پیشینه
هر ساله در سراسر جهان، بیش از 400000 مورد سرطان سلول سنگفرشی اوروفارنژیال (OPSCC) تشخیص داده میشود و این تعداد در حال افزایش است. بیشترین افزایش به ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) نسبت داده شده است. بیماران مبتلا به OPSCC با HPV مثبت، اغلب جوانتر هستند و بهطور قابلتوجهی بقای بهتری نسبت به بیماران با HPV منفی دارند. مدیریت سنتی OPSCC با رادیوتراپی با یا بدون کموتراپی بوده، زیرا نشان داده شده که این کار دارای بقای مشابه با عمل جراحی باز است اما موربیدیتی آن بهطور قابلتوجهی کمتر است. بااینحال، با توسعه برنامهریزی کامپیوتریشده و رادیوتراپی با شدت تعدیلیافته و تکنیکهای جراحی با حداقل تهاجم، تکنیکهایی تکامل یافتهاند. سمیت حاد و دیرهنگام مرتبط با کمورادیوترای، بار قابلتوجهی برای بیماران مبتلا به OPSCC دارد و با یک مطالعه کوهورت از افراد جوانتر، هرگونه استراتژی که بتواند باعث کاهش موربیدیتی مرتبط با درمان شود، باید مورد بررسی قرار بگیرد.
اهداف
ارزیابی اثرات (کمو) رادیوتراپی ادجوانت شدتزدایی شده در مقایسه با (کمو) رادیوتراپی ادجوانت استاندارد در بیماران تحت درمان با عمل جراحی ترانساورال با حداقل تهاجم (جراحی روباتیک ترانساورال یا میکروسرجری لیزری ترانساورال) برای کارسینوم سلول سنگفرشی اوروفارنژیال با HPV مثبت.
روش های جستجو
متخصص اطلاعات گروه گوش و حلق و بینی (ENT) در کاکرین برای یافتن کارآزماییهای منتشرشده و منتشرنشده به جستوجو در پایگاه ثبت گروه گوش و حلق و بینی (ENT) در کاکرین؛ پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails)؛ Ovid MEDLINE؛ Ovid Embase؛ (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litreture؛ Web of Science؛ ClinicalTrials.gov؛ ICTRP و منابع اضافی پرداخت. تاریخ جستوجو 26 اپریل 2018 بود.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCTs ؛randomised controlled trails) در بیماران مبتلا به کارسینوم اوروفارنکس (که بر اساس طبقهبندی C09، C10 سازمان جهانی بهداشت تعریف شد). سرطانها شامل تومورهای سلول سنگفرشی HPV مثبت اولیه بودند که از مخاط اوروفارنژیال برخاسته بودند. تومورها بهصورت T1-4a با یا بدون انتشار به غدد لنفاوی و بدون شواهدی از انتشار متاستاتیک دور طبقهبندی شدند. مداخله شامل عمل جراحی ترانساورال با حداقل تهاجم و به دنبال آن درمان ادجوانت شدتزدایی شده (یا حذف کموتراپی یا کاهش دوز رادیوتراپی) بود. مقایسهکننده، عمل جراحی ترانساورال با حداقل تهاجم و به دنبال آن کمورادیوتراپی همزمان استاندارد یا رادیوتراپی با دوز استاندارد بود. درمانهای دریافتشده با قصد درمان قطعی بوده و بیماران به غیر از بیوپسی تشخیصی، تحت هیچ مداخله قبلی قرار نگرفته بودند.
گردآوری و تحلیل دادهها
ما از روشهای استاندارد روششناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم. پیامدهای اولیه ما بقای کلی (بقای مرتبط با بیماری که در صورت امکان مورد مطالعه قرار گرفت) و بقای بدون بیماری بود، که در 1، 2، 3 و 5 سال اندازهگیری شدند. پیامدهای ثانویه ما عبارت بودند از ارزیابی توانایی بلعیدن و تولید صدا، که در 1، 6، 12 و 24 ماه اندازهگیری شدند. ما برنامهریزی کردیم از سیستم GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) برای ارزیابی کیفیت شواهد مربوط به هر پیامد استفاده کنیم.
نتایج اصلی
ما هیچ RCT تکمیل شدهای را شناسایی نکردیم که معیارهای ورود ما را داشته باشد. با این حال، سه مطالعه واجد شرایط در حال انجام هستند:
ADEPT یک کارآزمایی فاز III است که به مقایسه رادیوتراپی پس از عمل جراحی با یا بدون سیسپلاتین (cisplatin) در بیماران مبتلا به T1‐4a OPSCC با HPV مثبت پرداخته است. بیماران واردشده باید عمل جراحی با حداقل تهاجم را دریافت کرده باشند و گسترش اکسترا کپسولار را از بیماری در گردن نشان داده باشند.
ECOG-E3311 یک کارآزمایی فاز II درمان برای OPSCC پیشرفته موضعی با HPV مثبت است (مراحل III‐IVa + Ivb بدون متاستاز دور). بیماران پس از عمل جراحی با حداقل تهاجم طبقهبندی میشوند. بیماران با خطر متوسط برای رادیوتراپی استاندارد یا دوز کاهشیافته، تصادفیسازی میشوند.
PATHOS یک کارآزمایی فاز III درمان برای OPSCC با HPV مثبت (T1‐3، N0‐2b) است. بیماران پس از عمل جراحی با حداقل تهاجم طبقهبندی میشوند. بیماران با خطر متوسط برای دریافت رادیوتراپی استاندارد یا با دوز کاهشیافته تصادفیسازی میشوند. بیماران پرخطر برای رادیوتراپی با یا بدون سیسپلاتین همزمان تصادفیسازی میشوند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
این مرور به فقدان فعلی کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده با کیفیت بالا اشاره میکند که به مطالعه درمان با شدت کمتر پس از عمل جراحی با حداقل تهاجم در بیماران مبتلا به OPSCC با HPV مثبت میپردازند. با این حال، کارآزماییهایی که معیارهای ورود را به این مرور با نتایج مورد انتظار داشته باشند، بین سالهای 2021 و 2023 در حال انجام هستند.
خلاصه به زبان ساده
رادیوتراپی با دوز کاهشیافته / کموتراپی در مقایسه با درمان با دوز استاندارد بعد از عمل جراحی سوراخ کلید (keyhole surgery) برای سرطان گلو ناشی از ویروس پاپیلومای انسانی
سوال مطالعه مروری
اثرات درمان رادیوتراپی با دوز کاهشیافته /کموتراپی در مقایسه با درمان با دوز استاندارد بعد از عمل جراحی سوراخ کلید برای سرطان گلو ناشی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) چه هستند؟
پیشینه
هر سال بیش از 400000 مورد سرطان گلو تشخیص داده میشود و این تعداد در حال افزایش بوده و HPV عامل مهمی برای آن است. سرطان گلو ناشی از این ویروس اغلب بیماران جوانتر را تحت تاثیر قرار میدهد اما پیشآگهی بهتری نسبت به سرطان گلو غیرویروسی دارد. درمان سنتی سرطان گلو، رادیوتراپی و کموتراپی است؛ زیرا نشان داده شده که پیامدهای بقای مشابه، اما عوارض جانبی کمتری نسبت به عمل جراحی دارند. با این حال، درمانهایی مانند برنامهریزی کامپیوتریشده و بهبودهایی در رادیوتراپی، و پیشرفت جراحی سوراخ کلید تکامل یافتهاند، که عوارض جانبی بالقوه کمتری را دارند. کموتراپی و رادیوتراپی اثرات منفی طولانیمدتی بر کیفیت زندگی دارند. با توجه به آنکه بیماران جوانتر تحت تاثیر قرار میگیرند، هرگونه راه کاهش این عوارض جانبی باید مورد بررسی قرار بگیرد.
ویژگیهای مطالعه
در اپریل 2018، ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای (RCTs) را جستوجو کردیم که به مقایسه رادیوتراپی با دوز کاهشیافته /کموتراپی با درمان با دوز استاندارد پرداختند. ما به پیامدهای مربوط به بقای کل و بقای بدون بیماری، و همچنین اثرات بر توانایی بلع و تولید صدا علاقهمند بودیم. جستوجوهای ما هیچ RCT تکمیل شدهای را شناسایی نکردند، با این حال سه مطالعه مرتبط در حال انجام هستند و اولین نتایج بین سالهای 2021 تا 2023 مورد انتظار هستند.
نتایج اصلی
در حال حاضر شواهد با کیفیت بالا که به مقایسه این دو درمان بپردازند وجود ندارد، اما چنین کارآزماییهایی در حال انجام هستند.