شرایط جسمی طولانی‌مدت 10 تا 12 درصد از کودکان و نوجوانان را در سراسر جهان تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. این افراد در معرض خطر بیش‌تر توسعه مشکلات روانی، به خصوص اضطراب و افسردگی هستند که گاهی اوقات مستقیما با بیماری یا مراقبت‌های پزشکی آن‌ها مرتبط هستند (به عنوان مثال اضطراب مربوط با سلامت). شواهد محدودی در رابطه با اثر درمان‌های روان‌شناختی برای درمان افسردگی و افسردگی در این جمعیت وجود دارد. درمان‌های طراحی‌شده برای کودکان و نوجوانان بدون مشکلات پزشکی، ممکن است برای استفاده در افرادی که شرایط جسمی طولانی‌مدت دارند، مناسب باشد یا نباشد.

این مرور به منظور ارزیابی اثربخشی و قابلیت پذیرش درمان‌های روان‌شناختی در مقایسه با کنترل‌ها (درمان - به صورت معمول، لیست انتظار، توجه ساختگی، روان‌شناختی ساختگی یا درمان غیر روان‌شناختی) برای درمان اضطراب و افسردگی در کودکان و نوجوانان با شرایط جسمی طولانی‌مدت صورت‌گرفته است.

ما Ovid MEDLINE (1950 - )؛ Embase(1974 - )؛ PsycINFO (1967 - ) و پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails) را تا 27 سپتامبر 2018 جست‌وجو کردیم. یک جست‌وجوی اولیه در این بانک‌های اطلاعاتی از طریق پایگاه ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده اختلالات شایع روانی در کاکرین (CCMD‐CTR) (همه سال‌ها تا می 2016) انجام شد. ما هم‌چنین Web of Science (Core Collection) (12 اکتبر 2018) را جست‌وجو کردیم و یک جست‌وجو در منابع استناد شده را برای گزارش‌های همه کارآزمایی‌های وارد شده انجام دادیم. ما خلاصه‌مقالات کنفرانس‌های مرتبط، فهرست منابع مطالعات وارد شده و منابع خاکستری را جست‌وجوی دستی انجام دادیم.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs ؛randomised controlled trails)، کارآزمایی‌های خوشه‌ای - تصادفی‌سازی شده و کارآزمایی‌های متقاطع روی درمان‌های روان‌شناختی برای درمان اضطراب یا افسردگی در کودکان با شرایط جسمانی بلندمدت وارد شدند.

خلاصه‌مقالات و مطالعات کامل به‌طور مستقل توسط دو نویسنده مورد بررسی قرار گرفتند. اختلاف‌ها توسط نویسنده سوم مورد بررسی قرار گرفتند. نسبت شانس (OR) برای مقایسه داده‌های دو تایی و تفاوت‌های میانگین استاندارد شده (SMD) برای مقایسه داده‌های پیوسته استفاده شده ‌است. هنگامی‌که درمان‌ها، شرکت‌کنندگان و پرسش زمینه‌ای بالینی مشابه بودند، متاآنالیز انجام شد. در غیر این صورت، تحلیل روایی از داده‌ها انجام شد.

بیست و یک RCT و یک کارآزمایی متقاطع با 1349 شرکت‌کننده در این مرور وارد شدند. اغلب شرکت‌کنندگان از جامعه ئ کلینیک‌های بیمارستانی در کشورهای با درآمد بالا وارد شدند. برای پیامد اولیه اثربخشی درمان، افسردگی کوتاه‌مدت (در مقابل هر کنترلی)، شواهدی با کیفیت پائین از 16 کارآزمایی با 1121 شرکت‌کننده پیشنهاد می‌کنند که درمان‌های روان‌شناختی ممکن است از درمان‌های کنترل موثرتر باشند (SMD: 0.31-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.59- تا 0.03؛ I2 = %79). برای پیامد اولیه اثربخشی درمان، اضطراب کوتاه‌مدت (در مقابل هر کنترلی)، شواهد ناکافی با کیفیت متوسط از 13 مطالعه با 578 شرکت‌کننده برای تعیین اینکه درمان‌های روان‌شناختی اثربخش‌تر از شرایط کنترل است، وجود داشت (SMD: 0.26-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.59- تا 0.07؛ I2 = %72). آنالیزهای برنامه‌ریزی شده حساسیت برای خطر سوگیری ناشی از تعداد اندک کارآزمایی‌ها که برای هر حوزه بالا رتبه‌بندی شدند، قابل انجام نبودند. آنالیز اضافی حساسیت نشان داد که مداخلات روان‌شناختی که به‌طور خاص برای کاهش اضطراب یا افسردگی طراحی شدند، از درمان‌های روان‌شناختی که برای بهبود دیگر علایم یا انطباق کلی طراحی شده بودند، موثرتر بودند. پیشنهادهایی از آنالیزهای زیرگروه وجود داشت که نوع مداخله (Chi² = 14.75؛ df = 5 (P = 0.01)؛ I² = %66.1)، شدت افسردگی (Chi² = 23.29؛ df = 4 (P = 0.0001)؛ I² = %82.8) و نوع وضعیت جسمانی طولانی‌مدت (Chi² = 10.55؛ df = 4 (P = 0.03)؛ I² = 62.1%) ممکن است بر اثر کلی درمان موثر باشند. شواهد کمّی (گزارش شده) اما نه شواهد کیفی، وجود داشتند که قابلیت پذیرش درمان‌های انتخاب شده روان‌شناختی را برای اضطراب و افسردگی تائید می‌کردند. شواهدی با کیفیت پائین وجود داشت که درمان‌های روان‌شناختی نسبت به شرایط کنترل در بهبود کیفیت زندگی (SMD: 1.13؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.44 تا 1.82؛ I2 = %89) و علایم وضعیت جسمانی طولانی‌مدت (SMD: 0.34-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.6- تا 0.06-؛ I2 = %70) اثربخش‌تر هستند، اما فقط در کوتاه‌مدت. شواهد ناکافی با کیفیت پائین برای تعیین این‌که درمان‌های روان‌شناختی نسبت به وضعیت‌های کنترل در بهبود عملکرد هم در کوتاه‌مدت و هم در بلندمدت موثرتر هستند، وجود داشت. هیچ کارآزمایی از درمان‌ها برای رسیدگی به اضطراب مربوط به سلامت شناسایی نشد و فقط دو کارآزمایی اثرات جانبی را گزارش کردند؛ این موارد به درمان‌های روان‌شناختی نامرتبط بود. به طور کلی، شواهد کیفیت پائین تا متوسط داشتند، نتایج ناهمگون بودند و فقط یک کارآزمایی پروتکل دردسترس داشت.

تعداد محدودی از کارآزمایی‌ها با کیفیت متغیر برای ارزیابی این که آیا درمان‌های روان‌شناختی برای درمان اضطراب و افسردگی در کودکان و نوجوانان با شرایط فیزیکی طولانی‌مدت موثر هستند، انجام شده‌است. طبق شواهد موجود، درمان‌هایی که به‌طور خاص برای درمان اضطراب یا افسردگی طراحی شده‌اند (به خصوص آن‌هایی که براساس اصول درمان رفتار شناختی (CBT) هستند) ممکن است در کودکان و نوجوانانی که در سطوح خفیف تا متوسط علایم این اختلالات، حداقل در کوتاه‌مدت، هستند، کار کنند. روش‌های درمانی ویژه‌ای به خصوص برای درمان اضطراب مربوط به سلامت در این گروه سنی وجود دارد.