در حدود 30% از افرادی که به دلیل خونریزی آنوریسمی زیر عنکبوتیه (ساب‌آراکنویید) (SAH ؛subarachnoid haemorrhage) در بیمارستان بستری می‌شوند، اگر آنوریسم درمان نشود، در ماه اول پس از خونریزی، مجددا خونریزی خواهند کرد. دو روش بسیار شایع که برای بستن آنوریسم به منظور پیشگیری از خونریزی مجدد استفاده می‌شوند عبارتند از کلیپ‌زدن میکروسرجیکال گردن آنوریسم (microsurgical clipping of the neck of the aneurysm) و بستن لومن آنوریسم (occlusion of the lumen of the aneurysm) با استفاده از ابزار کویل زدن اندوواسکولار (endovascular coiling). این یک به‌روزرسانی از مرور سیستماتیکی است که قبلا در سال 2005 منتشر شد.

مقایسه اثرات کویل زدن اندوواسکولار در مقابل کلیپ زدن نوروسرجیکال در افراد مبتلا به SAH آنوریسمی بر پیامد ضعیف، خونریزی مجدد، نقص نورولوژیکی و عوارض درمان.

ما پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه استروک در کاکرین (مارچ 2018) را جست‌وجو کردیم. علاوه بر این، ما به جست‌وجو در CENTRAL (شماره 2، 2018)؛ MEDLINE (از 1966 تا مارچ 2018)؛ Embase (از 1980 تا مارچ 2018)؛ پایگاه ثبت کارآزمایی‌های در حال انجام موسسات ملی سلامت ایالات متحده (مارچ 2018) و پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت (آخرین جست‌وجو مارچ 2018 بود) پرداختیم. ما با انجام دهندگان کارآزمایی‌ها نیز تماس گرفتیم.

ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده‌ای را انتخاب کردیم که به مقایسه کویل زدن اندوواسکولار با کلیپ زدن نوروسرجیکال در افراد مبتلا به SAH از یک آنوریسم پاره شده پرداختند.

دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج کرده، و به ارزیابی کیفیت کارآزمایی و خطر سوگیری (bias) با استفاده از رویکرد GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) پرداختند. ما با انجام دهندگان کارآزمایی‌ها تماس گرفتیم تا اطلاعات از دست رفته را بدست آوریم. ما پیامد ضعیف را تحت عنوان مرگ یا وابستگی در فعالیت‌های روزانه تعریف کردیم (مقیاس 3 تا 6 آیتمی رنکین اصلاح شده (modified Rankin scale) یا مقیاس 1 تا 3 آیتمی پیامد گلاسکو (GOS ؛Glasgow Outcome Scale)). در تجزیه‌و‌تحلیل سناریوی بدترین مورد خاص، ما فرض کردیم که تمام شرکت‌کنندگان در گروه با پیامد بهتر با اطلاعات گم‌شده پیگیری، یک پیامد ضعیف داشتند و افراد گروه دیگری با داده‌های گم‌شده یک پیامد خوب داشتند.

ما 4 کارآزمایی تصادفی‌سازی شده را شامل 2458 شرکت‌کننده انتخاب کردیم (در هر کارآزمایی بین: 20 تا 2143 شرکت‌کننده). شواهد اغلب بر اساس بزرگترین کارآزمایی بنا شده است. اکثر شرکت‌کنندگان در شرایط بالینی خوبی بودند و آنوریسم روی گردش خون قدامی‌ داشتند. هیچ کدام از کارآزمایی‌های انتخاب شده در تمام حوزه‌ها خطر پایین سوگیری قرار نداشتند. یک کارآزمایی در یک حوزه در معرض خطر نامشخص سوگیری، دو کارآزمایی در سه حوزه در معرض خطر نامشخص سوگیری و یک کارآزمایی در یک حوزه در معرض خطر بالای سوگیری قرار داشتند.
پس از یک سال پیگیری، 24% از شرکت‌کنندگانی که به گروه درمان اندوواسکولار اختصاص داده شدند و 32% از شرکت‌کنندگانی که به گروه درمان جراحی اختصاص داده شدند پیامد عملکردی ضعیفی داشتند. خطر نسبی (RR) پیامد ضعیف (مرگ یا وابستگی) برای کویل زدن اندوواسکولار در مقابل کلیپ زدن نوروسرجیکال 0.77 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.67 تا 0.87؛ 4 کارآزمایی؛ 2429 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط) و کاهش مطلق خطر 7% بود (95% فاصله اطمینان (CI): 4% تا 11%). در تجزیه‌و‌تحلیل سناریوی بدترین حالت برای پیامد ضعیف، RR برای کویل زدن اندوواسکولار در مقابل کلیپ زدن نوروسرجیکال 0.80 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.71 تا 0.91) و کاهش مطلق خطر 6% بود (95% فاصله اطمینان (CI): 2% تا 10%).
RR مرگ‌و‌میر در 12 ماه 0.80 بود (95% فاصله اطمینان (CI): 0.63 تا 1.02؛ 4 کارآزمایی؛ 2429 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط). در تجزیه‌و‌تحلیل زیرگروه شرکت‌کنندگان مبتلا به آنوریسم گردش خون قدامی، RR پیامد ضعیف 0.78 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.68 تا 0.90؛ 2 کارآزمایی؛ 2157 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط) و کاهش مطلق خطر 7% بود (95% فاصله اطمینان (CI): 3% تا 10%). در تجزیه‌و‌تحلیل زیر گروه افرادی که آنوریسم گردش خون خلفی داشتند، RR برابر با 0.41 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.19 تا 0.92؛ 2 کارآزمایی؛ 69 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پایین) و کاهش مطلق در خطر 27% بود (95% فاصله اطمینان (CI): 6% تا 48%). در پنج سال، 28% از شرکت‌کنندگانی که برای درمان اندوواسکولار تصادفی‌سازی شدند و 32% از شرکت‌کنندگانی که برای درمان جراحی تصادفی‌سازی شدند پیامد عملکردی ضعیفی داشتند. RR پیامد ضعیف برای کویل زدن اندوواسکولار در مقابل کلیپ زدن نوروسرجیکال 0.87 بود (95% فاصله اطمینان (CI): 0.75 تا 1.01؛ 1 کارآزمایی؛ 1724 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پایین).
در 10 سال، 35% از شرکت‌کنندگانی که برای اندوواسکولار اختصاص داده شدند و 32% از شرکت‌کنندگانی که برای درمان جراحی اختصاص داده شدند، پیامد عملکردی ضعیفی داشتند. در 10 سال RR پیامد ضعیف برای کویل زدن اندوواسکولار در مقابل کلیپ زدن نوروسرجیکال 0.81 بود (95% فاصله اطمینان (CI): 0.70 تا 0.92؛ 1 کارآزمایی؛ 1316 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پایین). RR برای ایسکمیک مغزی با تاخیر در دو تا سه ماه برای کویل زدن اندوواسکولار در مقابل کلیپ زدن نوروسرجیکال 0.84 بود (95% فاصله اطمینان (CI): 0.74 تا 0.96؛ 4 کارآزمایی؛ 2450 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط). RR خونریزی مجدد برای کویل زدن اندوواسکولار در مقابل کلیپ زدن نوروسرجیکال 1.83 در یک سال (95% فاصله اطمینان (CI): 1.04 تا 3.23؛ 4 کارآزمایی؛ 2458 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بالا) و 2.69 (کلیپ زدن نوروسرجیکال: 1.50 تا 4.81؛ 1 کارآزمایی؛ 1323 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پایین) در 10 سال بود. RR عوارض ناشی از مداخلات برای کویل زدن اندوواسکولار در مقابل کلیپ زدن نوروسرجیکال 1.05 بود (95% فاصله اطمینان (CI): 0.44 تا 2.53؛ 2 کارآزمایی؛ 129 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پایین).

شواهد این مرور سیستماتیک عمدتا از یک کارآزمایی بزرگ به دست آمد، و پیگیری طولانی‌مدت فقط برای یک زیرگروه از شرکت‌کنندگان در این کارآزمایی در دسترس است. برای افرادی که در شرایط بالینی خوب با آنوریسم‌های پاره شده در گردش خون قدامی یا خلفی قرار دارند، داده‌های حاصل از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده نشان می‌دهد که، اگر آنوریسم برای کویل زدن اندوواسکولار و کلیپ زدن نوروسرجیکال مناسب در نظر گرفته شود، کویل زدن با پیامد بهتری همراه است. شواهد محکمی از کارآزمایی به دست نیامد که بتوان از آن به‌طور مستقیم جهت هدایت درمان در افراد با شرایط بالینی ضعیف استفاده کرد.