ما پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه فیبروز سیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین را جستوجو کردیم، که شامل منابع شناسایی شده از طریق جستوجوهای جامع در بانکهای اطلاعاتی الکترونیکی، جستوجوهای دستی در مجلات و کتابهای چکیده مجموعه مقالات کنفرانسهای مرتبط بود. با کمپانیهای تولیدکننده آنتیبیوتیکهای ضد استافیلوکوکی تماس گرفته شد.
جدیدترین جستوجو در پایگاه ثبت گروه: 29 سپتامبر 2016.
ما چهار مطالعه را، با مجموع 401 شرکتکننده تصادفیسازی شده با سن صفر تا هفت سال در بدو ورود به مطالعه، وارد کردیم؛ یک مطالعه در حال انجام است. دو مورد از مطالعات قدیمیتر وارده شده، بهویژه به دلیل عدم کورسازی و دادههای ناقص پیامد، نسبت به دو مطالعه اخیر، در معرض خطر بالای سوگیری (bias) در تمام حوزهها قرار داشتند. ما فقط جدیدترین مطالعات را بهطور کلی عاری از سوگیری در نظر گرفتیم، اگرچه حتی در این جا هم از تاثیر تجزیهوتحلیل مبتنی بر پروتکل (per protocol) بر نتایج مطالعه مطمئن نبودیم. سطح کیفیت شواهد براساس ارزیابیهای GRADE کاهش یافته و کیفیت نتایج پیامد از متوسط تا پایین طبقهبندی شدند. علت تصمیمها برای کاهش سطح کیفیت شواهد، محدودیتها در طراحی مطالعه (همه پیامدها)؛ برای عدم دقت (تعداد افرادی که نیاز به آنتی بیوتیکهای اضافی داشتند)؛ و برای ناهمگونی (نمره z وزن) بود.
تعداد کمتری از کودکانی که آنتیبیوتیک ضداستافیلوکوکی پروفیلاکتیک دریافت کردند، یک یا چند ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس (شواهد با کیفیت پایین) داشتند. تفاوت معنیداری بین گروهها از نظر عملکرد ریوی نوزاد یا عملکرد ریوی متداول وجود نداشت (شواهد با کیفیت متوسط). ما تأثیر معنیداری را روی تغذیه (شواهد با کیفیت پایین)، پذیرشهای بیمارستانی، دورههای اضافی تجویز آنتیبیوتیکها (شواهد با کیفیت پایین) یا عوارض جانبی (شواهد با کیفیت متوسط) مشاهده نکردیم. تفاوتهای معنیداری در تعداد ایزولههای سودوموناس آئروژینوزا بین گروهها وجود نداشت (شواهد با کیفیت پایین)، هرچند روند کاهش میزان تجمعی ایزولههای سودوموناس آئروژینوزا در گروه پروفیلاکسی در دو و سه سال و روند افزایشی در آن از چهار تا شش سال مشاهده شد. از آنجایی که مطالعات بررسی شده شش سال یا کمتر به طول انجامیدند، نمیتوان در مورد اثرات طولانیمدت پروفیلاکسی نتیجهگیری کرد.
سوال مطالعه مروری
ما شواهدی را در مورد منافع و عوارض جانبی تجویز منظم آنتیبیوتیکها برای افراد مبتلا به فیبروز سیستیک به منظور پیشگیری از ابتلا به عفونت با میکروبی به نام استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) بررسی کردیم.
پیشینه
فیبروز سیستیک راههای هوایی را با موکوس مسدود کرده و باعث بروز عفونتهای مکرر در مجاری هوایی میشود. این موارد میتوانند منجر به مرگومیر ناشی از نارسایی تنفسی شوند. برای افراد مبتلا به فیبروز سیستیک، گاهی اوقات بهطور منظم آنتیبیوتیک تجویز میشود تا از ابتلا به عفونت با میکروبی به نام استافیلوکوکوس اورئوس پیشگیری شود. با اینحال، آنتیبیوتیکها میتوانند عوارض جانبی مانند برفک دهانی یا اسهال هم داشته باشند. این، یک بهروزرسانی از مطالعه مروری است که قبلا منتشر شده است.
تاریخ جستوجو
شواهد تا این تاریخ بهروز هستند: 29 سپتامبر 2016.
ویژگیهای مطالعه
این مطالعه مروری چهار مطالعه را با 401 کودک وارد کرد؛ هیچ مطالعهای در رابطه با بزرگسالان وجود نداشت. کودکان بهطور تصادفی در گروههای مطالعه قرار گرفتند و برای پیشگیری از ابتلا به عفونت استافیلوکوکوس اورئوس آنتیبیوتیک خوراکی را بهطور مداوم به مدت حداقل یک سال دریافت کردند، یا درمان آنتیبیوتیکی نگرفتند. براساس نشانهها و میکروبهایی که در ترشحات تنفسی بیماران رشد کردند، در صورت صلاحدید پزشک، آنتیبیوتیکهای اضافی تجویز شدند. مطالعات حداکثر شش سال به طول انجامیدند.
نتایج کلیدی
این مطالعه مروری شواهدی را پیدا کرد که تجویز منظم آنتیبیوتیکها برای کودکان خردسال (به طور مستمر تا شش سالگی) منجر به عفونتهای کمتر با استافیلوکوکوس اورئوسمیشوند. برای سایر پیامدها در این مطالعه مروری، هیچ تفاوتی میان تجویز منظم آنتیبیوتیکها یا عدم تجویز آنها وجود نداشت. از آنجا که هیچیک از مطالعات بیش از شش سال طول نکشیدند، ما نمیتوانیم در مورد استفاده طولانیمدت از آنها نتیجهگیری کنیم. همچنین، از آنجا که تمام مطالعات با حضور کودکان انجام شدند، ما نمیتوانیم درباره مصرف این داروها در بزرگسالان اظهارنظر کنیم. تحقیقات بعدی باید الگوهای مقاومت آنتیبیوتیکی و بقا را بررسی کنند.
کیفیت شواهد
کلیه مطالعات از نظر کیفیت متغیر بوده و کیفیت شواهد برای پیامدهای مختلف، از پائین تا متوسط بود. ما قضاوت کردیم که دو مطالعه قدیمیتر در مقایسه با دو مطالعه جدیدتر، بهطور کلی دارای خطر سوگیری (bias) بالاتری بودند. به ویژه این امر به این دلیل بود که افراد شرکتکننده در این مطالعات (یا والدین یا مراقبان آنها) میتوانستند حدس بزنند چه درمانی را دریافت کردهاند، و همچنین در یک مطالعه بیان نشد که فردی از مطالعه کنار گذاشته شد یا خیر و اگر چنین بود، به چه دلیلی این کار انجام شد. به نظر میرسید که فقط جدیدترین مطالعه عاری از سوگیری بود، اگرچه حتی در اینجا هم مطمئن نبودیم که نتایج این مطالعه تحت تاثیر نحوه تجزیهوتحلیل دادهها قرار گرفته بودند یا خیر. تحقیقات بیشتر ممکن است تخمین اندازه اثر درمان را تغییر دهد و مطمئنا بر اعتماد ما به اثر تخمین زده شده تأثیر خواهد گذاشت.