سه شنبه 28 فروردین 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Emily R Thompson, Sarah A Hosgood, Michael L Nicholson, Colin H Wilson. Early versus late ureteric stent removal after kidney transplantation. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-2156-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-2156-fa.html
پیشینه
پیوند کلیه یک درمان انتخابی برای بیماران مبتلا به بیماری کلیه مرحله نهایی است. در مرور قبلی ما نتیجه گرفتیم که استفاده معمول از استنت‌های حالب در پیوند کلیه، میزان بروز عوارض عمده اورولوژیکی (MUC) را کاهش می‌دهد. متاسفانه، این کاهش به نظر می‌رسد منجر به افزایش همزمان عفونت‌های مجاری ادراری (UTI) می‌شود. برای گیرندگان کلیه، UTI در حال حاضر شایع‌ترین عارضه پس از پیوند است. این نشان‌دهنده خطر قابل‌توجهی برای گیرنده پیوند با سیستم ایمنی سرکوب‌شده است، به خصوص در دوره افزایش پیوندهای چالش‌برانگیز از نظر ایمونولوژیک. رویکردهای مختلفی در هنگام استنت‌گذاری حالب وجود دارد و با درجه‌های مختلف موربیدیتی و هزینه‌های بیمارستانی مرتبط هستند.
اهداف
هدف از انجام این مرور بررسی منافع و آسیب‌های خارج کردن زودهنگام در مقابل خارج کردن دیرهنگام استنت حالب در گیرندگان پیوند کلیه است.
روش های جستجو
ما پایگاه ثبت تخصصی گروه کلیه و پیوند در کاکرین را تا 27 مارچ 2017 از طریق تماس با متخصص اطلاعات با استفاده از کلیدواژه‌های جست‌وجوی مربوط به این مرور جست‌وجو کردیم. مطالعات شامل پایگاه‌های ثبت تخصصی بود که از طریق استراتژی‌های خاص طراحی شده برای جست‌وجو در CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ جست‌وجوی دستی مجموعه خلاصه‌مقالات کنفرانس‌ها؛ جست‌وجو در پورتال جست‌وجوی مرکز بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) و ClinicalTrials.gov شناسایی شدند.
معیارهای انتخاب
تمام RCTها و شبهRCTها در متاآنالیز (meta‐analysis) ما گنجانده شدند. ما گیرندگان پیوند کلیه را بدون توجه به دموگرافی (جمعیت‌شناسی) (بزرگسالان یا کودکان) و نوع استنت مورد استفاده انتخاب کردیم.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مطالعات شناسایی شده را برای اطمینان از اینکه آیا معیار ورود را داشتند یا خیر، بررسی کردند. ما خارج کردن استنت حالب را قبل از هفته سوم پس از عمل (< 15 روز) یا در حین پذیرش شاخص پیوند به عنوان خارج کردن «زودهنگام» تعیین کردیم. کیفیت این مطالعات با استفاده از ابزار خطر سوگیری (bias) ارزیابی شد. پیامد اولیه مطلوب بروز MUC بود. پیامدهای مطلوب بیش‌تر عبارت بودند از بروز UTI، عوارض فردی ناشی از استنت، هزینه‌های مربوط به بیمارستان و عوارض جانبی. تجزیه‌و‌تحلیل زیرگروه برای بررسی تفاوت در عوارض گزارش شده بسته به نوع استنت حالب استفاده شده؛ استنت ثابت در مثانه (BI) در مقابل استنت مجرای ادراری (PU) انجام شد. تجزیه‌و‌تحلیل‌های آماری با استفاده از مدل اثرات تصادفی انجام شد و نتایج به صورت خطر نسبی (RR) با 95% فاصله اطمینان (CI) بیان شد.
نتایج اصلی
5 مطالعه (1127 بیمار) در تجزیه‌و‌تحلیل ما گنجانده شدند. به‌طور کلی خطر سوگیری مطالعات انتخاب شده، پایین یا نامشخص قضاوت شد؛ آنها به بررسی سوال تحقیقاتی پرداختند؛ و از یک طرح تصادفی آینده‌نگر استفاده کردند. مشخص نیست که آیا حذف زودهنگام استنت در مقابل حذف دیرهنگام آن بروز MUC را بهبود می‌بخشد یا خیر (5 مطالعه؛ 1127 شرکت‌کننده: RR: 1.87؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.61 تا 5.71؛ 21% = I2؛ شواهد با قطعیت پایین).
بروز UTI ممکن است در گروه حذف زودهنگام استنت کاهش یابد (5 مطالعه؛ 1127 شرکت‌کننده: RR: 0.49؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.30 تا 0.81؛ 59% = I2؛ شواهد با قطعیت متوسط). این کاهش احتمالی در بروز UTI فقط در صورت استفاده از استنت BI اتفاق افتاد (3 مطالعه؛ 539 شرکت‌کننده: RR: 0.45؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.29 تا 0.70؛ 13% = I2؛ شواهد با قطعیت متوسط). با این حال، در صورت استفاده از استنت PU خارج شده، تفاوت قابل‌توجهی در بروز UTI بین گروه خارج کردن زودهنگام و دیرهنگام وجود نداشت (2 مطالعه؛ 588 شرکت‌کننده: RR: 0.60؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.17 تا 2.03؛ 83% = I2؛ شواهد با قطعیت پایین). داده‌های مربوط به اقتصاد سلامت و پیامدهای کیفیت زندگی وجود نداشت.
بروز UTI ممکن است در گروه حذف زودهنگام استنت کاهش یابد (5 مطالعه؛ 1127 شرکت‌کننده: RR: 0.49؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.30 تا 0.81؛ 59% = I2؛ شواهد با قطعیت متوسط). این کاهش احتمالی در بروز UTI فقط در صورت استفاده از استنت BI اتفاق افتاد (3 مطالعه؛ 539 شرکت‌کننده: RR: 0.45؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.29 تا 0.70؛ 13% = I2؛ شواهد با قطعیت متوسط). با این حال، در صورت استفاده از استنت PU خارج شده، تفاوت قابل‌توجهی در بروز UTI بین گروه خارج کردن زودهنگام و دیرهنگام وجود نداشت (2 مطالعه؛ 588 شرکت‌کننده: RR: 0.60؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.17 تا 2.03؛ 83% = I2؛ شواهد با قطعیت پایین). داده‌های مربوط به اقتصاد سلامت و پیامدهای کیفیت زندگی وجود نداشت.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
خارج کردن زودهنگام استنت‌های حالب پس از پیوند کلیه ممکن است بروز UTI را کاهش دهد در حالی که مشخص نیست خطر بالاتر MUC وجود داشته باشد. استفاده از استنت‌های BI یک روش بهینه برای دستیابی به این منافع هستند.
خلاصه به زبان ساده
خارج کردن زودهنگام در مقابل خارج کردن دیرهنگام استنت حالب پس از پیوند کلیه
موضوع چیست؟
حالب، ادرار را از کلیه به مثانه تخلیه می‌کند و در حین پیوند کلیه باید مجددا متصل شود. پزشک جراح برای محافظت از این اتصال جدید یک استنت پلاستیکی را در داخل حالب قرار می‌دهد تا به بهبودی آن کمک کند. به‌طور معمول این استنت تا سه ماه باقی می‌ماند. با این حال، این موضوع با افزایش خطر ابتلا به عفونت ادراری مرتبط است که ممکن است برای گیرندگان پیوند که سیستم ایمنی بدن آنها از طریق داروی ضدرد پیوند سرکوب شده، پرخطر باشد. اگر این استنت زودتر از اینکه خطر عفونت کاهش یابد برداشته شود، می‌تواند با عوارض عمده اورولوژیک مانند نشت ادرار یا انسداد مرتبط باشد.
ما چه چیزی انجام دادیم؟
این مطالعه برای بررسی تمام تحقیقاتی طراحی شد که قبلا در این زمینه برای پاسخ به این سوال منتشر شده‌اند. پنج مطالعه شامل 1097 بیمار شناسایی شد.
ما چه چیزی یافتیم؟
مشخص نیست که آیا تعداد عوارض عمده اورولوژیک در بیماران با خارج کردن زودهنگام استنت (کم‌تر از 15 روز پس از عمل)، در مقایسه با بیماران با خارج کردن دیرهنگام استنت (بیش از 15 روز پس از عمل) متفاوت بود. تعداد بیمارانی که از عفونت مجاری ادراری رنج می‌برند ممکن است در گروه خارج کردن زودهنگام استنت کم‌تر باشد - به خصوص اگر استنت در معرض محیط خارجی قرار نگرفته باشد. مطالعاتی که برای این مرور شناسایی شدند به‌طور کلی از کیفیت پایینی برخوردار بودند.
نتیجه‌گیری‌ها
مشخص نیست که آیا استنت حالب ثابت درون مثانه که پس از پیوند کلیه زود برداشته می‌شود، خطر عوارض را کاهش می‌دهد، اما ممکن است از عفونت مجاری ادراری پیشگیری کند.
حالب، ادرار را از کلیه به مثانه تخلیه می‌کند و در حین پیوند کلیه باید مجددا متصل شود. پزشک جراح برای محافظت از این اتصال جدید یک استنت پلاستیکی را در داخل حالب قرار می‌دهد تا به بهبودی آن کمک کند. به‌طور معمول این استنت تا سه ماه باقی می‌ماند. با این حال، این موضوع با افزایش خطر ابتلا به عفونت ادراری مرتبط است که ممکن است برای گیرندگان پیوند که سیستم ایمنی بدن آنها از طریق داروی ضدرد پیوند سرکوب شده، پرخطر باشد. اگر این استنت زودتر از اینکه خطر عفونت کاهش یابد برداشته شود، می‌تواند با عوارض عمده اورولوژیک مانند نشت ادرار یا انسداد مرتبط باشد.
ما چه چیزی انجام دادیم؟
این مطالعه برای بررسی تمام تحقیقاتی طراحی شد که قبلا در این زمینه برای پاسخ به این سوال منتشر شده‌اند. پنج مطالعه شامل 1097 بیمار شناسایی شد.
ما چه چیزی یافتیم؟
مشخص نیست که آیا تعداد عوارض عمده اورولوژیک در بیماران با خارج کردن زودهنگام استنت (کم‌تر از 15 روز پس از عمل)، در مقایسه با بیماران با خارج کردن دیرهنگام استنت (بیش از 15 روز پس از عمل) متفاوت بود. تعداد بیمارانی که از عفونت مجاری ادراری رنج می‌برند ممکن است در گروه خارج کردن زودهنگام استنت کم‌تر باشد - به خصوص اگر استنت در معرض محیط خارجی قرار نگرفته باشد. مطالعاتی که برای این مرور شناسایی شدند به‌طور کلی از کیفیت پایینی برخوردار بودند.
نتیجه‌گیری‌ها
مشخص نیست که آیا استنت حالب ثابت درون مثانه که پس از پیوند کلیه زود برداشته می‌شود، خطر عوارض را کاهش می‌دهد، اما ممکن است از عفونت مجاری ادراری پیشگیری کند.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Kidney and Transplant Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1396/1/7 | انتشار: 1396/11/9
