ویتامین K برای سنتز عوامل انعقادی ضروری است. نوزادان ترم، به خصوص نوزادانی که به‌طور انحصاری با شیر مادر تغذیه می‌شوند، کمبود ویتامین K دارند و در نتیجه ممکن است خونریزی ناشی از کمبود ویتامین K (VKDB) داشته باشند. نوزادان پره‌ترم به دلیل تأخیر در کلونیزاسیون سیستم گوارشی و میکروفلورهای تولید کننده ویتامین K و هم‌چنین عملکرد هپاتیک و هموستاتیک نارس، به‌طور بالقوه در معرض خطر بالایی برای VKDB قرار دارند.

تعیین تأثیر مصرف پروفیلاکسی ویتامین K در پیشگیری از خونریزی ناشی از کمبود ویتامین K (VKDB) در نوزادان پره‌ترم.

ما از استراتژی جست‌وجوی استاندارد گروه نوزادان در کاکرین برای جست‌وجو در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails؛ شماره 11، 2016)؛ MEDLINE via PubMed (از 1966 تا 5 دسامبر 2016)؛ Embase (از 1980 تا 5 دسامبر 2016) و ( CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litreture (از 1982 تا 5 دسامبر 2016) استفاده کردیم. ما هم‌چنین پایگاه‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی، مجموعه مقالات کنفرانس‌ها و فهرست منابع مقالات بازیابی شده را جست‌وجو کردیم.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCTs ؛randomised controlled trails) یا شبه RCTها درباره هر نوع شکل دارویی ویتامین K برای نوزادان پره‌ترم.

ما مطالعات بالقوه را ارزیابی کرده و داده‌ها را بر اساس توصیه‌های گروه نوزادان در کاکرین استخراج کردیم.

ما هیچ مطالعه مناسبی را نیافتیم که ویتامین K را با عدم درمان مقایسه کرده باشد.
یک مطالعه تجویز داخل وریدی (IV) ویتامین K را با تزریق عضلانی (IM) آن و دوزهای مختلف ویتامین K را مقایسه کرد. سه نوع رژیم پروفیلاکتیک مختلف ویتامین K (IM: 0.5 میلی‌گرم، ویتامین K1: 0.2 میلی‌گرم، یا IV: 0.2 میلی‌گرم) به نوزادان با سن بارداری کمتر از 32 هفته ارائه شد. با توجه به این که فقط یک مطالعه کوچک معیارهای ورود را داشت، ما کیفیت شواهد را برای پیامدهای بررسی شده پایین ارزیابی کردیم.
عضلانی در مقابل داخل وریدی
هیچ تفاوت آماری معنی‌داری در سطوح ویتامین K در گروه دریافت کننده 0.2 میلی‌گرم IV در مقایسه با نوزادان دریافت کننده 0.2 یا 0.5 میلی‌گرم ویتامین K عضلانی (گروه کنترل) در روز 5 و 25 زندگی وجود نداشت، سطوح ویتامین K1 در تمام گروه‌ها کاهش یافت، اما نوزادان دریافت کننده 0.5 میلی‌گرم ویتامین K عضلانی سطوح بالاتری را از ویتامین K1 نسبت به گروه دریافت کننده 0.2 میلی‌گرم IV یا گروه دریافت کننده 0.2 میلی‌گرم IM داشتند.
سطح ویتامین K1 2 و 3 اپوکساید (ویتامین K1O) در نوزادان دریافت کننده 0.2 میلی‌گرم IV تفاوت آماری با نوزادان گروه کنترل در روز 5 یا 25 مطالعه نداشت. تمام نوزادان دارای سطوح طبیعی یا سوپرافیزیولوژیک غلظت ویتامین K1 بودند یا مقدار قابل تشخیص یا ناچیز پروترومبین را ناشی از نبود ویتامین K – II (PIVKA II) نداشتند.
مقایسه دوزها
سطوح ویتامین K1 و سطوح ویتامین K1O در روز 5 در گروه 0.2 میلی‌گرم IM به‌طور معنی‌داری کمتر از گروه 0.5 میلی‌گرم IM بود. در روز 25، سطوح ویتامین K1O و سطوح ویتامین K1 در گروه 0.2 میلی‌گرم IM و گروه 0.5 میلی‌گرم IM تفاوت معنی‌داری نداشت. وجود پروتئین‌های PIVKA II در گروه 0.2 میلی‌گرم IM در مقابل گروه 0.5 میلی‌گرم IM در روز 5 یا 25 مطالعه تفاوت معنی داری نداشت.

نوزادان پره‌ترم دارای سطوح ویتامین K پایینی هستند و پروتئین PIVKA قابل تشخیص طی هفته اول زندگی به وجود می‌آید. علی‌رغم اینکه این نوزادان در معرض خطر VKDB قرار دارند، مطالعه‌ای وجود ندارد که ویتامین K را در مقابل عدم درمان مقایسه کند و مطالعات اندکی استراتژی‌های بالقوه مصرف آن را برای درمان موثر بررسی کردند. مطالعات دوزاژ نشان می‌دهند که ما در حال حاضر دوزهایی را از ویتامین K به نوزادان پره‌ترم ارائه کردیم که منجر به سطوح سوپرافیزیولوژیک شد. به علت عدم قطعیت فعلی، پزشکان باید داده‌های به دست آمده از نوزادان ترم را به نوزادان پره‌ترم تعمیم دهند. از آنجا که هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد ویتامین K مضر یا بی‌اثر است و از آنجایی که ویتامین K یک داروی ارزان است، به نظر می‌رسد که باید از توصیه‌های متخصص نوزادان پیروی کرده و ویتامین K را به نوزادان پره‌ترم ارائه کرد. با این حال، انجام تحقیقات بیش‌تری در مورد دوز و روش مناسب تجویز ضروری است.