پیشینه
سندرم ژیل دولا توره (Gilles de la Tourette Syndrome)، یا سندرم توره (Tourette’s Syndrome)، که به صورت وجود تیکهای حرکتی و صوتی (آوایی) به مدت بیش از 12 ماه تعریف شده، در صورت عدم وجود عوامل ثانویه، قبل از سن 18 سالگی آشکار میشود. درمان تیکهای حرکتی و آوایی دشوار و چالشبرانگیز است.
اهداف
تعیین ایمنی و اثربخشی توکسین بوتولینوم در درمان تیکهای حرکتی و آوایی در افراد مبتلا به سندرم توره، و تجزیهوتحلیل اثر توکسین بوتولینوم بر premonitory urge و تیکهای حسی.
روش های جستجو
ما پایگاه ثبت تخصصی گروه اختلالات حرکتی در کاکرین؛ CENTRAL؛ MEDLINE و دو پایگاه ثبت کارآزمایی را تا 25 اکتبر 2017 جستوجو کردیم. ما فهرست منابع مقالات مرتبط را برای یافتن کارآزماییهای اضافی مرور کردیم.
معیارهای انتخاب
ما تمام مطالعات تصادفیسازی شده، کنترل شده، دو سو کور را برای این مرور در نظر گرفتیم که به مقایسه توکسین بوتولینوم با دارونما یا سایر داروها برای درمان تیکهای حرکتی و آوایی در سندرم توره پرداختند. ما به دنبال مطالعات گروه موازی و مطالعات متقاطع درباره کودکان یا بزرگسالان، با هر دوز و با هر دوره زمانی بودیم.
گردآوری و تحلیل دادهها
ما با تبعیت از روشهای استاندارد کاکرین به انتخاب مطالعات، ارزیابی خطر سوگیری (bias)، استخراج و تجزیهوتحلیل دادهها پرداختیم. تمام نویسندگان بهطور مستقل از هم دادهها را با استفاده از فرمهای استاندارد شده خلاصه کردند؛ اختلافنظرات از طریق بحث متقابل رفع شد.
نتایج اصلی
فقز یک مطالعه تصادفیسازی و کنترل شده با دارونما، متقاطع دو سوکور معیارهای انتخاب ما را داشت. در این مطالعه، 20 شرکتکننده مبتلا به تیکهای حرکتی در طول دوره سه ساله بهکارگیری ثبتنام شدند؛ 18 شرکتکننده (14 شرکتکننده از آنها مبتلا به سندرم توره تشخیص داده شدند) مطالعه را به پایان رساندند؛ در کل، 21 تیک حرکتی فوکال (کانونی) درمان شد. اگر چه ما حوزههای سوگیری زیادی را در معرض خطر پایین سوگیری در نظر گرفتیم، این مطالعه تعداد کمی را از شرکتکنندگان مبتلا به تیکهای نسبتا خفیف به کار گرفت و دادههای محدودی را برای پیامدهای کلیدی ما ارائه کرد.
اثرات تزریق توکسین بوتولینوم بر فراوانی تیک، اندازهگیری شده توسط نوار ویدئویی یا بر اساس امتیازدهی ذهنی و بر premonitory urge، نامشخص هستند (شواهد با کیفیت بسیار پایین). کیفیت شواهد مربوط به عوارض جانبی پس از توکسین بوتولینوم بسیار پایین بود. 9 شرکتکننده پس از تزریق دچار ضعف عضلانی شدند، که میتوانست منجر به عدم کورسازی تخصیص گروه درمانی شود. هیچ دادهای در مورد ارزیابی اینکه آیا تزریق توکسین بوتولینوم منجر به مقاومت سیستم ایمنی بدن در برابر بوتولینوم میشود، در دسترس نبود.
نتیجهگیریهای نویسندگان
ما در مورد اثرات توکسین بوتولینوم در درمان تیکهای حرکتی و آوایی فوکال در موارد انتخاب شده مطمئن نیستیم، زیرا کیفیت شواهد را بسیار پایین ارزیابی کردیم. مطالعات تصادفیسازی و کنترل شده بیشتری برای نشان دادن منافع و آسیبهای درمان توکسین بوتولینوم برای درمان تیکهای حرکتی و آوایی در بیماران مبتلا به سندرم توره مورد نیاز هستند.
خلاصه به زبان ساده
توکسین بوتولینوم برای تیکهای حرکتی و آوایی
پیشینه
افراد مبتلا به سندرم توره اغلب دچار حرکات تکراری و ناگهانی (حرکتی) یا صداهای صوتی (آوایی) به نام تیک میشوند. تزریق توکسین بوتولینوم برای درمان تیکهای حرکتی و آوایی در بیماران مبتلا به سندرم توره مورد استفاده قرار میگیرد. آنها تصور میکنند که ضعیف شدن مکانیسم بدن منجر به بروز تیک میشود. گزارشهای متناقضی در مورد اثربخشی آنها وجود دارد.
ویژگیهای مطالعه
نویسندگان مرور اطلاعات به دست آمده را از یک کارآزمایی بالینی که در آن توکسین بوتولینوم برای درمان تیکها در بزرگسالان مبتلا به سندرم توره با دارونما مقایسه شد، خلاصه کردند.
نتایج اصلی
ما یک مطالعه کوچک را یافتیم. این مطالعه توسط تعدادی از شرکتکنندگان (N = 18)، که عمدتا تیکهای خفیف داشتند، محدود شد. ما در مورد اثرات تزریق توکسین بوتولینوم در کاهش تعداد و شدت تیک و اندازهگیری سلامت کلی بسیار نامطمئن هستیم. برخی از شرکتکنندگان آسیبهایی را تجربه کردند، که شامل ضعف، بی حوصلگی، و ناراحتی گردن پس از تزریق بود. بر اساس این مطالعه ما نمیدانیم که آیا در شرکتکنندگان دریافتکننده این تزریق، مقاومت به تزریق توکسین بوتولینوم که منجر به کاهش اثربخشی آن در طول زمان شد، ایجاد میشود یا خیر.
شواهد تا 25 اکتبر 2017 موجود است.