ویزهای اپیزودیک ویروسی (EVW) مربوط به عفونت‌های ویروسی مجاری تنفسی، یک دلیل شایع برای کودکان پیش‌دبستانی به جهت بهره‌برداری از منابع خدمات سلامت و برای مراقبت‌کنندگان از ایشان به جهت فاصله گرفتن از کار برای یک دوره زمانی به شمار می‌آید. حدود یک سوم از کودکان قبل از 5 سالگی دچار ویزهای اپیزودیک ویروسی می‌شوند، بنابراین ویزهای اپیزودیک ویروسی بیانگر یک مشکل سلامت عمومی قابل توجه است. بسیاری از کودکان پیش‌دبستانی تنها به دنبال ابتلا به عفونت‌های ویروسی دچار خس‌خس می‌شوند و در چنین مواردی به نظر می‌رسد خس‌خس ویروسی اپیزودیک جدای از آسم آتوپیک باشد. برخی کارآزمایی‌ها به بررسی اثربخشی آنتاگونیست‌های گیرنده لکوترین (LTRA) به عنوان یک روش درمان نگهدارنده (پایدار) یا اپیزودیک (متناوب) در چنین ساختاری پرداخته‌اند.

ارزیابی شواهد مبنی بر کارایی و ایمنی آنتاگونیست‌های گیرنده لکوترین متناوب و نگهدارنده در مدیریت ویزهای اپیزودیک ویروسی در کودکان 1-6 ساله.

با استفاده از مجموعه‌ای از واژگان از پیش تعریف شده در مرکز ثبت کارآزمایی‌های نخصصی گروه راه‌های هوایی در کاکرین (Cochrane Airways Group Specialised Register) به جست‌وجو پرداختیم. ما از طریق مشورت با نویسندگان کارآزمایی‌های شناسایی شده، مراجعه به پایگاه‌های ثبت کارآزمایی آنلاین وب‌ سایت‌های تولیدکنندگان و فهرست منابع مقالات اولیه شناسایی شده و مطالعات مروری، نسبت به اجرای جست‌وجوهای اضافی اقدام کردیم.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCT) را با طراحی گروه موازی یا متقاطع (تنها برای آنتاگونیست گیرنده لکوترین متناوب) وارد این مطالعه مروری کردیم. نگهداری و ابقا به عنوان یک روش درمانی برای بیشتر از 2 ماه و متناوب، به عنوان روش درمانی کمتر از 14 روز به حساب آمده بودند. ویزهای اپیزودیک ویروسی به عنوان داشتن یک سابقه ابتلا به حداقل یک دوره (episode) خس‌خس به دنبال ابتلا به عفونت ویروسی مجاری تنفسی بدون وجود هیچ نوع علائمی بین دوره‌ها تعریف شده بود.
داده‌های مورد نظر مرتبط، تا آن جا که امکان داشت، از نویسندگان مطالعاتی که کودکان متعلق به گروه سنی یا فنوتیپ گسترده‌تری را دربرمی‌گرفتند، به دست آمدند.

2 نویسنده این مطالعه مروری به صورت مستقل به ارزیابی مطالعات برای ورود به مطالعه و ارزیابی خطر سوگیری (bias) پرداختند. پیامد اولیه تعداد کودکان با سابقه ابتلا به یک دوره با منشاء ویروسی یا بیشتر بودند که به یک روش درمانی با کورتیکواستروئیدهای خوراکی با شروع اثر سریع یا بیشتر نیاز داشتند. ما داده‌های مربوط به پیامدهای پیوسته ترکیب شده را با استفاده از میانگین تفاوت (MD) و داده‌های مربوط به پیامدهای دوتایی را با یک نسبت شانس بروز (OR) تحلیل کردیم.

5 مطالعه مناسب را برای ورود به این مطالعه مروری شناسایی کردیم (1 مطالعه درمان نگهدارنده، 3 مطالعه درمان متناوب و 1 مطالعه هر دو بازوی درمان نگهدارنده و متناوب را دربرمی‌گرفت) که شامل 3741 شرکت‌کننده بودند. هر یک از مطالعات دربرگیرنده منتلوکاست‌های خوراکی (oral montelukast) بوده و از نظر روش‌شناسی از کیفیت خوبی برخوردار بودند، اما از نظر انتخاب سنجه‌های پیامدی تفاوت داشتند که این موضوع، توانایی ما را برای تجمیع داده‌های مربوط به تمامی مطالعات محدود می‌کرد. در این چکیده تنها داده‌های مربوط به پیامدهای اولیه و عوارض جانبی گزارش شدند.
داده‌های خاص به دست آمده از یک مطالعه منفرد در رابطه با درمان نگهدارنده و مربوط به کودکان با یک فنوتیپ ویزهای اپیزودیک ویروسی، هیچ تفاوت معناداری در کاهش گروهی در رابطه با تعداد دوره‌هایی که در آن‌ها استفاده از کورتیکواستوئیدهای خوراکی با شروع اثر سریع در موارد تحت درمان روزانه با منتلوکاست در مقابل پلاسبو الزامی بود، نشان ندادند (OR: 1.20؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.06 تا 0.70؛ شواهد با کیفیت متوسط).
داده‌های تجمیع‌شده در رابطه با آنتاگونیست‌های گیرنده لکوترین متناوب، هیچ کاهش معناداری را در تعداد دوره‌هایی که در آن‌ها استفاده از استروئیدهای خوراکی با شروع اثر سریع در کودکان تحت درمان با آنتاگونیست‌های گیرنده لکوترین در مقابل پلاسبو الزامی بود، نشان ندادند (OR: 0.77؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.25 تا 0.48؛ شواهد با کیفیت متوسط). داده‌های خاص به دست آمده از یک مطالعه منفرد در رابطه با درمان متناوب منتلوکاست و مربوط به کودکان با یک فنوتیپ خس ویزهای اپیزودیک ویروسی، کاهش کوچک اما به لحاظ آماری معنادار را در مراجعات پزشکی برنامه‌ریزی نشده به دلیل خس‌خس نشان داد (خطر نسبی (RR): 0.83؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.98 تا 0.71).
هیچ داده‌ای در رابطه با پیامدهای اولیه این مرور که به مقایسه درمان با آنتاگونیست گیرنده لکوترین به شیوه نگهدارنده و متناوب پرداخته باشد، شناسایی نشدند.
هیچ تفاوت گروهی معنادار دیگری در میان سایر پیامدهای ثانویه اثربخشی درمان با آنتاگونیست گیرنده لکوترین به شیوه نگهدارنده یا متناوب در مقابل پلاسبو، یا درمان با آنتاگونیست گیرنده لکوترین به شیوه نگهدارنده در مقابل شیوه درمانی متناوب وجود نداشت. ما داده‌های توصیفی را درباره عوارض جانبی، همان‌طور که در 4 مطالعه از 5 مطالعه منتخب گزارش شده بودند، جمع‌آوری کردیم و نرخ‌های مربوط به این عوارض میان روش‌های گروه تحت درمان و گروه پلاسبو یکسان بودند.
عدم سازگاری بالقوه در فنوتیپ شرکت‌کنندگان در درون و بین کارآزمایی‌ها یک محدودیت شواهد به شمار می‌آید.

هیچ شواهدی درباره منفعت مرتبط با درمان با آنتاگونیست گیرنده لکوترین نگهداره یا متناوب در مقایسه با پلاسبو در کودکان پیش‌دبستانی مبتلا به ویزهای اپیزودیک ویروسی، مبنی بر کاهش تعداد کودکان مبتلا به یک دوره نیازمند به استفاده از کورتیکواستروئیدهای خوراکی با شروع شریع با منشاء ویروسی یا بیشتر، وجود ندارد و شواهد کمی درباره مزیت بالینی معنادار سایر پیامدهای ثانویه وجود دارد. بنابراین، تا زمانی که داده‌های بیشتر در دسترس نباشند، بهتر است آنتاگونیست گیرنده لکوترین با احتیاط در کودکان و به صورت انفرادی استفاده شوند. ما پیشنهاد می‌کنیم زمانی که این دارو استفاده شد، یک کارآزمایی درمانی که توصیه می‌شود اثربخشی دارو در طول آن با دقت پایش شود، به اجرا درآید. محتمل است که کودکان با فنوتیپ آشکار ویزهای اپیزودیک ویروسی یک گروه همگن و سازگار نیستند و اینکه زیرگروه‌ها ممکن است بسته به مکانیزم‌های دقیق پاتوفزیولوژیک به کارگرفته شده، به درمان با آنتاگونیست گیرنده لکوترین پاسخ دهند.