شنبه 1 اردیبهشت 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Maria Quigley, Nicholas D Embleton, William McGuire. Formula versus donor breast milk for feeding preterm or low birth weight infants. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-2169-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-2169-fa.html
پیشینه
هنگامی که شیر مادر به اندازه کافی موجود نباشد، فرم‌های جایگزین تغذیه انترال (روده‌ای) برای نوزادان پره‌ترم یا با وزن پایین هنگام تولد (LBW) شامل شیر مادر اهدا کننده یا فرمولای مصنوعی است. شیر مادر اهدا کننده ممکن است برخی از منافع غیرتغذیه‌ای شیر مادر را برای نوزادان پره‌ترم یا با LBW حفظ کند. با این حال، تغذیه با فرمولای مصنوعی می‌تواند ثبات بیش‌تری را درباره رساندن مواد مغذی بیش‌تر تضمین کند. در مورد توازن خطرات و منافع تغذیه با فرمولا در برابر شیر مادر اهدا کننده برای نوزادان پره‌ترم یا با LBW عدم قطعیت وجود دارد.
اهداف
تعیین اثر تغذیه با فرمولا در مقایسه با شیر مادر اهدا کننده بر رشد‌و‌نمو نوزادان پره‌ترم یا با وزن پایین هنگام تولد (LBW).
روش های جستجو
ما از استراتژی جست‌وجوی گروه نوزادان در کاکرین استفاده کردیم، از جمله جست‌وجوهای الکترونیکی در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Registre of Controlled Trails، شماره 6، 2017)؛ Ovid MEDLINE؛ Embase و (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (تا 8 جون 2017)، هم‌چنین مجموعه مقالات کنفرانس‌ها و مرورهای قبلی.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های کنترل شده و تصادفی‌سازی و شبه‌تصادفی‌سازی شده (RCTs ؛randomised controlled trails) که به مقایسه تغذیه با فرمولا در مقابل شیر مادر اهدا کننده در نوزادان پره‌ترم یا LBW پرداختند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به ارزیابی مناسب بودن کارآزمایی و خطر سوگیری (bias) پرداخته و داده‌ها را استخراج کردند. ما اثرات درمان را همانطور که در کارآزمایی‌های فردی توصیف شده‌اند تجزیه‌و‌تحلیل کردیم و به صورت خطر نسبی (RR) و خطر تفاوت (RDs) برای داده‌های دوتایی و میانگین تفاوت‌ها (MDs) برای داده‌های پیوسته با 95% فاصله اطمینان (CI) گزارش کردیم. ما از یک مدل اثر ثابت در متاآنالیزها (meta-analyses) استفاده کردیم و علل بالقوه ناهمگونی را در تجزیه‌و‌تحلیل‌های زیر گروه مورد بررسی قرار دادیم. ما کیفیت شواهد را برای مقایسه اصلی در سطح پیامد با استفاده از «درجه‌بندی توصیه‌ها، ارزیابی، ارتقا و بررسی» (GRADE ؛Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation) ارزیابی کردیم.
نتایج اصلی
11 کارآزمایی، که در مجموع 1809 نوزاد در آن شرکت کردند، معیارهای ورود را داشتند. 4 کارآزمایی فرمولای ترم استاندارد را در مقابل شیر مادر اهدا کننده و 7 کارآزمایی فرمولای غنی شده را با ماده مغذی برای نوزاد پره‌ترم در مقابل شیر مادر اهدا کننده مقایسه کردند. فقط چهار کارآزمایی اخیر از شیر مادر اهدا کننده غنی شده با ماده مغذی استفاده کردند. این کارآزمایی‌ها دارای ضعف‌های مختلفی از لحاظ کیفیت روش‌شناختی، نگرانی‌های ویژه در رابطه با پنهان‌سازی تخصیص در چهار کارآزمایی و عدم کورسازی در اغلب کارآزمایی‌ها بودند.
نوزادان تغذیه شده با فرمولا از لحاظ افزایش وزن (میانگین تفاوت (MD)؛ 2.51؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 1.93 تا 3.08 گرم/کیلوگرم/روز)، رشد خطی (MD: 1.21؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.77 تا 1.65 میلی‌متر / هفته) و رشد دور سر (MD: 0.85؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.47 تا 1.23 میلی‌متر / هفته) در بیمارستان دارای نرخ بالاتری بودند. ما شواهدی را مبنی بر تأثیر در رشد طولانی‌مدت یا تکامل رشد عصبی نیافتیم. تغذیه با فرمولا باعث افزایش خطر انتروکولیت نکروزان شد (خطر نسبی (RR) معمولی: 1.87؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.23 تا 2.85؛ خطر تفاوت (RD): 0.03؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 0.06).
کیفیت GRADE شواهد برای نرخ افزایش وزن، رشد خطی، و رشد سر، متوسط (به علت سطوح بالای ناهمگونی کاهش یافت) و برای ناتوانی‌های تکامل رشد عصبی، مرگ‌ومیر به هر علت و انتروکولیت نکروزان متوسط بود (به علت عدم دقت کاهش یافت).
نوزادان تغذیه شده با فرمولا از لحاظ افزایش وزن (میانگین تفاوت (MD)؛ 2.51؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 1.93 تا 3.08 گرم/کیلوگرم/روز)، رشد خطی (MD: 1.21؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.77 تا 1.65 میلی‌متر / هفته) و رشد دور سر (MD: 0.85؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.47 تا 1.23 میلی‌متر / هفته) در بیمارستان دارای نرخ بالاتری بودند. ما شواهدی را مبنی بر تأثیر در رشد طولانی‌مدت یا تکامل رشد عصبی نیافتیم. تغذیه با فرمولا باعث افزایش خطر انتروکولیت نکروزان شد (خطر نسبی (RR) معمولی: 1.87؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.23 تا 2.85؛ خطر تفاوت (RD): 0.03؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 0.06).
کیفیت GRADE شواهد برای نرخ افزایش وزن، رشد خطی، و رشد سر، متوسط (به علت سطوح بالای ناهمگونی کاهش یافت) و برای ناتوانی‌های تکامل رشد عصبی، مرگ‌ومیر به هر علت و انتروکولیت نکروزان متوسط بود (به علت عدم دقت کاهش یافت).
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
در نوزادان پره‌ترم و LBW، تغذیه با فرمولا در مقایسه با شیر مادر اهدا کننده، چه به عنوان مکمل اضافه شده به شیر مادر چه به صورت یک رژیم غذایی تنها، منجر به نرخ بالای افزایش وزن، رشد خطی و رشد سر و خطر بالای رشد انتروکولیت نکروزان می‌شود. داده‌های کارآزمایی هیچ تأثیری بر مرگ‌ومیر به هر علت، یا رشد طولانی‌مدت یا تکامل رشد عصبی نشان نداد.
خلاصه به زبان ساده
فرمولا در مقابل شیر مادر اهدا کننده برای تغذیه نوزادان پره‌ترم یا با وزن پایین هنگام تولد
سوال مطالعه مروری
هنگامی که شیر خود مادر در دسترس نیست، آیا تغذیه نوزادان پره‌ترم یا دارای وزن پایین با فرمولا به جای شیر مادر اهدا کننده، هضم و رشد و خطر مشکلات شدید روده را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟
پیشینه
نوزادان پره‌ترم اغلب فرمولاهای مصنوعی را برای هضم شدن دشوارتر از شیر مادر می‌دانند، و این نگرانی‌ها وجود دارند که فرمولا ممکن است خطر ابتلا به مشکلات شدید روده را افزایش دهد. اگر نوزادان پره‌ترم به جای فرمولای مصنوعی، با شیر مادر اهدا کننده تغذیه شود (زمانی که شیر خود مادر کافی یا در دسترس نیست)، ممکن است خطر بروز این مشکلات کاهش یابد. با این وجود، شیر مادر اهدا کننده، بسیار گران‌تر از بسیاری از فرمولاها است و ممکن است حاوی مقادیر کافی مواد مغذی کلیدی برای اطمینان از رشد مطلوب نوزادان پره‌ترم یا با وزن پایین هنگام تولد نباشد. با توجه به این نگرانی‌ها، ما تمام شواهد موجود به دست آمده را از کارآزمایی‌های بالینی که به مقایسه فرمولا در مقابل شیر مادر اهدا کننده برای تغذیه نوزادان پره‌ترم یا با وزن پایین هنگام تولد پرداختند مورد بررسی قرار دادیم.
ویژگی‌های مطالعه
در جست‌وجوهای انجام شده تا جون 2017، ما 11 کارآزمایی کامل را یافتیم (شامل بیش از 1800 نوزاد). اکثر کارآزمایی‌ها، به ویژه کارآزمایی‌های که اخیرا انجام شدند، از روش‌های قابل اعتماد استفاده کردند.
نتایج اصلی
ترکیب تجزیه‌و‌تحلیل داده‌های به دست آمده از این کارآزمایی‌ها نشان می‌دهد که تغذیه با فرمولا باعث افزایش نرخ رشد در طول مدت بستری در بیمارستان می‌شود، اما با افزایش خطر پیشرفت اختلال شدید روده به نام «انتروکولیت نکروزان» همراه است. شواهدی مبنی بر تأثیر بر بقا یا رشد‌و‌نمو طولانی‌مدت وجود ندارد.
نتیجه‌گیری‌ها
شواهد موجود فعلی در این زمینه نشان می‌دهد که تغذیه نوزادان پره‌ترم با فرمولای مصنوعی (به جای شیر مادر اهدا کننده زمانی که شیر خود مادر در دسترس نیست) با نرخ بالاتری از رشد، اما با دو برابر شدن خطر پیشرفت انتروکولیت نکروزان همراه است. علاوه بر این، کارآزمایی‌های بزرگ‌تر می‌توانست شواهد قوی‌تر و دقیق‌تری برای کمک به پزشکان و خانواده‌ها در مورد انتخاب‌های آگاهانه درباره این موضوع ارائه کنند. در حال حاضر، پنج مورد از این کارآزمایی‌ها (شامل بیش از 1200 نوزاد) در سطح بین المللی ادامه دارند، و ما در نظر داریم که داده‌های به دست آمده را از این کارآزمایی‌ها هر زمان که در دسترس قرار گیرند، در این مرور انتخاب کنیم.
هنگامی که شیر خود مادر در دسترس نیست، آیا تغذیه نوزادان پره‌ترم یا دارای وزن پایین با فرمولا به جای شیر مادر اهدا کننده، هضم و رشد و خطر مشکلات شدید روده را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟
پیشینه
نوزادان پره‌ترم اغلب فرمولاهای مصنوعی را برای هضم شدن دشوارتر از شیر مادر می‌دانند، و این نگرانی‌ها وجود دارند که فرمولا ممکن است خطر ابتلا به مشکلات شدید روده را افزایش دهد. اگر نوزادان پره‌ترم به جای فرمولای مصنوعی، با شیر مادر اهدا کننده تغذیه شود (زمانی که شیر خود مادر کافی یا در دسترس نیست)، ممکن است خطر بروز این مشکلات کاهش یابد. با این وجود، شیر مادر اهدا کننده، بسیار گران‌تر از بسیاری از فرمولاها است و ممکن است حاوی مقادیر کافی مواد مغذی کلیدی برای اطمینان از رشد مطلوب نوزادان پره‌ترم یا با وزن پایین هنگام تولد نباشد. با توجه به این نگرانی‌ها، ما تمام شواهد موجود به دست آمده را از کارآزمایی‌های بالینی که به مقایسه فرمولا در مقابل شیر مادر اهدا کننده برای تغذیه نوزادان پره‌ترم یا با وزن پایین هنگام تولد پرداختند مورد بررسی قرار دادیم.
ویژگی‌های مطالعه
در جست‌وجوهای انجام شده تا جون 2017، ما 11 کارآزمایی کامل را یافتیم (شامل بیش از 1800 نوزاد). اکثر کارآزمایی‌ها، به ویژه کارآزمایی‌های که اخیرا انجام شدند، از روش‌های قابل اعتماد استفاده کردند.
نتایج اصلی
ترکیب تجزیه‌و‌تحلیل داده‌های به دست آمده از این کارآزمایی‌ها نشان می‌دهد که تغذیه با فرمولا باعث افزایش نرخ رشد در طول مدت بستری در بیمارستان می‌شود، اما با افزایش خطر پیشرفت اختلال شدید روده به نام «انتروکولیت نکروزان» همراه است. شواهدی مبنی بر تأثیر بر بقا یا رشد‌و‌نمو طولانی‌مدت وجود ندارد.
نتیجه‌گیری‌ها
شواهد موجود فعلی در این زمینه نشان می‌دهد که تغذیه نوزادان پره‌ترم با فرمولای مصنوعی (به جای شیر مادر اهدا کننده زمانی که شیر خود مادر در دسترس نیست) با نرخ بالاتری از رشد، اما با دو برابر شدن خطر پیشرفت انتروکولیت نکروزان همراه است. علاوه بر این، کارآزمایی‌های بزرگ‌تر می‌توانست شواهد قوی‌تر و دقیق‌تری برای کمک به پزشکان و خانواده‌ها در مورد انتخاب‌های آگاهانه درباره این موضوع ارائه کنند. در حال حاضر، پنج مورد از این کارآزمایی‌ها (شامل بیش از 1200 نوزاد) در سطح بین المللی ادامه دارند، و ما در نظر داریم که داده‌های به دست آمده را از این کارآزمایی‌ها هر زمان که در دسترس قرار گیرند، در این مرور انتخاب کنیم.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Neonatal Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1396/3/18 | انتشار: 1397/3/30
