هیچ شواهدی را پیدا نکردیم که به مقایسه دستگاههای آهستهرهش فلوراید با سایر انواع درمان فلوراید، پرداخته باشند.
ما فقط یک RCT دوسو‐کور را یافتیم که شامل 174 کودک بوده و به مقایسه یک دستگاه آهستهرهش فلوراید (گویهای شیشهای با فلوراید به سطوح بوکال ماگزیلاری راست در اولین دندانهای مولر دائمی متصل شده بودند) در برابر کنترل کننده (گویهای شیشهای بدون فلوراید که به سطوح بوکال ماگزیلاری راست در اولین دندانهای مولر دائمی متصل شده بودند) پرداخته بودند. این مطالعه با خطر بالای سوگیری ارزیابی شد. این مطالعه کودکان را از هفت مدرسه در منطقهای محروم با سطح پائین فلوراید در آب وارد کرد. میانگین سنی در ابتدای این مطالعه 8.8 سال بود و در پایان 10.9 سال بود. DMFT در دندانهای دائمی یا dmft در دندانهای شیری بزرگتر از یک در ابتدای مطالعه و بزرگتر از یک میلیون واحد کولونی شکل گرفته ازاسترپتوکوک موتانس (Streptococcus mutans) به ازای هر میلیلیتر از بزاق بود.
هر چند 132 کودک پس از دو سال تکمیل مطالعه هنوز در مطالعه باقی مانده بودند، معاینه و تجزیهوتحلیلهای آماری روی 63 کودک انجام شد (31 کودک در گروه مداخله و 32 کودک در گروه کنترل) که گویها را در دهان خود نگه داشته بودند (نرخ نگهداری در 2 سال عبارت بود از 47.7%). میان 63 کودک، افزایش پوسیدگی در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل بهطور قابل توجهی کمتر بود (DMFT: تفاوت میانگین (MD): 0.72‐؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.23‐ تا 0.21‐، DMFS: تفاوت میانگین (MD): 1.52‐؛ 95% CI؛ 2.68‐ تا 0.36‐؛ (شواهد با کیفیت بسیار پائین)). هرچند این تفاوت از نظر بالینی معنیدار بود، فقط برای افرادی درست بود که گویها را در دهان خود نگاه داشته بودند، در حالی که بیش از 50% از کودکان آنها را نگاه نداشته بودند.
آسیبها درون گزارش کارآزمایی گزارش نشدهاند. شواهدی برای نتایج دیگر که در این مرور به دنبال آن بودند (پیشرفت به سوی ضایعات پوسیدگی، درد دندان، دادههای مراقبت سلامت) نیز گزارش نشده است.
سوال مطالعه مروری
ما این مرور را برای ارزیابی تاثیرات انواع مختلف دستگاههای آهستهرهش فلوراید در پیشگیری، توقف، یا معکوس کردن پیشرفت پوسیدگی دندان روی همه انواع سطوح دندانهای deciduous (نوزاد) و دائمی انجام دادیم.
پیشینه
پوسیدگی دندان به طور مساوی بین افراد توزیع نمیشود و گروههای خاصی در معرض خطر بیشتر پیشرفت پوسیدگی دندان در مقایسه با دیگران قرار دارند. برای مثال، پژوهش انجام شده در اسکاتلند نشان داده که 50% از موارد پوسیدگی دندان در 11% از کودکان 5 ساله و فقط 6% از کودکان 14 ساله رخ میدهد. در پرتو این توزیع غیر‐یکنواخت، اغلب پیشنهاد میشود که این درصد کوچک از کودکان ممکن است از اقدامات پیشگیرانه هدفمند پوسیدگی برای تاثیر بالقوه بزرگ آن، با یک روش هزینه‐اثربخش، بهرهمند شوند. یکی از این اقدامات پیشگیرانه، استفاده از دستگاههای آهستهرهش فلوراید است (به عنوان مثال گویهای شیشهای آزاد کننده فلوراید که به آهستگی حل میشوند).
ویژگیهای مطالعه
نویسندگان از گروه سلامت دهان در کاکرین این مرور را از مطالعات موجود انجام دادند و شواهد در حال حاضر تا 23 ژانویه 2018 بهروز است. بانکهای اطلاعاتی علمی را برای یافتن کارآزماییهای بالینی در کودکان یا بزرگسالان درمان شده با دستگاههای آهستهرهش فلوراید مورد بررسی قرار دادیم که با نوع دیگری از درمان فلوراید مقایسه شدند (به عنوان مثال خمیر دندان، محلول شستوشوی دهان، ژل یا جلا دهنده)، دارونما (placebo) (درمان ساختگی)، یا عدم درمان (مراقبت معمول). درمانها باید برای حداقل 1 سال مورد استفاده و نظارت قرار گیرد.
نتایج کلیدی
یک مطالعه را پیدا کردیم که 174 کودک را برای دریافت گویهای شیشهای آزاد کننده فلوراید که به آهستگی حل میشوند یا گویهای دارونما تصادفیسازی کرد. این مطالعه در یک مدرسه شهری در منطقهای انجام شد که با آب با فلورید پائین سرو کار داشت. فقط 48% از کودکان این مهرهها را نگه داشتند و برای تجزیهوتحلیل در دسترس بودند.
شواهد کافی برای تعیین اینکه دستگاههای آهستهرهش فلوراید (مانند گویهای شیشهای) به کاهش پوسیدگی دندان کمک میکنند یا خیر، کافی نیست. حفظ و نگهداری این مهرهها یک مشکل محسوب میشود.
کیفیت شواهد
شواهد مربوط به افزایش پوسیدگی، عوارض جانبی و نگهداری کیفیت بسیار پائینی داشتند.