پیشینه
سندرم تخمدان پلیکیستیک (PCOS) در 4% تا 7% از همه زنان در سنین باروری و 50% از زنان مبتلا به ناباروری رخ میدهد. ناباروری، 15% تا 20% از زوجهایی را که برای آبستن شدن تلاش میکنند تحت تاثیر قرار میدهد. نسبت قابلتوجهی از این زنان در نهایت نیاز به فناوری باروری کمکی (ART) دارند. لقاح آزمایشگاهی (IVF) یکی از فناوریهای باروری کمکی است که برای افزایش شانس دستیابی به بارداری به کار میرود. تحریک تکامل و رشد فولیکول قبل از بازیابی تخمک برای روش استاندارد IVF ضروری است که طی آن تعداد زیادی از شیوههای مختلف ترکیبی گنادوتروپینها (gonadotropins) با آگونیست یا آنتاگونیست هورمون آزادکننده گنادوتروپین (GnRH) استفاده میشوند. در زنان مبتلا به PCOS، دوزهای بالای فیزیولوژیکی (supra-physiological) از گنادوتروپینها که برای تحریک کنترلشده تخمدان (COH) مصرف میشوند، اغلب منجر به پاسخ اغراقآمیز تخمدان میشود که به وسیله تکامل گروه بزرگی از فولیکولها با کیفیت ناجور، بازیابی تخمکهای نابالغ و افزایش خطر سندرم تحریک بیشازحد تخمدان (OHSS) مشخص میشود. یک مداخله بالقوه موثر برای زنان مبتلا به ناباروری مرتبط با PCOS، برداشت زودهنگام تخمکهای نابالغ در مرحله ژرمینال - وزیکل (germinal-vesicle) و پس از آن، بلوغ آزمایشگاهی (IVM) است. تاکنون، تنها دادههای موجود، از مطالعات مشاهدهای و کارآزماییهای بالینی غیرتصادفیسازی شده استنتاج شدهاند.
اهداف
ارزیابی اثربخشی و ایمنی IVM و به دنبال آن، IVF یا ICSI در مقابل IVF یا ICSI متعارف در میان زنان مبتلا به PCOS که تحت باروری کمکی قرار میگیرند.
روش های جستجو
این نسخه دومین بهروزرسانی از این مطالعه مروری است. ما جستوجو را در 17 اپریل 2018 انجام دادیم.
این جستوجو با کمک متخصص اطلاعات گروه زنان و باروری در کاکرین برای همه کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT ؛randomised controlled trails) منتشرشده و منتشرنشده طراحی شده بود.
ما در پایگاه ثبت تخصصی کارآزماییهای کنترلشده زنان و باروری کاکرین؛ CENTRAL از طریق پایگاه ثبت مرکزی مطالعات آنلاین کاکرین؛ MEDLINE؛ Embase؛ (CINAHL) Cumulative Index to Nursinga and Allied Health Litreture و پایگاههای ثبت کارآزمایی برای کارآزماییهای در حال انجام و ثبتشده و پایگاه اطلاعاتی Open Grey برای منابع خاکستری از اروپا جستوجو کردیم. ما جستوجوهای بیشتری را در دستورالعملهای ارزیابی و درمان باروری مؤسسه ملی سلامت و تعالی مراقبت (NICE) انجام دادیم. ما در فهرست منابع مرورهای سیستماتیک مرتبط و RCTها، همراه با PubMed و Google برای هر کارآزمایی جدیدی که هنوز در پایگاههای اطلاعاتی اصلی فهرست نشده بود، جستوجوی دستی انجام دادیم.
معیارهای انتخاب
همه RCTها با هدف انجام IVM قبل از IVF یا ICSI در مقایسه با IVF یا ICSI متعارف برای زنان نابارور مبتلا به PCOS، صرفنظر از زبان و کشور مبدأ.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم مطالعات را انتخاب کردند، خطر سوگیری (bias) را ارزیابی، دادهها را از مطالعات استخراج و برای تماس با نویسندگان مطالعات تلاش کردند تا دادههای گمشده را بیابند. پیامدهای اولیه ما، تولد زنده به ازای هر زن تصادفیسازیشده و سقط جنین بود. ما تجزیهوتحلیل آماری را با استفاده از Review Manager 5 انجام دادیم. ما کیفیت شواهد را با بهرهگیری از روشهای GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) ارزیابی کردیم.
نتایج اصلی
ما دو RCT مناسب را برای ورود در این مرور و شش کارآزمایی در حال انجام را که هنوز نتایج را گزارش نکرده بودند، یافتیم. هر دو مطالعه انتخابی به صورت چکیده در کنفرانسهای بینالمللی منتشر شده بودند.
هر دو مطالعه در معرض خطر سوگیری نامشخص یا بالا برای اکثر هفت دامنه ارزیابیشده قرار داشتند. مشکلات رایج، گزارشدهی مبهم شیوههای مطالعه و عدم کورسازی بود. محدودیتهای اصلی در کیفیت کلی شواهد، خطر سوگیری بالا و عدم دقت جدی بود.
هیچ اطلاعاتی درباره پیامدهای اولیه این مرور یعنی تولد زنده به ازای هر زن تصادفیسازیشده و سقط جنین وجود نداشت.
هر دو مطالعه نرخ بارداری بالینی را گزارش کرده بودند: شواهدی از تاثیر بین IVM و IVF به نفع قبلی یافتیم (نسبت شانس: 3.10؛ 95% فاصله اطمینان: 1.06 تا 9.00؛ 71 شرکتکننده؛ 2 مطالعه؛ I2 = %0؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین). بروز OHSS در هر دو مطالعه در هر دو گروه صفر بود.
هیچ دادهای برای دیگر پیامدهای تعیینشده در این مرور وجود نداشت.
نتیجهگیریهای نویسندگان
با آنکه اطلاعات امیدوارکنندهای در مورد روش بلوغ آزمایشگاهی (IVM) منتشر شده، متاسفانه همچنان هیچ شواهدی از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده که بهطورمناسب اجرا شده باشند، وجود ندارد که بر اساس آن هر گونه توصیه عملی را درباره IVM قبل از لقاح آزمایشگاهی (IVF) یا تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم برای زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک انجام داد. در مورد پیامدهای ثانویه ما، شواهدی با کیفیت بسیار پایین نشان دادند که بارداری بالینی با IVM در مقایسه با IVF بیشتر است، در حالی که بروز سندرم تحریک بیشازحد تخمدان در هر دو مطالعه در هر دو گروه صفر بود. ما در انتظار نتایج شش کارآزمایی در حال انجام هستیم و مشتاقانه شاهد افزایش شواهد بیشتر از کارآزماییها با کیفیت خوب در این زمینه هستیم.
خلاصه به زبان ساده
بلوغ آزمایشگاهی در زنان نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک که تحت باروری کمکی قرار میگیرند
سوال مطالعه مروری
آیا بلوغ آزمایشگاهی در مقایسه با فناوریهای باروری کمکی (ART) استاندارد در زنان نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک (PCOS) موثر است؟
پیشینه
زنان مبتلا به PCOS که تحت ART متعارف قرار میگیرند، در معرض افزایش خطر سندرم تحریک بیشازحد تخمدان هستند؛ وضعیتی که میتواند در زنانی که داروهای باروری را برای تحریک رشد تخمکها مصرف میکنند، رخ دهد. این بیماری با بزرگ شدن هر دو تخمدان، مایع در بدن زنان، اطراف ریهها و/یا قلب، بیماری جدی و در موارد نادر، مرگ مرتبط است. هنگامیکه زنان مبتلا به PCOS داروهای مربوط به تحریک تخمدانهای خود را مصرف میکنند، اغلب تخمکهای تولیدشده نابالغ هستند که این امر دلیل اصلی آن است که این تخمکها به صورت ضعیف بارور میشوند و منجر به نرخهای کم بارداری میشود. علاوهبراین، همانطور که قبلا ذکر شد، تحریک تخمدانهای زنان مبتلا به PCOS با داروها غالبا باعث تحریک بیشازحد تخمدان میشود. بنابراین این زنان ممکن است از برداشت زودهنگام تخمکها و به دنبال آن، بلوغ آنها در آزمایشگاه، روشی که به عنوان بلوغ آزمایشگاهی (IVM) نامیده میشود، سود ببرند؛ زیرا این امر خطرات مذکور را کاهش خواهد داد. با این حال، در حالی که لقاح موفقیتآمیز، تکامل جنین و بارداریهای ترم (term) از تخمکهای IVM گزارش شده، برخی نگرانیها در مورد ایمنی این روش از نظر سلامت فرزندان متولدشده و میزان ناهنجاریهای ژنتیکی که آنها حمل میکنند، تشریح شده است. ما شواهد را تا پریل 2018 برای سومین بار مرور کردیم.
ویژگیهای مطالعه
ما به دنبال همه کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (مطالعاتی که در آن شرکتکنندگان با استفاده از روشی تصادفی به یک گروه درمان اختصاص داده شدهاند) مربوط به بررسی کارایی IVM در قیاس با ART متعارف در زنان نابارور مبتلا به PCOS، جستجوی جامعی را در منابع پایگاههای اطلاعاتی پزشکی استاندارد (از آغاز کار پایگاه اطلاعاتی تا 17 آپریل 2018) با مشورت متخصص اطلاعات گروه زنان و باروری کاکرین انجام دادیم. ما مستقل از زبان و کشور مبدأ، مطالعات را جستوجو و انتخاب کردیم. دو نویسنده مروری بهطور مستقل مطالعات را انتخاب و ارزیابی کردند، دادهها را استخراج و برای تماس با نویسندگان مطالعات تلاش کردند تا دادههای گمشده را بیابند. ما دو مطالعه (71 زن) را که به صورت چکیده در کنفرانسهای بینالمللی منتشر شده بودند و 6 کارآزمایی در حال انجام را که واجد شرایط ما بودند، یافتیم.
نتایج اصلی
با آنکه اطلاعات امیدوارکنندهای در مورد روش IVM منتشر شده، متاسفانه همچنان هیچ شواهدی درباره پیامدهای اولیه ما یعنی تولد زنده و نرخهای سقط از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده که بهطورمناسب اجرا شده باشند، وجود ندارد که بر اساس آن هر گونه توصیه عملی درباره IVM قبل از ART برای زنان مبتلا به PCOS استخراج کرد. از پیامدهای ثانویه مشخصشده در این مرور، شواهدی با کیفیت بسیار پایین نشان دادند که بارداری بالینی با IVM در مقایسه با ART متعارف بیشتر است، در حالی که بروز سندرم تحریک بیشازحد تخمدان در هر دو مطالعه در هر دو گروه صفر بود. ما در انتظار نتایج شش کارآزمایی در حال انجام هستیم و مشتاقانه شاهد افزایش شواهد بیشتر از کارآزماییها با کیفیت خوب در این زمینه هستیم.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد برای تمام پیامدها بسیار پایین بود.