درمان‌های دارویی برای مدیریت ترک هروئین به‌طور گسترده‌ای مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. وابستگی به اوپیوم به‌طور کلی با وابستگی کم‌شدت‌تر و علائم ترک خفیف‌تری نسبت به هروئین همراه است. بنابراین شواهد مربوط به مدیریت ترک هروئین ممکن است دقیقا برای اوپیوم قابل اجرا نباشد.

ارزیابی اثربخشی و ایمنی درمان‌های مختلف دارویی برای مدیریت مرحله حاد ترک اوپیوم.

ما منابع زیر را تا سپتامبر 2017 جست‌وجو کردیم: CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literure؛ PsycINFO؛ پایگاه‌های اطلاعاتی منطقه‌ای و ملی (IMEMR؛ Iranmedex و IranPsych)؛ منابع الکترونیکی اصلی کارآزمایی‌های در حال انجام و فهرست منابع تمام مقالات مرتبط. علاوه‌بر این، ما برای به دست آمدن داده‌های گمشده یا کارآزمایی‌های ناقص با محققان شناخته شده تماس گرفتیم.

کارآزمایی‌های بالینی کنترل‌شده و کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده در رابطه با درمان‌های دارویی، که به مقایسه با عدم مداخله، دارونما (placebo)، سایر درمان‌های دارویی، دوزهای مختلف همان دارو، و مداخلات روانی‌اجتماعی، برای مدیریت ترک حاد اوپیوم در حداکثر دوره 30 روزه پرداختند.

ما از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم.

ما 13 کارآزمایی را شامل 1096 شرکت‌کننده وارد کردیم. انجام تجزیه‌و‌تحلیل تلفیقی امکان‌پذیر نبود. مطالعات در سه کشور، ایران، هند، و تایلند، در شرایط سرپایی و بستری انجام شده بودند. کیفیت شواهد به‌طور کلی بسیار پایین بود.
هنگامی ‌که میانگین علائم خروج مربوط به چند روز ارائه شد، ما عمدتا بر روز سوم تمرکز کردیم. دلیل این امر آن بود که بالاترین شدت ترک اوپیوم در روزهای دوم تا چهارم است.
در مقایسه میان درمان‌های مختلف دارویی با یکدیگر، کلونیدین (clonidine) دو برابر متادون (methadone) برای تکمیل درمان خوب بود (خطر نسبی (RR): 2.01؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.69 تا 2.38؛ 361 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پایین). تمام نتایج دیگر تفاوتی را بین داروهای مورد نظر نشان ندادند: باکلوفن (baclofen) در مقابل کلونیدین (RR: 1.06؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.63 تا 1.80؛ 66 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین)؛ کلونیدین در مقابل کلونیدین به همراه آمانتادین (amantadine) (RR: 1.03؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.86 تا 1.24؛ 69 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه)؛ کلونیدین در مقابل بوپرنورفین (buprenorphine) در شرایط بستری (RR: 1.04؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.90 تا 1.20؛ 35 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین)؛ متادون در مقابل ترامادول (tramadol) (RR: 0.95؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.65 تا 1.37؛ 72 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین)؛ متادون در مقابل متادون به همراه گاباپنتین (gabapentin) (RR: 1.17؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.96 تا 1.43؛ 40 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پایین) و تنتور اوپیوم در مقابل متادون (1 مطالعه؛ 74 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پایین).
در مقایسه درمان‌های مختلف دارویی با یکدیگر، افزودن آمانتادین به کلونیدین، نمرات ترک را که در روز سوم رتبه‌بندی شده بود، کاهش داد (میانگین تفاوت (MD): 3.65-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5.97- تا 1.15-؛ 1 مطالعه؛ 60 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین). در مقایسه کلونیدین با بوپرنورفین در شرایط بستری، ما هیچ تفاوتی را از نظر علائم ترک که توسط یک پزشک رتبه‌بندی شده بود، نیافتیم (MD: 1.40-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.93- تا 0.13؛ 1 مطالعه؛ 34 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین)، هنگام رتبه‌بندی توسط شرکت‌کنندگان، نتایج به نفع بوپرنورفین بود (MD: 11.80-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 15.56- تا 8.04-). بوپرنورفین در کنترل علائم شدید ترک در شرایط سرپایی برتر از کلونیدین بود (RR: 0.35؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.19 تا 0.64؛ 1 مطالعه؛ 76 شرکت‌کننده). ما تفاوتی را در مقایسه متادون در مقابل ترامادول (MD: 0.04؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.68- تا 2.76؛ 1 مطالعه؛ 72 شرکت‌کننده)، و در مقایسه متادون در مقابل متادون به همراه گاباپنتین نیافتیم (MD: 2.20-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 6.72- تا 2.32؛ 1 مطالعه؛ 40 شرکت‌کننده).
در مقایسه کلونیدین و بوپرنورفین در شرایط سرپایی، عوارض جانبی بیش‌تری در گروه کلونیدین گزارش شد (1 مطالعه؛ 76 شرکت‌کننده). تعداد بیشتری از شرکت‌کنندگان گروه کلونیدین، دچار هیپوتانسیون در روزهای 5 تا 8، سردرد در روزهای 1 تا 8، سداتاسیون در روزهای 5 تا 8، سرگیجه و خشکی دهان در روزهای 1 تا 10 و حالت تهوع در روزهای 1 تا 9 شدند. عرق کردن در تعداد قابل‌توجهی از شرکت‌کنندگان گروه بوپرنورفین در روزهای 1 تا 10 گزارش شد. برای تمام مقایسه‌های دیگر با توجه به این پیامد، ما تفاوتی را بین گروه‌ها نیافتیم.
در مقایسه دوزهای مختلف همان درمان دارویی سم‌زدایی، دوز بالای کلونیدین (1 تا 1.2 میلی‌گرم در روز) در تکمیل درمان در شرایط بستری، تفاوتی با دوز پایین کلونیدین (0.5 تا 0.6 میلی‌گرم در روز) نداشت (RR: 1.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.84 تا 1.19؛ 1 مطالعه؛ 68 شرکت‌کننده)، اما هیپوتانسیون در تعداد زیادی از شرکت‌کنندگان گروه‌های با دوز بالا گزارش شد (RR: 3.25؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.77 تا 5.98). کاهش تدریجی متادون با عوارض جانبی بیش‌تری نسبت به ترک ناگهانی متادون همراه بود (RR: 2.25؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.02 تا 4.94؛ 1 مطالعه؛ 20 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین).

به دلیل شواهد با کیفیت بسیار پایین و تفاوت اندک یا عدم تفاوت بین درمان‌ها، نتایج، استفاده از هیچ یک از رویکرد خاص دارویی را برای مدیریت ترک اوپیوم حمایت نکردند. با این حال، به نظر می‌رسد علائم ترک اوپیوم، به خصوص در روزهای 2 تا 4 پس از قطع مصرف اوپیوم، قابل‌توجه هستند. تمام داروهای ارزیابی شده ممکن است برای تسکین علائم مفید باشند. افرادی که کلونیدین مصرف می‌کنند ممکن است دچار هیپوتانسیون شوند.