چه عواملی در اجرای راهکار‌های جایگزینی پزشک-پرستار در مراقبت‌های اولیه تاثیر دارد؟

هدف از این مطالعه مروری چه بود؟
در این مرور مطالعات کیفی کاکرین («سنتز شواهد کیفی»)، ما دیدگاه‌ها و تجربیات افراد را در مورد انتقال وظایف از پزشکان به پرستاران در مراقبت‌های اولیه سلامت مورد بررسی قرار دادیم. ما مطالعات مربوط به این موضوع را گردآوری کرده و 66 مطالعه را وارد کردیم (69 مقاله).
این سنتز، با مرور دیگر کاکرین که اثربخشی انتقال وظایف را از پزشکان به پرستاران در مراقبت‌های اولیه ارزیابی می‌کند، مرتبط است.

پیام‌های کلیدی
ممکن است بیماران، پزشکان و پرستاران، استفاده از پرستاران را برای ارائه خدماتی که معمولا توسط پزشکان ارائه می‌شود، بپذیرند. اما احتمالا این کار به نوع خدمات بستگی دارد. پرستارانی که وظایف اضافی دارند، از پزشکان انتظار احترام و همکاری دارند و خواهان منابع مناسب؛ سیستم‌های خوب ارجاع؛ رهبران باتجربه؛ نقش‌های شفاف؛ و مشوق‌های کافی، آموزش و نظارت هستند. بااین‌حال، این نیاز‌ها همیشه برآورده نمی‌شوند.

در این مطالعه مروری چه چیزی مورد بررسی قرار گرفت؟
بسیاری از افراد به دلیل کمبود کارکنان در زمینه مراقبت‌های سلامت در جایی که زندگی می‌کنند، مراقبت‌های لازم را دریافت نمی‌کنند. دولت‌ها در سراسر جهان برای حل این مشکل راه‌حل‌های مختلفی را امتحان می‌کنند. یک راه‌حل احتمالی این است که وظایف را از کارکنان متخصص‌تر سلامت به کارکنان کمتر متخصص انتقال دهند، برای مثال انتقال وظایف خاص از پزشکان به پرستاران.
در این مرور، ما به دنبال مطالعاتی بودیم که چگونگی دیدگاه‌ها و تجربیات بیماران، پرستاران، پزشکان و سایرین را در مورد این راه‌حل‌ها و این‌که چه چیزی می‌تواند بر موفقیت آن‌ها تاثیر بگذارد، بررسی کردند.

نتایج اصلی این مطالعه مروری چه بودند؟
ما 66 مطالعه (69 مقاله) را در مرور خود وارد کردیم، 11 مطالعه از کشور‌های با درآمد پایین یا متوسط و 55 مطالعه از کشور‌های با درآمد بالا بودند. این مطالعات تعدادی را از عوامل موثری که به نظر می‌رسید اجرای راهکار‌های جایگزینی پزشک-پرستار را تحت تاثیر قرار می‌دهد، یافتند. عوامل زیر بر اساس یافته‌هایی هستند که ما آن‌ها را دارای اطمینان متوسط یا بالا ارزیابی کردیم:
بیماران در بسیاری از مطالعات اطلاعات اندکی ‌در مورد نقش پرستاران و تفاوت بین مراقبت مبتنی بر رهبری پرستار و مراقبت مبتنی بر رهبری پزشک در اختیار داشتند. آن‌ها هم‌چنین در مورد نوع وظایفی که پرستاران باید ارائه دهند، دیدگاه‌های متنوعی داشتند. هنگامی که وظایف بیش‌تر پزشکی بود، آن‌ها پزشکان را ترجیح می‌دادند اما پرستاران را برای مراقبت‌های پیشگیرانه و پیگیری‌ها می‌پذیرفتند. پزشکان نیز در اکثر مطالعات ترجیح می‌دادند که پرستاران فقط وظایف «غیرپزشکی» را انجام دهند. پرستاران در انجام این کار راحت بودند، و بر این باور بودند که آن‌ها در انجام وظایف گسترده‌ای صلاحیت دارند، اما به ویژه بر کارهایی تأکید می‌کردند که در ماهیت، بیش‌تر به صورت ارتقای سلامت/ پیشگیرانه بودند.
بیماران در اکثر مطالعات تصور می‌کردند که پرستاران بسیار آسان‌تر از پزشکان در دسترس هستند. پزشکان و پرستاران هم‌چنین جایگزینی و همکاری پرستار-پزشک را راهی برای افزایش دسترسی افراد به مراقبت و بهبود کیفیت و استمرار مراقبت می‌دانستند.
پرستاران تصور می‌کردند که روابط نزدیک پزشک و پرستار و اعتماد پزشک به پرستاران و پذیرش آن‌ها برای شکل دادن به نقش آن‌ها مهم است. اما پرستارانی که به‌تنهایی کار می‌کنند، اغلب ارتباط را با پزشکان دشوار می‌دانند.
پرستاران احساس کردند که هنگام انجام وظایف جدید، مهارت‌های جدیدی را کسب کرده‌اند. اما پرستاران خواهان آموزش بیش‌تر و بهتری بودند. آن‌ها فکر می‌کردند که آموزش بیش‌تر باعث افزایش مهارت، رضایت شغلی و انگیزه آنها می‌شود و آن‌ها را مستقل‌تر می‌کند.
پرستارانی که وظیفه پزشکان را برعهده داشتند، این را فرصتی برای پیشرفت شخصی، به‌دست آوردن احترام بیش‌تر و بهبود کیفیت مراقبت‌هایی می‌دانستند که می‌توانستند به بیماران ارائه دهند. شرایط کاری بهتر و مشوق‌های مالی نیز پرستاران را به سمت انجام وظایف جدید تشویق کرد. هنگامی‌که این کار باعث کاهش بار کاری پزشکان شد، از همکاری با پرستاران قدردانی کردند.
پزشکان و پرستاران به اهمیت دسترسی به منابع اشاره کردند، از جمله کارکنان، تجهیزات و لوازم کافی؛ سیستم‌های خوب ارجاع؛ رهبران باتجربه؛ نقش‌های شفاف؛ و آموزش و نظارت کافی. اما آن‌ها غالبا مشکلاتی در رابطه با این موضوعات داشتند. آن‌ها هم‌چنین به اسناد بسیار زیادی اشاره کردند که هنگام انتقال وظایف از پزشکان به پرستاران، نیاز به تکمیل داشتند.

این مطالعه مروری تا چه زمانی به‌روز بود؟
ما به جست‌وجوی مطالعاتی پرداختیم که قبل از 28 جون 2018 منتشر شدند.