پیشرفت از MCI به ADD در 243 شرکتکننده از دو مطالعه مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعات دادههای مربوط به 19 شرکتکننده را با دو سال پیگیری و 224 شرکتکننده با سه سال پیگیری گزارش کردند. نه شرکتکننده (47.4%) شرکتکننده به مدت دو سال و 81 شرکتکننده (36.2%) به مدت سه سال پیگیری شدند.
در مورد انتخاب شرکتکنندگان و نمونهبرداری در هر دو مطالعه نگرانیهایی وجود داشت. دامنه تست شاخص در یک مطالعه نامشخص و در مطالعه دوم در معرض خطر پائین سوگیری در نظر گرفته شد. برای دامنه استاندارد مرجع، یک مطالعه در معرض خطر پائین و مطالعه دوم در معرض خطر نامشخص سوگیری در نظر گرفته شد. با توجه به دامنه جریان و زمانبندی، هر دو مطالعه در معرض خطر بالای سوگیری در نظر گرفته شد.
MCI به ADD
پیشرفت از MCI به ADD در دو سال پیگیری با ارزیابی کمی از طریق SUVR دارای حساسیت 89%؛ (95% CI؛ 52 تا 100) و ویژگی 80%؛ (95% CI؛ 44 تا 97) بود (19 = n؛ 1 مطالعه).
پیشرفت از MCI به ADD در سه سال پیگیری با ارزیابی بصری دارای حساسیت 64%؛ (95% CI؛ 53 تا 75) و ویژگی 69%؛ (95% CI؛ 60 تا 76) بود (224 = n؛ 1 مطالعه).
هیچ اطلاعاتی در مورد دو هدف دیگر در این مرور سیستماتیک (SR) وجود نداشت: پیشرفت از MCI به سایر انواع دمانس و پیشرفت به هر نوع دمانس در پیگیری.
سوال مطالعه مروری آیا استفاده از پت اسکن اف‐18 با فلوتمتامول پیشرفت دمانس بیماری آلزایمر (Alzheimer's disease dementia; ADD) و سایر دمانسها را در افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف (mild cognitive impairment; MCI) پیشبینی میکند؟
پیشینه
با توجه به پیری جهانی، انتظار میرود در چند دهه آینده تعداد افراد مبتلا به دمانس بهطور چشمگیری افزایش یابد. تشخیص دمانس در مرحله اولیه مطلوب است؛ اما توافق گستردهای در مورد بهترین رویکرد برای آن وجود ندارد. طیف وسیعی از تستهای قلم و کاغذ ساده که توسط متخصصان مراقبت سلامت استفاده میشوند میتوانند افراد دارای حافظه ضعیف یا اختلال شناختی را ارزیابی کنند. آیا استفاده یا عدم استفاده از پت اسکنهای ویژه که آمیلوئید ‐ یکی از نشانههای بیماری آلزایمر ‐ را تشخیص میدهند، توانایی ما برای پیشبینی پیشرفت از MCI به ADD یا سایر انواع دمانس را که هنوز نامشخص است بهبود میبخشد. از آنجایی که این تستها گران هستند، مهم است که مزایای بیشتری داشته باشند.
هدف
هدف ما ارزیابی دقت پت اسکن اف‐18 با فلوتمتامول در شناسایی آن دسته از افراد مبتلا به MCI است که از لحاظ بالینی تا ADD، و سایر انواع دمانس، یا هر نوع دمانس در طی یک دوره زمانی پیشرفت میکنند.
ویژگیهای مطالعه
شواهد تا می 2017 بهروز است. دو مطالعه یافتیم که به ارزیابی پیشرفت از MCI به ADD پرداختند. این مطالعات 252 شرکتکننده واجد شرایط MCI را با 243 شرکتکننده که پیگیری داشتند وارد کردند. از این تعداد، 127 شرکتکننده زن بودند. میانگین سنی در یک مطالعه با دو سال پیگیری 7.09 + 72.7 سال بود. در مطالعه دیگری با پیگیری سه ساله، میانگین سنی 71.1 + 8.62 سال بود. محل انجام یک مطالعه کلینیکهای حافظه بود.
منابع تامین مالی مطالعه: هر دو مطالعه توسط تولید کننده تست حمایت مالی شدند.
کیفیت شواهد
محدودیت اصلی این مرور این بود که یافتههای ما فقط مبتنی بر دو مطالعه بود، و جزئیات کافی در مورد چگونگی وارد افراد وجود نداشت، نحوه انجام تفسیر پت اسکن در یک مطالعه، و نحوه تشخیص بالینی دمانس در مطالعه دیگر مشخص نبود. این مطالعات به علت تضاد بالقوه مناسب شناسایی شده در معرض خطر بالای سوگیری (bias) قرار داشتند.
یافتههای کلیدی
در این مرور، ما دریافتیم که پت اسکن اف‐18 فلوتمتامول، بهعنوان تک تست، در یک مطالعه با 19 شرکتکننده با 2 سال پیگیری، حساسیت 89% و ویژگی 80% داشت. این بدان معنی است که در یک مطالعه کوهورت با 100 شرکتکننده مبتلا به MCI و نسبت پیشرفت 47% در این مطالعه، انتظار میرود 42 نفر از 47 شرکتکننده مبتلا به MCI با نتیجه مثبت برای پت اسکن اف‐18 فلوتمتامول برای پیشرفت به ADD و 5 شرکتکننده دارای مثبت کاذب وجود داشته باشد. علاوه بر این، انتظار میرود 42 نفر از 53 شرکتکننده بدون پیشرفت ADD، دارای نتیجه منفی اف‐18 فلوتمتامول باشند، و 11 مورد منفی کاذب وجود داشته باشد.
در مطالعه دیگری با 224 شرکتکننده که در تجزیهوتحلیل با 3 سال پیگیری وارد شدند، حساسیت 64% و ویژگی 69% بود. این بدان معنی است که در یک مطالعه کوهورت با 100 شرکتکننده با MCI و نسبت پیشرفت در این مطالعه 36%، ما انتظار داریم 23 شرکتکننده از 36 شرکتکننده مبتلا به MCI با نتیجه مثبت اف‐18 فلوتمتامول به ADD پیشرفت کنند، و 13 شرکتکننده مثبت کاذب باشند. علاوه بر این، انتظار داریم 44 نفر از 64 شرکتکننده که پیشرفت ADD نداشتند نتیجه منفی برای اف‐18 فلوتمتامول داشته باشند، و 20 مورد منفی کاذب وجود داشته باشد.
هیچ اطلاعاتی در مورد پیشرفت بیماری از نوع MCI به انواع دیگر دمانس و پیشرفت به هر نوع دمانس در پیگیری وجود نداشت.
نتیجه گرفتیم که، بر اساس دادههای موجود، تصویربرداری پت اف‐18 فلوتمتامول نمیتواند برای استفاده روتین در عمل بالینی برای پیشبینی پیشرفت از MCI به ADD توصیه شود. مطالعات بیشتری برای نشان دادن سودمندی چشمگیر آن مورد نیاز هستند.