شنبه 1 اردیبهشت 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Dirk Stengel, Johannes Leisterer, Paula Ferrada, Axel Ekkernkamp, Sven Mutze, Alexander Hoenning. Point-of-care ultrasonography for diagnosing thoracoabdominal injuries in patients with blunt trauma. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-2589-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-2589-fa.html
Dirk Stengel* 
, Johannes Leisterer , Paula Ferrada , Axel Ekkernkamp , Sven Mutze , Alexander Hoenning
, Johannes Leisterer , Paula Ferrada , Axel Ekkernkamp , Sven Mutze , Alexander Hoenning
پیشینه
سونوگرافی بر بالین بیمار (POCS ؛point‐of‐care sonography) به‌عنوان یک روش غربالگری انتخابی برای ترومای مشکوک بدن در بسیاری از بخش‌های اورژانس در سراسر جهان ظهور کرده است. بهترین کاربرد شناخته‌شده آن FAST (سونوگرافی شکمی متمرکز برای تروما) است. این تکنولوژی که تقریبا در همه جا موجود است، می‌تواند در هنگام احیا اجرا شود، و بیماران یا پرسنل در معرض اشعه قرار نگیرند. در حالی که بسیاری از نویسندگان بر ویژگی خاص POCS تأکید کرده‌اند، حساسیت آن در میان مطالعات به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای متفاوت بود. هدف این مرور، گردآوری بهترین شواهد موجود در مورد دقت تشخیصی پروتکل‌های تصویربرداری POCS در شرایط ترومای بلانت توراکوابدومینال (thoracoabdominal) بود.
اهداف
تعیین دقت تشخیصی POCS برای تشخیص و رد کردن مایع آزاد، آسیب‌های ارگان، ضایعات عروقی، و سایر آسیب‌ها (مانند پنوموتوراکس (pneumothorax)) در مقایسه با منبع استاندارد تشخیصی (توموگرافی کامپیوتری (CT)، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، توراکوسکوپی (thoracoscopy) یا توراکوتومی (thoracotomy)، لاپاراسکوپی (laparoscopy) یا لاپاراتومی (laparotomy)، اتوپسی (کالبدشکافی) (autopsy) یا ترکیبی از این موارد) در بیماران مبتلا به ترومای بلانت.
روش های جستجو
ما Ovid MEDLINE (از 1946 تا جولای 2017) و Ovid Embase (از 1974 تا جولای 2017)؛ هم‌چنین PubMed (از 1947 تا جولای 2017)، را با استفاده از منابع تعریف‌شده به صورت آینده‌نگر و استراتژی بازیابی داده جست‌وجو کردیم. ما هم‌چنین کتابخانه کاکرین؛ Google Scholar و BIOSIS را برای یافتن استنادهای بالقوه مرتبط مورد بررسی قرار دادیم و فهرست منابع متن کامل مقالات را برای یافتن مقالاتی که در جست‌وجوی الکترونیکی از دست رفتند، بررسی کردیم. ما در 6 دسامبر 2018 یک جست‌وجوی اضافی انجام دادیم، و هشت مطالعه جدید را شناسایی کردیم که ممکن است در اولین به‌روزرسانی این مرور وارد شوند.
معیارهای انتخاب
ما واجد شرایط بودن مطالعات را با استفاده از معیارهای ورود و خروج از پیش تعریف‌شده ارزیابی کردیم. ما مطالعات کوهورت تشخیصی آینده‌نگر یا گذشته‌نگری را وارد کردیم که بیماران را در هر سن و جنسیتی به کار گرفتند که دارای هر نوع آسیب بلانت در یک سناریوی غیرنظامی بودند. مطالعات واجد شرایط باید اطلاعات کافی را برای ساخت یک جدول دقت تشخیصی 2 × 2 ارائه کنند که در محاسبه حساسیت، ویژگی و سایر شاخص‌های دقت تست تشخیصی به کار گرفته شوند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم عناوین، چکیده مقالات و متون کامل گزارش‌ها را با استفاده از فرم از پیش تعیین‌شده استخراج داده غربالگری کردند. کیفیت روش‌شناسی مطالعات مجزا با استفاده از ابزار QUADAS-2 (نسخه تجدیدنظر شده و به‌روزشده از فهرست آیتم‌های «ارزیابی کیفیت مطالعات دقت تشخیصی» اصلی) ارزیابی شد. ما حساسیت و ویژگی را با 95% فاصله اطمینان (CI) محاسبه کردیم، هم حساسیت و هم ویژگی را با CI ترسیم کردیم و این برآوردها را با نمودار انباشت دوتایی (coupled forest plots) با استفاده از Review Manager 5 (RevMan 5) نشان دادیم. برای ترکیب برآوردهای خلاصه‌شده حساسیت و ویژگی و بررسی ناهمگونی در سراسر مطالعات، ما یک مدل دومتغیره را با استفاده از Stata14.0 ایجاد کردیم.
نتایج اصلی
ما 34 مطالعه را با 8635 شرکت‌کننده در این مرور وارد کردیم. خلاصه برآوردهای حساسیت و ویژگی 0.74 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.65 تا 0.81) و 0.96 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.94 تا 0.98) بود. نسبت‌های احتمال مثبت و منفی ترکیبی، به ترتیب، 18.5 (95% فاصله اطمینان (CI): 10.8 تا 40.5) و 0.27 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.19 تا 0.37) برآورد شد. ناهمگونی قابل‌توجهی در سراسر مطالعات وجود داشت و دقت گزارش‌شده POCS به شدت وابسته به جمعیت و قسمت‌های تحت تاثیر قرار گرفته بدن بود. حساسیت ترکیبی POCS در کودکان 0.63 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.46 تا 0.77)، در مقایسه با 0.78 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.69 تا 0.84) در بزرگسالان یا جمعیت مختلط بود. ویژگی مرتبط با آن در کودکان 0.91 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.81 تا 0.96) و در بزرگسالان یا جمعیت مختلط 0.97 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.96 تا 0.99) بود.
برای آسیب‌های شکمی، POCS دارای حساسیت 0.68 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.59 تا 0.75) و ویژگی 0.95 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.92 تا 0.97) بود. برای آسیب‌های قفسه سینه، حساسیت و ویژگی، 0.96 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.88 تا 0.99) و 0.99 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.97 تا 1.00) محاسبه شد. اگر ما نتایج حاصل از 34 مطالعه واردشده را با جمعیت مجازی 1000 بیمار در نظر بگیریم، براساس میانه شیوع مشاهده‌شده (احتمال پیش‌آزمون) از ترومای توراکوابدومینال معادل 28%، روش POCS تعداد 73 بیمار دارای آسیب را از دست داده و به اشتباه، وجود آسیب را در 29 بیمار دیگر نشان خواهد داد. علاوه‌براین، در جمعیت مجازی 1000 کودک، براساس میانه شیوع مشاهده‌شده (احتمال پیش‌آزمون) ترومای توراکوابدومینال معادل 31%، روش POCS تعداد 118 کودک دارای آسیب را از دست داده و به اشتباه، وجود آسیب را در 62 کودک دیگر نشان خواهد داد.
برای آسیب‌های شکمی، POCS دارای حساسیت 0.68 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.59 تا 0.75) و ویژگی 0.95 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.92 تا 0.97) بود. برای آسیب‌های قفسه سینه، حساسیت و ویژگی، 0.96 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.88 تا 0.99) و 0.99 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.97 تا 1.00) محاسبه شد. اگر ما نتایج حاصل از 34 مطالعه واردشده را با جمعیت مجازی 1000 بیمار در نظر بگیریم، براساس میانه شیوع مشاهده‌شده (احتمال پیش‌آزمون) از ترومای توراکوابدومینال معادل 28%، روش POCS تعداد 73 بیمار دارای آسیب را از دست داده و به اشتباه، وجود آسیب را در 29 بیمار دیگر نشان خواهد داد. علاوه‌براین، در جمعیت مجازی 1000 کودک، براساس میانه شیوع مشاهده‌شده (احتمال پیش‌آزمون) ترومای توراکوابدومینال معادل 31%، روش POCS تعداد 118 کودک دارای آسیب را از دست داده و به اشتباه، وجود آسیب را در 62 کودک دیگر نشان خواهد داد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
یافته‌های مثبت POCS در بیماران مبتلا به ترومای مشکوک بلانت توراکوابدومینال، برای هدایت تصمیمات درمانی مفید هستند. بااین‌حال، با توجه به ترومای ابدومینال (شکمی)، یک معاینه POCS منفی، وجود آسیب را رد نمی‌کند و باید توسط یک تست مرجع مانند CT تایید شود. در ترومای کودکان، این موضوع از اهمیت خاصی برخوردار است، جایی که حساسیت POCS ضعیف است. بر اساس تعداد کم مطالعات دارای جمعیت مختلط، POCS ممکن است حساسیت بیش‌تری در آسیب‌های قفسه سینه داشته باشد. این امر مستلزم کارآزمایی‌های تاییدکننده بزرگ‌تری برای اثبات دقت POCS برای تشخیص ترومای قفسه سینه است.
خلاصه به زبان ساده
سونوگرافی بر بالین (bedside ultrasound) بیمار برای تشخیص آسیب‌های شکم یا قفسه سینه در بیمارانی که دچار آسیب‌های بلانت هستند، چقدر دقیق است؟
پیشینه و اهداف
افرادی که تصادف شدید جاده‌ای دارند یا از بلندی سقوط می‌کنند، در معرض ترومای بلانت بدن (یعنی ترومای غیرنافذ) و آسیب‌های متعدد قرار می‌گیرند. متخصصان پزشکی برای مراقبت از این بیماران نیاز دارند که بدانند آیا اندام‌ها یا عروق حیاتی، آسیب دیده‌اند و این‌که آیا خونریزی شدیدی که نیاز به مداخله فوری داشته باشد، وجود دارد یا خیر. سونوگرافی بر بالین (POCS) بیمار، نوعی سونوگرافی، یک تکنیک تصویربرداری پرتابل غیرتهاجمی و بدون اشعه است که می‌تواند در بستر بیمار مورد استفاده قرار بگیرد. این تکنیک، اغلب برای کمک به تشخیص آسیب در بخش اورژانس استفاده می‌شود. ما بهترین شواهد علمی را در مورد دقت POCS بررسی کردیم، یعنی توانایی آن را برای شناسایی یا رد صحیح آسیب، در مقایسه با سایر تست‌های تشخیصی. ما توموگرافی کامپیوتری، لاپاراتومی و اتوپسی (کالبدشکافی) را برای اندازه گیری دقت POCS، تست‌های مقایسه‌کننده خوبی در نظر گرفتیم.
ویژگی‌های مطالعه
ما از سالی که در آن اولین مقاله در مورد استفاده از سونوگرافی برای تشخیص بیماران ترومایی منتشر شد تا 15 جولای 2017، به جست‌وجوی مطالعات پرداختیم. ما 2296 رکورد را در نظر گرفتیم و 34 مطالعه مرتبط را در این مرور وارد کردیم که شامل 8635 شرکت‌کننده بودند. تمام 34 مطالعه بین سال‌های 1992 تا 2017 منتشر شدند، و تعداد شرکت‌کنندگان در هر مطالعه بین 51 تا 3181 نفر متغیر بود. 10 مطالعه فقط کودکان را وارد کردند، 2 مطالعه فقط بزرگسالان و 22 مطالعه باقی‌مانده هم کودکان و هم بزرگسالان را وارد کردند.
کیفیت شواهد
در بسیاری از مطالعات، اطلاعات مهمی در مورد انتخاب شرکت‌کنندگان و انتخاب تست‌های تشخیصی برای مقایسه با POCS گزارش نشد. بنابراین ما کیفیت روش‌شناسی شواهد موجود را عمدتا نامشخص ارزیابی کردیم.
نتایج اصلی
سونوگرافی بر بالین بیمار دارای حساسیت (یعنی توانایی تشخیص یک فرد مبتلا به بیماری) معادل 74% و 96% ویژگی (یعنی توانایی حذف فرد بدون بیماری) بود. حساسیت و ویژگی در سراسر مطالعات به‌طور قابل توجهی متفاوت بود، که این تفاوت به دلیل تنوع در مطالعه، شرکت‌کننده، و ویژگی‌های آسیب بود. در کودکان، هم حساسیت و هم ویژگی POCS پایین‌تر از بزرگسالان یا جمعیت مختلط بود، به این معنی که POCS کم‌تر قادر به شناسایی یا رد آسیب بود.
بر اساس نتایج ما، انتظار می‌رود که در میان 1000 بیمار با جمعیت مختلط سنی مشکوک به ترومای بلانت شکم یا قفسه سینه، POCS، تعداد 73 بیمار دچار آسیب را از دست خواهد داد و به اشتباه وجود آسیب را در 29 بیماری که تحت تاثیر قرار نگرفته‌اند، تشخیص خواهد داد. این نتیجه، بر نیاز به تصویربرداری اضافی در بیماران ترومایی که POCS در آن‌ها هیچ آسیبی را نشان نداده (مثلا یک نتیجه منفی)، برای بررسی این‌که آیا آن‌ها واقعا بدون آسیب هستند، تاکید می‌کند.
افرادی که تصادف شدید جاده‌ای دارند یا از بلندی سقوط می‌کنند، در معرض ترومای بلانت بدن (یعنی ترومای غیرنافذ) و آسیب‌های متعدد قرار می‌گیرند. متخصصان پزشکی برای مراقبت از این بیماران نیاز دارند که بدانند آیا اندام‌ها یا عروق حیاتی، آسیب دیده‌اند و این‌که آیا خونریزی شدیدی که نیاز به مداخله فوری داشته باشد، وجود دارد یا خیر. سونوگرافی بر بالین (POCS) بیمار، نوعی سونوگرافی، یک تکنیک تصویربرداری پرتابل غیرتهاجمی و بدون اشعه است که می‌تواند در بستر بیمار مورد استفاده قرار بگیرد. این تکنیک، اغلب برای کمک به تشخیص آسیب در بخش اورژانس استفاده می‌شود. ما بهترین شواهد علمی را در مورد دقت POCS بررسی کردیم، یعنی توانایی آن را برای شناسایی یا رد صحیح آسیب، در مقایسه با سایر تست‌های تشخیصی. ما توموگرافی کامپیوتری، لاپاراتومی و اتوپسی (کالبدشکافی) را برای اندازه گیری دقت POCS، تست‌های مقایسه‌کننده خوبی در نظر گرفتیم.
ویژگی‌های مطالعه
ما از سالی که در آن اولین مقاله در مورد استفاده از سونوگرافی برای تشخیص بیماران ترومایی منتشر شد تا 15 جولای 2017، به جست‌وجوی مطالعات پرداختیم. ما 2296 رکورد را در نظر گرفتیم و 34 مطالعه مرتبط را در این مرور وارد کردیم که شامل 8635 شرکت‌کننده بودند. تمام 34 مطالعه بین سال‌های 1992 تا 2017 منتشر شدند، و تعداد شرکت‌کنندگان در هر مطالعه بین 51 تا 3181 نفر متغیر بود. 10 مطالعه فقط کودکان را وارد کردند، 2 مطالعه فقط بزرگسالان و 22 مطالعه باقی‌مانده هم کودکان و هم بزرگسالان را وارد کردند.
کیفیت شواهد
در بسیاری از مطالعات، اطلاعات مهمی در مورد انتخاب شرکت‌کنندگان و انتخاب تست‌های تشخیصی برای مقایسه با POCS گزارش نشد. بنابراین ما کیفیت روش‌شناسی شواهد موجود را عمدتا نامشخص ارزیابی کردیم.
نتایج اصلی
سونوگرافی بر بالین بیمار دارای حساسیت (یعنی توانایی تشخیص یک فرد مبتلا به بیماری) معادل 74% و 96% ویژگی (یعنی توانایی حذف فرد بدون بیماری) بود. حساسیت و ویژگی در سراسر مطالعات به‌طور قابل توجهی متفاوت بود، که این تفاوت به دلیل تنوع در مطالعه، شرکت‌کننده، و ویژگی‌های آسیب بود. در کودکان، هم حساسیت و هم ویژگی POCS پایین‌تر از بزرگسالان یا جمعیت مختلط بود، به این معنی که POCS کم‌تر قادر به شناسایی یا رد آسیب بود.
بر اساس نتایج ما، انتظار می‌رود که در میان 1000 بیمار با جمعیت مختلط سنی مشکوک به ترومای بلانت شکم یا قفسه سینه، POCS، تعداد 73 بیمار دچار آسیب را از دست خواهد داد و به اشتباه وجود آسیب را در 29 بیماری که تحت تاثیر قرار نگرفته‌اند، تشخیص خواهد داد. این نتیجه، بر نیاز به تصویربرداری اضافی در بیماران ترومایی که POCS در آن‌ها هیچ آسیبی را نشان نداده (مثلا یک نتیجه منفی)، برای بررسی این‌که آیا آن‌ها واقعا بدون آسیب هستند، تاکید می‌کند.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری:
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1396/4/24 | انتشار: 1397/9/21
