سه شنبه 18 اردیبهشت 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sherie Smith, Nicola J Rowbotham, Edward Charbek. Inhaled antibiotics for pulmonary exacerbations in cystic fibrosis. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-2397-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-2397-fa.html
پیشینه
فیبروز کیستیک یک اختلال ژنتیکی است که در آن مخاط غیرطبیعی در ریه‌ها با استعدادپذیری به عفونت پایدار همراه است. هنگامی‌که علائم عفونت شدیدتر می‌شوند، تشدید حملات ریوی رخ می‌دهند. آنتی‌بیوتیک‌ها بخش مهمی از درمان‌های ارائه شده برای تشدید حملات ریوی هستند و آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی می‌توانند به تنهایی یا همراه با آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی برای تشدید حملات ریوی خفیف‌تر یا با آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی برای عفونت‌های شدیدتر استفاده شوند. آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی منجر به عوارض جانبی مشابه با آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی نمی‌شوند و ممکن است جایگزینی برای افرادی باشد که دسترسی ضعیفی به رگ‌های آنها وجود دارد. این یک به‌روزرسانی از مرور منتشر شده قبلی است.
اهداف
تعیین اینکه آیا درمان تشدید حملات ریوی با آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک کیفیت زندگی آنها را بهبود می‌بخشد، زمان غیبت آنها را از مدرسه یا کار کاهش می‌دهد و بقای طولانی‌مدت آنها را بهبود می‌بخشد.
روش های جستجو
ما پایگاه ثبت کارآزمایی‌های فیبروز کیستیک گروه فیبروز کیستیک را در کاکرین جست‌وجو کردیم. تاریخ آخرین جست‌وجو: 3 اکتبر 2018.
ما ClinicalTrials.gov؛ Australia and New Zealand Clinical Trials Registry و WHO ICTRP را برای یافتن کارآزمایی‌های مربوطه جست‌وجو کردیم. تاریخ آخرین جست‌وجو: 9 اکتبر 2018.
ما ClinicalTrials.gov؛ Australia and New Zealand Clinical Trials Registry و WHO ICTRP را برای یافتن کارآزمایی‌های مربوطه جست‌وجو کردیم. تاریخ آخرین جست‌وجو: 9 اکتبر 2018.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک با تشدید حملات ریوی که در آنها درمان با آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی با دارونما، درمان استاندارد یا یک آنتی‌بیوتیک استنشاقی دیگر به مدت یک و چهار هفته مقایسه شد.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌های مناسب را انتخاب کردند، خطر سوگیری (bias) را در هر کارآزمایی ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند. آنها کیفیت شواهد را با استفاده از معیارهای GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) ارزیابی کردند. برای یافتن اطلاعات بیشتر با نویسندگان کارآزمایی‌های انتخاب شده تماس گرفته شد.
نتایج اصلی
چهار کارآزمایی با 167 شرکت‌کننده در این مرور انتخاب شدند. دو کارآزمایی (77 شرکت‌کننده) آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی تنهایی را با آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی تنهایی و دو کارآزمایی (90 شرکت‌کننده) ترکیبی از آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی و داخل وریدی را با آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی به تنهایی مقایسه کردند. کارآزمایی‌ها از نظر طراحی ناهمگون بودند و دو کارآزمایی فقط به صورت چکیده گزارش شده بودند. ارزیابی خطر سوگیری در بسیاری از کارآزمایی‌ها دشوار بود، اما تمام کارآزمایی‌هایی که ما قضاوت کردیم در معرض خطر بالای سوگیری ناشی از عدم کورسازی و خطر نامشخص ناشی از تصادفی‌سازی قرار داشتند. نتایج به‌طور کامل گزارش نشدند و فقط داده‌های محدودی برای تجزیه‌و‌تحلیل وجود داشت.
آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی به تنهایی در مقابل آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی به تنهایی
فقط یک کارآزمایی (18 = n) بهبود درک‌شده‌ای را در سبک زندگی (کیفیت زندگی) در هر دو گروه گزارش کرد (شواهد با کیفیت بسیار پایین). هیچ کارآزمایی، زمان غیبت از کار یا مدرسه را گزارش نکرد. هر دو کارآزمایی، عملکرد ریه را اندازه‌گیری کردند، اما تفاوت گزارش‌شده‌ای بین گروه‌های درمانی وجود نداشت (شواهد با کیفیت بسیار پایین). با توجه به پیامدهای ثانویه ما، یک کارآزمایی (18 = n) تفاوتی را در نیاز به آنتی‌بیوتیک‌های بیشتر گزارش نکرد و کارآزمایی دوم (59 = n) زمان بعدی تشدید حملات ریوی را گزارش کرد. در هیچ یک از این دو مورد تفاوتی بین درمان‌ها شناسایی نشد (هر دو دارای شواهد با کیفیت بسیار پایین). یک کارآزمایی واحد (18 = n) که عوارض جانبی و میکروبیولوژی خلط را اندازه‌گیری کرد، هیچ‌کدام را در هر یک از دو گروه مربوط به هر دو پیامد مشاهده نکرد (شواهد با کیفیت بسیار پایین).
آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی به همراه آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی در مقابل آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی به تنهایی
هیچ کارآزمایی کیفیت زندگی یا زمان غیبت از کار یا مدرسه را گزارش نکرد. هر دو کارآزمایی، عملکرد ریه را اندازه‌گیری کردند، اما تفاوتی بین گروه‌ها در حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (یک کارآزمایی؛ 28 = n، شواهد با کیفیت بسیار پایین) یا ظرفیت حیاتی (یک کارآزمایی؛ 62 = n) نیافتند. هیچ‌یک از کارآزمایی‌ها نیاز به آنتی‌بیوتیک‌های بیشتر یا زمان بعدی تشدید حملات ریوی را گزارش نکردند؛ با این حال، یک کارآزمایی (28 = n) پذیرش در بیمارستان را گزارش کرد و تفاوتی را بین گروه‌ها نیافت. هر دو کارآزمایی تفاوتی را بین گروه‌ها از نظر عوارض جانبی گزارش نکردند (شواهد با کیفیت بسیار پایین) و یک کارآزمایی (62 = n) تفاوتی را در ظهور ارگانیسم‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک گزارش نکرد (شواهد با کیفیت بسیار پایین).
آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی به تنهایی در مقابل آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی به تنهایی
فقط یک کارآزمایی (18 = n) بهبود درک‌شده‌ای را در سبک زندگی (کیفیت زندگی) در هر دو گروه گزارش کرد (شواهد با کیفیت بسیار پایین). هیچ کارآزمایی، زمان غیبت از کار یا مدرسه را گزارش نکرد. هر دو کارآزمایی، عملکرد ریه را اندازه‌گیری کردند، اما تفاوت گزارش‌شده‌ای بین گروه‌های درمانی وجود نداشت (شواهد با کیفیت بسیار پایین). با توجه به پیامدهای ثانویه ما، یک کارآزمایی (18 = n) تفاوتی را در نیاز به آنتی‌بیوتیک‌های بیشتر گزارش نکرد و کارآزمایی دوم (59 = n) زمان بعدی تشدید حملات ریوی را گزارش کرد. در هیچ یک از این دو مورد تفاوتی بین درمان‌ها شناسایی نشد (هر دو دارای شواهد با کیفیت بسیار پایین). یک کارآزمایی واحد (18 = n) که عوارض جانبی و میکروبیولوژی خلط را اندازه‌گیری کرد، هیچ‌کدام را در هر یک از دو گروه مربوط به هر دو پیامد مشاهده نکرد (شواهد با کیفیت بسیار پایین).
آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی به همراه آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی در مقابل آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی به تنهایی
هیچ کارآزمایی کیفیت زندگی یا زمان غیبت از کار یا مدرسه را گزارش نکرد. هر دو کارآزمایی، عملکرد ریه را اندازه‌گیری کردند، اما تفاوتی بین گروه‌ها در حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (یک کارآزمایی؛ 28 = n، شواهد با کیفیت بسیار پایین) یا ظرفیت حیاتی (یک کارآزمایی؛ 62 = n) نیافتند. هیچ‌یک از کارآزمایی‌ها نیاز به آنتی‌بیوتیک‌های بیشتر یا زمان بعدی تشدید حملات ریوی را گزارش نکردند؛ با این حال، یک کارآزمایی (28 = n) پذیرش در بیمارستان را گزارش کرد و تفاوتی را بین گروه‌ها نیافت. هر دو کارآزمایی تفاوتی را بین گروه‌ها از نظر عوارض جانبی گزارش نکردند (شواهد با کیفیت بسیار پایین) و یک کارآزمایی (62 = n) تفاوتی را در ظهور ارگانیسم‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک گزارش نکرد (شواهد با کیفیت بسیار پایین).
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهد سطح بالای مفید اندکی در مورد اثربخشی آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی برای درمان تشدید حملات ریوی در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک وجود دارد. کارآزمایی‌های انتخاب شده برای دستیابی به اهداف خود دارای توان آزمون کافی نبودند. از این رو، ما نتوانستیم تعیین کنیم که آیا یک درمان برتر از درمان دیگر بود یا خیر. برای تعیین اینکه آیا توبرامایسین (tobramycin) استنشاقی می‌تواند به عنوان جایگزینی برای توبرامایسین وریدی در برخی از تشدید حملات ریوی مورد استفاده قرار گیرد، تحقیقات بیش‌تری مورد نیاز است.
خلاصه به زبان ساده
آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی برای درمان بدتر شدن موقتی عفونت ریوی در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک
سوال مطالعه مروری
ما شواهد مربوط به آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی را برای درمان تشدید حملات ریوی (شعله‌ور شدن) در عفونت ریه در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک مورد بررسی قرار دادیم.
پیشینه
فیبروز کیستیک یک اختلال ژنتیکی جدی است که ناشی از مخاط غیرطبیعی چسبنده در بخش‌های متعددی از بدن است. در ریه‌ها مخاط چسبنده می‌تواند منجر به عفونت تکرار شونده شود. تشدید حملات ریوی منجر به بروز علائم شدیدتری می‌شود. آنتی‌بیوتیک‌ها بخش مهمی از درمان هستند و ممکن است از طریق دهان، یا از طریق سوزن به جریان خون یا استنشاق دارو تجویز شوند. ما می‌خواستیم بدانیم که آیا آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی نسبت به سایر روش‌ها سلامت عمومی را بهبود بخشیدند یا خیر.
این ممکن است به این معنا باشد که آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی می‌توانند از بستری شدن افراد مبتلا به فیبروز کیستیک به دلیل آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی و برخی از عوارض جانبی پیشگیری کنند. آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی همچنین برای افرادی که دسترسی به رگ‌هایشان دشوار است، راحت‌تر است. این یک نسخه به‌روزشده از این مرور است.
زمان انجام پژوهش
این شواهد تا تاریخ زیر موجود هستند: 9 اکتبر 2018.
ویژگی‌های مطالعه
ما چهار کارآزمایی را با مجموع 167 شرکت‌کننده یافتیم، دو کارآزمایی آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی به تنهایی را با آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی به تنهایی (77 شرکت‌کننده) و دو کارآزمایی ترکیبی از آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی و داخل وریدی را با آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی به تنهایی (90 شرکت‌کننده) برای درمان تشدید حملات ریوی در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک مقایسه کردند. در تمام کارآزمایی‌ها آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی با آنتی‌بیوتیک‌های مشابه تجویز شده به صورت داخل وریدی مقایسه شدند. تعداد شرکت‌کنندگان در هر کارآزمایی بین 18 تا 62 نفر بود.
نتایج اصلی
آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی به تنهایی در مقابل آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی به تنهایی
یک کارآزمایی (18 شرکت‌کننده) بهبود درک شده را در شیوه زندگی در هر دو گروه گزارش کرد اما هیچ یک از کارآزمایی‌ها زمان غیبت از کار یا مدرسه را گزارش نکردند. هر دو کارآزمایی عملکرد ریه را اندازه‌گیری کردند، اما هیچ اختلافی را بین گروه‌های درمانی گزارش نکردند. یک کارآزمایی (18 شرکت‌کننده) هیچ تفاوتی را از نظر نیاز به آنتی‌بیوتیک‌های اضافی گزارش نکرد و کارآزمایی دوم (59 شرکت‌کننده) زمان بعدی تشدید حملات ریوی را گزارش کرد - تفاوتی بین آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی یا داخل وریدی برای هر پیامد وجود نداشت. فقط یک کارآزمایی (18 شرکت‌کننده) عوارض جانبی و میکروب‌شناسی خلط را اندازه‌گیری کرد، اما هیچ تفاوتی را بین درمان‌ها برای هر دو پیامد نیافتیم.
آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی به همراه آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی در مقابل آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی به تنهایی
هیچ‌یک از کارآزمایی‌ها کیفیت زندگی یا زمان غیبت از کار یا مدرسه را گزارش نکردند. هر دو کارآزمایی عملکرد ریه را گزارش کردند، اما تفاوتی بین گروه‌ها نیافتند. هیچ یک از کارآزمایی‌ها نیاز به آنتی‌بیوتیک‌های اضافی یا زمان بعدی تشدید حملات ریوی را گزارش نکردند؛ با این حال، یک کارآزمایی (28 شرکت‌کننده) پذیرش در بیمارستان را گزارش کرد و تفاوتی بین گروه‌ها نیافت. هر دو کارآزمایی تفاوتی را بین گروه‌ها از نظر عوارض جانبی گزارش نکردند و یک کارآزمایی (62 شرکت‌کننده) هیچ گونه تفاوتی را از نظر ظهور ارگانیسم‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک گزارش نکرد.
کیفیت شواهد
ما کیفیت شواهد را بسیار پایین درجه‌بندی کردیم. ما در مورد اینکه هیچ‌کدام از این کارآزمایی‌ها بیان نکردند که شرکت‌کنندگان مبتلا به CF چگونه تشخیص داده شدند یا اینکه تشدید حملات ریوی را چگونه تعریف کردند، نگرانی‌هایی داشتیم. امکان محرمانه نگه داشتن گروه درمان از شرکت‌کنندگان در کارآزمایی‌هایی که روش‌های مختلف ارائه آنتی‌بیوتیک‌ها را مقایسه کردند، وجود نداشت و ما تصور کردیم که این موضوع احتمالا برخی از نتایج را تحت تاثیر قرار خواهد داد. ما مطمئن نبودیم که آیا شرکت‌کنندگان واقعا بطور تصادفی در گروه‌های مختلف قرار می‌گیرند و نمی‌دانیم که این موضوع چگونه ممکن است بر نتایج تاثیر بگذارد.
ما شواهد مربوط به آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی را برای درمان تشدید حملات ریوی (شعله‌ور شدن) در عفونت ریه در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک مورد بررسی قرار دادیم.
پیشینه
فیبروز کیستیک یک اختلال ژنتیکی جدی است که ناشی از مخاط غیرطبیعی چسبنده در بخش‌های متعددی از بدن است. در ریه‌ها مخاط چسبنده می‌تواند منجر به عفونت تکرار شونده شود. تشدید حملات ریوی منجر به بروز علائم شدیدتری می‌شود. آنتی‌بیوتیک‌ها بخش مهمی از درمان هستند و ممکن است از طریق دهان، یا از طریق سوزن به جریان خون یا استنشاق دارو تجویز شوند. ما می‌خواستیم بدانیم که آیا آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی نسبت به سایر روش‌ها سلامت عمومی را بهبود بخشیدند یا خیر.
این ممکن است به این معنا باشد که آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی می‌توانند از بستری شدن افراد مبتلا به فیبروز کیستیک به دلیل آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی و برخی از عوارض جانبی پیشگیری کنند. آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی همچنین برای افرادی که دسترسی به رگ‌هایشان دشوار است، راحت‌تر است. این یک نسخه به‌روزشده از این مرور است.
زمان انجام پژوهش
این شواهد تا تاریخ زیر موجود هستند: 9 اکتبر 2018.
ویژگی‌های مطالعه
ما چهار کارآزمایی را با مجموع 167 شرکت‌کننده یافتیم، دو کارآزمایی آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی به تنهایی را با آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی به تنهایی (77 شرکت‌کننده) و دو کارآزمایی ترکیبی از آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی و داخل وریدی را با آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی به تنهایی (90 شرکت‌کننده) برای درمان تشدید حملات ریوی در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک مقایسه کردند. در تمام کارآزمایی‌ها آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی با آنتی‌بیوتیک‌های مشابه تجویز شده به صورت داخل وریدی مقایسه شدند. تعداد شرکت‌کنندگان در هر کارآزمایی بین 18 تا 62 نفر بود.
نتایج اصلی
آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی به تنهایی در مقابل آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی به تنهایی
یک کارآزمایی (18 شرکت‌کننده) بهبود درک شده را در شیوه زندگی در هر دو گروه گزارش کرد اما هیچ یک از کارآزمایی‌ها زمان غیبت از کار یا مدرسه را گزارش نکردند. هر دو کارآزمایی عملکرد ریه را اندازه‌گیری کردند، اما هیچ اختلافی را بین گروه‌های درمانی گزارش نکردند. یک کارآزمایی (18 شرکت‌کننده) هیچ تفاوتی را از نظر نیاز به آنتی‌بیوتیک‌های اضافی گزارش نکرد و کارآزمایی دوم (59 شرکت‌کننده) زمان بعدی تشدید حملات ریوی را گزارش کرد - تفاوتی بین آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی یا داخل وریدی برای هر پیامد وجود نداشت. فقط یک کارآزمایی (18 شرکت‌کننده) عوارض جانبی و میکروب‌شناسی خلط را اندازه‌گیری کرد، اما هیچ تفاوتی را بین درمان‌ها برای هر دو پیامد نیافتیم.
آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی به همراه آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی در مقابل آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی به تنهایی
هیچ‌یک از کارآزمایی‌ها کیفیت زندگی یا زمان غیبت از کار یا مدرسه را گزارش نکردند. هر دو کارآزمایی عملکرد ریه را گزارش کردند، اما تفاوتی بین گروه‌ها نیافتند. هیچ یک از کارآزمایی‌ها نیاز به آنتی‌بیوتیک‌های اضافی یا زمان بعدی تشدید حملات ریوی را گزارش نکردند؛ با این حال، یک کارآزمایی (28 شرکت‌کننده) پذیرش در بیمارستان را گزارش کرد و تفاوتی بین گروه‌ها نیافت. هر دو کارآزمایی تفاوتی را بین گروه‌ها از نظر عوارض جانبی گزارش نکردند و یک کارآزمایی (62 شرکت‌کننده) هیچ گونه تفاوتی را از نظر ظهور ارگانیسم‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک گزارش نکرد.
کیفیت شواهد
ما کیفیت شواهد را بسیار پایین درجه‌بندی کردیم. ما در مورد اینکه هیچ‌کدام از این کارآزمایی‌ها بیان نکردند که شرکت‌کنندگان مبتلا به CF چگونه تشخیص داده شدند یا اینکه تشدید حملات ریوی را چگونه تعریف کردند، نگرانی‌هایی داشتیم. امکان محرمانه نگه داشتن گروه درمان از شرکت‌کنندگان در کارآزمایی‌هایی که روش‌های مختلف ارائه آنتی‌بیوتیک‌ها را مقایسه کردند، وجود نداشت و ما تصور کردیم که این موضوع احتمالا برخی از نتایج را تحت تاثیر قرار خواهد داد. ما مطمئن نبودیم که آیا شرکت‌کنندگان واقعا بطور تصادفی در گروه‌های مختلف قرار می‌گیرند و نمی‌دانیم که این موضوع چگونه ممکن است بر نتایج تاثیر بگذارد.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cystic Fibrosis and Genetic Disorders Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1397/7/17 | انتشار: 1397/8/8
