جلد 2018 -                   جلد 2018 - صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 10.1002/14651858.CD001955.pub4

XML Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Allison Gates, Michelle Gates, Ben Vandermeer, Cydney Johnson, Lisa Hartling, David W Johnson et al . Glucocorticoids for croup in children. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-2325-fa.html
نقش گلوکوکورتیکوئیدها در درمان کروپ یا خروسک در کودکان
Allison Gates* , Michelle Gates , Ben Vandermeer , Cydney Johnson , Lisa Hartling , David W Johnson , Terry P Klassen
پیشینه
گلوکوکورتیکوئیدها (glucocorticoids) معمولا برای کروپ یا خروسک (croup) در کودکان تجویز می‌شوند. این یک نسخه به‌روز از مرور کاکرین است که در سال 1999 منتشر شده و پیش از این در سال‌های 2004 و 2011 به‌روز شده است.
اهداف
بررسی تاثیرات گلوکوکورتیکوئیدها برای درمان کروپ در کودکان 0 تا 18 ساله.
روش های جستجو
ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) (کتابخانه کاکرین)، شماره 2، 2018)، را که شامل پایگاه ثبت تخصصی گروه عفونت‌های حاد تنفسی در کاکرین؛ (Epub Ahead of Print) پیشاچاپ Ovid MEDLINE؛ استنادات در حال انجام یا سایر استنادات نمایه نشده و Ovid MEDLINE (از 1946 تا 3 اپریل 2018)، و Embase (Ovid) (از 1996 تا 3 اپریل 2018، هفته 14)، و پایگاه ثبت کارآزمایی‌های ClinicalTrials.gov (3 اپریل 2018) و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP؛ 3 اپریل 2018) سازمان جهانی بهداشت بودند، جست‌وجو کردیم. فهرست منابع مرورهای سیستماتیک مرتبط و مطالعات وارد شده را از نظر گذراندیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را وارد کردیم که کودکان 0 تا 18 سال مبتلا به کروپ را بررسی و تاثیرات گلوکوکورتیکوئیدها را، به تنهایی یا به صورت ترکیبی، در مقایسه با دارونما (placebo) یا سایر درمان‌های فارماکولوژیک اندازه‌گیری کردند. این مطالعات باید حداقل یکی از پیامدهای اولیه یا ثانویه ما را گزارش کنند: تغییر در نمره کروپ؛ ویزیت‌های مجدد، پذیرش (مجدد) یا هر دو؛ مدت زمان بستری؛ بهبودی بیمار؛ استفاده از درمان‌های اضافی و حوادث جانبی.
گردآوری و تحلیل داده‌ها

یک نویسنده داده‌های هر مطالعه را استخراج و نویسنده دیگر داده‌های استخراج شده را تایید کرد. ما داده‌ها را برای متاآنالیز (meta‐analysis) وارد نرم‌افزار Review Manager 5 کردیم. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم خطر سوگیری (bias) هر مطالعه را با استفاده از ابزار «خطر سوگیری» کاکرین و قطعیت مجموعه شواهد مربوط به پیامدهای اولیه را با استفاده از رویکرد درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردند.

نتایج اصلی
ما پنج مورد RCT جدید را با حضور 330 کودک اضافه کردیم. این مرور در حال حاضر شامل 43 RCT با مجموع 4565 کودک است. ما اکثر (98%) مطالعات را در معرض خطر بالا یا نامشخص سوگیری ارزیابی کردیم. در مقایسه با دارونما، گلوکوکورتیکوئید‌ها نشانه‌های کروپ را در دو ساعت بهبود بخشیدند (تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD): 0.65‐؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.13‐ تا 0.18‐؛ 7 RCT؛ 426 کودک؛ شواهد با قطعیت متوسط)، و این تاثیر حداقل 24 ساعت طول کشید (SMD: ‐0.86؛ 95% CI؛ 1.40‐ تا 0.31‐؛ 8 RCT؛ 351 کودک؛ شواهد با قطعیت پائین). در مقایسه با دارونما، گلوکوکورتیکوئید‌ها نرخ ویزیت مجدد یا پذیرش (مجدد) یا هر دو را کاهش دادند (خطر نسبی: 0.52؛ 95% CI؛ 0.36 تا 0.75؛ 10 RCT؛ 1679 کودک؛ شواهد با قطعیت متوسط). درمان گلوکوکورتیکوئید مدت زمان بستری در بیمارستان را در حدود 15 ساعت کاهش داد (تفاوت میانگین (MD): 14.90‐؛ 95% CI؛ 23.58‐ تا 6.22‐؛ 8 RCT؛ 476 کودک). حوادث جانبی جدی نادر بود. سوگیری انتشار مشهود نبود. در رابطه با نوع مطلوب، دوز و نحوه مصرف گلوکوکورتیکوئیدها برای کاهش نشانه‌های کروپ در کودکان عدم قطعیت هم‌چنان وجود دارد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
گلوکوکورتیکوئیدها در دو ساعت نشانه‌های کروپ را کاهش دادند، مدت بستری را در بیمارستان کوتاه‌تر کردند، و نرخ ویزیت مجدد را برای مراقبت کاهش دادند. از آن‌جایی که نسخه قبلی این مرور گزارش کرد که گلوکوکورتیکوئید‌ها درون شش ساعت نشانه‌های کروپ را کاهش دادند، نتایج ما تغییر کرده‌اند.
خلاصه به زبان ساده

گلوکوکورتیکوئیدها برای درمان کروپ یا خروسک در کودکان

سوال مطالعه مروری

ما اثربخشی گلوکوکورتیکوئیدها (glucocorticoids) را برای کروپ (croup) در کودکان ارزیابی کردیم تا مشخص شود که نشانه‌های کروپ را کاهش دادند یا خیر؛ تعداد ویزیت مجدد را برای مراقبت کمتر کردند یا خیر؛ مدت زمان بستری را کوتاه کردند یا خیر؛ نیاز به درمان‌های اضافی را کاهش دادند یا خیر؛ یا عوارض جانبی داشتند یا خیر.

پیشینه

کروپ منجر به تورم گلو و نای، خس‌خس سینه، سرفه، و تنفس پر سروصدا می‌شود. گلوکوکورتیکوئیدها می‌توانند تورم را کاهش داده و تنفس راحت‌تری را فراهم کنند.

این مرور قبلا در سال 1999 منتشر و در سال‌های 2004 و 2011 به‌روز شد.

تاریخ جست‌وجو

ما به جست‌وجو برای یافتن مقالات منتشر شده تا 3 اپریل 2018 پرداختیم.

ویژگی‌های مطالعه

43 مطالعه را با 4565 کودک بالای 18 سال که از سال 1964 تا 2013 منتشر شدند وارد کردیم. گلوکوکورتیکوئیدهای بررسی شده عبارتند از: بکلومتازون (beclomethasone)، بتامتازون (betamethasone)، بودزوناید (budesonide)، دگزامتازون (dexamethasone)، فلوتیکازون (fluticasone) و پردنیزولون (prednisolone). اکثر مطالعات (26 مورد؛ 60%) به مقایسه هر نوع گلوکوکورتیکوئید با دارونما (placebo) پرداختند. از این تعداد، 15 مورد (58%) دگزامتازون را در مقایسه با دارونما تست کردند. سه مطالعه به مقایسه دوز 0.6 میلی‌گرم/کیلوگرم دگزامتازون با دوز 0.15 میلی‌گرم/کیلوگرم آن پرداختند، یک سوال بالینی شایع. نیمی از این مطالعات (22 مورد؛ 51%) بیماران سرپایی را که در بخش اورژانس یا کلینیک‌های سرپایی پذیرش شدند توصیف کردند، و 18 مطالعه (42%) در آمریکای شمالی، هشت مطالعه (19%) در اروپا، هفت مطالعه (16%) در آسیا، و 10 مطالعه (23%) در استرالیا انجام شدند. بیست‌وشش درصد از مطالعات (60%) گلوکوکورتیکوئیدها را با درمان ساختگی (دارونما) مقایسه کردند؛ چهار مطالعه (10%) گلوکوکورتیکوئیدها را با اپی‌نفرین (epinephrine) مقایسه کردند؛ 11 مطالعه (26%) یک گلوکوکورتیکوئید را با یک گلوکوکورتیکوئید دیگر مقایسه کردند؛ سه مطالعه (7%) یک گلوکوکورتیکوئید را با ترکیبی از گلوکوکورتیکوئید‌ها مقایسه کردند؛ پنج مطالعه (12%) روش‌های مختلف ارائه گلوکوکورتیکوئیدها را مقایسه کردند؛ و چهار مطالعه (9%) مقادیر مختلف ارائه شده گلوکوکورتیکوئیدها را مقایسه کردند.

منابع تامین مالی مطالعه

منابع مالی عبارت بود از دولتس (12%)، موسسه علمی یا پژوهشی (7%)، صنعت (19%)، یا موسسات خیریه (7%). بیش از نیمی از مطالعات (56%) منابع مالی را گزارش نکردند.

نتایج کلیدی

گلوکوکورتیکوئیدها نشانه‌های کروپ را در دو ساعت بهبود بخشیدند (شواهد با قطعیت متوسط) و این تاثیر حداقل 24 ساعت ادامه داشت (شواهد با قطعیت پائین). گلوکوکورتیکوئید‌ها نرخ ویزیت مجدد، پذیرش، و پذیرش مجدد را در بیمارستان کاهش دادند (شواهد با قطعیت متوسط). هنگام درمان با دارونما، 204 کودک از هر 1000 کودک برای مراقبت‌های پزشکی باز خواهند گشت. هنگام درمان با گلوکوکورتیکوئید، 74 تا 153 کودک از هر 1000 کودک برای مراقبت‌های پزشکی باز خواهند گشت. گلوکوکورتیکوئید‌ها طول مدت بستری را به مدت 15 ساعت کاهش دادند (بین 6 تا 24 ساعت)، اما تفاوتی در نیاز به درمان‌های اضافی ایجاد نکردند. از مطالعاتی که به مقایسه گلوکوکورتیکوئید‌ها با دارونما پرداختند، 50% داده‌های مربوط به عوارض جانبی را گردآوری کردند. چهار مطالعه وقوع موارد نادری از عفونت‌های ثانویه (به عنوان مثال پنومونی، عفونت گوش) را گزارش کردند. اکثر عوارض جانبی دیگر شدید نبودند (برای مثال دیسترس عاطفی، بیش‌فعالی، استفراغ). ما مطمئن نیستیم که کدام نوع، مقدار و نحوه مصرف گلوکوکورتیکوئید‌ها (خوراکی، استنشاقی، تزریقی) برای کاهش نشانه‌های کروپ در کودکان بهتر است.

کیفیت شواهد

اکثر مطالعات (98%) مشکلاتی در رابطه با روش، گزارش موارد، یا هر دو داشتند.


(898 مشاهده)
متن کامل [PDF 4 kb]   (51 دریافت)    

پذیرش: 1397/1/14 | انتشار: 1397/5/31