پیشینه
اگرچه کولونوسکوپی متعارف دقیقترین آزمایش در دسترس برای بررسی کولورکتال از نظر وجود پولیپ است، دادههایی در دسترس است که نگرانیهایی را به میزان دقت آن جلب کرده است. کروموسکوپی (اسپری کردن رنگ روی سطح کولون برای اینکه پولیپها قابل مشاهدهتر شوند) ممکن است یکی از راههای افزایش قدرت کولونوسکوپی برای تشخیص پولیپها باشد، به خصوص پولیپهای کوچک مسطح، که در غیر این صورت تشخیص آنها مشکل است.
اهداف
تعیین اینکه آیا استفاده از کروموسکوپی، تشخیص پولیپ و نئوپلازی را در خلال معاینه آندوسکوپیک کولون و رکتوم بالا میبرد یا خیر.
روش های جستجو
ما پایگاه اطلاعاتی زیر را جستوجو کردیم: ثبت تخصصی گروه سرطان کولورکتال کاکرین (Cochrane Colorectal Cancer Group Specialised Register) (اکتبر 2015)، پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبتشده کاکرین (CENTRAL؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials) (کتابخانه کاکرین (The Cocgrane Library)؛ شماره 10؛ 2015)، MEDLINE (از ژانویه 1950 تا اکتبر 2015)، EMBASE (از ژانویه 1974 تا اکتبر 2015) و ClinicalTrials.gov و پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت (World Health Organization International Clinical Trials Registry Platform) (هر دو تا نوامبر 2015). ما همچنین خلاصه مقالات مربوط به نشستهای مرتبط را به طور دستی از 1980 تا 2015 بررسی کردیم. واژههای جستوجو شده عبارت بودند از کارآزماییهای تصادفیسازی، شامل ترکیبی از واژههای زیر: کروموسکوپی، کولونوسکوپی، پاشیدن رنگ؛ کرومو-آندوسکوپی، ایندیگو-کارمین (indigo-carmine)، آندوسکوپی بزرگنمایی شده.
معیارهای انتخاب
ما تمام کارآزماییهای آینده نگری را که آندوسکوپی متعارف را با کروموسکوپیک در معاینه کل کولون و رکتوم مقایسه کرده بودند، گنجاندیم. مطالعات شامل افراد مبتلا به بیماریهای التهابی روده یا سندرم پولیپهای متعدد و هر مطالعهای را که کروموسکوپی را با مداخله اضافی دیگری ترکیب کرده بود (cap assistance، پرفیوژن آب و غیره) حذف کردیم.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مطالعه مروری به طور مستقل کیفیت روششناسی کارآزماییهای بالقوه مناسب را بررسی کردند، و دو نویسنده هم به طور مستقل دادهها را از کارآزماییهای انتخاب شده استخراج کردند. معیار پیامدها شامل تشخیص پولیپها (سرطانی یا غیرسرطانی)، تشخیص ضایعات کوچک، تعداد شرکتکنندههای با ضایعات سرطانی متعدد، و زمان خروج لوله کولونوسکوپ بود.
نتایج اصلی
ما هفت کارآزمایی (2727 شرکتکنننده) را در این بهروزرسانی انتخاب کردیم. پنج کارآزمایی تشابه ساختاری داشتند که اجازه تجمیع نتایج را میداد دو کارآزمایی از لحاظ ساختاری تفاوتهای عمدهای داشتند و در تجزیه و تحلیل یک زیرشاخه قرار گرفتند. تمام کارآزماییها دارای مشکلات روششناسی بودند. به هرحال، تجمیع نتایج برتری مشهودی را به نفع کروموسکوپی در تمام نتایج مربوط به تشخیصها نشان میداد. به طور خاص، کروموسکوپی تعداد بیشتری از افراد با حداقل یک ضایعه نئوپلاستیک (نسبت شانس (OR): 1.53؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.31 تا 1.79؛ 7 کارآزمایی؛ 2727 شرکتکننده)، و یا حداقل یک ضایعه کوچک (OR: 1.51؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.19 تا 1.92؛ 4 کارآزمایی؛ 1757 شرکتکننده) نشان داد. به طور معناداری گروه بیشتری از افراد با سه یا بیشتر ضایعات سرطانی هم تشخیص داده شدند، البته فقط زمانی که مطالعاتی که از کولونوسکوپی با کیفیت بالا در گروه کنترل استفاده کرده بودند، حذف شدند (OR: 4.63؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.99 تا 10.80؛ 2 کارآزمایی؛ 519 شرکتکننده). هیچ یک از مطالعات انتخابشده در مطالعه مروری هیچ عارضه جانبی مرتبط با مصرف ماده را حاجب گزارش نکرده بودند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهد قوی حاکی از این است که کروموسکوپی احتمال تشخیص ضایعات سرطانی را در کولون و رکتوم افزایش میدهد. افراد با پولیپهای نئوپلاستیک، به خصوص آنهایی که پولیپهای متعدد دارند، احتمال خطر بیشتری برای رفتن به سمت سرطانهای کولورکتال دارند. این ضایعات، که معمولا با کولونوسکوپی متعارف تشخیص داده نمیشوند، میتوانند در هر برنامه نجاتبخش سرطان به افزایش آماری کمک کنند.
خلاصه به زبان ساده
آیا کروموسکوپی (رنگپاشی) احتمال تشخیص پولیپ را در مقایسه با کولونوسکوپی متعارف افزایش میدهد؟
پیشینه
کولونوسکوپی یک شیوه تشخیصی متکی به بررسی فیبروماتیک است که امکان تشخیص رشد در روده (پولیپ) را میدهد. برخی از این پولیپها به سمت سرطانی شدن میروند. اگر چه کولونوسکوپی دقیقترین آزمون موجود برای تشخیص پولیپ است، برخی از پولیپها، به خصوص کوچکترها، میتوانند به دلایل مختلف، از جمله اینکه یک پولیپ چقدر میتواند در برابر پسزمینهای از پوشش طبیعی روده بزرگ (مخاط) دیده شود، تشخیص داده نشوند. مهم است که حتی پولیپهای کوچک هم، که اغلب پیشزمینه سرطان هستند، تشخیص داده شوند. رنگپاشی (chromoscopy) یکی از راههای ساده مجزا کردن پولیپ از مخاط رودهای طبیعی، و در نتیجه به آسانی دیده شدن آن است.
اهداف
ما میخواستیم این موضوع را بررسی کنیم که آیا کروموسکوپی تشخیص پولیپ را در افرادی که تحت غربالگری سرطانهای کولورکتال قرار میگیرند، افزایش میدهد یا خیر.
ویژگیهای مطالعه
با مطالعه خیلی دقیق سوابق، ما هفت مطالعه با 2727 شرکتکننده برای تجزیه و تحلیل خود انتخاب کردیم. ما کلیه مطالعاتی را که کروموسکوپی و کولونوسکوپی متعارف کل کولون را در افراد با خطر داشتن پولیپ مقایسه کرده بودند، در این مطالعه مروری انتخاب کردیم. شرکتکنندگان مطالعات متفاوت بودند، اما به هر حال همه آنها در خطر پائین یا معمولی ابتلا به پولیپ قرار داشتند.
تمام مطالعات انتخابشده به طور تصادفی افراد را در گروههای کولونوسکوپی متعارف و کروموسکوپی جای داده بودند. دو کارآزمایی از شیوهای متفاوت از سایر مطالعات استفاده کرده بودند، در این مطالعات، ابتدا کونولوسکوپی معمول در تمام افراد انجام و تمام پولیپهای دیده شده برداشته شدند، سپس افراد در دو گروه کونولوسکوپی کلاسیک و کروموسکوپی، به طور تصادفی قرار گرفتند. هدف این مطالعات تعیین این بود که چه تعداد از پولیپهای اضافی توسط هر کدام از این دو شیوه تشخیص داده میشود، نه تعداد کلی پولیپها.
نتایج اصلی
تجزیه و تحلیلها نشان داد با کروموسکوپی میزان تشخیص پولیپهای کوچک حدود 90% بیشتر میشود. مهمتر اینکه تجزیه و تحلیلها نشان دادند از نظر کلینیکی، تشخیص پولیپهای کوچک که قابلیت سرطانی شدن دارند، با استفاده از کروموسکوپی تا حدود 30% افزایش مییابد. آمار تشخیص در مورد پولیپهای بزرگتر یا سرطانی تفاوتی نداشت، چرا که این موارد به خوبی با کولونوسکوپی متعارف قابل مشاهده هستند. هیچ عارضه جانبی مرتبط با استفاده از ماده حاجب گزارش نشده بود.
کیفیت شواهد
اشکالاتی در کیفیت شواهد متکی بر روششناسی وجود داشت. در سطح عمومی، طرح مطالعاتی از این گونه اجازه کور کردن مطالعه را به پژوهشگر نمیدهد. متغیرهای ریز بیشتر در ساختار مطالعه هم باعث ایجاد تغییرات در دادهها شده بودند که میتوانست بر قابلیت اعتماد نتایج تاثیر بگذارد. برای مثال، در برخی مطالعات زمان صرف شده برای معاینه کولون در هر دو گروه افرادی که تحت کروموسکوپی و یا کولونوسکوپی متعارف قرار گرفته بودند، استانداردسازی شده بود، در حالی که در برخی دیگر از مطالعات این کار انجام نشده بود. از آنجایی که زمان صرف شده برای معاینه رودهها بر میزان پولیپهای تشخیص داده شده موثر است، و از آنجایی که این استانداردسازی اقدامات بالینی را انعکاس نمیدهد، این کار عمومی کردن نتایج این مطالعات را به اقدامات بالینی مشکلتر میکند. سایر علل بالقوه متغیر بودن شامل سطوح مختلف تصادفی کردن شرکت کنندگان (قبل از تنها بار انجام کولونوسکوپی یا قبل از انجام پروسیجر دوم، که مورد دوم تنها پولیپهای اضافه را بر مورد اول برجسته میکرد) و دلیل تحت کولونوسکوپی قرار گرفتن افراد بود (برای مثال افرادی که در برنامه غربالگری عمومی حضور مییافتند احتمالا پولیپهای کوچکتر و قابل تشخیصتر از آنهایی داشتند که علامتدار شده بودند).