پنومونی یک عفونت ریوی است که نسبت به هر عامل تکی دیگری بیش‌تر موجب مرگ‌ومیر در کودکان زیر ‌5 سال می‌شود. فیزیوتراپی قفسه‌سینه به طور گسترده‌ای به عنوان درمان کمکی برای پنومونی مورد استفاده قرار می‌گیرد. تصور می‌شود که فیزیوتراپی به رفع ترشحات التهابی، ترشحات تراکئوبرونکیال (tracheobronchial) و انسدادهای مجاری هوایی کمک می‌کند و منجر به کاهش مقاومت در برابر هوا برای بهبود تنفس و افزایش تبادل گازی می‌شود. این یک به‌روزرسانی از یک مطالعه مروری است که در سال 2013 منتشر شده است.

تعیین اثربخشی فیزیوتراپی قفسه‌سینه با توجه به زمان سپری شده تا برطرف شدن بالینی علایم در کودکان (از تولد تا 18 سالگی) از هر جنسی با هر نوعی از پنومونی.

ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails) (2018، شماره 1) را جست‌وجو کردیم که شامل پایگاه ثبت تخصصی گروه عفونت‌های حاد تنفسی در کاکرین؛ MEDLINE (22 فوریه 2018 )؛ Embase (22 فوریه 2018)؛ Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litreture (CINAHL) (22 فوریه 2018) LILACS (22 فوریه 2018)؛ Web of Science (22 فوریه2018 ) و PEDro (22 فوریه2018 ) بود. ما هم‌چنین پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ClinicalTrails.gov و WHO ICTRP) را برای شناسایی کارآزمایی‌های برنامه‌ریزی شده، در حال انجام و منتشر نشده جست‌وجو کردیم.

ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای (RCTs ؛randomised controlled trails) را انتخاب کردیم که هر نوع فیزیوتراپی قفسه‌سینه را با عدم انجام فیزیوتراپی قفسه‌سینه برای کودکان مبتلا به پنومونی مقایسه کرده بودند.

ما از روش‌های استاندارد روش‌شناسی در کاکرین استفاده کردیم. پیامدهای اولیه مورد نظر عبارت بودند از مورتالیتی، مدت زمان اقامت در بیمارستان، و زمان برطرف شدن بالینی علایم. ما از نرم‌افزار Review Manager 5 برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها و از سیستم GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) برای ارزیابی کیفیت شواهد برای هر پیامد استفاده کردیم.

ما سه RCT جدید را برای این به‌روزرسانی انتخاب کردیم، در مجموع 6 مورد RCT را انتخاب کردیم که شامل 559 کودک از سن 29 روزگی تا 12 سال و مبتلا به پنومونی بودند و به صورت بیمار بستری در بیمارستان تحت درمان قرار داشتند. شدت پنومونی در یک کارآزمایی متوسط، در دو کارآزمایی شدید و در سه کارآزمایی مشخص نشده بود. مطالعات، پنج مداخله مختلف را ارزیابی کردند: اثرات فیزیوتراپی مرسوم قفسه‌سینه (3 مطالعه؛ 211 کودک)، فشار مثبت تنفسی (1 مطالعه؛ 72 کودک)، فشار جریان هوایی مثبت مداوم (CPAP) (1 مطالعه؛ 94 کودک)، CPAP حبابی (bCPAP) (1 مطالعه، 225 کودک) و کمک به درناژ اتوژنیک (1 مطالعه؛ 29 کودک). مطالعات انتخاب شده در بنگلادش، برزیل، چین، مصر و آفریقای‌جنوبی انجام شده بودند. مطالعات به طور کلی در معرض خطر پایین سوگیری (bias) قرار داشتند. کورسازی شرکت‌کنندگان در اکثر مطالعات امکان‌پذیر نبود، اما تصور ‌کردیم که بعید است پیامدها تحت تاثیر عدم کورسازی قرار گرفته باشند.
تمام مطالعات انتخاب شده مرگ‌ومیر را ارزیابی کردند. با این حال، در سه مطالعه، مورتالیتی به عنوان یک پیامد ارزیابی شد، و فقط یک مطالعه bCPAP، گزارش داد که مرگ‌ومیر رخ داده است. سه مورد مرگ‌ومیر در کودکان در گروه فیزیوتراپی رخ داد (N = 79) و 20 مورد مرگ‌ومیر در کودکان گروه کنترل گزارش شد (N = 146) (خطر نسبی (RR): 0.28؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.08 تا 0.90؛ 559 کودک؛ کیفیت شواهد پایین). مشخص نیست که آیا تکنیک‌های فیزیوتراپی قفسه‌سینه (bCPAP، کمک به درناژ اتوژنیک، و فیزیوتراپی مرسوم قفسه‌سینه) طول مدت اقامت در بیمارستان (روزها) (تفاوت میانگین (MD): 0.10؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.56- تا 0.76؛ 4 مطالعه؛ کیفیت شواهد پایین) را کاهش داده یا خیر.
در بین پارامترهای بالینی مورد استفاده برای تعریف برطرف شدن بالینی علایم، تفاوت وجود دارد. دو مطالعه کوچک نشان داد که تفاوتی در برطرف شدن تب بین کودکان در گروه فیزیوتراپی (فیزیوتراپی معمولی قفسه‌سینه و کمک به درناژ اتوژنیک) و کنترل وجود ندارد. از پنج مطالعه‌ای که سطوح اشباع اکسیژن محیطی را در نظر گرفتند، فقط دو مورد گزارش کردند که استفاده از فیزیوتراپی قفسه‌سینه (CPAP و فیزیوتراپی معمولی قفسه‌سینه) بهبود بیش‌تری را در سطوح اشباع اکسیژن محیطی نشان داده است. با این حال، مشخص نبود که آیا میزان تنفس (تعداد تنفس / دقیقه) پس از فیزیوتراپی معمولی قفسه‌سینه (MD: 2.25-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5.17- تا 0.68؛ 2 مطالعه؛ 122 کودک؛ کیفیت شواهد پایین) بهبود یافته یا خیر. دو مطالعه، عوارض جانبی (تعداد عوارض) را مورد بررسی قرار دادند، اما فقط یک مطالعه هر گونه عوارضی را گزارش کرد (RR: 1.28؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.98 تا 1.67؛ 2 مطالعه؛ 254 کودک؛ کیفیت شواهد پایین).

ما نمی‌توانیم هیچ نتیجه‌گیری قابل اعتمادی را در مورد استفاده از فیزیوتراپی قفسه‌سینه برای کودکان مبتلا به پنومونی، به علت تعداد کم کارآزمایی‌های انتخاب شده با ویژگی‌های مطالعاتی متفاوت و ارائه آماری داده‌ها، به دست آوریم. مطالعات بعدی باید نکات کلیدی زیر را در نظر بگیرند: حجم نمونه مناسب با قدرت کافی برای تشخیص تفاوت‌های مورد انتظار، استاندارد‌سازی تکنیک‌های فیزیوتراپی قفسه‌سینه، پیامدهای مناسب (مانند مدت زمان لکوسیتوز (leukocytosis) و پاکسازی راه‌ هوایی) و عوارض جانبی.