داروهای آنتی‌پلاکت برای افراد مبتلا به انفارکتوس میوکارد و سندرم‌های حاد کرونری، حمله ایسکمیک گذرا یا استروک، و افرادی که در آن‌ها استنت‌های کرونری کارگذاری شده، توصیه می‌شود. افرادی که از داروهای آنتی‌پلاکت استفاده می‌کنند هنگامی که به دلیل این علائم تحت جراحی غیرقلبی قرار می‌گیرند، در معرض خطر بالای عوارض جانبی قرار می‌گیرند. با این حال، مصرف داروهای آنتی‌پلاکت هم‌چنین نشان دهنده خطر قرار گرفتن فرد در معرض عمل جراحی است زیرا احتمال خونریزی افزایش می‌یابد. قطع درمان آنتی‌پلاکت پیش از جراحی ممکن است این خطر را کاهش دهد اما پس از آن بیش‌تر احتمال دارد که مشکلات ترومبوتیک، مانند انفارکتوس میوکارد ایجاد کند.

مقایسه اثرات ادامه درمان در مقابل قطع آن به مدت حداقل پنج روز از درمان ضدانعقادی در بروز خونریزی و عوارض ایسکمیک در بزرگسالان تحت جراحی غیرقلبی که بی‌هوشی عمومی، نخاعی و منطقه‌ای می‌گیرند.

ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials؛ شماره 1، 2018)؛ MEDLINE (از 1946 تا ژانویه 2018)؛ Embase (از 1974 تا ژانویه 2018) را جست‌وجو کردیم. ما برای یافتن مطالعات در حال انجام به جست‌وجو در مرکز ثبت کارآزمایی‌های بالینی پرداختیم و جست‌وجوی استنادی مقالات مربوطه را به صورت روبه‌جلو و روبه‌عقب انجام دادیم.

ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده را درباره بزرگسالانی انتخاب کردیم که به مدت حداقل دو هفته، درمان آنتی‌پلاکت دوگانه یا تکی مصرف کردند و برای جراحی غیرقلبی انتخابی برنامه‌ریزی شده بودند. شرکت‌کنندگان انتخاب شده حداقل یک فاکتور خطر قلبی داشتند. ما برای انتخاب مطالعات شبه‌تصادفی‌سازی شده برنامه‌ریزی کردیم.
ما افرادی را حذف کردیم که برای جراحی‌های جزئی تحت آنالژزی موضعی یا سداسیون قرار گرفتند، و در آن‌ها خونریزی‌های نیازمند ترانسفیوژن یا جراحی اضافی بعید بود. ما مطالعاتی را انتخاب کردیم که ادامه درمان آنتی‌پلاکت پیش از جراحی را در مقابل قطع داروهای آنتی‌پلاکت یا در مقابل جایگزین درمان آنتی‌پلاکت با دارونما به مدت حداقل 5 روز پیش از جراحی مقایسه کردند.

دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مطالعات را برای ورود ارزیابی، و داده‌ها را استخراج کردند، خطر سوگیری (bias) را بررسی، و یافته‌ها را ترکیب کردند. پیامدهای اولیه ما عبارتند از: مورتالیتی به هر علت در پیگیری طولانی‌مدت (تا 6 ماه)؛ مرگ‌ومیر به هر علت (تا 30 روز). پیامدهای ثانویه شامل: از دست دادن خون که نیازمند به ترانسفیوژن محصولات خونی باشد؛ از دست دادن خون نیازمند به مداخله جراحی بیش‌تر؛ خطر عوارض ایسکمیک، بود. ما از سیستم GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) برای ارزیابی کیفیت شواهد برای هر پیامد استفاده کردیم.

ما پنج RCT را با 666 بزرگسال تصادفی‌سازی شده انتخاب کردیم. ما سه مطالعه در حال انجام را شناسایی کردیم.
همه شرکت‌کنندگان در این مطالعه برای جراحی عمومی الکتیو (از جمله شکم، اورولوژیکی، ارتوپدی، و جراحی زنان) تحت بی‌هوشی عمومی، نخاعی و منطقه‌ای برنامه‌ریزی قرار گرفتند. مطالعات ادامه درمان را با آنتی‌پلاکت دوگانه یا تکی (آسپیرین (aspirin) یا کلوپیدوگرل (clopidogrel)) با قطع درمان به مدت حداقل 5 روز پیش از جراحی مقایسه کردند.
سه مطالعه روش‌های مناسب تصادفی‌سازی، و دو مطالعه روش‌های پنهان‌سازی تخصیص را گزارش کردند. سه مطالعه جزو کارآزمایی‌های کنترل شده با دارونما بودند و در معرض خطر پایین سوگیری عملکردی قرار داشتند، و سه مطالعه روش‌های مناسب را برای کورسازی ارزیابان پیامد برای تخصیص گروه‌ها گزارش کردند. فرسایش در چهار مطالعه محدود شد و دو مطالعه ثبت آینده‌نگر را با مراکز ثبت کارآزمایی‌های بالینی گزارش کرده‌اند و در معرض پایین خطر سوگیری گزارش انتخابی پیامد قرار داشتند.
ما مورتالیتی را در دو نقطه زمانی گزارش کردیم: طولانی‌ترین پیگیری‌های انجام شده توسط نویسندگان مطالعه تا 6 ماه و نقطه زمانی توسط نویسندگان مطالعه تا 30 روز گزارش شد. پنج مطالعه مرگ‌ومیر را تا شش ماه گزارش کردند (که طولانی‌ترین زمان پیگیری در چهار مطالعه تا 30 روز و در یک مطالعه 90 روز بود) و ما دریافتیم که هم ادامه درمان آنتی‌پلاکت و هم قطع آن ممکن است تفاوت اندکی در مرگ‌ومیر تا 6 ماه ایجاد کند یا اصلا تفاوتی ایجاد نکند (خطر نسبی (RR): 1.21؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.34 تا 4.27؛ 659 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پایین)؛ اثر مطلق عبارت است از سه مورد مرگ‌و‌میر در هر 1000 نفر با ادامه درمان آنتی‌پلاکت (بین کم‌تر از 8 تا بیش از 40).
ترکیب چهار مطالعه با طولانی‌ترین پیگیری در 30 روز تنها برآورد اثر مشابهی را نشان داد، و ما دریافتیم که ادامه یا قطع درمان آنتی‌پلاکت ممکن است تفاوت اندکی در مرگ‌ومیر در 30 روز پس از جراحی ایجاد کند یا تفاوتی ایجاد نکند (RR: 1.21؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.34 تا 4.27؛ 616 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پایین)؛ اثر مطلق سه مورد مرگ‌و‌میر در هر 1000 نفر با ادامه درمان آنتی‌پلاکت است (بین کم‌تر از 9 تا بیش از 42).
ما دریافتیم که هم ادامه و هم قطع درمان آنتی‌پلاکت احتمالا تفاوت اندکی در بروز خونریزی نیازمند ترانسفیوژن ایجاد می‌کند یا تفاوتی ایجاد نمی‌کند (RR: 1.37؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.83 تا 2.26؛ 368 شرکت‌کننده؛ اثر مطلق بیش از 42 شرکت‌کننده در هر 1000 شرکت‌کننده نیازمند ترانسفیوژن در گروه ادامه درمان، بین کم‌تر از 19 تا بیش از 119؛ 4 مطالعه؛ شواهد با قطعیت متوسط) و ممکن است تفاوت اندکی در بروز خونریزی نیازمند عمل جراحی اضافی ایجاد کند یا تفاوتی ایجاد نکند (RR: 1.54؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.31 تا 7.58؛ 368 شرکت‌کننده؛ اثر مطلق؛ بیش از 6 شرکت‌کننده در هر 1000 شرکت‌کننده نیازمند عمل جراحی اضافی در گروه ادامه درمان؛ بین کم‌تر از 7 تا بیش از 71؛ 4 مطالعه؛ شواهد با قطعیت پایین).
ما دریافتیم که ادامه یا قطع درمان آنتی‌پلاکت ممکن است تفاوت اندکی در بروز عوارض ایسکمیک (شامل ایسکمی محیطی، انفارکتوس مغزی و انفارکتوس میوکارد) طی 30 روز پس از عمل جراحی ایجاد کند یا تفاوتی ایجاد نکند (RR: 0.67؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.25 تا 1.77؛ 616 شرکت‌کننده؛ اثر مطلق کمتر از 17 شرکت‌کننده در هر 1000 شرکت‌کننده با عارضه ایسکمیک در گروه ادامه درمان؛ بین کم‌تر از 39 تا بیش از 40؛ 4 مطالعه؛ شواهد با قطعیت پایین).
به دلیل شواهد محدود به دست آمده از چند مطالعه، ما از رویکرد GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) برای کاهش قطعیت شواهد مربوط به تمام پیامدها استفاده کردیم. ما اطمینان گسترده‌ای به برآوردهای اثر مرگ‌ومیر در پایان پیگیری و در 30 روز داشتیم و برای از دست دادن خون نیازمند ترانسفیوژن، دارای دقت پایین بود. ما به تفاوت‌های بینایی در نتایج مطالعه برای عوارض ایسکمیک که متناقض ارائه شد، اشاره کردیم.

ما شواهدی را با قطعیت پایین یافتیم که نشان دادند ادامه یا قطع درمان آنتی‌پلاکت پیش از جراحی غیرقلبی ممکن است تفاوت اندکی در مورتالیتی، خونریزی نیازمند مداخله جراحی، یا عوارض ایسکمیک ایجاد کند یا تفاوتی ایجاد نکند. ما شواهدی را با قطعیت متوسط یافتیم که نشان دادند ادامه یا قطع درمان آنتی‌پلاکت پیش از جراحی غیرقلبی احتمالا تفاوت اندکی در خونریزی نیازمند ترانسفیوژن ایجاد می‌کند یا تفاوتی ایجاد نمی‌کند. شواهد به چند مطالعه با تعداد کم شرکت‌کننده و به چند عارضه محدود شد. سه مطالعه در حال انجام ممکن است نتایج این مرور را پس از انتشار و ارزیابی تغییر دهند.