جلد 2018 -                   جلد 2018 - صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 10.1002/14651858.CD012738.pub2

XML Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mohamad El Moheb, Johny Nicolas, Assem M Khamis, Ghida Iskandarani, Elie A Akl, Marwan Refaat. Implantable cardiac defibrillators for people with non-ischaemic cardiomyopathy. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-2525-fa.html
دفیبریلاتور‌های قلبی قابل کاشت برای افراد مبتلا به کاردیومیوپاتی غیرایسکمیک
Mohamad El Moheb* , Johny Nicolas , Assem M Khamis , Ghida Iskandarani , Elie A Akl , Marwan Refaat
پیشینه
شواهدی وجود دارد که دفیبریلاتور کاردیوورتر قابل کاشت (ICD) برای پیشگیری اولیه در افراد مبتلا به کاردیومیوپاتی ایسکمیک (ischaemic cardiomyopathy)، نرخ بقا را بهبود می‌بخشد. شواهد حمایت‌کننده از این مداخله در افراد دچار کاردیومیوپاتی غیرایسکمیک به این اندازه قطعی نیستند و کارآزمایی DANISH که اخیرا منتشر شده، هیچ پیشرفتی را در نرخ بقا نیافته است. نیاز به مرور سیستماتیک از همه مطالعات واجدشرایط به منظور ارزیابی منافع و مضرات استفاده از ICDها برای پیشگیری اولیه در افراد مبتلا به کاردیومیوپاتی غیرایسکمیک وجود داشت.
اهداف
ارزیابی منافع و مضرات استفاده در مقابل عدم استفاده از ICD برای پیشگیری اولیه در افراد مبتلا به کاردیومیوپاتی غیرایسکمیک که درمان دارویی بهینه دریافت می‌کنند.
روش های جستجو
ما در CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase و Web of Science Core Collection در 10 اکتبر 2018 جست‌وجو کردیم. ما برای کارآزمایی‌های بالینی در حال انجام یا منتشر‌نشده، در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی در حال انجام مؤسسات ملی سلامت ایالات متحده ClinicalTrials.gov، پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (ICTRP) و ISRCTN registry جست‌وجو کردیم. ما برای شناسایی مطالعات ارزیابی اقتصادی، جست‌وجوی جداگانه‌ای را در 31 مارچ 2015 در پایگاه داده‌ای ارزیابی اقتصادی NHS و از مارچ 2015 تا اکتبر 2018 در MEDLINE و Embase انجام دادیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده مربوط به بزرگسالان مبتلا به کاردیومیوپاتی مزمن غیرایسکمیک ناشی از اختلال عملکرد سیستولیک بطن چپ با کسر جهشی (ejection fraction) معادل 35% یا کم‌تر (نوع I-IV انجمن قلب نیویورک (NYHA)) را وارد کردیم. شرکت‌کنندگان در بازوی مداخله باید ICD را به‌علاوه درمان دارویی بهینه دریافت می‌کردند، درحالی‌که افراد در بازوی کنترل فقط درمان دارویی بهینه را دریافت کرده بودند. ما مطالعات را با درمان هم‌زمان‌سازی قلبی (cardiac resynchronization therapy)، زمانی‌که در گروه‌های آزمایش و کنترل به درستی متعادل شد، وارد کردیم.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
پیامد‌های اولیه، مرگ‌و‌میر به هر علتی، مرگ‌و‌میر قلبی‌عروقی، مرگ ناگهانی قلبی و عوارض جانبی مرتبط با مداخله بودند. پیامد‌های ثانویه، مرگ غیرقلبی‌عروقی، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، بستری در بیمارستان برای نارسایی قلبی، نخستین بستری مرتبط با ICD و هزینه‌ها بودند. ما لگاریتم (نسبت خطر) و واریانس آن را از گزارش کارآزمایی‌ها برای داده‌های بقای زمان تا رخداد (time‐to‐event survival data) چکیده کردیم. ما داده‌های خام لازم را برای محاسبه خطر نسبی استخراج کردیم. ما اطلاعات را درباره کیفیت زندگی و هزینه-اثربخشی به صورت روایی (narratively) خلاصه‌سازی کردیم. ما قطعیت شواهد را برای همه پیامد‌ها با استفاده از سیستم GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) ارزیابی کردیم.
نتایج اصلی
ما شش کارآزمایی تصادفی‌سازی شده مناسب را با مجموع 3128 شرکت‌کننده شناسایی کردیم. استفاده از ICD به علاوه درمان دارویی بهینه در مقابل درمان دارویی بهینه به‌تنهایی، خطر مرگ‌و‌میر به هر علتی را کاهش می‌دهد (نسبت خطر (HR): 0.78؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.66 تا 0.92؛ شرکت‌کنندگان = 3128؛ مطالعات = 6؛ شواهد با قطعیت بالا). به طور میانگین نیاز به درمان 24 بیمار با ICD بود تا از یک مرگ‌ بیشتر به هر علتی جلوگیری شود (تعداد افراد مورد‌نیاز جهت درمان تا حصول پیامد مثبت اضافی (NNTB) = 24). افراد با سن کم‌تر از 65 سال نسبت به افراد مسن‌تر از 65 سال منفعت بیش‌تری می‌برند (HR: 0.51؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.29 تا 0.91؛ شرکت‌کنندگان = 348؛ مطالعات = 1) (NNTB = 10). در صورت افزودن ICD‌ها به دارودرمانی، در مقایسه با عدم افزودن آن‌ها، احتمالا مرگ‌و‌میر قلبی‌عروقی کاهش پیدا می‌کند (خطر نسبی (RR): 0.75؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.46 تا 1.21؛ شرکت‌کنندگان = 1781؛ مطالعات = 4؛ شواهد با کیفیت متوسط) (امکان هم منفعت قابل‌قبول و هم عدم تاثیر). دفیبریلاتور کاردیوورتر قابل کاشت مرگ‌های ناگهانی قلبی را نیز کاهش می‌دهند (HR: 0.45؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.29 تا 0.70؛ شرکت‌کنندگان = 1677؛ مطالعات = 3؛ شواهد با کیفیت بالا). به طور متوسط نیاز به درمان 25 بیمار با ICD بود تا از یک مرگ‌ ناگهانی قلبی بیش‌تر جلوگیری شود (NNTB = 25). ما دریافتیم که ممکن است ICD‌ها عوارض جانبی را افزایش دهند (احتمال هم فایده قابل‌قبول و هم عدم تاثیر)، اما شاید تاثیر اندک یا عدم تاثیر بر مرگ‌و‌میر غیرقلبی‌عروقی داشته باشد (RR: 1.17؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.81 تا 1.68؛ شرکت‌کنندگان = 1781؛ مطالعات = 4؛ شواهد با کیفیت متوسط) (امکان هم سودمند بودن و هم بدون تاثیر). در نهایت بهره‌گیری از درمان با ICD احتمالا تاثیر اندک یا عدم تاثیر بر کیفیت زندگی دارد، با این حال شوک‌های حاصل از دستگاه موجب بدتر شدن کیفیت زندگی می‌شود. هیچ مطالعه‌ای پیامد نخستین بستری را در بیمارستان مرتبط با ICD گزارش نکرده بود.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
استفاده از ICD همراه با دارودرمانی در افراد مبتلا به کاردیومیوپاتی غیرایسکمیک، مرگ‌و‌میر به هر علت و مرگ‌های ناگهانی قلبی را کاهش داده و احتمالا مرگ‌و‌میر ناشی از دلایل قلبی‌عروقی را در مقایسه با دارودرمانی به‌تنهایی کاهش می‌دهد. ممکن است بهره‌گیری از آن‌ها خطر عوارض جانبی را افزایش دهد. با این حال، این دستگاه‌ها هزینه زیادی دارند و شوک‌های حاصل از ICD‌ها باعث بدتر شدن کیفیت زندگی می‌شود.
خلاصه به زبان ساده
استفاده پیشگیرانه از دفیبریلاتور‌های قلبی قابل کاشت در افراد مبتلا به عملکرد ضعیف قلبی
هدف این مطالعه مروری چه بود؟
هدف این مرور کاکرین، مقایسه منافع و مضرات استفاده در مقابل عدم استفاده از دستگاه‌های کاشتنی که ضربان قلب را باز می‌گردانند (دفیبریلاتور‌های کاردیوورتر قابل کاشت (ICD)) علاوه بر دارو‌ها در افراد مبتلا به بیماری قلبی غیرایسکمیک بود.

پیام کلیدی
بهره‌گیری از ICD همراه با دارو‌ها در افراد مبتلا به بیماری قلبی غیرایسکمیک، نرخ مرگ را در مقایسه با استفاده نکردن از این دستگاه کاهش می‌دهد.

چه موضوعی در این مرور بررسی شد؟
عملکرد ضعیف قلبی، ظرفیت قلب را برای پمپاژ کافی به دستگاه‌های مختلف بدن انسان کم می‌کند. این امر می‌تواند به دلیل تأمین خون نا‌کافی برای عضلات قلب (ایسکمیک) یا سایر علل (غیرایسکمیک) باشد. در هر صورت، بیماران در معرض افزایش خطر مرگ ناگهانی قرار دارند. هدف درمان، کاهش این خطر از طریق دارو‌ها یا به وسیله کاشت ICD است.
تحقیقات موجود نشان می‌دهند که استفاده پیشگیرانه از ICD در اولین دسته از بیماران (ایسکمیک)، میزان مرگ را کاهش می‌دهد. در مقابل، انتشار یک کارآزمایی بزرگ به‌تازگی بیانگر عدم منفعت کلی در دسته دوم بیماران (غیرایسکمیک) است.

نتایج اصلی این مرور چه هستند؟
ما در این مرور، نتایج شش کارآزمایی بالینی بزرگ را که از طریق یک جست‌وجوی وسیع شناسایی شده بودند، برای درک بهتر اثربخشی ICD‌ها در بیماران مبتلا به بیماری قلبی غیرایسکمیک، ترکیب کردیم. تجزیه‌و‌تحلیل ما شامل 3128 شرکت‌کننده بود.
ما شواهدی را با قطعیت بالا یافتیم که پیشنهاد می‌کنند استفاده از این دستگاه‌ها (در قیاس با عدم استفاده) در افراد مبتلا به بیماری قلبی غیرایسکمیک، خطر مرگ به هر علت و مرگ ناگهانی را کاهش می‌دهد. شواهدی با قطعیت متوسط وجود دارد که احتمالا افراد با این دستگاه‌ها نسبت به کسانی که این دستگاه‌ها را ندارند، دچار عوارض بیشتری می‌شوند. شواهد فعلی بیانگر این است که افزودن درمان با ICD ممکن است تاثیر اندک یا عدم تاثیر بر کیفیت زندگی در مقایسه با عدم افزودن آن داشته باشد؛ اما شوک‌های الکتریکی ICD‌ها، کیفیت زندگی را بدتر می‌کند.

این مرور چقدر به‌روز شده است؟
ما به دنبال مطالعاتی جست‌وجو کردیم که تا 10 اکتبر 2018 در دسترس بودند.

(724 مشاهده)
متن کامل [PDF 4 kb]   (28 دریافت)    

پذیرش: 1397/7/18 | انتشار: 1397/9/17