سه شنبه 18 اردیبهشت 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Steven Barr, Tracey E Howe. Prosthetic rehabilitation for older dysvascular people following a unilateral transfemoral amputation. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-2361-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-2361-fa.html
پیشینه
اختلال عرئقی باعث قطع اندام‌های تحتانی در 75% از مردم انگلستان شده‌است. حدود 37% از این روش‌ها در سطح ترانس‌فمورال (transfemoral) (میانه ران) انجام شده، اغلب بیماران بیش از 60 سال سن و بیماری همراه داشتند. برای تعداد قابل‌توجهی از این قطع عضوها استفاده از پروتزهای اندام‌های تحتانی برای راه رفتن، توصیه شده است. با این وجود، بسیاری از قطع عضوها به سطح بالای عملکرد به دنبال توانبخشی با استفاده از اندام مصنوعی دست نمی‌یابد. این مطالعه سومین به‌روزرسانی یک مطالعه مروری است که برای اولین بار در سال 2005 منتشر شده‌است.
اهداف
شناسایی و خلاصه کردن شواهدی که مداخلات توانبخشی را با استفاده از اندام مصنوعی برای حرکت کردن با اندام مصنوعی به دنبال قطع عضو ترانس‌فمورال یا ترانس‌ژنیکولار (transgenicular) یکطرفه (unilateral) در افراد مسن مبتلا به اختلال عروقی، چه ساکن در اجتماع یا بستری شده در بیمارستان، ارزیابی می‌کنند.
روش های جستجو
متخصص اطلاعات گروه عروق کاکرین در پایگاه ثبت تخصصی گروه عروق کاکرین و پایگاه‌های اطلاعاتی CENTRAL؛، MEDLINE؛ Embase؛ (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litreture؛ پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت و پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی ClinicalTrials.gov تا 14 جون 2018 جست‌وجو کرد. برای انجام جست‌وجوهای اضافی در مطالعات شناسایی شده در جست‌وجوی الکترونیکی، به صورت دستی جست‌وجو کردیم. ما هیچ محدودیتی را در زبان یا وضعیت انتشار قائل نشدیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه‌تصادفی‌سازی شده و کنترل‌شده‌ای که مداخلات توانبخشی را با استفاده از اندام مصنوعی به دنبال قطع عضو ترانس‌ژنیکولار یا ترانس‌فمورال یک طرفه در سالمندان (60 سال یا بیش‌تر) مبتلا به اختلال عروقی آزمایش کرده‌بودند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
2 نویسنده مطالعه مروری به‌طور مستقل نتایج جست‌وجوها را برای مطالعات بالقوه واجد شرایط غربال کرده و با توجه به گزارش‌های کامل آن‌ها، مطالعات را برای ورود یا خروج انتخاب کردند. دو نویسنده مطالعه مروری به‌طور مستقل کیفیت روش‌شناختی مطالعات را ارزیابی و اطلاعات را استخراج کردند. ما از معیار GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) برای ارزیابی کیفیت کلی شواهد حمایت کننده از پیامدهای ارزیابی شده در این مطالعه مروری، استفاده کردیم.
نتایج اصلی
ما هیج مطالعه جدیدی را برای ورود به این به‌روزرسانی شناسایی نکردیم. در مجموع یک کارآزمایی را وارد، 18 کارآزمایی را خارج، یک کارآزمایی را در حال انجام و دیگری را در انتظار طبقه‌بندی قرار دادیم. تعداد کل مشارکت‌کنندگان در کارآزمایی بازیابی شده 10 نفر و کیفیت روش‌شناختی این کارآزمایی به دلیل خطر بالای سوگیری مرتبط با دو حیطه (تولید تصادفی متوالی و پنهان‌سازی تخصیص) متوسط بود اما خطر پایین سوگیری برای 4 حیطه (کورسازی، اطلاعات ناقص پیامد، گزارش انتخابی و هرگونه سوگیری دیگر) باقی ماند. کارآزمایی بازیابی شده یک کارآزمایی تصادفی‌سازی شده متقاطع کوتاه‌مدت و انجام شده در کانادا بود که اثرات اضافه کردن 3 وزن اندام مصنوعی به ظاهر یکسان (150 g vs 770 g vs 1625 g) را به اندام‌های مصنوعی در مجموع 10 مشارکت‌کننده مبتلا به اختلال عروقی طرفه ناشی از قطع عضو ترانس‌فمورال آزمایش کرده بودند. 8 مشارکت‌کننده بالای 60 سال سن داشتند. نویسندگان کارآزمایی 4 مشارکت‌کننده را پیدا کردند که وزن سبک‌تر (150 g)، 5 مشارکت‌کننده وزن متوسط (770 g) و یک مشارکت‌کننده سنگین‌ترین وزن (1625 g) را ترجیح می‌دادند. محققان این موضوع را معادل با رضایت استفاده‌کنندگان (موفقیت) تفسیر کرده و هیچ عارضه جانبی را گزارش نکردند.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهد محدود ارائه شده در این مطالعه مروری کیفیت بسیار پائین داشته و برای انتخاب توانبخشی با استفاده از اندام مصنوعی، از جمله وزن مطلوب پروتز، پس از قطع عضو ترانس‌فمورال یک طرفه در افراد مسن مبتلا به اختلال عروقی اطلاعات ناکافی ارایه می‌دهد. یک برنامه تحقیقاتی که شامل کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده برای بررسی مداخلات کلیدی در این زمینه با فوریت ضرورت دارد.
خلاصه به زبان ساده
توانبخشی با استفاده از اندام مصنوعی برای سالمندان با قطع پا از زانو یا بالاتر از آن به دلیل مشکلات گردش خون.
پیشینه
مشکلات ناشی از ناکافی بودن گردش خون در پاها (اختلال عروقی)، بویژه در افراد بالای 60 سال، می‌تواند بسیار شدید شده و آن‌ها را مجبور به قطع پا کند. این اتفاق ممکن است از زانو یا بالاتر از آن رخ دهد. وضعیت‌های پزشکی همراه (بیماری‌های همراه) (comorbidities) از جمله دیابت و بیماری قلبی یا قلبی عروقی می‌تواند روی توانبخشی فرد تاثیر بگذارد. وقتی که عضو مصنوعی (پروتز) از زانو یا بالاتر از آن قرار داده شود، برای فرد سخت است که دوباره حرکت و عملکرد خود را شروع کند، و برخی از افراد استفاده از ویلچر را انتخاب می‌کنند. انگیزش، راحتی، زیبایی ظاهری، عملکرد، قابلیت اطمینان، سهولت استفاده، تحرک قبلی و اعمال اضافی مورد نیاز برای استفاده از پای مصنوعی، همه عوامل مهمی است که می‌توانند استقلال فرد و استفاده از پروتز را تحت تاثیر قرار دهند. ترس از افتادن، تعداد افتادن‌ها، شرایط اجتماعی، و کمک و حمایت از دیگران نیز تاثیرات مهمی دارند. نویسندگان مطالعه مروری کارآزمایی‌هایی را جست‌وجو کردند که انواع مختلف توانبخشی را که برای تحرک یا عملکرد افراد مسن استفاده کننده از اندام مصنوعی مفید باشند، مقایسه کرده‌باشند.
ویژگی‌های مطالعه و نتایج اصلی
نویسندگان مطالعه مروری فقط یک کارآزمایی کنترل‌شده را با کیفیت روش‌شناختی متوسط (اکثر جست‌وجوهای اخیر تا 14 جون 2018) بازیابی کردند. این کارآزمایی به صورت مقطعی طراحی شده و هر یک از 10 مشارکت‌کننده 3 وزن اندام مصنوعی به ظاهر یکسان را به عنوان پروتز در زیر زانو به صورت تصادفی دریافت کردند. تمام اندام‌های مصنوعی، پروتزهایی با استایل مدولار بودند. مشارکت‌کنندگان - 9 مرد و 8 زن - بالای 50 سال و 8 نفر از آن‌ها بالای 60 سال سن داشتند. بعد از گذشت چند ساعت از کارآزمایی، 4 مشارکت‌کننده کم‌ترین وزن (150 g)، 5 نفر پروتز را با وزن متوسط (770 g) و یک نفر سنگین‌ترین پروتز (1625 g) را ترجیح دادند. 7 نفر از 10 مشارکت‌کننده موفق به رتبه‌بندی وزن‌ها از سبک‌ترین به سنگین‌ترین شدند. وزن در سرعت پیاده‌روی مشارکت‌کنندگان در آزمون پیاده‌روی دو دقیقه‌ای تغییر نکرد. نویسندگان مطالعه هیچ موردی را از عوارض جانبی گزارش نکردند.
کیفیت شواهد و نتیجه‌گیری
نتیجه‌گیری فقط یک کارآزمایی با تعداد اندک مشارکت‌کننده، مواجهه کوتاه‌مدت با وزن‌های مختلف در یک محیط آزمایشگاهی و این واقعیت که در وزن‌ها در بین افراد و پروتزهایشان اختلاف وجود داشت، مفید بودن یافته‌های این مطالعه را محدود کرد. شواهد محدود وارد شده در این مطالعه مروری دارای کیفیت بسیار پایین بوده و اطلاعات کافی برای تصمیم‌گیری در مورد انتخاب توانبخشی با اندام مصنوعی، شامل وزن مناسب پروتز، بعد از قطع ترانس‌فمورال یک طرفه در افراد مسن وجود نداشت.
مشکلات ناشی از ناکافی بودن گردش خون در پاها (اختلال عروقی)، بویژه در افراد بالای 60 سال، می‌تواند بسیار شدید شده و آن‌ها را مجبور به قطع پا کند. این اتفاق ممکن است از زانو یا بالاتر از آن رخ دهد. وضعیت‌های پزشکی همراه (بیماری‌های همراه) (comorbidities) از جمله دیابت و بیماری قلبی یا قلبی عروقی می‌تواند روی توانبخشی فرد تاثیر بگذارد. وقتی که عضو مصنوعی (پروتز) از زانو یا بالاتر از آن قرار داده شود، برای فرد سخت است که دوباره حرکت و عملکرد خود را شروع کند، و برخی از افراد استفاده از ویلچر را انتخاب می‌کنند. انگیزش، راحتی، زیبایی ظاهری، عملکرد، قابلیت اطمینان، سهولت استفاده، تحرک قبلی و اعمال اضافی مورد نیاز برای استفاده از پای مصنوعی، همه عوامل مهمی است که می‌توانند استقلال فرد و استفاده از پروتز را تحت تاثیر قرار دهند. ترس از افتادن، تعداد افتادن‌ها، شرایط اجتماعی، و کمک و حمایت از دیگران نیز تاثیرات مهمی دارند. نویسندگان مطالعه مروری کارآزمایی‌هایی را جست‌وجو کردند که انواع مختلف توانبخشی را که برای تحرک یا عملکرد افراد مسن استفاده کننده از اندام مصنوعی مفید باشند، مقایسه کرده‌باشند.
ویژگی‌های مطالعه و نتایج اصلی
نویسندگان مطالعه مروری فقط یک کارآزمایی کنترل‌شده را با کیفیت روش‌شناختی متوسط (اکثر جست‌وجوهای اخیر تا 14 جون 2018) بازیابی کردند. این کارآزمایی به صورت مقطعی طراحی شده و هر یک از 10 مشارکت‌کننده 3 وزن اندام مصنوعی به ظاهر یکسان را به عنوان پروتز در زیر زانو به صورت تصادفی دریافت کردند. تمام اندام‌های مصنوعی، پروتزهایی با استایل مدولار بودند. مشارکت‌کنندگان - 9 مرد و 8 زن - بالای 50 سال و 8 نفر از آن‌ها بالای 60 سال سن داشتند. بعد از گذشت چند ساعت از کارآزمایی، 4 مشارکت‌کننده کم‌ترین وزن (150 g)، 5 نفر پروتز را با وزن متوسط (770 g) و یک نفر سنگین‌ترین پروتز (1625 g) را ترجیح دادند. 7 نفر از 10 مشارکت‌کننده موفق به رتبه‌بندی وزن‌ها از سبک‌ترین به سنگین‌ترین شدند. وزن در سرعت پیاده‌روی مشارکت‌کنندگان در آزمون پیاده‌روی دو دقیقه‌ای تغییر نکرد. نویسندگان مطالعه هیچ موردی را از عوارض جانبی گزارش نکردند.
کیفیت شواهد و نتیجه‌گیری
نتیجه‌گیری فقط یک کارآزمایی با تعداد اندک مشارکت‌کننده، مواجهه کوتاه‌مدت با وزن‌های مختلف در یک محیط آزمایشگاهی و این واقعیت که در وزن‌ها در بین افراد و پروتزهایشان اختلاف وجود داشت، مفید بودن یافته‌های این مطالعه را محدود کرد. شواهد محدود وارد شده در این مطالعه مروری دارای کیفیت بسیار پایین بوده و اطلاعات کافی برای تصمیم‌گیری در مورد انتخاب توانبخشی با اندام مصنوعی، شامل وزن مناسب پروتز، بعد از قطع ترانس‌فمورال یک طرفه در افراد مسن وجود نداشت.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Vascular Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1397/3/24 | انتشار: 1397/8/1
