کلونازپام به عنوان درمان مکمل برای صرع مقاوم به دارو در بزرگسالان و کودکان

سوال مطالعه مروری
این مرور با هدف ارزیابی اثربخشی و تحمل‌پذیری کلونازپام (clonazepam) هنگام استفاده به عنوان یک درمان افزودنی برای بزرگسالان و کودکان مبتلا به تشنج‌های صرعی مقاوم به دارو با شروع کانونی یا شروع جنرالیزه، در مقایسه با دارونما (placebo) یا یک عامل ضدصرع دیگر، انجام شد.

پیشینه
صرع حدود 70 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد و تقریبا یک‐چهارم بیماران مبتلا به تشنج، دچار صرع مقاوم به دارو هستند. کلونازپام یکی از داروهای 1،4‐بنزودیازپین است که اغلب در مدیریت صرع مورد استفاده قرار می‌گیرد و به عنوان درمان کمکی خط دوم در انواع مختلف تشنج توصیه می‌شود. مطالعات قبلی نشان داده‌اند که کلونازپام در مقایسه با دارونما هنگام استفاده به عنوان درمان کمکی برای داروهای موجود در افرادی که پاسخ کافی به درمان ضدصرع معمول ندارند، مؤثر است.

روش‌های مرور
ما بانک‌های اطلاعاتی مختلف را که شامل نتایج منتشر شده و منتشر نشده از مطالعات دارویی بودند، جست‌وجو کردیم. ما برنامه‌ریزی کردیم که فقط مطالعات تصادفی‌سازی و کنترل شده (مطالعاتی که در آنها شرکت‌کنندگان به طور تصادفی به یک یا چند گروه درمانی اختصاص داده می‌شوند) را وارد کنیم، که استاندارد طلایی مطالعات تجربی در منابع علمی تحقیقاتی محسوب می‌شوند. دو نویسنده مرور قصد داشتند به طور مستقل از هم مطالعات را برای ورود انتخاب کرده، داده‌های مرتبط را استخراج و کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کنند.

نتایج کلیدی
ما هیچ موردی را از کارآزمایی‌‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده دوسو‐کور پیدا نکردیم که کلونازپام را به عنوان یک درمان کمکی برای بزرگسالان و کودکان مبتلا به تشنج‌های صرعی کانونی یا جنرالیزه مقاوم در نظر گرفته باشند، بنابراین اثربخشی و تحمل‌پذیری آن را نمی‌توان در این مرور تجزیه‌وتحلیل کرد. نیاز به انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده دوسو‐کور از کلونازپام به عنوان یک درمان کمکی برای صرع مقاوم به دارو وجود دارد.

شواهد تا جون 2019 به‌روز است.