جمعه 31 فروردین 1403
جلد 2019 -
جلد 2019 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Maria Liza M Gonzales, Leonila F Dans, Juliet Sio‐Aguilar. Antiamoebic drugs for treating amoebic colitis. 3 2019; 2019
URL: http://cochrane.ir/article-1-2551-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-2551-fa.html
پیشینه
عفونت با انگل Entamoeba histolytica در کشورهای با درآمد کم و متوسط شایع بوده و تا صدهزار نفر بیمار مبتلا به بیماری شدید در هر سال می‌میرند. درمان مناسب برای کولیت amoebic به منظور کاهش بیماری، پیش‌گیری از پیشرفت بیماری‌های عارضه‌دار و شیوع خارج روده‌ای و کاهش انتقال، ضروری است.
اهداف
ارزیابی داروهای ضدamoebic برای درمان کولیت amoebic.
روش های جستجو
ما منابع در دسترس را تا 22 مارچ 2018 جست‌وجو کردیم. ما پایگاه تخصصی گروه بیماری‌های عفونی در کاکرین؛ CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ LILACS؛ mRCT و خلاصه‌مقالات کنفرانس را جست‌وجو کردیم. ما با پژوهشگران، سازمان‌ها و شرکت‌های داروسازی تماس گرفتیم و فهرست‌های منابع را بررسی کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده از داروهای ضدamoebic که به تنهایی یا در ترکیب با دیگر داروها، با دارونما (placebo) یا دیگر داروهای ضدamoebic، برای درمان بزرگسالان و کودکان مبتلا به کولیت amoebic مقایسه شدند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم، واجد شرایط بودن و کیفیت روش‌شناختی کارآزمایی‌ها را بررسی کرده و داده‌ها را استخراج و آنالیز کردند. ما نرخ‌های شکست بالینی و پارازیتولوژیکی و نرخ‌های عود و عوارض جانبی را به صورت خطر نسبی (RR) با 95% فواصل اطمینان (CI)، با استفاده از مدل اثرات تصادفی محاسبه کردیم. ما ناهمگونی آماری را تعیین کرده و منابع احتمالی ناهمگونی را با استفاده از آنالیزهای زیرگروهی جست‌وجو کردیم. ما آنالیز حساسیت را با استفاده از کیفیت کارآزمایی برای ارزیابی قدرت نتایج گزارش‌شده انجام دادیم.
نتایج اصلی
در مجموع، 41 کارآزمایی (4999 شرکت‌کننده کنندگان) معیارهای ورود را به این مرور داشتند. ما در این به‌روزرسانی، چهار کارآزمایی را به 37 کارآزمایی‌ایی اضافه کردیم که در اولین نسخه منتشرشده مرور وارد شده بودند. سی کارآزمایی بیش از 20 سال پیش منتشر شده بودند. فقط یک کارآزمایی از روش‌های کافی تصادفی‌سازی و پوشش تخصیص استفاده کرده بود، کورسازی شده بود و همه شرکت‌کنندگان تصادفی‌سازی شده را آنالیز کرد. فقط یک کارآزمایی از آزمون آنتی‌ژن E histolytica مدفوع استفاده کرد و دو کارآزمایی از کشت amoebic استفاده کردند.
تینیدازول (tinidazole) ممکن است اثربخش‌تر از مترونیدازول (metronidazole) برای کاهش شکست بالینی (RR: 0.28؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.15 تا 0.51؛ 477 شرکت‌کننده؛ 8 کارآزمایی؛ شواهد با قطعیت پائین) باشد و احتمالا با عوارض جانبی کم‌تری مرتبط است (RR: 0.65؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.46 تا 0.92؛ 477 شرکت‌کننده؛ 8 کارآزمایی؛ شواهد با قطعیت متوسط). در مقایسه با مترونیدازول، درمان ترکیبی ممکن است منجر به شکست‌های پارازیتولوژیکی کم‌تر (RR: 0.36؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.15 تا 0.86؛ 720 شرکت‌کننده؛ 3 کارآزمایی؛ شواهد با قطعیت پائین) شود، اما ما مطمئن نیستیم که کدام ترکیب از دیگری اثربخش‌تر است. با توجه به ناکافی بودن شواهد، نمی‌توان در مورد اثربخشی دیگر داروهای ضدamoebic نتیجه‌گیری کرد.
تینیدازول (tinidazole) ممکن است اثربخش‌تر از مترونیدازول (metronidazole) برای کاهش شکست بالینی (RR: 0.28؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.15 تا 0.51؛ 477 شرکت‌کننده؛ 8 کارآزمایی؛ شواهد با قطعیت پائین) باشد و احتمالا با عوارض جانبی کم‌تری مرتبط است (RR: 0.65؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.46 تا 0.92؛ 477 شرکت‌کننده؛ 8 کارآزمایی؛ شواهد با قطعیت متوسط). در مقایسه با مترونیدازول، درمان ترکیبی ممکن است منجر به شکست‌های پارازیتولوژیکی کم‌تر (RR: 0.36؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.15 تا 0.86؛ 720 شرکت‌کننده؛ 3 کارآزمایی؛ شواهد با قطعیت پائین) شود، اما ما مطمئن نیستیم که کدام ترکیب از دیگری اثربخش‌تر است. با توجه به ناکافی بودن شواهد، نمی‌توان در مورد اثربخشی دیگر داروهای ضدamoebic نتیجه‌گیری کرد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
در مقایسه با مترونیدازول، ممکن است تینیدازول در کاهش شکست بالینی موثرتر بوده و ممکن است با عوارض جانبی کم‌تری مرتبط باشد. دارودرمانی ترکیبی ممکن است برای کاهش شکست پارازیتولوژیکی در مقایسه با مترونیدازول به‌تنهایی موثر باشد. با این حال، این نتایج عمدتا مبتنی بر کارآزمایی‌های کوچکی است که بیش از 20 سال پیش با طیفی از پیامدهای ضعیف تعریف شده انجام شده‌اند. انجام کارآزمایی‌هایی که E histolytica را دقیق‌تر تشخیص دهند، مورد نیاز هستند، به خصوص در کشورهایی که عفونت همزمان با دیگر باکتری‌ها و انگل‌ها رایج است.
خلاصه به زبان ساده
داروهای ضدamoebic برای درمان کولیت amoebic
هدف این مطالعه مروری چیست؟
این مرور کاکرین قصد دارد اثربخشی و ایمنی داروهای مورد استفاده برای درمان افراد مبتلا به کولیت amoebic را تعیین کند که عفونت روده بزرگ ناشی از انگل Entamoeba histolytica است. محققان کاکرین به دنبال تمام مطالعات مربوطه برای پاسخ به این سوال جست‌وجو کردند و 41 مطالعه مرتبط را در این مرور وارد کردند.
پیام‌های کلیدی
تینیدازول ممکن است کارآمدتر از مترونیدازول برای کاهش علایم بالینی باشند و ممکن است با عوارض جانبی کم‌تری مرتبط باشند. درمان ترکیبی منجر به شکست‌های کم‌تر پارازیتولوژیکی شود که با مترونیدازول به‌تنهایی رخ می‌دهند. با توجه به ناکافی بودن شواهد، نمی‌توان در مورد اثربخشی دیگر داروهای ضدamoebic نتیجه‌گیری کرد. کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده با کیفیت بهتر که از روش‌های تشخیصی دقیق و پیامدهای استانداردشده استفاده می‌کنند، برای ارزیابی اثربخشی داروها برای درمان افراد مبتلا به کولیت amoebic مورد نیاز است.
در این مرور چه چیزی مطالعه شد؟
Entamoeba histolytica در سراسر جهان پراکنده شده و عموما با مصرف آب یا غذای آلوده به دست می‌آید. حدود 40 تا 50 میلیون فرد آلوده به E histolytica، مبتلا به کولیت amoebic یا آبسه‌های خارج روده‌ای می‌شوند که منجر به مرگ حداکثر 100 هزار مورد مرگ در سال می‌شوند.
مترونیدازول در حال حاضر درمان استاندارد برای درمان بزرگسالان و کودکان مبتلا به amoebiasis تهاجمی است، اما ممکن است برای از بین بردن کیست‌های amoebic از روده کافی نباشد. برخی عوارض جانبی ناخوشایند، مرتبط با مترونیدازول بوده و احتمال مقاومت پارازیتی در برابر مترونیدازول منجر به توسعه داروهای جایگزین شده‌است. استفاده از ترکیب‌هایی از مترونیدازول با داروهای دیگری که کیست‌های زنده را در روده‌ها ریشه‌کن می‌کنند توصیه شده، بنابراین شواهد برای حمایت از این رویکرد باید مورد ارزیابی قرار گیرد.
این مرور داروهای مختلف مورد استفاده را در برابر کولیت amoebic، به‌تنهایی یا در ترکیب با داروهای دیگر، با هم مقایسه می‌کند و هم چنین رژیم‌های دارویی تک‌دارویی را در برابر رژیم‌های دارویی طولانی‌تر ارزیابی می‌کند.
نتایج اصلی این مرور چه هستند؟
این مرور شامل 41 مطالعه بود که اکثر آن‌ها در کشورهایی با اندمی بالا برای amoebiasis انجام شده بودند. بیش‌تر کارآزمایی‌ها قدیمی بودند: 30 مورد قبل از سال 1998 انجام شده بودند. کارآزمایی‌ها در معیارهای ورود استفاده شده برای ثبت‌نام شرکت‌کنندگان و در تعریف و زمان‌بندی پیامدهای اندازه‌گیری شده متفاوت بودند. میکروسکوپی مدفوع همراه با اسمیر مستقیم سالین مرطوب، روشی بود که اغلب برای تشخیص حضور E histolytica در مدفوع‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت. شرکت‌کنندگان در مطالعه در محدوده سنی از هفت ماه تا 80 سال قرار داشتند. کارآزمایی‌های واردشده انواع مقایسه‌ها را گزارش کرده و دربرگیرنده 25 داروی مجرد، دو محصول گیاهی و 15 ترکیب متفاوت بودند.
این مرور نشان می‌دهد که برای افراد مبتلا به کولیت amoebic، تینیدازول ممکن است برای کاهش علایم بالینی (شواهد با قطعیت پائین) بهتر باشد و احتمالا در مقایسه با مترونیدازول (شواهد با قطعیت متوسط) منجر به عوارض جانبی کم‌تری می‌شود. با‌این‌حال، ما نمی‌دانیم که آیا این برای ریشه‌کن کردن amoebae از مدفوع موثرتر است یا خیر. دارودرمانی ترکیبی ممکن است موثرتر از مترونیدازول به‌تنهایی برای ریشه‌کن کردن amoebae (شواهد با قطعیت پائین) باشد، اما ما مطمئن نیستیم که کدام ترکیب دارویی موثرترین راه است و درمان ترکیبی منجر به برطرف شدن سریع علایم بالینی می‌شود یا عوارض جانبی بیش‌تر (شواهد با قطعیت بسیار پائین). شواهد کافی نیستند تا به نتیجه‌گیری در مورد اثربخشی دیگر داروهای antiamoebic اجازه دهند. با توجه به ناکافی بودن شواهد، نمی‌توان در مورد اثربخشی دیگر داروهای ضدamoebic نتیجه‌گیری کرد.
این مرور تا چه زمانی به‌روز شده است؟
نویسندگان مرور به دنبال مطالعاتی جست‌وجو کردند که تا 22 مارچ 2018 منتشر شده بودند.
این مرور کاکرین قصد دارد اثربخشی و ایمنی داروهای مورد استفاده برای درمان افراد مبتلا به کولیت amoebic را تعیین کند که عفونت روده بزرگ ناشی از انگل Entamoeba histolytica است. محققان کاکرین به دنبال تمام مطالعات مربوطه برای پاسخ به این سوال جست‌وجو کردند و 41 مطالعه مرتبط را در این مرور وارد کردند.
پیام‌های کلیدی
تینیدازول ممکن است کارآمدتر از مترونیدازول برای کاهش علایم بالینی باشند و ممکن است با عوارض جانبی کم‌تری مرتبط باشند. درمان ترکیبی منجر به شکست‌های کم‌تر پارازیتولوژیکی شود که با مترونیدازول به‌تنهایی رخ می‌دهند. با توجه به ناکافی بودن شواهد، نمی‌توان در مورد اثربخشی دیگر داروهای ضدamoebic نتیجه‌گیری کرد. کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده با کیفیت بهتر که از روش‌های تشخیصی دقیق و پیامدهای استانداردشده استفاده می‌کنند، برای ارزیابی اثربخشی داروها برای درمان افراد مبتلا به کولیت amoebic مورد نیاز است.
در این مرور چه چیزی مطالعه شد؟
Entamoeba histolytica در سراسر جهان پراکنده شده و عموما با مصرف آب یا غذای آلوده به دست می‌آید. حدود 40 تا 50 میلیون فرد آلوده به E histolytica، مبتلا به کولیت amoebic یا آبسه‌های خارج روده‌ای می‌شوند که منجر به مرگ حداکثر 100 هزار مورد مرگ در سال می‌شوند.
مترونیدازول در حال حاضر درمان استاندارد برای درمان بزرگسالان و کودکان مبتلا به amoebiasis تهاجمی است، اما ممکن است برای از بین بردن کیست‌های amoebic از روده کافی نباشد. برخی عوارض جانبی ناخوشایند، مرتبط با مترونیدازول بوده و احتمال مقاومت پارازیتی در برابر مترونیدازول منجر به توسعه داروهای جایگزین شده‌است. استفاده از ترکیب‌هایی از مترونیدازول با داروهای دیگری که کیست‌های زنده را در روده‌ها ریشه‌کن می‌کنند توصیه شده، بنابراین شواهد برای حمایت از این رویکرد باید مورد ارزیابی قرار گیرد.
این مرور داروهای مختلف مورد استفاده را در برابر کولیت amoebic، به‌تنهایی یا در ترکیب با داروهای دیگر، با هم مقایسه می‌کند و هم چنین رژیم‌های دارویی تک‌دارویی را در برابر رژیم‌های دارویی طولانی‌تر ارزیابی می‌کند.
نتایج اصلی این مرور چه هستند؟
این مرور شامل 41 مطالعه بود که اکثر آن‌ها در کشورهایی با اندمی بالا برای amoebiasis انجام شده بودند. بیش‌تر کارآزمایی‌ها قدیمی بودند: 30 مورد قبل از سال 1998 انجام شده بودند. کارآزمایی‌ها در معیارهای ورود استفاده شده برای ثبت‌نام شرکت‌کنندگان و در تعریف و زمان‌بندی پیامدهای اندازه‌گیری شده متفاوت بودند. میکروسکوپی مدفوع همراه با اسمیر مستقیم سالین مرطوب، روشی بود که اغلب برای تشخیص حضور E histolytica در مدفوع‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت. شرکت‌کنندگان در مطالعه در محدوده سنی از هفت ماه تا 80 سال قرار داشتند. کارآزمایی‌های واردشده انواع مقایسه‌ها را گزارش کرده و دربرگیرنده 25 داروی مجرد، دو محصول گیاهی و 15 ترکیب متفاوت بودند.
این مرور نشان می‌دهد که برای افراد مبتلا به کولیت amoebic، تینیدازول ممکن است برای کاهش علایم بالینی (شواهد با قطعیت پائین) بهتر باشد و احتمالا در مقایسه با مترونیدازول (شواهد با قطعیت متوسط) منجر به عوارض جانبی کم‌تری می‌شود. با‌این‌حال، ما نمی‌دانیم که آیا این برای ریشه‌کن کردن amoebae از مدفوع موثرتر است یا خیر. دارودرمانی ترکیبی ممکن است موثرتر از مترونیدازول به‌تنهایی برای ریشه‌کن کردن amoebae (شواهد با قطعیت پائین) باشد، اما ما مطمئن نیستیم که کدام ترکیب دارویی موثرترین راه است و درمان ترکیبی منجر به برطرف شدن سریع علایم بالینی می‌شود یا عوارض جانبی بیش‌تر (شواهد با قطعیت بسیار پائین). شواهد کافی نیستند تا به نتیجه‌گیری در مورد اثربخشی دیگر داروهای antiamoebic اجازه دهند. با توجه به ناکافی بودن شواهد، نمی‌توان در مورد اثربخشی دیگر داروهای ضدamoebic نتیجه‌گیری کرد.
این مرور تا چه زمانی به‌روز شده است؟
نویسندگان مرور به دنبال مطالعاتی جست‌وجو کردند که تا 22 مارچ 2018 منتشر شده بودند.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری:
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1397/1/2 | انتشار: 1397/10/19
