جمعه 31 فروردین 1403
جلد 2019 -
جلد 2019 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kana R Jat, Joseph L Mathew. Continuous positive airway pressure (CPAP) for acute bronchiolitis in children. 3 2019; 2019
URL: http://cochrane.ir/article-1-2379-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-2379-fa.html
پیشینه
برونشیولیت (bronchiolitis) حاد یکی از شایعترین علل مراجعه کودکان به بخش اورژانس و بستری شدن است. درمان اختصاصی برای برونشیولیت وجود ندارد، به جز درمان حمایتی، که شامل حصول اطمینان از هیدراتاسیون (hydration) کافی و مکمل‌های اکسیژن است. هدف از فشار جریان هوای مداوم مثبت (CPAP ؛continuous positive airway pressure) گشاد کردن راه‌های هوایی محیطی ریه‌ها، و امکان کاهش تورم بیش از حد ریه‌ها در برونشیولیت است. افزایش فشار جریان هوایی هم‌چنین مانع از کلاپس راه‌های هوایی کوچک محیطی می‌شود که در طول بازدم حمایت ضعیفی دریافت می‌کنند. مطالعات مشاهده‌ای نشان می‌دهند که CPAP برای کودکان مبتلا به برونشیولیت حاد مفید است. این بهروزرسانی از یک مطالعه مروری است که برای اولین بار در سال 2015 منتشر شده است.
اهداف
تعیین اثربخشی و ایمنی CPAP در مقایسه با عدم استفاده از CPAP یا CPAP ساختگی در نوزادان و کودکان تا 3 سالگی که مبتلا به برونشیولیت حاد هستند.
روش های جستجو
ما جست‌وجوهای CENTRAL (2017، شماره12 ) را به انجام رساندیم، که شامل پایگاه ثبت تخصصی گروه عفونت‌های حاد تنفسی در کاکرین؛ MEDLINE (1946 تا دسامبر 2017)؛ Embase (1974 تا دسامبر2017)؛ Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litreture (CINAHL) (1981 تا دسامبر 2017) و LILACS (1982 تا دسامبر 2017) در ژانویه 2018 بود.
معیارهای انتخاب
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs)، شبه RCT ها، RCT های متقاطع و RCS های خوشه‌ای را مورد بررسی قرار دادیم که به بررسی تاثیر CPAP در کودکان مبتلا به برونشیولیت حاد پرداخته بودند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مروری به طور مستقل واجد شرایط بودن مطالعه را بررسی کردند، داده‌ها را با استفاده از یک نمونه ساختاریافته استخراج کردند، داده‌ها را تجزیه‌وتحلیل کردند و متاآنالیزها را انجام دادند.
نتایج اصلی
ما سه مطالعه را با مجموع 122 کودک (62/60 در بازوهای مداخله / کنترل) انتخاب کردیم که تا 12 ماه سن داشتند و CPAP بینی را در مقایسه با درمان حمایتی (یا «استاندارد») مورد بررسی قرار دادند. ما یک کارآزمایی جدید (72 کودک) را انتخاب کردیم که داده‌ها را برای ارزیابی میزان تنفس و نیاز به تهویه مکانیکی برای این بهروزرسانی ارائه کرد. مطالعات انتخاب شده شامل کارآزمایی‌های تک مرکزی بودند که در فرانسه، انگلستان و هند انجام شده بودند. دو مطالعه، RCT های گروه موازی و یکی از آن‌ها RCT متقاطع بود. کیفیت شواهد ارائه شده از این مطالعات انتخاب شده، پایین بود؛ ما خطر بالای سوگیری (bias) را برای کورسازی، داده‌های ناقص پیامد و گزارش‌دهی انتخابی ارزیابی کردیم، و فاصله‌های اطمینان (CI) گسترده بود.
تاثیر CPAP در نیاز به تهویه مکانیکی در کودکان مبتلا به برونشیولیت حاد به دلیل عدم دقت در تخمین اثر نامشخص بود (3 RCT؛ 122 کودک؛ خطر نسبی (RR): 0.69؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.14 تا 3.36؛ کیفیت شواهد پایین. در هیچ یک از کارآزمایی‌ها زمان بهبودی اندازه‌گیری نشد. شواهد با کیفیت پایین و محدود، نشان داد که CPAP موجب کاهش میزان تنفس می‌شود (2 RCT؛ 91 کودک؛ میانگین تفاوت (MD): 3.81-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5.78- تا 1.84-). فقط یک کارآزمایی تغییرات را در میزان اشباع اکسیژن شریانی اندازه‌گیری کرد، و نتایج غیردقیق بودند (19 کودک؛ MD: 1.70%؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.76- تا 0.36). تاثیر CPAP بر تغییر در فشار جزئی دی‌اکسیدکربن شریانی (pCO2) نامشخص بود (2 RCT؛ 50 کودک؛ MD:mmHg - 2.62 ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5.29- تا 0.05؛ کیفیت شواهد پایین). مدت اقامت در بیمارستان در هر دو گروه CPAP و مراقبت‌های حمایتی مشابه بود (2 RCT؛ 50 کودک؛ MD: 0.07 روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.36- تا 0.50؛ کیفیت شواهد پایین). دو مطالعه درباره پنوموتوراکس (pneumothorax) گزارشی ندادند، اما پنوموتوراکس در یک مطالعه رخ نداد. هیچ مطالعه‌ای در مورد وقوع مرگ‌ومیر گزارشی ارائه نداد. چندین پیامد (تغییر در فشار جزئی اکسیژن، میزان پذیرش در بیمارستان (از بخش اورژانس تا بیمارستان)، مدت اقامت در بخش اورژانس و نیاز به پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه) در مطالعات انتخاب شده، گزارش نشد.
تاثیر CPAP در نیاز به تهویه مکانیکی در کودکان مبتلا به برونشیولیت حاد به دلیل عدم دقت در تخمین اثر نامشخص بود (3 RCT؛ 122 کودک؛ خطر نسبی (RR): 0.69؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.14 تا 3.36؛ کیفیت شواهد پایین. در هیچ یک از کارآزمایی‌ها زمان بهبودی اندازه‌گیری نشد. شواهد با کیفیت پایین و محدود، نشان داد که CPAP موجب کاهش میزان تنفس می‌شود (2 RCT؛ 91 کودک؛ میانگین تفاوت (MD): 3.81-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5.78- تا 1.84-). فقط یک کارآزمایی تغییرات را در میزان اشباع اکسیژن شریانی اندازه‌گیری کرد، و نتایج غیردقیق بودند (19 کودک؛ MD: 1.70%؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.76- تا 0.36). تاثیر CPAP بر تغییر در فشار جزئی دی‌اکسیدکربن شریانی (pCO2) نامشخص بود (2 RCT؛ 50 کودک؛ MD:mmHg - 2.62 ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5.29- تا 0.05؛ کیفیت شواهد پایین). مدت اقامت در بیمارستان در هر دو گروه CPAP و مراقبت‌های حمایتی مشابه بود (2 RCT؛ 50 کودک؛ MD: 0.07 روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.36- تا 0.50؛ کیفیت شواهد پایین). دو مطالعه درباره پنوموتوراکس (pneumothorax) گزارشی ندادند، اما پنوموتوراکس در یک مطالعه رخ نداد. هیچ مطالعه‌ای در مورد وقوع مرگ‌ومیر گزارشی ارائه نداد. چندین پیامد (تغییر در فشار جزئی اکسیژن، میزان پذیرش در بیمارستان (از بخش اورژانس تا بیمارستان)، مدت اقامت در بخش اورژانس و نیاز به پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه) در مطالعات انتخاب شده، گزارش نشد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهد محدود و با کیفیت پایین نشان می‌دهد که تنفس (میزان کاهش‌یافته تنفس) در کودکان مبتلا به برونشیولیت که CPAP دریافت کرده‌اند، بهبود یافته است. این یافته از مطالعه مروری 2015 تاکنون تغییر نکرده است. شواهد بیشتری برای این پیامد توسط ورود یک مطالعه با کیفیت پایین برای بهروزرسانی 2018، فراهم شد. با توجه به شواهد محدود موجود، تأثیر CPAP در کودکان مبتلا به برونشیولیت حاد، برای پیامدهای دیگر مشخص نیست. برای ارزیابی تاثیر CPAP برای کودکان مبتلا به برونشیولیت حاد، مطالعات بزرگ‌تر و با قدرت کافی مورد نیاز است.
خلاصه به زبان ساده
فشار جریان هوای مداوم مثبت (CPAP) برای برونشیولیت حاد در کودکان
سوال مطالعه مروری
آیا فشار جریان هوای مداوم مثبت (CPAP) نسبت به درمان حمایتی برای کودکان مبتلا به برونشیولیت حاد، بهتر است یا بدتر؟
پیشینه
برونشیولیت، التهاب راه‌های هوایی کوچک در ریه‌ها است و یک علت شایع برای درمان در بخش اورژانس میان کودکان کم‌سن به حساب می‌آید. کودکان معمولا مراقبت‌های حمایتی را دریافت می‌کنند که شامل حصول اطمینان از هیدراتاسیون کافی و تجویز اکسیژن اضافی در صورت نیاز است. درمان با فشار جریان هوای مداوم مثبت شامل ارائه فشار مثبت هوا توسط دمیدن هوا از یک پمپ برای باز نگه داشتن راه‌های هوایی است و ممکن است برای کودکان مبتلا به برونشیولیت موثر باشد. این یک بهروزرسانی از یک مطالعه مروری است که برای اولین بار در2015 منتشر شده است.
زمان انجام پژوهش
10 ژانویه 2018
ویژگی‌های مطالعه
ما سه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده کوچک (مطالعاتی که در آن شرکت‌کنندگان به یکی از دو یا چند گروه درمان با استفاده از یک روش تصادفی اختصاص داده می‌شوند) را که در مجموع شامل 122 کودک تا سن 12 ماهگی و مبتلا به برونشیولیت بودند، انتخاب کردیم. ما در این بهروزرسانی یک کارآزمایی جدید را با کیفیت پایین شامل 72 کودک انتخاب کردیم. سه مطالعه در مراکز تکی (تک مرکزی) در فرانسه، انگلستان و هند انجام شد. تمام مطالعات CPAP را با درمان استاندارد مقایسه کردند.
منابع مالی مطالعه
یک مطالعه توسط بیمارستان دانشگاهی تامین مالی شد؛ یک مطالعه گزارش داد که هیچ بودجه‌ای دریافت نکرده؛ و یکی از آن‌ها اشاره‌ای به منابع مالی خود نکرد.
نتایج اصلی
شواهد کافی برای به دست آوردن نتیجه‌گیری‌هایی در مورد تاثیر CPAP در نیاز به تهویه مکانیکی در کودکان مبتلا به برونشیولیت موجود نیست. شواهد محدود با کیفیت پایین، نشان داد که تنفس (میزان تنفس کاهش‌یافته) در کودکانی که CPAP دریافت کردند، بهبود یافته است. طول مدت زمانی که کودکان در بیمارستان سپری کردند، بین گروه‌های درمانی CPAP و گروه درمان استاندارد مشابه بود. در این مطالعات هیچ گزارشی از مرگ‌ومیر کودکان ارائه نشد. مطالعات در ارتباط با زمان بهبودی، تغییر در فشار نسبی اکسیژن، تعداد دفعاتی که کودکان از بخش اورژانس در بیمارستان پذیرفته شده بودند، مدت زمانی که کودکان در بخش اورژانس بودند و نیاز به پذیرش با مراقبت شدید، گزارشی ارائه نکردند. در یک مطالعه هیچ یک از اثرات موضعی بینی یا شوک وجود نداشت. در یک مطالعه، هیچ گزارشی از کودکان مبنی بر این‌که در حفره بین ریه‌ها و دیواره قفسه‌سینه هوا وجود داشته و موجب کلاپس ریه (پنوموتوراکس) شده، وجود ندارد. دو مطالعه در مورد اثرات موضعی بینی، شوک، یا پنوموتوراکس گزارشی ندادند. مطالعه‌ای که به این بهروزرسانی اضافه شد به ارزیابی میزان تنفس و نیاز به تهویه مکانیکی کمک کرد.
کیفیت شواهد
ما شواهد محدودی را با کیفیت پایین مربوط به CPAP برای کودکان مبتلا به برونشیولیت یافتیم. کیفیت شواهد به دلیل خطر بالای سوگیری، از دست رفتن در طول دوره پیگیری، گزارش‌دهی انتخابی و طیف گسترده‌ای از مقادیر گزارش شده توسط مطالعات گوناگون کاهش یافت.
آیا فشار جریان هوای مداوم مثبت (CPAP) نسبت به درمان حمایتی برای کودکان مبتلا به برونشیولیت حاد، بهتر است یا بدتر؟
پیشینه
برونشیولیت، التهاب راه‌های هوایی کوچک در ریه‌ها است و یک علت شایع برای درمان در بخش اورژانس میان کودکان کم‌سن به حساب می‌آید. کودکان معمولا مراقبت‌های حمایتی را دریافت می‌کنند که شامل حصول اطمینان از هیدراتاسیون کافی و تجویز اکسیژن اضافی در صورت نیاز است. درمان با فشار جریان هوای مداوم مثبت شامل ارائه فشار مثبت هوا توسط دمیدن هوا از یک پمپ برای باز نگه داشتن راه‌های هوایی است و ممکن است برای کودکان مبتلا به برونشیولیت موثر باشد. این یک بهروزرسانی از یک مطالعه مروری است که برای اولین بار در2015 منتشر شده است.
زمان انجام پژوهش
10 ژانویه 2018
ویژگی‌های مطالعه
ما سه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده کوچک (مطالعاتی که در آن شرکت‌کنندگان به یکی از دو یا چند گروه درمان با استفاده از یک روش تصادفی اختصاص داده می‌شوند) را که در مجموع شامل 122 کودک تا سن 12 ماهگی و مبتلا به برونشیولیت بودند، انتخاب کردیم. ما در این بهروزرسانی یک کارآزمایی جدید را با کیفیت پایین شامل 72 کودک انتخاب کردیم. سه مطالعه در مراکز تکی (تک مرکزی) در فرانسه، انگلستان و هند انجام شد. تمام مطالعات CPAP را با درمان استاندارد مقایسه کردند.
منابع مالی مطالعه
یک مطالعه توسط بیمارستان دانشگاهی تامین مالی شد؛ یک مطالعه گزارش داد که هیچ بودجه‌ای دریافت نکرده؛ و یکی از آن‌ها اشاره‌ای به منابع مالی خود نکرد.
نتایج اصلی
شواهد کافی برای به دست آوردن نتیجه‌گیری‌هایی در مورد تاثیر CPAP در نیاز به تهویه مکانیکی در کودکان مبتلا به برونشیولیت موجود نیست. شواهد محدود با کیفیت پایین، نشان داد که تنفس (میزان تنفس کاهش‌یافته) در کودکانی که CPAP دریافت کردند، بهبود یافته است. طول مدت زمانی که کودکان در بیمارستان سپری کردند، بین گروه‌های درمانی CPAP و گروه درمان استاندارد مشابه بود. در این مطالعات هیچ گزارشی از مرگ‌ومیر کودکان ارائه نشد. مطالعات در ارتباط با زمان بهبودی، تغییر در فشار نسبی اکسیژن، تعداد دفعاتی که کودکان از بخش اورژانس در بیمارستان پذیرفته شده بودند، مدت زمانی که کودکان در بخش اورژانس بودند و نیاز به پذیرش با مراقبت شدید، گزارشی ارائه نکردند. در یک مطالعه هیچ یک از اثرات موضعی بینی یا شوک وجود نداشت. در یک مطالعه، هیچ گزارشی از کودکان مبنی بر این‌که در حفره بین ریه‌ها و دیواره قفسه‌سینه هوا وجود داشته و موجب کلاپس ریه (پنوموتوراکس) شده، وجود ندارد. دو مطالعه در مورد اثرات موضعی بینی، شوک، یا پنوموتوراکس گزارشی ندادند. مطالعه‌ای که به این بهروزرسانی اضافه شد به ارزیابی میزان تنفس و نیاز به تهویه مکانیکی کمک کرد.
کیفیت شواهد
ما شواهد محدودی را با کیفیت پایین مربوط به CPAP برای کودکان مبتلا به برونشیولیت یافتیم. کیفیت شواهد به دلیل خطر بالای سوگیری، از دست رفتن در طول دوره پیگیری، گزارش‌دهی انتخابی و طیف گسترده‌ای از مقادیر گزارش شده توسط مطالعات گوناگون کاهش یافت.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Acute Respiratory Infections Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1396/10/20 | انتشار: 1397/11/11
