جلد 2018 -                   جلد 2018 - صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Declan T Millett, Susan J Cunningham, Kevin D O'Brien, Philip E Benson, Cesar M de Oliveira. Orthodontic treatment for deep bite and retroclined upper front teeth in children. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-2193-fa.html
پیشینه
اختلال در بسته شدن (malocclusion) کلاس II گروه 2 (class II division 2) دهان، با دندان‌های فوقانی جلویی که به عقب کشیده می‌شوند (به سمت سقف دهان کشیده شده‌اند) و اووربایت (overbite) (اووربایت عمیق) افزایش یافته شناخته می‌شود، می‌تواند باعث مشکلات دهانی شده و هم‌چنین ممکن است بر ظاهر افراد تاثیر بگذارد.
این مشکل را می‌توان با استفاده از بریس‌های دندانی مخصوص (ابزار فانکشنال) که دندان‌های فوقانی جلویی را حرکت می‌دهند و رشد فک بالا یا پایین یا هر دو را تغییر می‌دهند، اصلاح کرد. اکثر بریس‌های قابل اتصال فانکشنال متحرک هستند و این روش درمانی اغلب نیازی به کشیدن هیچ یک از دندان‌های دائمی ندارد. برای اطمینان از بهترین نتیجه، ممکن است درمان بیش‌تر با بریس‌های ثابت لازم باشد.
یک رویکرد جایگزین این است که با حرکت دادن دندان‌های مولر به عقب، فضایی را برای اصلاح دندان‌های جلویی ایجاد کنیم. این کار با اعمال نیرو به دندان‌ها از پشت سر با استفاده از یک بریس سر (هدگیر headgear) و انتقال این نیرو به بخشی از یک بریس دندانی ثابت یا متحرک که به دندان‌های عقب متصل است، انجام می‌شود. این درمان ممکن است با یا بدون کشیدن دندان دائمی انجام شود.
اگر امکان استفاده از headgear وجود نداشته باشد، دندان‌های عقبی ممکن است با بندهای متصل به یک بار ثابت در پشت سقف دهان یا در تماس با جلوی سقف دهان در جای خود نگه داشته شوند. این درمان معمولا نیاز به دو دندان دائمی دارد که باید کشیده شوند (از هر طرف یک دندان).
اهداف
تعیین اینکه آیا درمان ارتودنسی که در آن نیاز به کشیدن هیچ یک از دندان‌های دائمی نیست، نتیجه‌ای را ارائه می‌کند که تفاوتی با عدم استفاده از درمان‌های ارتودنسی یا درمان ارتودنسی با کشیدن دندان‌های دائمی در کودکان مبتلا به اختلال در بسته شدن کلاس II گروه 2 دهان نداشته باشد.
روش های جستجو
متخصص اطلاعات پایگاه سلامت دهان در کاکرین پایگاه‌های اطلاعاتی زیر را جست‌وجو کرد: پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه سلامت دهان در کاکرین (تا 13 نوامبر 2017)، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails) (کتابخانه کاکرین، شماره 10، 2017)؛ MEDLINE Ovid (از 1946 تا 13 نوامبر 2017) و Embase Ovid (از 1980 تا 13 نوامبر 2017). برای شناسایی هر کارآزمایی منتشر نشده یا در حال انجام، پایگاه ثبت کارآزمایی‌های در حال انجام موسسه ملی سلامت ایالات متحده (ClinicalTrials.gov) و پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (apps.who.int/trialsearch) جست‌وجو شد. ما هم‌چنین با محققان بین‌المللی که ممکن بود در هر کارآزمایی بالینی مربوط به کلاس II گروه 2 حضور داشته باشند تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCTs ؛randomised controlled trails) و کارآزمایی‌های بالینی کنترل شده (CCTs) مربوط به درمان‌های ارتودنسی جهت اصلاح دندان‌های deep bite و عقب‌رفتگی دندان‌های فوقانی جلویی در کودکان.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مطالعه مروری به‌طور مستقل نتایج جست‌وجو را برای یافتن مطالعات واجد شرایط غربالگری کردند، و داده‌ها را استخراج و خطر سوگیری (bias) کارآزمایی‌های انتخاب شده را ارزیابی کردند. ما استفاده از متاآنالیز اثرات تصادفی (random-effects meta-analysis) را برای موارد زیر برنامه‌ریزی کردیم؛ نشان دادن برآورد اثر بر اساس میانگین تفاوت برای پیامدهای پیوسته و خطر نسبی برای پیامدهای دوتایی، با 95% فاصله اطمینان (CI) و بررسی هر گونه ناهمگونی بالینی یا متدولوژیکی.
نتایج اصلی
ما هیچ RCT یا CCT را شناسایی نکردیم که درمان اختلال را در بسته شدن کلاس II گروه 2 دهان در کودکان ارزیابی کند.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهدی از کارآزمایی‌های بالینی وجود ندارند که هر نوعی از درمان اورتودنسی را برای اصلاح اختلال در بسته شدن کلاس II گروه 2 دهان در کودکان را توصیه یا رد کند. این وضعیت بعید است که تغییر کند، زیرا طراحی و انجام کارآزمایی‌ها برای ارزیابی بهترین مدیریت اختلال در بسته شدن کلاس II گروه 2 دهان چالش‌برانگیز هستند، چرا که شیوع این وضعیت پائین است و مشکلاتی در ورود افراد به مطالعات و مسائل اخلاقی با تصادفی‌سازی کردن وجود دارد.
خلاصه به زبان ساده
درمان ارتودنسی برای deep bite و عقب‌رفتگی دندان‌های فوقانی جلویی در کودکان
پیشینه
ارتودنسی با رشد فک‌ها و صورت، رشد دندان‌ها، و نحوه متصل شدن دندان‌ها و فک‌ها مرتبط است. در حالت ایده‌آل، دندان‌های bite پایین جلویی به وسط سطح پشتی دندان‌های فوقانی جلویی قفل می‌شوند. هنگامی که دندان‌های bite پایین جلویی نسبت به حالت ایده‌آل جلوتر از سطح پشتی دندان‌های فوقانی باشند، این حالت به‌عنوان deep bite کلاس 2 شناخته می‌شود. اختلال در بسته شدن کلاس II گروه 2 دهان با دندان‌های جلویی فوقانی که رو به عقب هستند شناخته می‌شود (به سمت سقف دهان کشیده شده‌اند) و افزایش اووربایت (همپوشانی عمودی دندان‌های جلویی)، که می‌تواند باعث مشکلات دهانی شود و ممکن است روی ظاهر افراد تاثیر بگذارد.
این مشکل را می‌توان با استفاده از بریس‌های دندانی مخصوص (ابزار فانکشنال) که دندان‌های فوقانی جلویی را رو به جلو حرکت می‌دهند و رشد فک بالا یا پایین، یا هر دو را تغییر می‌دهند، تصحیح کرد. این بریس‌ها را می‌توان از دهان خارج کرد و این روش معمولا به حذف هیچ یک از دندان‌های دائمی نیاز ندارد. برای اطمینان از بهترین نتیجه، ممکن است درمان بیشتر با بریس‌های ثابت لازم باشد.
یک رویکرد جایگزین ایجاد فضایی برای اصلاح دندان‌های جلویی با حرکت دادن دندان‌های مولر به عقب است. این کار با اعمال نیرویی به دندان‌ها از پشت سر با استفاده از یک بریس سر (headgear) و انتقال این نیرو به بخشی از یک بریس دندانی ثابت یا متحرک که به دندان‌های عقبی متصل است، انجام می‌شود. این درمان ممکن است با یا بدون کشیدن دندان دائمی انجام شود.
اگر استفاده از headgear امکان‌پذیر نباشد، دندان‌های عقبی ممکن است با بندهای متصل به یک قوس ثابت در پشت سقف دهان یا در تماس با جلوی سقف دهان نگه داشته شوند. این درمان معمولا نیاز به دو دندان دائمی دارد که باید از وسط قوس بالا کشیده شوند (یک دندان از هر طرف).

هدف
ما این مطالعه مروری کاکرین را انجام دادیم تا ببینیم آیا درمان ارتودنسی بدون حذف دندان دائمی اثرات متفاوتی نسبت به عدم استفاده از درمان‌های ارتودنسی یا درمان ارتودنسی با حذف دندان‌های دائمی، در کودکان مبتلا به اختلال در بسته شدن کلاس II گروه 2 دهان دارد یا خیر.

روش
ما متون علمی را تا 13 نوامبر 2017 جست‌وجو کردیم و هیچ مطالعه‌ای را مربوط به این مطالعه مروری نیافتیم.

نتایج
هیچ شواهد علمی برای نشان دادن اینکه درمان ارتودنسی، که بدون حذف دندان‌های دائمی انجام می‌شود، بهتر یا بدتر از عدم استفاده از درمان ارتودنسی یا درمان ارتودنسی با کشیدن دندان‌های دائمی، در کودکان مبتلا به اختلال در بسته شدن کلاس II گروه 2 دهان باشد، وجود ندارد.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهدی از کارآزمایی‌های بالینی وجود ندارند که هر نوعی از درمان اورتودنسی را برای اصلاح دندان کودکان که bite آنها عمیق است و دندان‌های فوقانی بالایی آنها به سمت سقف دهان کشیده شده‌اند، توصیه یا رد کند. بعید به نظر می‌رسد که کارآزمایی‌هایی برای بررسی این درمان انجام شوند، زیرا طراحی و انجام چالش‌برانگیزی دارند.

(782 مشاهده)
متن کامل [PDF 4 kb]   (54 دریافت)    

پذیرش: 1396/8/22 | انتشار: 1396/11/12