پیشینه
باکتریوری بدون علامت (asymptomatic bacteriuria)، که به صورت باکتریوری بدون علائم یا نشانههای عفونت مجاری ادراری (UTI ؛urinary tract infection) تعریف شده، در 17% تا 51% از گیرندگان پیوند کلیه رخ میدهد و به نظر میرسد خطر ابتلا به UTI متعاقب را افزایش میدهد. هیچ توافقی در مورد نقش آنتیبیوتیکها در درمان باکتریوری بدون علامت در پیوند کلیه وجود ندارد.
اهداف
ارزیابی منافع و آسیبهای درمان باکتریوری بدون علامت در گیرندههای پیوند کلیه با داروهای آنتیباکتریال برای پیشگیری از علائم UTI، مرگومیر به هر علت و اثرات غیرمستقیم UTI (رد حاد، از دست دادن پیوند، بدتر شدن عملکرد پیوند).
روش های جستجو
ما پایگاه ثبت تخصصی گروه کلیه و پیوند در کاکرین را تا 1 سپتامبر 2017 از طریق تماس با متخصص اطلاعات با استفاده از کلیدواژههای جستوجوی مربوط به این مرور جستوجو کردیم. مطالعات موجود در مرکز ثبت از طریق جستوجو در CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ مجموعه خلاصهمقالات کنفرانسها؛ پورتال جستوجوی مرکز ثبت بینالمللی کارآزماییهای بالینی (ICTRP) و ClinicalTrials.gov شناسایی شدند.
معیارهای انتخاب
تمام کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (RCTs ؛randomised controlled trails) و شبه RCTها به هر زبان که به ارزیابی درمان باکتریوری بدون علامت در گیرندگان پیوند کلیه در هر نقطه زمانی پس از پیوند پرداختند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده بهطور مستقل از هم مناسب بودن مطالعه را تعیین کرده، به ارزیابی کیفیت مطالعه و استخراج دادهها پرداختند. پیامدهای اولیه بروز علائم UTI و بروز مقاومت آنتیباکتریالی بود. پیامدهای دیگر عبارت بود از مرگومیر به هر علت، از دست دادن پیوند، رد پیوند، عملکرد پیوند، بستری شدن به دلیل UTI، واکنشهای جانبی به داروهای آنتیباکتریال و عود یا مقاومت باکتریوری بدون علامت. ما پیامدهای دوتایی را به صورت خطر تفاوت (RD) مطلق یا خطر نسبی (RR) با 95% فاصله اطمینان (CI) و دادههای پیوسته را به صورت میانگین تفاوت (MD) با 95% فاصله اطمینان (CI) بیان کردیم. دادهها با استفاده از مدل اثرات تصادفی ترکیب شدند.
نتایج اصلی
ما دو مطالعه (212 شرکتکننده) را انتخاب کردیم که به مقایسه آنتیبیوتیکها با عدم درمان پرداختند، و سه مطالعه در حال انجام را شناسایی کردیم. بهطور کلی، میزان شیوع علائم UTI بین گروههایی که برای باکتریوری بدون علامت درمان نشوند بین 19% تا 31% متغیر بود. درمان آنتیبیوتیکی دارای اثرات نامشخصی بر پیشگیری از علائم UTI بود (2 مطالعه؛ 200 شرکتکننده: RR: 0.86؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.51 تا 1.45). خطر برای انتخاب ارگانیسمهای مقاوم در برابر چندین دارو با درمان آنتیبیوتیکی نامشخص بود (1 مطالعه؛ 112 شرکتکننده: RR: 1.21؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.60 تا 2.41).
مقاومت باکتریوری بدون علامت بدون توجه به درمان بالا بود. آنتیبیوتیکها اثرات نامشخصی بر سایر پیامدهای مهم بیمار و پیوند دارند، به عنوان مثال در مورد مرگومیر به هر علت (1 مطالعه؛ 112 شرکتکننده: RR: 2.23؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.21 تا 23.86)، از دست دادن پیوند (1 مطالعه؛ 112 شرکتکننده: RR: 1.11؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.07 تا 17.36)، رد حاد (1 مطالعه؛ 112 شرکتکننده: RR: 0.93؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.44 تا 1.97)، بستری شدن به دلیل UTI (1 مطالعه؛ 112 شرکتکننده: RR: 0.74؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.13 تا 4.27)، عملکرد پیوند (2 مطالعه؛ 200 شرکتکننده: MD در غلظت سرمی کراتینین: 0.06- میلیگرم بر دسیلیتر؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.19- تا 0.08) و واکنشهای جانبی (1 مطالعه؛ 112 شرکتکننده: بدون عارضه جانبی شدید ناشی از درمان آنتیبیوتیکی). کیفیت شواهد برای تمام پیامدها پایین بود.
نتیجهگیریهای نویسندگان
در حال حاضر، شواهد کافی برای حمایت از درمان معمول برای گیرندگان پیوند کلیه با آنتیبیوتیکها در مورد باکتریوری بدون علامت پس از پیوند وجود ندارد، اما دادهها نادر هستند. مطالعات بیشتر که به ارزیابی درمان آنتیبیوتیک معمول بپردازند اطلاعاتی را برای بهکارگیری عملی فراهم خواهند کرد و ما منتظر نتایج سه مطالعه تصادفیسازی شده در حال انجام هستیم، که ممکن است به حلوفصل عدم قطعیتهای موجود کمک کند.
خلاصه به زبان ساده
استفاده از آنتیبیوتیکها برای درمان عفونت باکتریایی در ادرار در گیرندگان پیوند کلیه هنگامی که علائمی وجود ندارد.
موضوع چیست؟
باکتریهای موجود در ادرار گیرندگان پیوند کلیه بدون وجود علائمی از عفونت ادراری، باکتریوری بدون علامت نامیده میشود. یک فرد از هر دو فرد گیرنده پیوند کلیه، زمانی پس از دریافت پیوند دچار عفونت باکتریایی در ادرار (باکتریوری) خواهند شد. باکتریوری با علائمی مانند تب، لرز، ادرار کردن دردناک، درد شکم و دیده شدن خون در ادرار، عفونت مجاری ادراری (UTI) است. باکتریوری اغلب بدون علائم است و اغلب با آنتیبیوتیکهایی درمان میشود که ممکن است به پیشگیری از UTI بعدی کمک کنند. اجتناب از UTI ممکن است بیمار و بقای پیوند را بهبود ببخشد.
با این حال، مشخص نیست که چگونه علائم UTI در بسیاری از افراد مبتلا به باکتریوری بدون علامت پیشرفت میکند؛ یا اینکه آیا درمان با آنتیبیوتیکها به راستی از UTI پیشگیری میکند؛ یا اینکه آیا هنگامی که علامتی وجود ندارد درمان باعث بهبودی بقای بیمار و کلیه میشود. همچنین، ممکن است که استفاده از آنتیبیوتیکها دارای مضراتی باشند. مصرف منظم آنتیبیوتیکها ممکن است به این معنی باشد که باکتریها نسبت به آنتیبیوتیکها مقاوم میشوند و مصرف آنتیبیوتیکها ممکن است منجر به اسهال و سایر عوارض جانبی شود. هزینههای آنتیبیوتیک نیز باید در نظر گرفته شوند. این مرور به بررسی این پرداخت آیا درمان با آنتیبیوتیک مفید است یا مضر.
ما چه کاری انجام دادیم؟
ما متون را تا سپتامبر 2017 جستوجو کردیم و دو مطالعه (212 شرکتکننده) را که در این مرور ارزیابی شدند، شناسایی کردیم. این مطالعات آنتیبیوتیکها را در مقابل عدم درمان مقایسه کردند.
ما چه چیزی یافتیم؟
عفونت باکتریایی اغلب در ادرار باقی میماند، چه آنتیبیوتیکها مصرف شوند، چه مصرف نشوند. به دلیل دادههای بسیار کم و محدودیتهای متعدد موجود در مطالعات انتخاب شده، مشخص نیست که آیا آنتیبیوتیکها از علائم عفونت ادراری پیشگیری میکنند یا خطر انتخاب باکتریهای مقاوم را به آنتیبیوتیکها افزایش میدهند. همچنین، مشخص نیست که آیا استفاده از آنتیبیوتیکها در مورد عفونت ادراری بدون علائم، خطر رد پیوند، نیاز به بستری شدن در اثر علائم عفونت ادراری یا مرگومیر را کاهش میدهد، یا اینکه آیا آنتیبیوتیکها باعث بهبود عملکرد پیوند کلیه میشوند یا خیر. یک مطالعه با 112 شرکتکننده نشان داد که هیچ واکنش شدید مضر ناشی از درمان آنتیبیوتیکی وجود نداشت و عوارض جانبی نهچندان شدید به ندرت دیده شد.
نتیجهگیریها
مشخص نیست که آیا آنتیبیوتیکها در گیرندگان پیوند کلیه که در ادرار آنها باکتریهایی وجود دارد اما هیچ علامتی ندارند، مفید باشند. در یک مطالعه، شرکتکنندگان با استفاده از روشی که تصادفیسازی نبود (یعنی بر اساس کد پیوند بیمار) به دریافت آنتیبیوتیک یا عدم درمان اختصاص داده شدند. در هر دو مطالعه، شرکتکنندگان میدانستند که چه درمانهایی دریافت میکنند (یعنی آنتیبیوتیک یا عدم درمان)، که این موضوع ممکن بود نتایج را تحت تاثیر قرار دهد. در نهایت، ما دادههای کافی برای را برآورد دقیق برخی از اثرات آنتیبیوتیکها در اختیار نداشتیم. تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.