چهارشنبه 19 اردیبهشت 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Emma A Amissah, Julie Brown, Jane E Harding. Protein supplementation of human milk for promoting growth in preterm infants. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-2167-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-2167-fa.html
پیشینه
نوزادان پره‌ترم برای رشد‌و‌نمو کافی نیاز به مصرف پروتئین زیادی دارند. اگرچه تغذیه با شیر مادر منافع زیادی برای این جمعیت دارد، محتوای پروتئینی آن بسیار متغیر است و برای حمایت از رشد سریع نوزادان کافی نیست. این به‌روزرسانی 2018 از مرور کاکرین است که در سال 1999 منتشر شد.
اهداف
تعیین اینکه آیا تغذیه نوزادان پره‌ترم با شیر غنی‌شده انسان توسط پروتئین در مقایسه با شیر غنی‌نشده انسان، پیامدهای رشد، ترکیب بدنی، قلبی - متابولیکی و تکامل رشد عصبی (neurodevelopmental) را بدون اثرات جانبی قابل‌توجه بهبود می‌بخشد.
روش های جستجو
ما برای جست‌وجو در CENTRAL؛ MEDLINE via PubMed؛ Embase و (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literture (فوریه 2018) از استراتژی جست‌وجوی استاندارد گروه نوزادان در کاکرین استفاده کردیم. ما هم‌چنین پایگاه‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی، مجموعه خلاصه‌مقالات کنفرانس‌ها و فهرست منابع مقالات بازیابی شده را برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCT ؛randomised controlled trails) و کارآزمایی‌های شبه‌تصادفی شده جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
RCTهای منتشر شده و منتشر نشده‌ای مناسب بودند که از روش‌های تصادفی‌سازی یا شبه‌تصادفی‌سازی شده برای تخصیص نوزادان پره‌ترم بستری شده که با شیر مادر تغذیه می‌شدند، برای دریافت مکمل‌های پروتئینی اضافی یا بدون مکمل استفاده کردند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به‌طور جداگانه داده‌ها را خلاصه کرده، و خطر سوگیری (bias) و کیفیت شواهد را در سطح پیامد، با استفاده از سیستم GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) ارزیابی کردند. ما متاآنالیز (meta-analyses) داده‌های دوتایی را با استفاده از خطر نسبی (RR) و برای داده‌های پیوسته با استفاده از میانگین تفاوت (MD)، با 95% فاصله اطمینان (CI) انجام دادیم. ما از یک مدل اثر ثابت استفاده کردیم و برای بررسی علل بالقوه ناهمگونی از طریق تجزیه‌و‌تحلیل زیرگروه یا حساسیت (sensitivity) برنامه‌ریزی کردیم.
نتایج اصلی
ما 6 RCT را شامل 204 نوزاد پره‌ترم انتخاب کردیم. شواهد با کیفیت پایین نشان داد که مکمل پروتئین شیر مادر باعث افزایش نرخ رشد در وزن (g/kg/day -3.82 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.94 تا 4.7؛ 5 RCT؛ 101 نوزاد؛ 73% = I2)، قد (cm/wk 0.12 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.07 تا 0.17؛ 4 RCT؛ 68 نوزاد؛ 89% = I2) و دور سر (cm/wk 0.06 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 0.12؛ 4 RCT؛ 68 نوزاد؛ 84% = I2) در زمان اقامت آنان در بیمارستان شد. شواهدی مبنی بر تفاوت واضح در نرخ رشد ضخامت چین پوستی در بین گروه‌های دریافت کننده مکمل و عدم دریافت مکمل وجود نداشت (MD عضله تریسپس (triceps): mm/wk 0.06 ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.09- تا 0.21؛ 1 RCT؛ 20 نوزاد؛ یا MD ساب اسکاپولار (subscapular): mm/wk 0.00 ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.17- تا 0.17؛ 1 RCT؛ 20 نوزاد).
مکمل پروتئین منجر به بستری شدن طولانی‌مدت در بیمارستان (MD: 18.5روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 4.39 تا 32.61؛ 1 RCT؛ 20 نوزاد؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین) و غلظت بالای نیتروژن اوره خون در مقایسه با گروه بدون مکمل شد (mmol/L 0.95 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.81- تا 1.09؛ 4 RCT؛ 81 نوزاد؛ 56% = I2). شواهد با کیفیت بسیار پایین نشان ندادند که مکمل پروتئین به وضوح خطر عدم تحمل تغذیه (RR: 2.70؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.13 تا 58.24؛ 1 RCT؛ 17 نوزاد)، یا انتروکولیت نکروزان (necrotizing enterocolitis) را افزایش می‌دهد (RR: 1.11؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.07 تا 17.12؛ 1 RCT؛ 76 نوزاد) یا غلظت سرم آلبومین (g/L 2.5 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5.66- تا 10.66؛ 1 RCT؛ 11 نوزاد)، را در مقایسه با گروه‌های بدون مکمل تغییر می‌دهد. هیچ داده‌ای در مورد اثرات مکمل پروتئین بر پیامدهای رشد طولانی‌مدت، شاخص توده بدنی، ترکیب بدنی، تکامل رشد عصبی یا قلبی – متابولیکی وجود نداشت.
مکمل پروتئین منجر به بستری شدن طولانی‌مدت در بیمارستان (MD: 18.5روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 4.39 تا 32.61؛ 1 RCT؛ 20 نوزاد؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین) و غلظت بالای نیتروژن اوره خون در مقایسه با گروه بدون مکمل شد (mmol/L 0.95 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.81- تا 1.09؛ 4 RCT؛ 81 نوزاد؛ 56% = I2). شواهد با کیفیت بسیار پایین نشان ندادند که مکمل پروتئین به وضوح خطر عدم تحمل تغذیه (RR: 2.70؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.13 تا 58.24؛ 1 RCT؛ 17 نوزاد)، یا انتروکولیت نکروزان (necrotizing enterocolitis) را افزایش می‌دهد (RR: 1.11؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.07 تا 17.12؛ 1 RCT؛ 76 نوزاد) یا غلظت سرم آلبومین (g/L 2.5 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5.66- تا 10.66؛ 1 RCT؛ 11 نوزاد)، را در مقایسه با گروه‌های بدون مکمل تغییر می‌دهد. هیچ داده‌ای در مورد اثرات مکمل پروتئین بر پیامدهای رشد طولانی‌مدت، شاخص توده بدنی، ترکیب بدنی، تکامل رشد عصبی یا قلبی – متابولیکی وجود نداشت.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهدی با کیفیت پایین نشان داد که مکمل پروتئین شیر مادر، که نوزادان پره‌ترم با آن تغذیه می‌شوند، رشد کوتاه‌مدت را افزایش داد. با این حال، اندازه کوچک نمونه‌ها، دقت پایین و شواهد با کیفیت بسیار پایین در مورد مدت زمان بستری در بیمارستان، عدم تحمل تغذیه و انتروکولیت نکروزان مانع انجام هرگونه نتیجه‌گیری در مورد این پیامدها شد. در مورد پیامدهای پس از ترخیص بیمار هیچ داده‌ای وجود نداشت. یافته‌های ما ممکن است قابل تعمیم به شرایط با منابع کم نباشد، زیرا هیچ یک از مطالعات انتخاب شده در این شرایط انجام نشدند.
از آنجایی که مکمل پروتئین شیر مادر در حال حاضر معمولا به عنوان بخشی از غنی‌سازهای دارای چند ماده مغذی استفاده می‌شود، مطالعات آینده باید مقادیر مختلف پروتئین را در غنی‌سازهای چند جزئی مقایسه کنند، و برای تعیین اثرات بر پیامدهای طول مدت بستری در بیمارستان و ایمنی و هم‌چنین رشد طولانی‌مدت، ترکیب بدنی، قلبی - متابولیک و تکامل رشد عصبی طراحی شوند.
از آنجایی که مکمل پروتئین شیر مادر در حال حاضر معمولا به عنوان بخشی از غنی‌سازهای دارای چند ماده مغذی استفاده می‌شود، مطالعات آینده باید مقادیر مختلف پروتئین را در غنی‌سازهای چند جزئی مقایسه کنند، و برای تعیین اثرات بر پیامدهای طول مدت بستری در بیمارستان و ایمنی و هم‌چنین رشد طولانی‌مدت، ترکیب بدنی، قلبی - متابولیک و تکامل رشد عصبی طراحی شوند.
خلاصه به زبان ساده
مکمل پروتئین شیر مادر برای افزایش رشد نوزادان پره‌ترم (نارس)
سوال مطالعه مروری
ما شواهدی را بررسی کردیم تا ببینیم آیا اضافه کردن پروتئین اضافی به شیر مادر، در مقایسه با هیچ پروتئین اضافی، برای تغذیه نوزادان پره‌ترم، باعث بهبود رشد، چربی بدن، چاقی، مشکلات قلبی، قند خون بالا و رشد مغز، بدون اثرات جانبی قابل‌توجه می‌شود یا خیر.
پیشینه
عدم مصرف پروتئین کافی در مراحل اولیه زندگی نوزاد پره‌ترم ممکن است منجر به رشد‌و‌نمو ضعیف شود. نوزادان پره‌ترم نسبت به نوزادان ترم نیاز به پروتئین بیش‌تری دارند. شیر مادر دارای منافع فراوانی برای نوزادان متولد شده پره‌ترم (قبل از 37 هفته) است، اما محتوای پروتئین آن متغیر است و ممکن است نتواند نیازهای تغذیه‌ای را برای رشد سریع نوزاد پره‌ترم برآورده کند. بنابراین، برای رفع نیاز پروتئین بیش‌تر و ارتقاء سلامت مطلوب و رشد درازمدت، پروتئین اضافی، به صورت یک غنی‌ساز، می‌تواند به شیر مادر دوشیده شده برای نوزادان پره‌ترم اضافه شود.
ویژگی‌های مطالعه
ما شش کارآزمایی تصادفی‌سازی شده (کارآزمایی‌هایی که در آن‌ها هر نوزاد شانس مساوی برای انتخاب شدن برای دریافت هر درمان را داشتند)، را شامل 204 نوزاد پره‌ترم یافتیم. این جست‌وجو تا فوریه 2018 به‌روز است.
نتایج اصلی
شواهدی با کیفیت پایین نشان داد که اضافه کردن پروتئین اضافی به شیر مادر، نرخ کوتاه‌مدت افزایش وزن (پنج کارآزمایی)، افزایش قد (چهار کارآزمایی) و رشد سر (چهار کارآزمایی) را افزایش داد. شواهد با کیفیت پایین به دست آمده از یک کارآزمایی تفاوت روشنی را در میزان رشد ضخامت پوست (اندازه‌گیری چربی زیر پوست) بین گروه‌های مکمل و بدون مکمل نشان نداد. شواهد با کیفیت بسیار پایین به دست آمده از یک کارآزمایی نشان داد نوزادانی که پروتئین اضافی دریافت کردند به مدت طولانی‌تری در بیمارستان بستری شدند، در حالی که شواهد با کیفیت بسیار پایین به دست آمده از چهار کارآزمایی، غلظت بالاتر نیتروژن اوره خون (اندازه‌گیری عملکرد کلیه و شکستن پروتئین) را در مقایسه با نوزادانی که پروتئین اضافی دریافت نکردند، در این نوزادان نشان داد.
شواهد با کیفیت بسیار پایین حاصل از یک کارآزمایی نشان داد که اضافه کردن پروتئین اضافی افزوده شده به شیر مادر خطر انتروکولیت نکروزان (التهاب روده) یا عدم تحمل تغذیه را به وضوح افزایش نداد، یا غلظت سرم آلبومین (اندازه‌گیری سطح پروتئین خون) را به وضوح تغییر داد. هیچ داده‌ای در مورد اثرات اضافه کردن پروتئین اضافی به شیر مادر در رشد طولانی‌مدت، چربی بدن، چاقی، قند خون بالا، یا رشد مغز وجود نداشت.
نتیجه‌گیری‌ها
اضافه کردن پروتئین اضافی به شیر مادر برای نوزادان پره‌ترم ممکن است رشد کوتاه‌مدت را افزایش دهد. اما، تأثیر آن بر طول مدت بستری در بیمارستان، عدم تحمل تغذیه و انتروکولیت نکروزان به دلیل محدودیت‌های داده‌ها و شواهد با کیفیت بسیار پایین غیرقطعی است. هیچ داده‌ای در مورد اثر سلامت و رشد، یا اثرات در شرایط با منابع پایین وجود نداشت.
از آنجایی که مکمل پروتئین شیر مادر در حال حاضر معمولا به عنوان بخشی از غنی‌سازی شیر حاوی چند ماده مغذی استفاده می‌شود، مطالعات آینده باید مقادیر مختلف پروتئین را در غنی‌سازهای چند جزئی مقایسه کنند و برای تعیین اثرات طول مدت بستری در بیمارستان، ایمنی، رشد طولانی‌مدت، چربی بدن، چاقی، قند خون بالا و رشد مغز طراحی شوند.
ما شواهدی را بررسی کردیم تا ببینیم آیا اضافه کردن پروتئین اضافی به شیر مادر، در مقایسه با هیچ پروتئین اضافی، برای تغذیه نوزادان پره‌ترم، باعث بهبود رشد، چربی بدن، چاقی، مشکلات قلبی، قند خون بالا و رشد مغز، بدون اثرات جانبی قابل‌توجه می‌شود یا خیر.
پیشینه
عدم مصرف پروتئین کافی در مراحل اولیه زندگی نوزاد پره‌ترم ممکن است منجر به رشد‌و‌نمو ضعیف شود. نوزادان پره‌ترم نسبت به نوزادان ترم نیاز به پروتئین بیش‌تری دارند. شیر مادر دارای منافع فراوانی برای نوزادان متولد شده پره‌ترم (قبل از 37 هفته) است، اما محتوای پروتئین آن متغیر است و ممکن است نتواند نیازهای تغذیه‌ای را برای رشد سریع نوزاد پره‌ترم برآورده کند. بنابراین، برای رفع نیاز پروتئین بیش‌تر و ارتقاء سلامت مطلوب و رشد درازمدت، پروتئین اضافی، به صورت یک غنی‌ساز، می‌تواند به شیر مادر دوشیده شده برای نوزادان پره‌ترم اضافه شود.
ویژگی‌های مطالعه
ما شش کارآزمایی تصادفی‌سازی شده (کارآزمایی‌هایی که در آن‌ها هر نوزاد شانس مساوی برای انتخاب شدن برای دریافت هر درمان را داشتند)، را شامل 204 نوزاد پره‌ترم یافتیم. این جست‌وجو تا فوریه 2018 به‌روز است.
نتایج اصلی
شواهدی با کیفیت پایین نشان داد که اضافه کردن پروتئین اضافی به شیر مادر، نرخ کوتاه‌مدت افزایش وزن (پنج کارآزمایی)، افزایش قد (چهار کارآزمایی) و رشد سر (چهار کارآزمایی) را افزایش داد. شواهد با کیفیت پایین به دست آمده از یک کارآزمایی تفاوت روشنی را در میزان رشد ضخامت پوست (اندازه‌گیری چربی زیر پوست) بین گروه‌های مکمل و بدون مکمل نشان نداد. شواهد با کیفیت بسیار پایین به دست آمده از یک کارآزمایی نشان داد نوزادانی که پروتئین اضافی دریافت کردند به مدت طولانی‌تری در بیمارستان بستری شدند، در حالی که شواهد با کیفیت بسیار پایین به دست آمده از چهار کارآزمایی، غلظت بالاتر نیتروژن اوره خون (اندازه‌گیری عملکرد کلیه و شکستن پروتئین) را در مقایسه با نوزادانی که پروتئین اضافی دریافت نکردند، در این نوزادان نشان داد.
شواهد با کیفیت بسیار پایین حاصل از یک کارآزمایی نشان داد که اضافه کردن پروتئین اضافی افزوده شده به شیر مادر خطر انتروکولیت نکروزان (التهاب روده) یا عدم تحمل تغذیه را به وضوح افزایش نداد، یا غلظت سرم آلبومین (اندازه‌گیری سطح پروتئین خون) را به وضوح تغییر داد. هیچ داده‌ای در مورد اثرات اضافه کردن پروتئین اضافی به شیر مادر در رشد طولانی‌مدت، چربی بدن، چاقی، قند خون بالا، یا رشد مغز وجود نداشت.
نتیجه‌گیری‌ها
اضافه کردن پروتئین اضافی به شیر مادر برای نوزادان پره‌ترم ممکن است رشد کوتاه‌مدت را افزایش دهد. اما، تأثیر آن بر طول مدت بستری در بیمارستان، عدم تحمل تغذیه و انتروکولیت نکروزان به دلیل محدودیت‌های داده‌ها و شواهد با کیفیت بسیار پایین غیرقطعی است. هیچ داده‌ای در مورد اثر سلامت و رشد، یا اثرات در شرایط با منابع پایین وجود نداشت.
از آنجایی که مکمل پروتئین شیر مادر در حال حاضر معمولا به عنوان بخشی از غنی‌سازی شیر حاوی چند ماده مغذی استفاده می‌شود، مطالعات آینده باید مقادیر مختلف پروتئین را در غنی‌سازهای چند جزئی مقایسه کنند و برای تعیین اثرات طول مدت بستری در بیمارستان، ایمنی، رشد طولانی‌مدت، چربی بدن، چاقی، قند خون بالا و رشد مغز طراحی شوند.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Neonatal Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1396/11/12 | انتشار: 1397/4/1
