جمعه 31 فروردین 1403
جلد 2017 -
جلد 2017 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Vijaya M Musini, Francois Gueyffier, Lorri Puil, Douglas M Salzwedel, James M Wright. Pharmacotherapy for hypertension in adults aged 18 to 59 years. 3 2017; 2017
URL: http://cochrane.ir/article-1-1981-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-1981-fa.html
پیشینه
هیپرتانسیون یک عامل مهم خطر برای عوارض جانبی قلبی‌عروقی شامل استروک، انفارکتوس میوکارد، نارسایی قلبی و نارسایی کلیوی است. هدف اصلی درمان کاهش این عوارض است. مرور‌های سیستماتیک منفعت اثبات شده درمان آنتی‌هیپرتانسیون را در کاهش موربیدیتی و مورتالیتی قلبی‌عروقی نشان داده‌اند، اما اکثر شواهد مربوط به افراد 60 ساله و بالاتر است. ما می‌خواستیم بدانیم که اثرات این درمان در افراد 18 تا 59 ساله چه هستند.
اهداف
اندازه‌گیری اثرات داروهای آنتی‌هیپرتانسیون بر مورتالیتی به هر علت در بزرگسالان 18 تا 59 ساله مبتلا به هیپرتانسیون خفیف تا متوسط اولیه. اندازه‌گیری اثرات بر مورتالیتی همراه با موربیدیتی قلبی‌عروقی (از جمله مورتالیتی همراه با موربیدیتی بیماری‌های سربروواسکولار و بیماری‌های قلبی عروق کرونر)، خروج از مطالعه به علت عوارض جانبی و تخمین اندازه اثر کاهش فشارخون سیستولیک (SBP) و فشارخون دیاستولیک (DBP) طی یک سال.
روش های جستجو
متخصص اطلاعات گروه هیپرتانسیون در کاکرین پایگاه‌های اطلاعاتی زیر را برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده تا ژانویه 2017 جست‌وجو کرد: ثبت تخصصی گروه پرفشاری خون در کاکرین (Cochrane Hypertension Specialised Register)، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials)، MEDLINE (از 1946)، Embase (از 1974)، پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (World Health Organization International Clinical Trials Registry Platform)، و ClinicalTrials.gov. ما با نویسندگان مقالات مرتبط برای یافتن کارهای منتشر شده و منتشر نشده بیشتر تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده با مدت زمان حداقل یک سال که به مقایسه فارماکوتراپی آنتی‌هیپرتانسیون با یک دارونما یا عدم درمان در بزرگسالان 18 تا 59 سال مبتلا به هیپرتانسیون خفیف تا متوسط اولیه پرداختند که به صورت SBP 140 میلی‌متر جیوه یا بیشتر یا DBP 90 میلی‌متر جیوه یا بیشتر در خط پایه، یا هر دو، تعریف شد.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
پیامدهای ارزیابی شده عبارت بودند از مورتالیتی به هر علت، مورتالیتی به همراه موربیدیتی کلی قلبی‌عروقی (CVS)، خروج از مطالعه به علت عوارض جانبی، و کاهش در SBP و DBP. برای پیامدهای دوتایی، از خطر نسبی (RR) با 95% فاصله اطمینان (CI) و یک مدل اثر ثابت استفاده کردیم تا پیامدهای حاصل از کارآزمایی‌ها را ترکیب کنیم. از آنجایی که ناهمگونی قابل‌توجهی وجود داشت، برای پیامدهای پیوسته، از میانگین تفاوت (MD) با 95% CI و یک مدل اثر تصادفی استفاده کردیم.
نتایج اصلی
جمعیت 7 مطالعه انتخاب شده (17327 شرکت‌کننده) عمدتا بزرگسالان سالم مبتلا به هیپرتانسیون خفیف تا متوسط اولیه بودند. کارآزمایی‌های شورای پژوهشی پزشکی درباره هیپرتانسیون خفیف (Medical Research Council Trial of Mild Hypertension)، از 14541 فرد (84%) از کل شرکت‌کنندگان تصادفی‌سازی‌شده، با میانگین سنی 50 سال و میانگین فشار خون پایه 160/98 میلی‌متر جیوه و میانگین مدت زمان پیگیری پنج ساله تشکیل شد. درمان‌های مورد استفاده در این مطالعه عبارت بودند از بندروفلوزید (Bendrofluazide) 10 میلی‌گرم در روز یا پروپرانولول (Propranolol) 80 تا 240 میلی‌گرم در روز در صورت لزوم همراه با متیل‌دوپا (Methyldopa). خطر سوگیری (bias) در این مطالعات در تعدادی از حوزه‌ها بالا یا نامشخص بود و باعث شد که ما کیفیت شواهد را برای تمام پیامدها کاهش دهیم.
بر اساس 5 مطالعه، درمان آنتی‌هیپرتانسیون در مقایسه با کنترل شده با دارونما یا درمان نشده ممکن است اثر اندکی بر مورتالیتی به هر علت داشته یا تاثیری نداشته باشد (2.4% با کنترل در مقابل 3.2% با درمان؛ شواهد با کیفیت پایین؛ RR: 0.94، 95% CI: 0.77 تا 1.13). بر اساس 4 مطالعه، تاثیر بر بیماری‌های قلبی عروق کرونری به دلیل شواهد با کیفیت پایین، نامشخص بود (RR: 0.99، 95% CI: 0.82 تا 1.19). شواهد با کیفیت پایین به دست آمده از 6 مطالعه نشان داد که با توجه به کاهش مورتالیتی و موربیدیتی سربروواسکولار (1.3% با کنترل در مقابل 0.6% با درمان؛ RR: 0.46، 95% CI: 0.34 تا 0.64)، دارودرمانی می‌تواند طی پنج سال، مورتالیتی و موربیدیتی قلبی‌عروقی را از 4.1% به 3.2% کاهش دهد (RR: 0.78، 95% CI: 0.67 تا 0.91). شواهد با کیفیت بسیار پایین به دست آمده از سه مطالعه نشان داد که خروج از مطالعه به علت عوارض جانبی با دارو درمانی از 0.7% تا 3.0% بالاتر بود (RR: 4.82، 95% CI: 1.67 تا 13.92). این تأثیرات بر فشار خون بین این مطالعات متفاوت بود و ما مطمئن نیستیم که به‌طور متوسط درمان باعث ایجاد چه مقدار از تفاوت می‌شود.
بر اساس 5 مطالعه، درمان آنتی‌هیپرتانسیون در مقایسه با کنترل شده با دارونما یا درمان نشده ممکن است اثر اندکی بر مورتالیتی به هر علت داشته یا تاثیری نداشته باشد (2.4% با کنترل در مقابل 3.2% با درمان؛ شواهد با کیفیت پایین؛ RR: 0.94، 95% CI: 0.77 تا 1.13). بر اساس 4 مطالعه، تاثیر بر بیماری‌های قلبی عروق کرونری به دلیل شواهد با کیفیت پایین، نامشخص بود (RR: 0.99، 95% CI: 0.82 تا 1.19). شواهد با کیفیت پایین به دست آمده از 6 مطالعه نشان داد که با توجه به کاهش مورتالیتی و موربیدیتی سربروواسکولار (1.3% با کنترل در مقابل 0.6% با درمان؛ RR: 0.46، 95% CI: 0.34 تا 0.64)، دارودرمانی می‌تواند طی پنج سال، مورتالیتی و موربیدیتی قلبی‌عروقی را از 4.1% به 3.2% کاهش دهد (RR: 0.78، 95% CI: 0.67 تا 0.91). شواهد با کیفیت بسیار پایین به دست آمده از سه مطالعه نشان داد که خروج از مطالعه به علت عوارض جانبی با دارو درمانی از 0.7% تا 3.0% بالاتر بود (RR: 4.82، 95% CI: 1.67 تا 13.92). این تأثیرات بر فشار خون بین این مطالعات متفاوت بود و ما مطمئن نیستیم که به‌طور متوسط درمان باعث ایجاد چه مقدار از تفاوت می‌شود.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
داروهای آنتی‌هیپرتانسیون که عمدتا برای درمان بزرگسالان سالم 18 تا 59 ساله مبتلا به هیپرتانسیون خفیف تا متوسط استفاده می‌شود، به دلیل کاهش مورتالیتی و موربیدیتی سربروواسکولار، اثر مطلق اندکی بر کاهش مورتالیتی و موربیدیتی قلبی‌عروقی اولیه دارد. مورتالیتی به هر علت و بیماری قلبی‌عروقی کرونری کاهش نیافت. فقدان شواهد خوب در مورد خروج از مطالعه به دلیل عوارض جانبی وجود دارد. کارآزمایی‌های آینده در این گروه سنی باید حداقل 10 سال طول بکشد و گروه‌ها و استراتژی‌های مختلف داروهای خط اول را مقایسه کنند.
خلاصه به زبان ساده
درمان برای هیپرتانسیون در بزرگسالان 18 تا 59 سال
سوال مطالعه مروری
ما به دنبال مطالعه منافع و آسیب‌های استفاده از داروهای کاهش فشار خون (داروهای آنتی‌هیپرتانسیون) در بزرگسالان 18 تا 59 سال مبتلا به فشار خون بالا (هیپرتانسیون) بودیم.
ما به جست‌وجوی متون پزشکی موجود برای یافتن تمام کارآزمایی‌هایی پرداختیم که این سوال را ارزیابی کرده بودند. داده‌های انتخاب شده در این مرور تا ژانویه 2017 به‌روز هستند.
پیشینه
هیپرتانسیون خطر استروک، حملات قلبی و نارسایی قلبی را افزایش می‌دهد؛ بنابراین، هدف اصلی درمان با داروهای آنتی‌هیپرتانسیون کاهش این خطر است. شواهد قابل‌توجهی در مورد افراد بالای 60 سال وجود دارد که نشان می‌دهد درمان آنتی‌هیپرتانسیون این پیامدها را کاهش می‌دهد.
ویژگی‌های مطالعه
ما هفت مطالعه را یافتیم که در آنها 17327 فرد 18 تا 59 ساله مبتلا به هیپرتانسیون به گروه‌های درمانی داروهای ضدپرفشاری خون یا دارونما (درمان ساختگی) / عدم درمان به‌طور تصادفی اختصاص داده شدند. میانگین مدت درمان 5 سال بود. گروه‌های دارویی در اکثر افراد مورد مطالعه شامل داروهایی به نام دیورتیک‌های تیازیدی یا بتابلوکرها بودند.
نتایج اصلی
درمان در مقایسه با دارونما یا عدم درمان ممکن است تاثیر اندکی بر مرگ به هر علت داشته یا تاثیری نداشته باشد (2.4% با کنترل در مقابل 3.2% با درمان؛ شواهد با کیفیت پایین) و ممکن است تعداد افرادی را که دچار بیماری قلبی یا مرگ ناشی از بیماری قلبی می‌شوند، از 4.1% به 3.2% کاهش دهد (شواهد با کیفیت پایین). این امر ممکن است استروک را به میزان اندکی از 1.3% به 0.6% کاهش دهد (شواهد با کیفیت پایین). ما در مورد اثرات درمان بر تعداد افرادی که شریان مسدود شده داشتند مطمئن نیستیم (شواهد با کیفیت پایین). خروج از مطالعه به دلیل عوارض جانبی از 0.7% به 3.0% افزایش یافت اگرچه کیفیت شواهد به دست آمده برای این نتیجه بسیار پایین بود. اثرات این درمان بر فشار خون بین مطالعات متفاوت بود و ما مطمئن نیستیم که به‌طور متوسط چه مقدار از درمان باعث ایجاد تفاوت می‌شود.
نتیجه‌گیری‌ها
داروهای ضد پرفشاری خون برای بزرگسالان 18 تا 59 ساله مبتلا به فشار خون بالا، اثر سودمند اندکی بر کاهش استروک دارد. با این حال، مرگ به هر علتی و حمله قلبی کاهش نیافت و خروج از مطالعه به علت اثرات جانبی افزایش یافت.
کیفیت شواهد
کیفیت کلی شواهد پایین یا بسیار پایین قضاوت شدند.
ما به دنبال مطالعه منافع و آسیب‌های استفاده از داروهای کاهش فشار خون (داروهای آنتی‌هیپرتانسیون) در بزرگسالان 18 تا 59 سال مبتلا به فشار خون بالا (هیپرتانسیون) بودیم.
ما به جست‌وجوی متون پزشکی موجود برای یافتن تمام کارآزمایی‌هایی پرداختیم که این سوال را ارزیابی کرده بودند. داده‌های انتخاب شده در این مرور تا ژانویه 2017 به‌روز هستند.
پیشینه
هیپرتانسیون خطر استروک، حملات قلبی و نارسایی قلبی را افزایش می‌دهد؛ بنابراین، هدف اصلی درمان با داروهای آنتی‌هیپرتانسیون کاهش این خطر است. شواهد قابل‌توجهی در مورد افراد بالای 60 سال وجود دارد که نشان می‌دهد درمان آنتی‌هیپرتانسیون این پیامدها را کاهش می‌دهد.
ویژگی‌های مطالعه
ما هفت مطالعه را یافتیم که در آنها 17327 فرد 18 تا 59 ساله مبتلا به هیپرتانسیون به گروه‌های درمانی داروهای ضدپرفشاری خون یا دارونما (درمان ساختگی) / عدم درمان به‌طور تصادفی اختصاص داده شدند. میانگین مدت درمان 5 سال بود. گروه‌های دارویی در اکثر افراد مورد مطالعه شامل داروهایی به نام دیورتیک‌های تیازیدی یا بتابلوکرها بودند.
نتایج اصلی
درمان در مقایسه با دارونما یا عدم درمان ممکن است تاثیر اندکی بر مرگ به هر علت داشته یا تاثیری نداشته باشد (2.4% با کنترل در مقابل 3.2% با درمان؛ شواهد با کیفیت پایین) و ممکن است تعداد افرادی را که دچار بیماری قلبی یا مرگ ناشی از بیماری قلبی می‌شوند، از 4.1% به 3.2% کاهش دهد (شواهد با کیفیت پایین). این امر ممکن است استروک را به میزان اندکی از 1.3% به 0.6% کاهش دهد (شواهد با کیفیت پایین). ما در مورد اثرات درمان بر تعداد افرادی که شریان مسدود شده داشتند مطمئن نیستیم (شواهد با کیفیت پایین). خروج از مطالعه به دلیل عوارض جانبی از 0.7% به 3.0% افزایش یافت اگرچه کیفیت شواهد به دست آمده برای این نتیجه بسیار پایین بود. اثرات این درمان بر فشار خون بین مطالعات متفاوت بود و ما مطمئن نیستیم که به‌طور متوسط چه مقدار از درمان باعث ایجاد تفاوت می‌شود.
نتیجه‌گیری‌ها
داروهای ضد پرفشاری خون برای بزرگسالان 18 تا 59 ساله مبتلا به فشار خون بالا، اثر سودمند اندکی بر کاهش استروک دارد. با این حال، مرگ به هر علتی و حمله قلبی کاهش نیافت و خروج از مطالعه به علت اثرات جانبی افزایش یافت.
کیفیت شواهد
کیفیت کلی شواهد پایین یا بسیار پایین قضاوت شدند.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Hypertension Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1395/10/12 | انتشار: 1396/5/25
