مرگ‌ومیر مغزی‌عروقی و موربیدیتی و مرگ‌ومیر بیماری عروق کرونر شد. اکثر شواهد سودمندی مرتبط با جمعیت پیشگیری اولیه با استفاده از یک تیازید به عنوان درمان خط اول است.