جمعه 7 اردیبهشت 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Debby P Utama, Caroline A Crowthe. Transplacental versus direct fetal corticosteroid treatment for accelerating fetal lung maturation where there is a risk of preterm birth. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-2296-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-2296-fa.html
پیشینه
با وجود پیشرفت‌های عمده در فن‌آوری پزشکی، میزان شیوع تولد پره‌ترم هنوز بالا است. استفاده از کورتیکواستروئیدها در دوران بارداری، از راه جفت، بوسیله تزریق داخل عضلانی به زنان در معرض خطر زایمان پره‌ترم، میزان شیوع سندرم دیسترس تنفسی را کاهش و میزان بقای نوزادان پره‌ترم را افزایش داده‌است. با این حال، این مداخله نیز با خطرات و عوارض جانبی آن همراه است. مطالعات حیوانی و مطالعات اولیه در زنان باردار در معرض خطر زایمان پره‌ترم، استفاده از مسیر جایگزین تجویز را با تزریق مستقیم داخل عضلانی کورتیکواستروئیدها به جنین، تحت هدایت اولتراسوند، در تلاش برای به حداقل رساندن پروفایل عوارض جانبی گزارش کرده‌اند. تزریق کورتیکواستروئیدی جنین به صورت مستقیم، از نظر ایمنی و اثربخشی ممکن است بر تجویز مادری آن سودمند باشد.
اهداف
ارزیابی این که آیا مسیرهای مختلف تجویز کورتیکواستروئید (مادری در برابر مستقیما به جنین) بر پیامدهای سلامت زنان و نوزادان آنها تاثیر می‌گذارد یا خیر
روش های جستجو
ما پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (25 اکتبر 2017)؛ ClinicalTrials.gov؛ پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت (25 اکتبر 2017) و فهرست منابع مطالعات بازیابی شده را جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که به مقایسه روش‌های تجویز کورتیکواستروئیدها در دوران بارداری، مادری در مقابل مستقیما به جنین، در زنانی که در معرض خطر زایمان پره‌ترم قرار دارند، پرداخته‌اند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده به‌طور مستقل صلاحیت مطالعات را ارزیابی کردند. در به‌روزرسانی‌های آینده این مرور، حداقل دو نویسنده مرور داده‌ها را استخراج کرده و خطرات سوگیری (bias) را در مطالعات وارد شده ارزیابی خواهند کرد. ما همچنین کیفیت شواهد را با استفاده از رویکرد GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) ارزیابی خواهیم کرد.
نتایج اصلی
ما هیچ موردی را از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده واجد شرایط برای گنجاندن در این مرور شناسایی نکردیم.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
مطالعات بالینی موجود که تا کنون روی حیوانات و انسان‌ها انجام شده، نشان داده‌اند که تزریق مستقیم داخل عضلانی کورتیکواستروئیدها به جنین تحت هدایت اولتراسوند امکانپذیر است، اما داده‌های مربوط به پیامدهای سلامت آنها در دسترس نیست. بنابراین هم‌چنان این عدم اطمینان وجود دارد که کدام روش می‌تواند کارایی و ایمنی بهتری را فراهم کند. کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده با تمرکز بر مزایا و آسیب‌های درمان کورتیکواستروئید جنین به صورت مستقیم در مقابل از راه جفت مورد نیاز هستند. تا زمانی که این عدم اطمینان‌ها مورد بررسی قرار نگرفته، توصیه می‌شود که با استاندارد فعلی درمان کورتیکواستروئید از راه جفت تجویز شده به مادر، درمان ادامه یابد.
خلاصه به زبان ساده
تزریق مستقیم کورتیکواستروئیدها به جنین در مقایسه با تزریق به مادر برای بهبود پیامدهای جنینی در زمانی که مادر در معرض خطر زایمان پره‌ترم قرار دارد.
موضوع چیست؟
نوزادانی که پره‌ترم متولد می‌شوند (قبل از هفته 37 بارداری) در معرض خطر مرگ، خونریزی داخل مغزی و مشکلات تنفسی قرار دارند، زیرا ریه‌هایشان به طور کامل توسعه‌نیافته است. نشان داده شده که درمان کورتیکواستروئید تجویز شده به مادر قبل از تولد زودرس در پیش‌گیری از این مشکلات موثر بوده و در بسیاری از کشورها به استاندارد تبدیل شده‌است. روش معمول تجویز کورتیکواستروئیدها، تزریق به عضلات مادر است. درمان کورتیکواستروئیدها سپس از جفت (معروف به انتقال از راه جفت) به جنین منتقل می‌شود. این درمان خطرات خاص خود را دارد، مانند کاهش رشد جنین و رشد مغز و همچنین افزایش خطرات بیماری‌هایی نظیر دیابت و فشار خون بالا. تزریق مستقیم کورتیکواستروئیدها به جنین با هدایت اولتراسوند امکانپذیر است.
چرا این موضوع مهم است؟
تزریق مستقیم کورتیکواستروئیدها به جنین به جای تزریق داخل عضلات مادر، ممکن است از خطر افزایش فشار خون، افزایش سطح گلوکز خون و مستعدشدن مادر به ابتلا به سپسیس جلوگیری کند. همچنین ممکن است مقدار کورتیکواستروئیدهای مورد نیاز را کاهش دهد. با این حال، خطر عفونت رحم و صدمه به جنین را به همراه دارد و ممکن است باعث زایمان و تولد پره‌ترم شود. ما دریافتیم که هیچ مطالعه‌ای برای ارزیابی مزایا و آسیب‌های تزریق مستقیم کورتیکواستروئیدها به جنین در مقایسه با تزریق به مادر انجام نشده است.
ما چه شواهدی را پیدا کردیم؟
ما در 25 اکتبر 2107 به دنبال شواهد گشتیم و هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده کامل‌شده‌ای را پیدا نکردیم که مزایا و مضرات تزریق مستقیم کورتیکواستروئیدها را به جنین در مقایسه با تزریق به مادر، برای زنانی که در معرض خطر زایمان پره‌ترم قرار دارند، ارزیابی کرده باشند. ما دو مطالعه پیدا کردیم، اما یکی از آنها تصادفی‌سازی و کنترل‌شده نبود، و در مطالعه دیگر، روش‌ها مشخص نبودند، بنابراین ما با نویسندگان مطالعه برای اطلاعات بیش‌تر تماس گرفتیم.
این به چه معنی است؟
ما به مطالعات بیش‌تر برای ارزیابی اثرات تزریق مستقیم کورتیکواستروئیدها مستقیما به جنین در مقایسه با تزریق به عضلات مادر نیاز داریم. نوزادان در این کارآزمایی‌ها نیاز دارند که برای یک دوره طولانی دنبال شوند تا بتوانیم تاثیرات کورتیکواستروئیدها را بر رشد کودکی، از جمله اختلالات یا معلولیت‌ها مانند فلج مغزی، بررسی کنیم. ما به کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده با کیفیت خوب نیاز داریم، تا اگر یک روش بهتر از روش دیگر باشد، آن را تعیین کنیم.
نوزادانی که پره‌ترم متولد می‌شوند (قبل از هفته 37 بارداری) در معرض خطر مرگ، خونریزی داخل مغزی و مشکلات تنفسی قرار دارند، زیرا ریه‌هایشان به طور کامل توسعه‌نیافته است. نشان داده شده که درمان کورتیکواستروئید تجویز شده به مادر قبل از تولد زودرس در پیش‌گیری از این مشکلات موثر بوده و در بسیاری از کشورها به استاندارد تبدیل شده‌است. روش معمول تجویز کورتیکواستروئیدها، تزریق به عضلات مادر است. درمان کورتیکواستروئیدها سپس از جفت (معروف به انتقال از راه جفت) به جنین منتقل می‌شود. این درمان خطرات خاص خود را دارد، مانند کاهش رشد جنین و رشد مغز و همچنین افزایش خطرات بیماری‌هایی نظیر دیابت و فشار خون بالا. تزریق مستقیم کورتیکواستروئیدها به جنین با هدایت اولتراسوند امکانپذیر است.
چرا این موضوع مهم است؟
تزریق مستقیم کورتیکواستروئیدها به جنین به جای تزریق داخل عضلات مادر، ممکن است از خطر افزایش فشار خون، افزایش سطح گلوکز خون و مستعدشدن مادر به ابتلا به سپسیس جلوگیری کند. همچنین ممکن است مقدار کورتیکواستروئیدهای مورد نیاز را کاهش دهد. با این حال، خطر عفونت رحم و صدمه به جنین را به همراه دارد و ممکن است باعث زایمان و تولد پره‌ترم شود. ما دریافتیم که هیچ مطالعه‌ای برای ارزیابی مزایا و آسیب‌های تزریق مستقیم کورتیکواستروئیدها به جنین در مقایسه با تزریق به مادر انجام نشده است.
ما چه شواهدی را پیدا کردیم؟
ما در 25 اکتبر 2107 به دنبال شواهد گشتیم و هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده کامل‌شده‌ای را پیدا نکردیم که مزایا و مضرات تزریق مستقیم کورتیکواستروئیدها را به جنین در مقایسه با تزریق به مادر، برای زنانی که در معرض خطر زایمان پره‌ترم قرار دارند، ارزیابی کرده باشند. ما دو مطالعه پیدا کردیم، اما یکی از آنها تصادفی‌سازی و کنترل‌شده نبود، و در مطالعه دیگر، روش‌ها مشخص نبودند، بنابراین ما با نویسندگان مطالعه برای اطلاعات بیش‌تر تماس گرفتیم.
این به چه معنی است؟
ما به مطالعات بیش‌تر برای ارزیابی اثرات تزریق مستقیم کورتیکواستروئیدها مستقیما به جنین در مقایسه با تزریق به عضلات مادر نیاز داریم. نوزادان در این کارآزمایی‌ها نیاز دارند که برای یک دوره طولانی دنبال شوند تا بتوانیم تاثیرات کورتیکواستروئیدها را بر رشد کودکی، از جمله اختلالات یا معلولیت‌ها مانند فلج مغزی، بررسی کنیم. ما به کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده با کیفیت خوب نیاز داریم، تا اگر یک روش بهتر از روش دیگر باشد، آن را تعیین کنیم.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Pregnancy and Childbirth Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1396/8/3 | انتشار: 1397/3/24
