چهارشنبه 19 اردیبهشت 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Htay Htay, David W Johnson, Kathryn J Wiggins, Sunil V Badve, Jonathan C Craig, Giovanni FM Strippoli et al . Biocompatible dialysis fluids for peritoneal dialysis. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-2620-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-2620-fa.html
Htay Htay* 
, David W Johnson , Kathryn J Wiggins , Sunil V Badve , Jonathan C Craig , Giovanni FM Strippoli , Yeoungjee Cho
, David W Johnson , Kathryn J Wiggins , Sunil V Badve , Jonathan C Craig , Giovanni FM Strippoli , Yeoungjee Cho
پیشینه
محلول‌های زیست‌سازگار دیالیز پریتونئال (PD)، شامل محلول‌های PH خنثی و محصول تجزیه گلوکز پایین (GDP) و icodextrin، پیش از این نشان داده‌اند که برخی از پیامدهای سطح بیمار را به‌طور مطلوبی تحت تاثیر قرار می‌دهند، هرچند براساس مطالعاتی با کیفیتی کمتر از حد مطلوب بنا شده‌اند. اخیرا چندین کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs ؛randomised controlled trails) اضافی برای ارزیابی محلول‌های زیست‌سازگار در بیماران PD منتشر شده‌اند. این یک بهروزرسانی از مروری است که نخستین بار در سال 2014 منتشر شد.
اهداف
این مرور با هدف بررسی مزایا و آسیب‌های محلول‌های زیست‌سازگار PD در مقایسه با محلول‌های استاندارد PD در بیمارانی که PD را دریافت می‌کنند، انجام شد.
روش های جستجو
ما پایگاه ثبت تخصصی گروه کلیه و پیوند را در کاکرین تا 12 فوریه 2018 از طریق تماس با متخصص اطلاعات با استفاده از کلمات جست‌وجوی مرتبط با این مرور جست‌وجو کردیم. مطالعات در پایگاه ثبت تخصصی از طریق جست‌وجوها در CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ خلاصه‌مقالات کنفرانس، پورتال جست‌وجوی پایگاه ثبت بین‌المللی کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) و ClinicalTrials.gov شناسایی شدند.
معیارهای انتخاب
همه RCTها و شبه – RCTs با حضور کودکان و بزرگسالانی وارد شدند که به مقایسه اثرات محلول‌های زیست‌سازگار PD (pH خنثی، لاکتات – بافرشده، GDP پائین؛ pH خنثی، بی‌کربنات (± لاکتات) – بافرشده، GDP پائین؛ پلیمر گلوکز (icodextrin) در PD پرداخته بودند. مطالعات محلول‌ها با پایه آمینواسید خارج شدند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده داده‌ها را در زمینه کیفیت مطالعه و پیامدها استخراج کردند. خلاصه برآوردهای اثر با استفاده از یک مدل اثرات تصادفی به دست آمدند، و نتایج به صورت خطرهای نسبی (RR) و 95% فاصله اطمینان (CI) برای متغیرهای طبقه‌ای و تفاوت‌های میانگین (MD) یا تفاوت‌های میانگین استاندارد شده (SMD) و 95% فاصله اطمینان (CI) برای متغیرهای پیوسته بیان شدند.
نتایج اصلی
این بهروزرسانی مرور شامل 42 مطالعه واجد شرایط (3262 شرکت‌کننده) شامل شش مطالعه جدید (543 شرکت‌کننده) می‌شود. به طور کلی 29 مطالعه (1971 شرکت‌کننده) pH خنثی، محلول PD با GDP پائین را با محلول معمول PD مقایسه کردند و 13 مطالعه (1291 شرکت‌کننده) icodextrin را با محلول معمول PD مقایسه کردند. خطر سوگیری (bias) برای تولید توالی در سه مطالعه، برای پنهان‌سازی تخصیص در سه مطالعه، سوگیری فرسایش در 21 مطالعه و سوگیری گزارش‌دهی انتخابی پیامد در 16 مطالعه، بالا ارزیابی شد.
محلول PD با pH خنثی، GDP پائین در برابر محلول PD با گلوکز معمول استفاده از محلول PD با pH خنثی، GDP پائین، حفظ عملکرد باقی‌مانده کلیه (RRF) را بهبود بخشید (15 مطالعه؛ 835 شرکت‌کننده: SMD: 0.19؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.05 تا 0.33؛ شواهد با قطعیت بالا). این میزان، تقریبا معادل میانگین تفاوت: mL/min/1.73 m2 0.54؛ (95% فاصله اطمینان (CI): 0.14 تا 0.93) در نرخ فیلتراسیون گلومرولی است. حفظ بهتر RRF در تمام دوره‌های پیگیری مشهود بود، حفظ بیشتر RRF با افزایش دوره پیگیری، به‌طور پیشرونده‌ای، دیده شد. استفاده از محلول PD با pH خنثی، GDP پائین هم‌چنین باعث بهبود حفظ حجم ادرار باقی‌مانده شد (11 مطالعه؛ 791 شرکت‌کننده: mL/day 114.37 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 47.09 تا 181.65؛ شواهد با قطعیت بالا). در شواهدی با قطعیت پائین، محلول‌های PD با pH خنثی، GDP پائین در مقایسه با محلول‌های معمول PD ممکن است تفاوت اندک یا عدم تفاوت در اولترافیلتراسیون 4 ساعته پریتونئال ایجاد کنند (9 مطالعه؛ 414 شرکت‌کننده: SMD: 0.42-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.74- تا 0.10-) که این میزان، تقریبا معادل میانگین تفاوت 69.72 mL (16.60 تا 122.00 mL) کمتر در اولترافیلتراسیون پریتونئال است و ممکن است نسبت دیالسات را به کراتینین پلاسما (10 مطالعه؛ 746 شرکت‌کننده: MD: 0.01؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.00 تا 0.03)، شکست تکنیک یا مرگ را افزایش دهند.
مشخص نیست آیا استفاده از محلول‌های PD با pH خنثی، GDP پائین تفاوتی را در خطر وقوع پریتونیت، بستری شدن در بیمارستان، عوارض جانبی (6 مطالعه؛ 519 شرکت‌کننده) یا درد حین خروج ادرار (1 مطالعه؛ 58 شرکت‌کننده: RR: 0.51؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.24 تا 1.08) ایجاد می‌کنند یا خیر.
پلیمر گلوکز (icodextrin) در برابر محلول PD با گلوکز معمول شواهدی با قطعیت متوسط نشان می‌دهند که icodextrin احتمالا اپیزودهای اضافه‌بار کنترل نشده مایعات (2 مطالعه؛ 100 شرکت‌کننده: RR: 0.30؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.15 تا 0.59) و اولترافیلتراسیون تقویت شده پریتونئال (4 مطالعه؛ 102 شرکت‌کننده: mL/d 448.54 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 289.28 تا 607.80) را بدون به خطر افتادن RRF (4 مطالعه؛ 114 شرکت‌کننده: SMD: 0.12؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.26- تا 0.49؛ شواهد با قطعیت پائین) کاهش می‌دهد که این میزان تقریبا معادل میانگین کلیرانس کراتینین 0.30 mL/min/1.73m2 بیشتر (0.65 تا 1.23 بیشتر) یا برون‌ده ادراری (3 مطالعه؛ 69 شرکت‌کننده: mL/d -88.88 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 356.88- تا 179.12؛ شواهد با قطعیت پائین) است. مشخص نیست استفاده از icodextrin منجر به هر گونه تفاوتی در عوارض جانبی می‌شود یا خیر (5 مطالعه؛ 816 شرکت‌کننده)، شکست تکنیک یا مرگ می‌شود یا خیر
محلول PD با pH خنثی، GDP پائین در برابر محلول PD با گلوکز معمول استفاده از محلول PD با pH خنثی، GDP پائین، حفظ عملکرد باقی‌مانده کلیه (RRF) را بهبود بخشید (15 مطالعه؛ 835 شرکت‌کننده: SMD: 0.19؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.05 تا 0.33؛ شواهد با قطعیت بالا). این میزان، تقریبا معادل میانگین تفاوت: mL/min/1.73 m2 0.54؛ (95% فاصله اطمینان (CI): 0.14 تا 0.93) در نرخ فیلتراسیون گلومرولی است. حفظ بهتر RRF در تمام دوره‌های پیگیری مشهود بود، حفظ بیشتر RRF با افزایش دوره پیگیری، به‌طور پیشرونده‌ای، دیده شد. استفاده از محلول PD با pH خنثی، GDP پائین هم‌چنین باعث بهبود حفظ حجم ادرار باقی‌مانده شد (11 مطالعه؛ 791 شرکت‌کننده: mL/day 114.37 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 47.09 تا 181.65؛ شواهد با قطعیت بالا). در شواهدی با قطعیت پائین، محلول‌های PD با pH خنثی، GDP پائین در مقایسه با محلول‌های معمول PD ممکن است تفاوت اندک یا عدم تفاوت در اولترافیلتراسیون 4 ساعته پریتونئال ایجاد کنند (9 مطالعه؛ 414 شرکت‌کننده: SMD: 0.42-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.74- تا 0.10-) که این میزان، تقریبا معادل میانگین تفاوت 69.72 mL (16.60 تا 122.00 mL) کمتر در اولترافیلتراسیون پریتونئال است و ممکن است نسبت دیالسات را به کراتینین پلاسما (10 مطالعه؛ 746 شرکت‌کننده: MD: 0.01؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.00 تا 0.03)، شکست تکنیک یا مرگ را افزایش دهند.
مشخص نیست آیا استفاده از محلول‌های PD با pH خنثی، GDP پائین تفاوتی را در خطر وقوع پریتونیت، بستری شدن در بیمارستان، عوارض جانبی (6 مطالعه؛ 519 شرکت‌کننده) یا درد حین خروج ادرار (1 مطالعه؛ 58 شرکت‌کننده: RR: 0.51؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.24 تا 1.08) ایجاد می‌کنند یا خیر.
پلیمر گلوکز (icodextrin) در برابر محلول PD با گلوکز معمول شواهدی با قطعیت متوسط نشان می‌دهند که icodextrin احتمالا اپیزودهای اضافه‌بار کنترل نشده مایعات (2 مطالعه؛ 100 شرکت‌کننده: RR: 0.30؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.15 تا 0.59) و اولترافیلتراسیون تقویت شده پریتونئال (4 مطالعه؛ 102 شرکت‌کننده: mL/d 448.54 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 289.28 تا 607.80) را بدون به خطر افتادن RRF (4 مطالعه؛ 114 شرکت‌کننده: SMD: 0.12؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.26- تا 0.49؛ شواهد با قطعیت پائین) کاهش می‌دهد که این میزان تقریبا معادل میانگین کلیرانس کراتینین 0.30 mL/min/1.73m2 بیشتر (0.65 تا 1.23 بیشتر) یا برون‌ده ادراری (3 مطالعه؛ 69 شرکت‌کننده: mL/d -88.88 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 356.88- تا 179.12؛ شواهد با قطعیت پائین) است. مشخص نیست استفاده از icodextrin منجر به هر گونه تفاوتی در عوارض جانبی می‌شود یا خیر (5 مطالعه؛ 816 شرکت‌کننده)، شکست تکنیک یا مرگ می‌شود یا خیر
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
این مرور به‌روزشده شواهدی را تقویت می‌کند که محلول‌های PD با pH خنثی، GDP پائین، RRF و حفظ حجم ادرار را با قطعیت بالا بهبود می‌بخشد. این اثرات ممکن است مربوط به افزایش انتقال محلول پریتونئال و کاهش اولترافیلتراسیون پریتونئال باشد، اگرچه شواهد برای این پیامدها، به دلیل ناهمگونی قابل‌توجه و کیفیت کمتر از مطلوب روش‌شناسی، قطعیت پائینی دارند. تجویز icodextrin، اولترافیلتراسیون پریتونئال را افزایش داده و اضافه‌بار کنترل‌نشده مایع را با قطعیت متوسط کاهش داد. اثرات محلول‌های PD با pH خنثی، GDP پائین یا icodextrin بر پریتونیت، بقای تکنیک و بقای بیمار هم‌چنان نامشخص هستند و به RCT بیشتر با کیفیت بالا و با قدرت کافی نیاز دارند.
خلاصه به زبان ساده
مایعات زیست‌سازگار دیالیز برای دیالیز پریتونئال
موضوع چیست؟
دیالیز پریتونئال نوعی از درمان دیالیز برای افراد مبتلا به نارسایی کلیوی است که در خانه ارائه می‌شود. بیماران نیاز دارند استفاده از محلول‌های دیالیز پریتونئال برای انجام دیالیز با وارد کردن محلول در شکم‌شان استفاده کنند. دیالیز پریتونئال از لایه پوششی شکم با نام «غشا پریتونئال» به عنوان یک فیلتر استفاده می‌کند که از طریق آن مواد سمی و مایعات از بدن خارج می‌شوند. طول عمر دیالیز پریتونئال می‌تواند در اثر آسیب غشای پریتونئال محدود شود که تا حدودی ناشی از محلول‌های دیالیز پریتونئال «غیر دوستانه» از نظر بیولوژیکی هستند که اسیدی و حاوی سطوح بالایی از گلوکز و محصولات حاصل از شکست گلوکز هستند. برای غلبه بر این موانع، محلول‌های دیالیز پریتونئال زیست‌سازگار (مثلا با PH خنثی و سطح پایینی از محصولات شکست گلوکز یا با یک جایگزین گلوکز مانند icodextrin) با هدف فراهم کردن مزایایی برای بیمار تولید شده‌اند.
ما چه کاری را انجام دادیم؟
ما مروری را بر منابع برای بررسی مزایا و آسیب‌های ناشی از استفاده از محلول‌های دیالیز پریتونئال زیست‌سازگار انجام دادیم.
ما چه چیزی را یافتیم؟
ما 42 مطالعه (3262 شرکت‌کننده) را شناسایی کردیم که اثرات این محلول‌ها را بر پیامدهای بیمار بررسی کرده بودند. هنگامی‌که با محلول‌های دیالیز مرسوم مقایسه شدند، دریافتیم که محلول‌های دیالیز پریتونئال با PH خنثی، سطح پائین محصولات شکست گلوکز منجر به حفظ بهتر عملکرد کلیه خود بیمار از جمله برون‌ده ادراری می‌شود. بیمارانی که محلول‌های دیالیز پریتونئال بدون گلوکز (icodextrin) را دریافت کردند، حذف مایع بیش‌تری را با دیالیز به دست آوردند و 70 درصد کمتر احتمال داشت که دچار اپیزودهای کنترل‌نشده ناشی از اضافه‌بار مایع شوند. هیچ آسیب قابل‌توجهی با هیچ کدام از محلول‌های دیالیز پریتونئال زیست‌سازگار شناسایی نشد. بسیاری از مطالعات به دلیل حجم نمونه کوچک، مدت‌زمان پیگیری کوتاه‌مدت، کیفیت روش‌شناسی کمتر از حد مطلوب، و گزارش‌دهی متناقض پیامدها محدود بودند. در نتیجه، اثرات محلول‌های دیالیز پریتونئال زیست‌سازگار بر طول زمانی که بیمار قادر به ماندن روی دیالیز باشد یا زنده بماند، نامشخص است.
نتیجه‌گیری‌ها
در مقایسه با بیماران تحت دیالیز پریتونئال که با محلول‌های دیالیز مرسوم درمان شدند، بیمارانی که با محلول‌های زیست‌سازگار درمان می‌شوند با مزایای مهمی از جمله حفظ بهتر عملکرد کلیه خود و حجم ادرار با محلول‌های دیالیز پریتونئال با PH خنثی، سطح پائین محصولات شکست گلوکز روبه‌رو خواهند شد و پیشگیری موثرتری از اضافه‌بار مایع ناشی از حذف بیشتر مایع مرتبط با دیالیز با icodextrin خواهند داشت. مشخص نیست این مزایا به بیماران کمک می‌کنند که مدت طولانی‌تری روی دیالیز پریتونئال بمانند یا بیشتر زندگی کنند و انجام مطالعات بیش‌تری مورد نیاز است.
دیالیز پریتونئال نوعی از درمان دیالیز برای افراد مبتلا به نارسایی کلیوی است که در خانه ارائه می‌شود. بیماران نیاز دارند استفاده از محلول‌های دیالیز پریتونئال برای انجام دیالیز با وارد کردن محلول در شکم‌شان استفاده کنند. دیالیز پریتونئال از لایه پوششی شکم با نام «غشا پریتونئال» به عنوان یک فیلتر استفاده می‌کند که از طریق آن مواد سمی و مایعات از بدن خارج می‌شوند. طول عمر دیالیز پریتونئال می‌تواند در اثر آسیب غشای پریتونئال محدود شود که تا حدودی ناشی از محلول‌های دیالیز پریتونئال «غیر دوستانه» از نظر بیولوژیکی هستند که اسیدی و حاوی سطوح بالایی از گلوکز و محصولات حاصل از شکست گلوکز هستند. برای غلبه بر این موانع، محلول‌های دیالیز پریتونئال زیست‌سازگار (مثلا با PH خنثی و سطح پایینی از محصولات شکست گلوکز یا با یک جایگزین گلوکز مانند icodextrin) با هدف فراهم کردن مزایایی برای بیمار تولید شده‌اند.
ما چه کاری را انجام دادیم؟
ما مروری را بر منابع برای بررسی مزایا و آسیب‌های ناشی از استفاده از محلول‌های دیالیز پریتونئال زیست‌سازگار انجام دادیم.
ما چه چیزی را یافتیم؟
ما 42 مطالعه (3262 شرکت‌کننده) را شناسایی کردیم که اثرات این محلول‌ها را بر پیامدهای بیمار بررسی کرده بودند. هنگامی‌که با محلول‌های دیالیز مرسوم مقایسه شدند، دریافتیم که محلول‌های دیالیز پریتونئال با PH خنثی، سطح پائین محصولات شکست گلوکز منجر به حفظ بهتر عملکرد کلیه خود بیمار از جمله برون‌ده ادراری می‌شود. بیمارانی که محلول‌های دیالیز پریتونئال بدون گلوکز (icodextrin) را دریافت کردند، حذف مایع بیش‌تری را با دیالیز به دست آوردند و 70 درصد کمتر احتمال داشت که دچار اپیزودهای کنترل‌نشده ناشی از اضافه‌بار مایع شوند. هیچ آسیب قابل‌توجهی با هیچ کدام از محلول‌های دیالیز پریتونئال زیست‌سازگار شناسایی نشد. بسیاری از مطالعات به دلیل حجم نمونه کوچک، مدت‌زمان پیگیری کوتاه‌مدت، کیفیت روش‌شناسی کمتر از حد مطلوب، و گزارش‌دهی متناقض پیامدها محدود بودند. در نتیجه، اثرات محلول‌های دیالیز پریتونئال زیست‌سازگار بر طول زمانی که بیمار قادر به ماندن روی دیالیز باشد یا زنده بماند، نامشخص است.
نتیجه‌گیری‌ها
در مقایسه با بیماران تحت دیالیز پریتونئال که با محلول‌های دیالیز مرسوم درمان شدند، بیمارانی که با محلول‌های زیست‌سازگار درمان می‌شوند با مزایای مهمی از جمله حفظ بهتر عملکرد کلیه خود و حجم ادرار با محلول‌های دیالیز پریتونئال با PH خنثی، سطح پائین محصولات شکست گلوکز روبه‌رو خواهند شد و پیشگیری موثرتری از اضافه‌بار مایع ناشی از حذف بیشتر مایع مرتبط با دیالیز با icodextrin خواهند داشت. مشخص نیست این مزایا به بیماران کمک می‌کنند که مدت طولانی‌تری روی دیالیز پریتونئال بمانند یا بیشتر زندگی کنند و انجام مطالعات بیش‌تری مورد نیاز است.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری:
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1396/11/23 | انتشار: 1397/8/4
