تهوع، عق زدن و استفراغ، اتفاقاتی هستند که در اوایل بارداری به طور رایج زنان دچار آن می‌شوند. عوارض جسمی، روانی و اجتماعی قابل‌توجهی در زنانی که دچار این علائم می‌شوند، ایجاد می‌شود. این یک به‌روزرسانی از یک مطالعه مروری با عنوان مداخلاتی برای تهوع و استفراغ در اوایل بارداری است که آخرین بار در سال 2014 منتشر شده است.

ارزیابی اثربخشی و ایمنی همه مداخلاتی که برای تهوع، استفراغ و عق زدن از اوایل بارداری تا هفته 20حاملگی انجام می‌شود.

مرکز ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (Cochrane Pregnancy and Childbirth Group’s Trials Register)، مرکز ثبت کارآزمایی‌های حوزه طب مکمل کاکرین (Cochrane Complementary Medicine Field's Trials Register) (در 19 ژانویه 2015) و فهرست منابع مطالعات بازیابی شده را جست‌وجو کردیم.

همه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCT) که هرگونه مداخله را برای تهوع، استفراغ و عق زدن در اوایل حاملگی بررسی کرده‌اند. ما کارآزمایی‌هایی را که تهوع و استفراغ شدید بارداری را بررسی کرده و توسط دیگر مطالعات مروری کاکرین تحت مطالعه قرار گرفته بودند، حذف کردیم. همچنین کارآزمایی‌های شبه‌تصادفی‌سازی شده و کارآزمایی‌هایی که از طراحی مطالعه متقاطع استفاده کرده بودند، از مطالعه خارج کردیم.

چهار نویسنده این مطالعه مروری، به شکل دو نفره، مناسب بودن کارآزمایی‌ها را بررسی کردند. سپس به طور مستقل خطر سوگیری (bias) را برای آنها بررسی کرده و داده‌های کارآزمایی‌هایی را که وارد مطالعه شدند، استخراج کردند.

41 کارآزمایی شامل 5449 زن، معیارهای ورود را به مطالعه داشتند. این کارآزمایی‌ها بسیاری از مداخلات را، از جمله طب فشاری، طب تحریکی، طب سوزنی، زنجبیل، بابونه، روغن لیمو، روغن نعناع، ویتامین B6 و چند داروی ضدتهوع پوشش دادند. هیچ مطالعه‌ای که رژیم غذایی یا دیگر مداخلاتی که سبک زندگی را بررسی کند، وارد این مطالعه مروری نشد. شواهد مربوط به اثربخشی طب فشاری P6، طب فشاری گوش (گوش) و طب تحریکی نقطه P6 محدود شده بود. طب سوزنی (P6 یا سنتی) فایده چندانی برای زنان در دوران بارداری نشان نداد. استفاده از مشتقات زنجبیل ممکن است برای زنان کمک‌کننده باشند، اما شواهد تاثیرگذاری محدود و ناسازگار بودند، هرچند سه مطالعه اخیر از اثرات زنجبیل در مقایسه با دارونما حمایت کرده‌اند. تنها شواهد محدودی از کارآزمایی‌ها از استفاده از داروهایی، از جمله Doxylamine-pyridoxoine، ویتامین B6 و سایر داروهای ضدتهوع برای از بین بردن حالت تهوع و استفراغ خفیف یا متوسط حمایت کرده اند. اطلاعات کمی درباره عوارض جانبی مادر و جنین و پیامدهای روانی، اجتماعی و اقتصادی وجود دارد.
با توجه به ناهمگونی شرکت‌کنندگان در مطالعه، مداخلات، گروه‌های مقایسه، اندازه‌گیری و گزارش پیامدها قادر به ترکیب یافته‌های حاصل از مطالعات نبودیم. کیفیت روش‌شناسی مطالعات وارد شده متنوع بود. برای اکثر مطالعات خطر سوگیری با توجه به سوگیری عملکردی، سوگیری تشخیصی و سوگیری اصطکاکی کم بود. خطر سوگیری انتخابی برای بسیاری از مطالعات نامشخص بود و تقریبا نیمی از مطالعات به طور کامل یا به وضوح تمام پیامدهای از پیش تعیین شده را گزارش نکردند.

با توجه به شیوع بالای تهوع و استفراغ در اوایل بارداری، زنان و متخصصین بهداشت نیاز به راهنمایی‌های واضح و مشخص درباره مداخلات موثر و ایمن، براساس شواهدی دارند که به صورت نظام‌مند بررسی شده باشند. فقدان شواهدی با کیفیت بالا برای حمایت از هرگونه مداخله مشخص وجود دارد. این بدین معنی نیست که مداخلاتی که مطالعه شده‌اند بی‌تاثیر هستند، اما شواهد قوی به حد کافی برای هیچ یک از مداخلات وجود ندارد. مشکلاتی که در تفسیر و ترکیب نتایج حاصل از مطالعاتی که در این بررسی وارد شده‌اند وجود دارد، نیاز به نتایج و راهکارهای اختصاصی، سازگار و درست را برای اندازه‌گیری در مطالعات تحقیقاتی برجسته می‌کند.