جلد 2019 -                   جلد 2019 - صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 10.1002/14651858.CD010473.pub3

XML Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kana R Jat, Joseph L Mathew. Continuous positive airway pressure (CPAP) for acute bronchiolitis in children. 3 2019; 2019
URL: http://cochrane.ir/article-1-2379-fa.html
فشار مثبت مداوم راه هوایی (continuous positive airway pressure; CPAP) برای برونشیولیت حاد در کودکان
Kana R Jat* , Joseph L Mathew
پیشینه
برونشیولیت (bronchiolitis) حاد یکی از شایع‌ترین علل مراجعه کودکان به بخش اورژانس و بستری شدن است. درمان اختصاصی برای برونشیولیت وجود ندارد، به جز درمان حمایتی، که شامل حصول اطمینان از هیدراتاسیون (hydration) کافی و مکمل‌یاری اکسیژن است. هدف از فشار مثبت مداوم راه هوایی (continuous positive airway pressure; CPAP) گشاد کردن راه‌های هوایی محیطی ریه‌ها، و امکان کاهش تورم بیش از حد ریه‌ها در برونشیولیت است. افزایش فشار جریان هوایی هم‌چنین مانع از کلاپس راه‌های هوایی کوچک محیطی می‌شود که در طول بازدم حمایت ضعیفی دریافت می‌کنند. مطالعات مشاهده‌ای نشان می‌دهند که CPAP برای کودکان مبتلا به برونشیولیت حاد مفید است. این یک نسخه به‌روز شده از مروری است که برای اولین بار در سال 2015 منتشر شده است.
اهداف
تعیین اثربخشی و ایمنی CPAP در مقایسه با عدم استفاده از CPAP یا CPAP ساختگی در نوزادان و کودکان تا سه سالگی که مبتلا به برونشیولیت حاد هستند.
روش های جستجو
ما جست‌وجوهای CENTRAL (2017، شماره12 ) را به انجام رساندیم، که شامل پایگاه ثبت تخصصی گروه عفونت‌های حاد تنفسی در کاکرین؛ MEDLINE (از 1946 تا دسامبر 2017)؛ Embase (از 1974 تا دسامبر2017)؛ CINAHL (از 1981 تا دسامبر 2017) و LILACS (از 1982 تا دسامبر 2017) در ژانویه 2018 بود.
معیارهای انتخاب
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs)، شبه‐RCTها، RCTهای متقاطع و RCSهای خوشه‌ای را مورد بررسی قرار دادیم که به بررسی تاثیر CPAP در کودکان مبتلا به برونشیولیت حاد پرداخته بودند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم واجد شرایط بودن مطالعه را بررسی کردند، داده‌ها را با استفاده از یک نمونه ساختار یافته استخراج کردند، داده‌ها را تجزیه‌وتحلیل کرده و متاآنالیزها را انجام دادند.
نتایج اصلی

ما سه مطالعه را با مجموع 122 کودک (62/60 در بازوهای مداخله/کنترل) وارد کردیم که تا 12 ماه سن داشتند و CPAP بینی را در مقایسه با درمان حمایتی (یا «استاندارد») مورد بررسی قرار دادند. یک کارآزمایی جدید (72 کودک) را وارد کردیم که داده‌ها را برای ارزیابی نرخ تنفس و نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی برای این نسخه به‌روز شده ارائه کرد. مطالعات وارد شده شامل کارآزمایی‌های تک‌مرکزی بودند که در فرانسه، انگلستان و هند انجام شده بودند. دو مطالعه، RCTهای گروه موازی و یکی از آنها RCT متقاطع بود. کیفیت شواهد ارائه شده از این مطالعات وارد‌ شده، پائین بود؛ ما خطر بالای سوگیری (bias) را برای کورسازی، داده‌های ناقص پیامد و گزارش‌دهی انتخابی ارزیابی کردیم، فواصل اطمینان گسترده بود.

تاثیر CPAP در نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی در کودکان مبتلا به برونشیولیت حاد به دلیل عدم دقت در تخمین اثرگذاری نامطمئن بود (3 RCT؛ 122 کودک؛ خطر نسبی (RR): 0.69؛ %95 فاصله اطمینان (CI): 0.14 تا 3.36؛ شواهد با کیفیت پائین). در هیچ یک از کارآزمایی‌ها زمان سپری شده تا بهبودی اندازه‌گیری نشد. شواهد با کیفیت پائین و محدود، نشان داد که CPAP موجب کاهش نرخ تنفس می‌شود (2 RCT؛ 91 کودک؛ تفاوت میانگین (MD): 3.81‐؛ 95% CI؛ 5.78‐ تا 1.84‐). فقط یک کارآزمایی تغییرات در میزان اشباع اکسیژن شریانی را اندازه‌گیری کرد، و نتایج غیر‐دقیق بودند (19 کودک؛ MD: %‐1.70؛ 95% CI؛ 3.76‐ تا 0.36). تاثیر CPAP بر تغییر در فشار جزئی دی‌اکسید کربن شریانی (pCO₂) غیر‐دقیق بود (2 RCT؛ 50 کودک؛ MD: ‐2.62 میلی‌متر جیوه؛ 95% CI؛ 5.29‐ تا 0.05؛ شواهد با کیفیت پائین). مدت اقامت در بیمارستان در هر دو گروه CPAP و مراقبت‌های حمایتی مشابه بود (2 RCT؛ 50 کودک؛ MD: 0.07 روز؛ 95% CI؛ 0.36‐ تا 0.50؛ شواهد با کیفیت پائین). دو مطالعه درباره پنوموتوراکس (pneumothorax) گزارشی ندادند، اما پنوموتوراکس در یک مطالعه رخ نداد. هیچ مطالعه‌ای در مورد وقوع مرگ‌ومیر گزارشی ارائه نداد. چندین پیامد (تغییر در فشار جزئی اکسیژن، نرخ پذیرش در بیمارستان (از بخش اورژانس تا بیمارستان)، مدت اقامت در بخش اورژانس و نیاز به پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه) در مطالعات وارد شده، گزارش نشد.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهد محدود و با کیفیت پائین نشان می‌دهد که تنفس (نرخ کاهش یافته تنفس) در کودکان مبتلا به برونشیولیت که CPAP دریافت کرده‌اند، بهبود یافته است؛ این یافته از مرور 2015 تاکنون تغییر نکرده است. شواهد بیشتری برای این پیامد توسط ورود یک مطالعه با کیفیت پائین برای به‌روز کردن نسخه سال 2018، فراهم شد. با توجه به شواهد محدود موجود، تاثیر CPAP در کودکان مبتلا به برونشیولیت حاد، برای پیامدهای دیگر نامطمئن است. برای ارزیابی تاثیر CPAP برای کودکان مبتلا به برونشیولیت حاد، مطالعات بزرگ‌تر و با قدرت کافی مورد نیاز است.
خلاصه به زبان ساده

فشار مثبت مداوم راه هوایی (continuous positive airway pressure; CPAP) برای برونشیولیت حاد در کودکان

سوال مطالعه مروری

آیا فشار مثبت مداوم راه هوایی (continuous positive airway pressure; CPAP) نسبت به درمان حمایتی برای کودکان مبتلا به برونشیولیت حاد، بهتر است یا بدتر؟

پیشینه

برونشیولیت، التهاب راه‌های هوایی کوچک در ریه‌ها است و یک علت شایع برای درمان در بخش اورژانس میان کودکان کم‌سن به حساب می‌آید. کودکان معمولا مراقبت‌‎های حمایتی را دریافت می‌کنند که شامل حصول اطمینان از هیدراتاسیون کافی و تجویز اکسیژن اضافی در صورت نیاز است. درمان با فشار مثبت مداوم راه هوایی شامل ارائه فشار مثبت هوا توسط دمیدن هوا از یک پمپ برای باز نگه داشتن راه‌های هوایی است و ممکن است برای کودکان مبتلا به برونشیولیت موثر باشد. این یک نسخه به‌روز شده از مروری است که برای اولین بار در سال 2015 منتشر شده است.

تاریخ جست‌و‌جو

10 ژانویه 2018.

ویژگی‌های مطالعه

ما سه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده کوچک (مطالعاتی که در آن شرکت‌کنندگان به یکی از دو یا چند گروه درمان با استفاده از یک روش تصادفی اختصاص داده می‌شوند) را که در مجموع شامل 122 کودک تا سن 12 ماهگی و مبتلا به برونشیولیت بودند، وارد کردیم. برای به‌روز کردن این مرور، یک کارآزمایی جدید را با کیفیت پائین شامل 72 کودک وارد کردیم. سه مطالعه در مراکز تکی در فرانسه، انگلستان و هند انجام شد. تمام مطالعات CPAP را با درمان استاندارد مقایسه کردند.

منابع تامین مالی مطالعه

یک مطالعه توسط بیمارستان دانشگاهی تامین مالی شد؛ یک مطالعه گزارش داد که هیچ بودجه‌ای دریافت نکرده؛ و یکی از آنها اشاره‌ای به منابع مالی خود نکرد.

نتایج کلیدی

شواهد کافی برای به دست آوردن نتیجه‌گیری‌هایی در مورد تاثیر CPAP در نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی در کودکان مبتلا به برونشیولیت موجود نیست. شواهد محدود با کیفیت پائین، نشان داد که تنفس (نرخ تنفس کاهش یافته) در کودکانی که CPAP دریافت کردند، بهبود یافته است. طول مدت زمانی که کودکان در بیمارستان سپری کردند، بین گروه‌های درمانی CPAP و گروه درمان استاندارد مشابه بود. در این مطالعات هیچ گزارشی از مرگ‌ومیر کودکان ارائه نشد. مطالعات در ارتباط با زمان بهبودی، تغییر در فشار نسبی اکسیژن، تعداد دفعاتی که کودکان از بخش اورژانس در بیمارستان پذیرفته شده بودند، مدت زمانی که کودکان در بخش اورژانس بودند و نیاز به پذیرش با مراقبت‌های ویژه، گزارشی ارائه نکردند. در یک مطالعه هیچ یک از تاثیرات موضعی بینی یا شوک وجود نداشت. در یک مطالعه، هیچ گزارشی از کودکان مبنی بر این‌که در حفره بین ریه‌ها و دیواره قفسه‌سینه هوا وجود داشته و موجب کلاپس ریه (پنوموتوراکس) شده، وجود ندارد. دو مطالعه در مورد تاثیرات موضعی بینی، شوک، یا پنوموتوراکس گزارشی ندادند. مطالعه‌ای که به این نسخه به‌روز شده اضافه شد به ارزیابی نرخ تنفس و نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی کمک کرد.

کیفیت شواهد

ما شواهد محدودی را با کیفیت پائین مربوط به CPAP برای کودکان مبتلا به برونشیولیت یافتیم. کیفیت شواهد به دلیل خطر بالای سوگیری (bias)، از دست دادن پیگیری، گزارش‌دهی انتخابی و طیف گسترده‌ای از مقادیر گزارش شده توسط مطالعات وارد شده کاهش یافت.


(1081 مشاهده)
متن کامل [PDF 4 kb]   (124 دریافت)    

پذیرش: 1396/10/20 | انتشار: 1397/11/11