مسدود کردن متناوب کاتترهای وریدی مرکزی (CVCs) برای کمک به حفظ باز ماندن آنها انجام می‌شود. تنوع سیستماتیکی در مراقبت وجود دارد: برخی از پزشکان از هپارین (در غلظت‌های مختلف) استفاده می‌کنند، در حالی که دیگران از 0.9% NaCl (نرمال سالین) استفاده می‌کنند. این مطالعه مروری اثربخشی و ایمنی مسدود کردن متناوب را با هپارین با NaCl 0.9% مقایسه می‌کند تا ببیند آیا شواهد نشان می‌دهند که یکی بهتر از دیگری است یا خیر. این کار به‌روزرسانی یک مطالعه مروری است که برای اولین بار در سال 2014 منتشر شد.

ارزیابی اثربخشی و ایمنی مسدود کردن متناوب CVCs با هپارین در برابر نرمال سالین (NS) در بزرگسالان برای پیشگیری از انسداد.

متخصص اطلاعات عروق کاکرین (CIS) در مرکز ثبت تخصصی (آخرین جست‌وجو در 11 جون 2018) و مرکز ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails؛ 2018، شماره 5) جست‌وجو کردند. هم‌چنین جست‌وجوها در MEDLINE؛ Embase؛ (CINAHL ) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litreture و پایگاه‌های کارآزمایی‌های بالینی انجام شد (11 جون 2018).

ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای را بازیابی کردیم که در بزرگسالان 18 سال و بالاتر مبتلا به CVC، مسدود کردن متناوب را با هپارین در هر انسداد با نرمال سالین مقایسه کرده‌بودند. هیچ محدودیت زبانی را برای این مطالعه در نظر نگرفتیم.

2 نویسنده مطالعه مروری به‌طور مستقل کارآزمایی‌ها را انتخاب، کیفیت آنها را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند. ما در صورت لزوم با نویسندگان کارآزمایی‌ها برای دریافت اطلاعات اضافی ارتباط برقرار کردیم. با استفاده از Review Manager نسخه 5 تجزیه‌وتحلیل آماری انجام دادیم و کیفیت کلی شواهد را در راستای پیامدهای ارزیابی شده با استفاده از رویکرد GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) ارزیابی کردیم. ما تحلیل زیرگروه از پیش تعیین‌شده را انجام دادیم.

ما 5 مطالعه جدید را برای این به‌روزرسانی شناسایی کردیم (6 مطالعه اولیه در مطالعه مروری اصلی بازیابی شدند)، و تعداد مطالعات واجد شرایط را به 11، با مجموع 2392 مشارکت‌کننده رساندیم. ما تفاوت‌ها را در روش‌های استفاده شده بوسیله مطالعات بازیابی شده و تنوع در غلظت‌های هپارین (10 تا 5000 IU/Ml)، زمان پیگیری (1 تا 251.8 روز) و واحد تجزیه‌وتحلیل مورد استفاده (مشارکت‌کننده، کاتتر، دسترسی خط) بیان کردیم.
نتایج ترکیب شده از این مطالعات نشان داد که انسداد کمتری با هپارین نسبت به نرمال سالین وجود دارد (نسبت خطر (RR): 0.70؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.51 تا 0.95؛ P = 0.02؛ 1672 مشارکت‌کننده؛ 1025 کاتتر از 10 مطالعه؛ I² = 14%) و شواهد ارائه شده کیفیت بسیار پایینی داشتند. ما تجزیه‌وتحلیل زیرگروه را با واحد تجزیه‌وتحلیل انجام دادیم (آزمایش برای تفاوت‌های زیر گروه (P = 0.23؛ I² = 30.3%). هنگامی که واحد تجزیه‌وتحلیل مشارکت‌کننده بود، نتایج هیچ تفاوت واضحی را در همه انسدادها بین هپارین و نرمال سالین نشان نداد (RR: 0.79؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.58 تا 1.08؛ P = 0.15؛ 1672 مشارکت‌کننده؛ 7 مطالعه). تجزیه‌وتحلیل زیرگروه با استفاده از کاتتر به عنوان واحد تجزیه‌وتحلیل نشان داد که انسداد کمتری با استفاده از هپارین ایجاد می‌شود (RR: 0.53؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.29 تا 0.95؛ P = 0.03؛ 1025 مشارکت‌کننده؛ 3 مطالعه). هنگامی که واحد تجزیه‌وتحلیل دسترسی لاین بود، نتایج هیچ تفاوت واضحی را در انسداد بین هپارین و نرمال سالین نشان نداد (RR: 1.08؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.84 تا 1.40؛ 770 دسترسی به لاین؛ یک مطالعه).
ما هیچ تفاوت واضحی را در طول زمان باز ماندن کاتتر یافت نکردیم (اختلاف میانگین (MD: 0.44 روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.10- تا 0.99؛ P = 0.11؛ 1036 مشارکت‌کننده؛ 752 کاتتر؛ 6 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پایین).
ما هیچ شواهد شفافی را از اختلاف در دوره پیگیری پیدا نکردیم: CVC مرتبط با عفونت (RR: 0.74؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.03 تا 19.54؛ P = 0.86؛ 1097 مشارکت‌کننده؛ دو مطالعه؛ شواهد با کیفیت پایین)؛ مرگ‌ومیر (RR: 0.76؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.44 تا 1.31؛ P = 0.33؛ 1100 مشارکت‌کننده؛ 3 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پایین)؛ خونریزی در هر محلی (RR: 1.32؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.57 تا 3.07؛ P = 0.52؛ 1245 مشارکت‌کننده؛ 4 مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط)؛ یا ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین (RR: 0.21؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 4.27؛ P = 0.31؛ 443 مشارکت‌کننده؛ 3 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پایین).
دلایل اصلی کاهش کیفیت شواهد، نامشخص بودن تخصیص پنهان‌سازی، بی‌دقتی و احتمال سوگیری انتشار بود.

با توجه به کیفیت بسیار پایین شواهد، ما مطمئن نیستیم که آیا بستن متناوب با هپارین باعث انسداد کم‌تر در مقایسه بت بستن متناوب با NS می‌شود یا خیر. شواهد با کیفیت پایین نشان می‌دهد که هپارین ممکن است اثر کمی روی پایداری کاتتر داشته باشد. اگرچه هیچ شواهدی از اختلاف در ایمنی (عفونت، مرگ‌ومیر یا خونریزی) وجود نداشت، ترکیب کارآزمایی‌ها برای شناسایی عوارض جانبی نادر مانند ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین قدرتمند نبودند.