پیشینه
حدود 30 درصد از بیماران مبتلا به صرع به درمان دارویی مقاوم باقی میمانند و در حالی که یک یا چند داروی ضدصرع (AED) مصرف میکنند، تشنجهایشان ادامه پیدا میکند .چند مداخله غیردارویی که ممکن است در ترکیب با AEDها یا به عنوان جایگزین برای آنها در بیماران مقاوم استفاده شود، در دسترس است. با توجه به این واقعیت که تشنج در افراد با معلولیت ذهنی اغلب پیچیده و مقاوم به مداخلات دارویی است، آشکار است که کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (RCT) با کیفیت خوب برای بررسی اثربخشی درمانهای جایگزین یا مکمل برای مداخلات دارویی مورد نیاز است.
این مطالعه یک نسخه بهروز شده از مطالعه مروری اصلی کاکرین (Beavis 2007) منتشر شده در کتابخانه کاکرین (2007، شماره 4) است.
اهداف
ارزیابی اطلاعات بدست آمده از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده که مداخلات غیردارویی را برای افراد مبتلا به صرع و ناتوانی ذهنی بررسی میکنند. مداخلات غیردارویی شامل موارد زیر است اما به اینها محدود نمیشود:
اعمال جراحی؛ رژیمهای غذایی تخصصی، برای مثال، رژیم کتوژنیک، یا مکمل ویتامین و اسید فولیک؛ مداخلات روانشناسی برای بیماران یا برای بیماران و مراقبین/والدین، به عنوان مثال، درمانشناختی رفتاری (CBT)، بیوفیدبک الکتروانسفالوگرافی (EEG) و مداخله آموزشی؛ یوگا؛ طب سوزنی؛ آرامشدرمانی (برای مثال موسیقی درمانی).
روش های جستجو
برای آخرین بهروزرسانی این مطالعه مروری، مرکز ثبت تخصصی گروه صرع در کاکرین (Cochrane Epilepsy Group Specialised Register) (در 19 آگوست 2014)، پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials) از طریق CRSO (در 19 آگوست 2014)، (MEDLINE (Ovid (از 1946 تا 19 آگوست 2014) و (Psychinfo (EBSCOhost (از 1887 تا 19 آگوست 2014) را جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
RCTهایی از مداخلات غیردارویی برای افراد مبتلا به صرع و ناتوانی ذهنی.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده این مطالعه مروری به طور مستقل معیارهای انتخاب را اعمال و دادههای مطالعه را استخراج کردند.
نتایج اصلی
یک مطالعه در این مطالعه مروری گنجانده شده است. هنگامی که دو نوع عمل جراحی مقایسه شدند، نتایج نشان داد کورپوس کالوستومی (corpus callosotomy) همراه با لوبکتومی قدامی گیجگاهی در مقایسه با لوبکتومی قدامی گیجگاهی به تنهایی، در بهبود کیفیت زندگی و عملکرد در آزمونهای هوش، در میان افراد مبتلا به صرع و ناتوانی ذهنی موثرتر است. هیچ مدرکی برای حمایت از فایده بیشتر هیچ یک از دو مداخله در کنترل تشنج یافت نشد. این تنها مطالعه در نوع خود است و خطر سوگیری (bias) آن به طور کلی نامشخص ارزیابی شده است. بهروزرسانی پیشین این مطالعه مروری (دسامبر 2010) یک RCT در حال انجام شناسایی کرد. نویسندگان این مطالعه تایید کردهاند که آنها تا پایان سال 2015 تصمیم به انتشار آن دارند، بنابراین این مطالعه (Bjurulf 2008) در مطالعه مروری کنونی گنجانده نشده است.
نتیجهگیریهای نویسندگان
این مطالعه مروری نیاز به انجام RCTهایی با طراحی خوب برای ارزیابی اثرات مداخلات غیردارویی بر پیامدهای رفتاری و تشنج در افراد دارای معلولیت ذهنی و صرع برجسته کرده است.
خلاصه به زبان ساده
مداخلات غیردارویی برای افراد مبتلا به صرع و ناتوانی ذهنی
صرع یک بیماری عصبی است که با فعالیت غیرارادی مغز که به شکل تشنج آشکار میشود، شناخته میشود. میزان صرع در افراد مبتلا به ناتوانی ذهنی به طور قابلتوجهی بالاتر از جمعیت عمومی است. صرع در این جمعیت اغلب کمتر به داروهای ضد صرع (AED) پاسخ میدهد و به میزان بالاتری با ناخوشی و مرگومیر همراه است. یک مطالعه مرتبط که دو روش جراحی را با هم مقایسه کرده، در این مطالعه مروری گنجانده شده است. این مطالعه نشان داد کورپوس کالوستومی قدامی (روشی که در آن بخشی از جسم پینهای برداشته میشود) همراه با لوبکتومی گیجگاهی قدامی (روشی که در آن بخشی از لوب گیجگاهی حذف میشود) در مقایسه با لوبکتومی گیجگاهی قدامی به تنهایی، در بهبود کیفیت زندگی و عملکرد در آزمونهای هوش در میان افراد مبتلا به صرع و معلولیت ذهنی موثرتر است. هیچ حمایتی برای سودمندی نسبی هیج یک از دو روش برای بهبود کنترل تشنج پیدا نشد. این مطالعه مروری بر فقدان RCTهایی که مداخلات غیردارویی را در افراد مبتلا به صرع و ناتوانی ذهنی ارزیابی میکند، تأکید میکند. با توجه به شیوع و ماهیت صرع در این جمعیت،RCTهایی با طراحی خوب برای تعیین اثرات مداخلات غیردارویی بر پیامدهای رفتاری و تشنج در افراد مبتلا به ناتوانی ذهنی مورد نیاز است. با این حال، شواهد با کیفیت خوب به دست آمده از RCTهایی که برای مثال معلولان غیرذهنی را ارزیابی کرده، باید قبل از اینکه چنین مطالعاتی انجام شوند، برای عوارض جانبی و اثربخشی بررسی شوند.