مداخلات برای نوزادان از زمان تولد تا یک ماهگی برای پیشگیری از فلج مغزی: یک بررسی اجمالی از مرورهای سیستماتیک کاکرین

موضوع چیست؟
«فلج مغزی» یک اصطلاح بوده و شامل شرایطی است که توانایی حرکت افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهد؛ این شایع‌ترین ناتوانی فیزیکی ‌در دوران کودکی است. فلج مغزی معمولا به دلیل عوارض قبل، در حین، یا بعد از زایمان رخ می‌دهد که منجر به آسیب مغزهای در حال رشد نوزادان می‌شود. علت واحدی برای فلج مغزی تعیین نشده است. در بسیاری از کودکان، علت فلج مغزی نامشخص است، اما فاکتورهای خطر بسیاری شناخته شده است. بزرگ‌ترین عامل خطر زایمان پره‌ترم است (تولد قبل از هفته 37 بارداری). سایر فاکتورهای خطر در طول دوره نئوناتال (تولد تا یک ماهگی) شامل از دست دادن اکسیژن در حین زایمان؛ آسیب مغزی؛ استروک‌ها یا تشنج‌ها؛ اختلالات قلبی، عروق خونی، راه‌های هوایی و ریه‌ها؛ استفاده طولانی‌مدت از دستگاه کمک مکانیکی برای تنفس؛ برخی از عفونت ها؛ یرقان (تغییر رنگ زرد پوست و چشم به علت بیلی‌روبین اضافی در خون)؛ و برخی از سندرم‌ها یا ناهنجاری‌های کروموزومی (ساختاری که ژن‌ها را نگه می‌دارد) بود.

چرا این موضوع مهم است؟
از آنجایی که فاکتورهای خطر و علل مختلفی برای فلج مغزی وجود دارند، احتمالا مداخلات مختلفی برای پیشگیری از فلج مغزی با کاهش فاکتورهای خطر مورد نیاز باشد. این بررسی اجمالی، شواهد مربوط به پیشگیری را از فلج مغزی که در مرورهای سیستماتیک کاکرین درباره مداخلات در حین دوره نوزادی ارائه شده، خلاصه می‌کند.

ما چه شواهدی را یافتیم؟
ما در 27 نوامبر 2016 شواهد را جست‌وجو کرده، و 43 مرور کاکرین را شناسایی کردیم که به ارزیابی مداخلات در دوره نوزادی پرداختند و برخی از اطلاعات مربوط به فلج مغزی را گزارش دادند. این مرور‌ها دارای کیفیت متوسط تا بالا بودند، اما کیفیت شواهد در مورد فلج مغزی از بسیار پایین تا بالا بود. سه مرور مداخلات مربوط به نوزادان تازه متولد شده‌ای را بررسی کردند که ممکن بود در حین زایمان یا نزدیک آن کمبود اکسیژن داشته باشند. 33 مرور مداخلات مربوط به نوزادان متولد شده را در دوران پره‌ترم یا دارای وزن پایین هنگام تولد را کردند؛ و هفت مرور مداخلات مربوط به سایر گروه‌های نوزادان تازه متولد شده را که در معرض خطر آسیب به مغز قرار داشتند (مانند نوزادان تازه متولد شده با قند خون پایین در هنگام تولد) مورد ارزیابی قرار دادند.
ما دریافتیم که یک مداخله برای پیشگیری از فلج مغزی موثر بود. نوزادان تازه متولد شده‌ای که ممکن است در حین زایمان یا حوالی آن دچار کمبود اکسیژن شده باشند و هیپوترمی به آن‌ها القا شده باشد ‌(خنک شدن بدن یا فقط مغز) نسبت به نوزادانی که هیپوترمی‌ دریافت نکردند، کمتر احتمال داشت دچار فلج مغزی شوند (7 کارآزمایی؛ 881 کودک؛ شواهد با کیفیت بالا). ما دریافتیم که یک مداخله ممکن است برای پیشگیری از فلج مغزی موثر باشد. نوزادان تازه متولد شده به صورت پره‌ترم که متیلکسانتین (کافئین) دریافت کردند در هنگام جداسازی از دستگاه تنفس مکانیکی (اکستوباسیون (extubation) از ونتیلاسیون مکانیکی)، نسبت به نوزادانی که دارونما دریافت کردند، کمتر احتمال داشت که دچار فلج مغزی شوند (1 کارآزمایی؛ 644 کودک؛ شواهد با کیفیت متوسط).
ما یک مداخله را یافتیم که احتمالا بی‌اثر بود و ممکن بود منجر به آسیب شود: نوزادان پره‌ترم که کورتیکواستروئیدهای زودهنگام (در کمتر از هشت روزه‌گی) را برای پیشگیری از بیماری مزمن ریه دریافت کردند، نسبت به نوزادانی که دارونما دریافت کردند بیشتر احتمال داشت که مبتلا به فلج مغزی شوند (12 کارآزمایی؛ 959 کودک؛ شواهد با کیفیت متوسط). ما دریافتیم که پنج مداخله دیگر احتمالا بی‌اثر بودند (از احتمال فلج مغزی پیشگیری نکردند یا آن را افزایش ندادند) (شواهد با کیفیت متوسط). نویسندگان مرور شواهد کافی را برای گفتن این که آیا مداخلات دیگر مانع فلج مغزی شدند، یا آن را افزایش دادند، یا تاثیری بر فلج مغزی نداشتند، نیافتند (شواهد با کیفیت پایین یا بسیار پایین).

این موضوع به چه معناست؟
این بررسی اجمالی مداخله‌ای را شناسایی کرد که در پیشگیری از فلج مغزی موثر بود (هیپوترمی القا شده برای نوزادان تازه متولد شده‌ای که ممکن بود در معرض کمبود اکسیژن قرار داشته باشند)، یکی از مداخلات احتمالا در پیشگیری از فلج مغزی موثر بود (کافئین برای جداسازی نوزادان پره‌ترم از تنفس با کمک دستگاه)، یک مداخله شناسایی شده دیگر به نظر می‌رسد منجر به آسیب می‌شود (کورتیکواستروئیدها در کمتر از 8 روزه‌گی برای نوزادان پره‌ترم برای پیشگیری از بیماری مزمن ریه)، و پنج مداخله به نظر نمی‌رسد که تفاوتی ایجاد کنند. برای سایر مداخلات ارزیابی شده، شواهد کافی برای نتیجه‌گیری وجود نداشت. مهم است که کارآزمایی‌های بیشتر با کیفیت بهتر که به ارزیابی مداخلاتی می‌پردازند که ممکن است عوامل خطر فلج مغزی را تحت تاثیر قرار دهند، پیگیری‌های طولانی‌مدت را برای اندازه‌گیری تاثیر این مداخلات انجام ‌دهند. ما بیش از 100 مرور دیگر کاکرین را شناسایی کردیم که ممکن است در آینده اطلاعات مربوط به مداخلات را در دوران نوزادی برای پیشگیری از فلج مغزی در اختیار آنها قرار دهد، اگر شامل پیگیری طولانی‌مدت باشند.