جمعه 31 فروردین 1403
جلد 2017 -
جلد 2017 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Xian-Chao Chang, Hai Yuan, Yi Wang, Hui-Qin Xu, Wen-Ke Hong, Rong-Yuan Zheng. Eslicarbazepine acetate add-on for drug-resistant focal epilepsy. 3 2017; 2017
URL: http://cochrane.ir/article-1-2123-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-2123-fa.html
پیشینه
این یک نسخه به‌روزرسانی‌شده از مطالعه مروری کاکرین است که در کتابخانه کاکرین سال 2011، شماره 12 منتشر شده‌است.
اکثر افراد مبتلا به صرع (epilepsy) پیش‌آگهی خوبی دارند اما حدود 30% از افراد باوجود دریافت چندین رژیم از داروهای ضدصرع، تشنج‌های (seizures) مداوم دارند. در این مطالعه مروری، ما شواهد موجود مربوط به اسلیکاربازپین استات (ESL ؛eslicarbazepine acetate) را زمانی که به‌عنوان درمان اضافی برای صرع کانونی (focal epilepsy) مقاوم به دارو استفاده می‌شود، خلاصه کردیم.
اکثر افراد مبتلا به صرع (epilepsy) پیش‌آگهی خوبی دارند اما حدود 30% از افراد باوجود دریافت چندین رژیم از داروهای ضدصرع، تشنج‌های (seizures) مداوم دارند. در این مطالعه مروری، ما شواهد موجود مربوط به اسلیکاربازپین استات (ESL ؛eslicarbazepine acetate) را زمانی که به‌عنوان درمان اضافی برای صرع کانونی (focal epilepsy) مقاوم به دارو استفاده می‌شود، خلاصه کردیم.
اهداف
ارزیابی اثربخشی و تحمل‌پذیری ESL، زمانی که به‌عنوان درمان اضافی برای افراد مبتلابه صرع کانونی مقاوم به دارو استفاده می‌شود.
روش های جستجو
جست‌وجوها برای مطالعه مروری اصلی در نوامبر 2011 انجام شد. پس از آن، ما پایگاه ثبت تخصصی گروه صرع در کاکرین (6 دسامبر 2016)، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails، شماره 11، 2016 ) و MEDLINE (1946 تا 6 دسامبر 2016) را جست‌وجو کردیم. هیچ محدودیت زبانی وجود نداشت. ما فهرست منابع مطالعات بازیابی‌شده را برای یافتن گزارش‌های بیش‌تری از مطالعات مرتبط، مرور کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های دوسوکور تصادفی‌سازی و کنترل‌شده با دارونما از افزودن ESL در افراد مبتلابه صرع کانونی مقاوم به دارو.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
2 نویسنده مطالعه مروری به‌طور مستقل کارآزمایی‌ها را برای ورود انتخاب و داده‌ها را استخراج کردند. پیامدهای بررسی‌شده شامل 50% یا بیشتر کاهش در فراوانی تشنج، عدم وقوع تشنج (seizure freedom)، ترک درمان، اثرات جانبی و تداخلات دارویی بود. تجزیه‌و‌تحلیل‌های اولیه با قصد درمان (ITT) بود. رابطه دوز- پاسخ با مدل‌های رگرسیونی (regression models) ارزیابی شد.
نتایج اصلی
ما 5 کارآزمایی (1799 شرکت‌کننده) را بازیابی کردیم که با خطر پایین سوگیری، جدا از خطر بالای سوگیری ریزش (attrition bias)روبه‌رو بودند؛ تمام مطالعات توسط BIAL پیدا شدند. خطر نسبی (RR) کلی با 95% فاصله اطمینان (CI) برای کاهش 50% یا بیشتر در فراوانی تشنج: 1.71 (95% فاصله اطمینان (CI): 1.42 تا 2.05) بود. تجزیه‌و‌تحلیل رگرسیونی دوز نشان‌دهنده شواهدی بود که ESL فراوانی تشنج را با افزایش دوزهای ESL و در نتیجه بالا بردن تأثیر آن، کاهش داد. ESL به‌طور قابل توجهی با عدم وقوع تشنج همراه بود (RR: 2.90؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.49 تا 5.68). شرکت‌کنندگان، احتمال بیش‌تری برای ترک ESL به دلیل اثرات جانبی (RR: 2.66؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.42 تا 4.96) و نه برای هر دلیل دیگری (RR: 1.19؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.86 تا 1.64) داشتند. اثرات جانبی زیر به‌طور معنی‌داری همراه با ESL بودند: سرگیجه (RR: 2.81؛ 99% فاصله اطمینان (CI): 1.86 تا 4.27)؛ حالت تهوع (RR: 2.61؛ 99% فاصله اطمینان (CI): 1.36 تا 5.01)؛ دوبینی (RR: 4.14؛ 99% فاصله اطمینان (CI): 1.74 تا 9.84)، خواب‌آلودگی (RR: 1.71؛ 99% فاصله اطمینان (CI): 1.11 تا 2.63) و استفراغ (RR: 3.30؛ 99% فاصله اطمینان (CI): 1.34 تا 8.13). به‌طور کلی به دلیل میزان بالای ریزش، کیفیت شواهد متوسط ارزیابی شد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
ESL فراوانی تشنج را در زمان استفاده به‌عنوان درمان مکمل برای افراد مبتلابه صرع کانونی مقاوم به دارو، کاهش می‌دهد. کارآزمایی‌های بازیابی‌شده در این مطالعه مروری، کوتاه‌مدت و متمرکز بر بزرگسالان بودند. 1 کارآزمایی جدید در این بهروزرسانی بازیابی شد، اما نتیجه‌گیری‌ها تغییر نکردند.
خلاصه به زبان ساده
افزودن اسلیکاربازپین استات برای صرع کانونی مقاوم به دارو
سوال مطالعه مروری
این مطالعه مروری بهروزرسانی یک مطالعه مروری قبلا منتشر‌شده در کتابخانه کاکرین سال 2011، شماره 12 است. ما شواهد اثربخشی و ایمنی اسلیکاربازپین استات را در زمان استفاده به‌عنوان درمان افزوده شده برای صرع کانونی مقاوم به دارو، مرور کردیم.
پیشینه
اسلیکاربازپین استات یک داروی ضدصرع است که می‌تواند برای درمان افرادی که داروهای ضدصرع مصرف می‌کنند اما تشنج‌های مداوم دارند، به داروهای دیگر اضافه شود. این دارو ممکن است برای افرادی که سایر داروهای ضدصرع را مصرف می‌کنند اما هنوز تشنج (غش) دارند، مفید باشد. این مطالعه مروری در مورد این‌که اسلیکاربازپین استات به‌عنوان یک درمان افزوده شده چطور کار می‌کند و برخی از معایب و اثرات جانبی این دارو را جست‌وجو کرد.
ویژگی‌های مطالعه
شواهد تا دسامبر 2016 موجود است. ما 5 کارآزمایی بالینی را با 1799 شرکت‌کننده 16 تا 77 سال بازیابی کردیم. مطالعات بازیابی‌شده طول درمان‌های متفاوتی از 12 تا 14 هفته داشتند. همه 5 کارآزمایی، کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده بودند، که افراد به‌صورت تصادفی در گروه‌ها تقسیم و مقایسه شدند.
نتایج اصلی
این مطالعه مروری نشان‌داد که اسلیکاربازپین زمانی که در ترکیب با سایر داروها استفاده شد، در کاهش تعداد تشنج‌ها در صرع کانونی مقاوم به دارو مؤثر بود. احتمال عدم‌تشنج در افرادی که اسلیکاربازپین استات دریافت کردند بیشتر از افرادی بود که دارونما (قرص‌های ساختگی) دریافت کردند، اما احتمال ترک درمان اسلیکاربازپین استات در آن‌ها به‌دلیل اثرات جانبی، بیشتر بود. اثرات جانبی همراه با اسلیکاربازپین استات سرگیجه، حالت تهوع (احساس بیماری)، خواب‌آلودگی (احساس خواب‌آلود)، استفراغ (بیمار بودن) و دوبینی (داشتن دید دوگانه) بودند.
کیفیت شواهد
همه 5 کارآزمایی از مدل‌های خوبی استفاده کردند، اما اطلاعات از کارآزمایی‌ها برای 10% تا 45% از افراد با مصرف هر دارو و در هر کارآزمایی گم شده‌بودند. این اطلاعات گم‌شده ممکن است معرف عدم‌اطمینان به نتایج باشد، بنابراین کیفیت شواهد در این مطالعه مروری متوسط است. تحقیقات بیش‌تری برای جست‌وجو در اثرات بلندمدت اسلیکاربازپین استات و برای توضیح چگونگی کارکرد این دارو در کودکان مبتلابه صرع، مورد نیاز است.
این مطالعه مروری بهروزرسانی یک مطالعه مروری قبلا منتشر‌شده در کتابخانه کاکرین سال 2011، شماره 12 است. ما شواهد اثربخشی و ایمنی اسلیکاربازپین استات را در زمان استفاده به‌عنوان درمان افزوده شده برای صرع کانونی مقاوم به دارو، مرور کردیم.
پیشینه
اسلیکاربازپین استات یک داروی ضدصرع است که می‌تواند برای درمان افرادی که داروهای ضدصرع مصرف می‌کنند اما تشنج‌های مداوم دارند، به داروهای دیگر اضافه شود. این دارو ممکن است برای افرادی که سایر داروهای ضدصرع را مصرف می‌کنند اما هنوز تشنج (غش) دارند، مفید باشد. این مطالعه مروری در مورد این‌که اسلیکاربازپین استات به‌عنوان یک درمان افزوده شده چطور کار می‌کند و برخی از معایب و اثرات جانبی این دارو را جست‌وجو کرد.
ویژگی‌های مطالعه
شواهد تا دسامبر 2016 موجود است. ما 5 کارآزمایی بالینی را با 1799 شرکت‌کننده 16 تا 77 سال بازیابی کردیم. مطالعات بازیابی‌شده طول درمان‌های متفاوتی از 12 تا 14 هفته داشتند. همه 5 کارآزمایی، کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده بودند، که افراد به‌صورت تصادفی در گروه‌ها تقسیم و مقایسه شدند.
نتایج اصلی
این مطالعه مروری نشان‌داد که اسلیکاربازپین زمانی که در ترکیب با سایر داروها استفاده شد، در کاهش تعداد تشنج‌ها در صرع کانونی مقاوم به دارو مؤثر بود. احتمال عدم‌تشنج در افرادی که اسلیکاربازپین استات دریافت کردند بیشتر از افرادی بود که دارونما (قرص‌های ساختگی) دریافت کردند، اما احتمال ترک درمان اسلیکاربازپین استات در آن‌ها به‌دلیل اثرات جانبی، بیشتر بود. اثرات جانبی همراه با اسلیکاربازپین استات سرگیجه، حالت تهوع (احساس بیماری)، خواب‌آلودگی (احساس خواب‌آلود)، استفراغ (بیمار بودن) و دوبینی (داشتن دید دوگانه) بودند.
کیفیت شواهد
همه 5 کارآزمایی از مدل‌های خوبی استفاده کردند، اما اطلاعات از کارآزمایی‌ها برای 10% تا 45% از افراد با مصرف هر دارو و در هر کارآزمایی گم شده‌بودند. این اطلاعات گم‌شده ممکن است معرف عدم‌اطمینان به نتایج باشد، بنابراین کیفیت شواهد در این مطالعه مروری متوسط است. تحقیقات بیش‌تری برای جست‌وجو در اثرات بلندمدت اسلیکاربازپین استات و برای توضیح چگونگی کارکرد این دارو در کودکان مبتلابه صرع، مورد نیاز است.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Epilepsy Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1395/9/16 | انتشار: 1396/8/3
