جمعه 14 اردیبهشت 1403
جلد 2017 -
جلد 2017 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jia Liu, Lu‐Ning Wang, Yu‐Ping Wang. Topiramate monotherapy for juvenile myoclonic epilepsy. 3 2017; 2017
URL: http://cochrane.ir/article-1-1890-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-1890-fa.html
پیشینه
توپیرامات، داروی ضدصرع (AED) وسیع‌الطیف جدیدتری است. برخی از مطالعات، مزایای مونوتراپی توپیرامات را در درمان صرع میوکلونیک نوجوانان (JME) نشان داده‌اند. با این‌حال در حال حاضر هیچ بررسی سیستماتیک یا مرور نظام‌مندی به منظور تعیین اثربخشی و تحمل‌پذیری مونوتراپی توپیرامات در افراد مبتلا به JME وجود ندارد. این مرور، به‌روزرسانی مرور اصلی کاکرین است که در شماره 12، 2015 منتشر شده است.
اهداف
تعیین اثربخشی و تحمل‌پذیری مونوتراپی توپیرامات در درمان بیماران مبتلا به JME.
روش های جستجو
برای آخرین به‌روزرسانی، در 21 فوریه 2017، ما در پایگاه ثبت تخصصی گروه صرع در کاکرین؛ CENTRAL؛ MEDLINE و ClinicalTrials.gov را جست‌وجو کردیم. ما هم‌چنین پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های در حال انجام، فهرست منابع و خلاصه‌مقالات کنفرانس‌های مربوطه را جست‌وجو و با نویسندگان مطالعات و کمپانی‌های داروسازی تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
مرور حاضر شامل کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCTs ؛randomised controlled trails) بود که در آن‌ها روش مونوتراپی توپیرامات در برابر دارونما یا سایر درمان‌های AED، برای افراد مبتلا به JME، مقایسه شده بود و متغیر پیامدها در آن‌ها، نسبت پاسخ‌دهندگان به درمان یا کسانی بود که دچار عوارض جانبی (AEs) شده بودند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده به طور مستقل از هم، عناوین و چکیده مقالات انتخاب شده را غربالگری کرده و مطالعات را برای ورود به مطالعه انتخاب کردند، داده‌ها را استخراج و به صورت متقاطع، داده‌ها را از نظر دقت بررسی کرده و کیفیت روش مطالعه را ارزیابی کردند. با توجه به داده‌های محدود به دست آمده در این مرور، متاآنالیز انجام نشد.
نتایج اصلی
مرور حاضر شامل سه مطالعه با 83 شرکت‌کننده بود. نتایج این مطالعه نشان داد که از نظر اثربخشی، نسبت بیشتری از شرکت کنندگان در گروه توپیرامات، در مقایسه با شرکت‌کنندگان در گروه دارونما، کاهش 50 درصدی یا بیشتری را در تشنج تونیک کلونیک ژنرالیزه (PGTCS) داشتند. بین مصرف‌کنندگان توپیرامات و والپروات که کاهش 50 درصدی یا بیش‌تر در تشنج میوکلونیک یا در PGTCS داشتند یا اصلا تشنج نداشتند، از نظر پاسخ به درمان، تفاوت معناداری وجود نداشت. در مورد تحمل‌پذیری، درمان‌های AED مرتبط با توپیرومات از متوسط تا شدید رتبه‌بندی شدند، درحالی‌که تقریبا 59% از درمان‌های AEDs مربوط به والپرات در حد شدید (شکایت زیاد بیمار) رتبه‌بندی شدند. علاوه بر این نمرات سمیت سیستماتیک، در گروه والپرات نسبت به گروه توپیرامات، بالاتر بود. کیفیت نتایج، با توجه به شواهد مطالعات بسیار پایین بود.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
از زمان آخرین به‌روزرسانی این مرور، ما مطالعه جدیدی را نیافتیم. این بررسی، شواهد کافی را برای حمایت از توپیرامات برای درمان افراد مبتلا به JME نشان نمی‌دهد. براساس داده‌های موجود و محدود فعلی، به نظر می‌رسد توپیرامات بهتر از والپرات عمل می‌کند. اما درمورد اثربخشی توپیرامات در مقایسه با والپرات، منافع بیشتری یافت نشد. در آینده، کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده دوسوکور با طراحی مناسب و حجم نمونه زیاد، برای آزمون اثربخشی و تحمل‌پذیری توپیرامات، در افراد مبتلا به JME مورد نیاز است.
خلاصه به زبان ساده
مونوتراپی توپیرامات برای درمان صرع میوکلونیک نوجوانان
پیشینه
صرع میوکلونیک نوجوانان (JME)، پرش غیرارادی (غیرقابل کنترل) عضلات در شانه‌ها و بازوها پس از بیداری است و اغلب در دوران کودکی شروع می‌شود.
ویژگی‌های مطالعه
در این مطالعه، بانک‌های اطلاعاتی علمی برای یافتن کارآزمایی‌های بالینی که در آن‌ها داروی ضدصرع توپیرامات با دارونما (یک درمان ساختگی) یا یکی دیگر از داروهای ضدصرع در افراد مبتلا به JME مقایسه شده بود، بررسی شد. هدف از این مطالعه، ارزیابی کارکرد (عملکرد) و عوارض جانبی توپیرامات بود. شواهد تا فوریه 2017 موجود هستند.
نتایج اصلی
داده‌های حاصل از سه کارآزمایی تصادفی‌سازی وشده کنترل شده (مطالعات بالینی که در آن افراد به‌طور تصادفی در یکی از دو یا چند گروه درمان قرار می‌گیرند) با 83 نفر شرکت‌کننده تجزیه‌و‌تحلیل شد. به نظر می‌رسد تحمل‌پذیری توپیرامات بهتر از والپرات است، اما موثرتر از والپرات نیست. می‌توان نتیجه‌گیری کرد که براساس تعداد کم شرکت‌کننده، توپیرامات بر بهتر از دارونما باشد.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد مطالعات بسیار کم بوده و نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند. در آینده، کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده دو سوکور که خوب طراحی شده‌اند (که در آن‌ها نه شرکت‌کنندگان و نه محقق قبل از جمع‌آوری نتایج نمی‌دانند که کدام درمان استفاده شده است) با تعداد زیادی شرکت کننده، برای بررسی اثربخشی و تحمل‌پذیری توپیرامات در بیماران JME مورد نیاز است.
صرع میوکلونیک نوجوانان (JME)، پرش غیرارادی (غیرقابل کنترل) عضلات در شانه‌ها و بازوها پس از بیداری است و اغلب در دوران کودکی شروع می‌شود.
ویژگی‌های مطالعه
در این مطالعه، بانک‌های اطلاعاتی علمی برای یافتن کارآزمایی‌های بالینی که در آن‌ها داروی ضدصرع توپیرامات با دارونما (یک درمان ساختگی) یا یکی دیگر از داروهای ضدصرع در افراد مبتلا به JME مقایسه شده بود، بررسی شد. هدف از این مطالعه، ارزیابی کارکرد (عملکرد) و عوارض جانبی توپیرامات بود. شواهد تا فوریه 2017 موجود هستند.
نتایج اصلی
داده‌های حاصل از سه کارآزمایی تصادفی‌سازی وشده کنترل شده (مطالعات بالینی که در آن افراد به‌طور تصادفی در یکی از دو یا چند گروه درمان قرار می‌گیرند) با 83 نفر شرکت‌کننده تجزیه‌و‌تحلیل شد. به نظر می‌رسد تحمل‌پذیری توپیرامات بهتر از والپرات است، اما موثرتر از والپرات نیست. می‌توان نتیجه‌گیری کرد که براساس تعداد کم شرکت‌کننده، توپیرامات بر بهتر از دارونما باشد.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد مطالعات بسیار کم بوده و نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند. در آینده، کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده دو سوکور که خوب طراحی شده‌اند (که در آن‌ها نه شرکت‌کنندگان و نه محقق قبل از جمع‌آوری نتایج نمی‌دانند که کدام درمان استفاده شده است) با تعداد زیادی شرکت کننده، برای بررسی اثربخشی و تحمل‌پذیری توپیرامات در بیماران JME مورد نیاز است.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Epilepsy Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1395/12/3 | انتشار: 1396/2/3
