تخمین زده می‌شود که هر ساله در آمریکا در حدود 300 هزار مورد عمل جراحی تعویض مفصل لگن یا توتال هیپ انجام می‌شود. در کشورهای اروپایی تعداد جراحی تعویض لگن برای 100 هزار نفر در سال 2007، به کمتر از 50 یا بیش از 250 تغییر کرده است. برای تسهیل توان‌بخشی پس از عمل، درد باید کاملا درمان شود. بلوک‌های عصبی محیطی و بلوک‌های نورواگزیال (neuraxial) به‌عنوان مکمل ضد دردهای سیستمیک یا حتی جایگزینی برای آن‌ها پیشنهاد شده است.

هدف ما در این مرور مقایسه اثرات نسبی (مزایا و ضررها) بلوک‌های متفاوت عصبی برای کاهش درد پس از عمل انتخابی (elective) تعویض مفصل ران در بزرگسالان بود.

ما این پایگاه‌ها را جست‌وجو کردیم: پایگاه کارآزمایی‌های بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials؛ شماره 12، 2016)، MEDLINE (Ovid SP) (از 1946 تا هفته 49 دسامبر 2016)، Embase (Ovid SP) (از 1980 تا هفته 49 دسامبر 2016)، CINAHL (EBSCO host) (از 1982 تا 6 دسامبر 2016)، ISI Web of Science (از 1973 تا 6 دسامبر 2016)، Scopus (از آغاز تا دسامبر 2016)، مراکز ثبت کارآزمایی‌ها و سایت‌های مربوط.

ما تمام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای (RCT) را در این مرور گنجاندیم که در بزرگسالانی انجام شده بودند که تحت عمل تعویض مفصل لگن قرار گرفته و در آن‌ها بلوک اعصاب محیطی با روش‌های ضد درد دیگر مقایسه شده بود. ما هیچ محدودیت زبانی یا وضعیت انتشاری را لحاظ نکردیم.

دادها توسط دو نویسنده این مطالعه مروری مستقل از یک‌دیگر استخراج شدند. ما با نویسندگان مطالعات تماس گرفتیم.

ما 51 RCT را با 2793 شرکت‌کننده در این مرور گنجاندیم. از این تعداد، 45 RCT (2491 شرکت‌کننده: بلوک عصب محیطی= 1288؛ مقایسه‌کننده‌ها = 1203) در متاآنالیز وارد شد. 11 مطالعه در حال انجام است و سه مطالعه نیز در انتظار طبقه‌بندی قرار دارد.
بلوک عصبی محیطی در مقایسه با ضد دردهای سیستمیک به‌تنهایی این تاثیرات را به همراه داشت:
- کاهش درد در حالت استراحت هنگام ورود به واحد مراقبت‌های ویژه پس از عمل (postoperative care unit) (SMD: 1.12 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.67 - تا 0.56 - ؛ 9 کارآزمایی؛ 429 شرکت‌کننده؛ معادل با 2.3 براساس مقیاس 0 تا 10؛ شواهد با کیفیت متوسط)
- کاهش خطر وضعیت حاد گیجی (acute confusional status): خطر نسبی (RR): 10.0؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.02 تا 0.54؛ 1 کارآزمایی؛ 225 شرکت‌کننده؛ تعداد نیازمند درمان برای به دست آوردن منافع اضافی (NNTB): 12؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 11 تا 22؛ کیفیت شواهد خیلی پائین.
- کاهش خارش (RR: 16.0؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.04 تا 0.70؛ 2 کارآزمایی؛ 259 شرکت‌کننده برای بلوک عصبی محیطی مداوم؛ NNTB: 4 (95% فاصله اطمینان (CI): 4 تا 8)؛ کیفیت شواهد خیلی پائین)
- کاهش مدت بستری در بیمارستان (‌SMD: 0.75 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.02 - تا 0.48 - ؛ کیفیت شواهد خیلی پائین؛ 2 کارآزمایی؛ 249 شرکت‌کننده؛ معادل با 0.75 روز)
- افزایش رضایت بیماران (SMD: 0.67؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.45 تا 0.89؛ کیفیت شواهد پائین؛ 5 کارآزمایی؛ 363 شرکت‌کننده؛ معادل با 2.4 براساس مقیاس 0 تا 10)
ما تفاوتی را برای تعداد شرکت‌کنندگانی که روز اول پس از عمل پیاده‌روی کردند، پیدا نکردیم (کیفیت شواهد خیلی پائین). دو عارضه مربوط به بلوک عصبی گزارش شد: هماتوم موضعی و پارزی تاخیری دایمی (delayed persistent paresis)
در مقایسه با بلوک نوروآگزیال، بلوک عصبی محیطی خطر خارش را کاهش داد (RR: 0.33؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.19 تا 0.58؛ 6 کارآزمایی؛ 299 شرکت‌کننده؛ کیفیت شواهد متوسط؛ NNTB: 6 (95% فاصله اطمینان (CI): 5 تا 9 )). ما تفاوتی برای درد در استراحت هنگام ورود به بخش مراقبت‌های ویژه (شواهد با کیفیت متوسط)، تعداد عوارض مرتبط با بلوک عصبی (شواهد با کیفیت پائین)، وضعیت حاد گیجی (شواهد با کیفیت بسیار پائین)، مدت بستری در بیمارستان (شواهد با کیفیت پائین)، زمان برای نخستین راه رفتن (شواهد با کیفیت پائین)، یا رضایت‌مندی شرکت‌کننده (شواهد با کیفیت بالا) پیدا نکردیم.
ما دریافتیم که بلوک‌های عصبی محیطی، کنترل درد بهتری را در قیاس با ضد دردهای سیستمیک، بدون تفاوت‌های عمده بین بلوک‌های عصبی محیطی و بلوک‌های نوروآگزیال، فراهم می‌کنند. ما همچنین پی بردیم که ممکن است بلوک‌های عصبی محیطی، با کاهش خطر وضعیت گیجی حاد پس از عمل و کاهش نسبتا کم در مدت بستری در بیمارستان ارتباط داشته باشد که با در نظر گرفتن افزایش تعداد عمل‌های انجام‌شده سالیانه، می‌تواند از لحاظ کاهش هزینه معنادار باشد.

در مقایسه با ضد دردهای سیستمیک به‌تنهایی، شواهدی با کیفیت متوسط وجود داشتند که بلوک‌های عصبی محیطی، درد پس از عمل را کاهش می‌دهد، شواهدی با کیفیت پائین به دست آمدند که رضایت‌مندی بیمار را افزایش داده و شواهدی با کیفیت بسیار پائین برای کاهش در وضعیت گیجی حاد، خارش و مدت بستری در بیمارستان وجود داشت.
ما شواهدی را با کیفیت متوسط یافتیم که بلوک‌های عصبی محیطی، خارش را در قیاس با بلوک‌های نوروآگزیال کاهش می‌دهد. از 11 مطالعه در حال انجام، یکی تکمیل‌شده بود و سه مطالعه در انتظار طبقه‌بندی بودند که شاید نتیجه‌گیری‌های این مطالعه مروری را در هنگام ارزیابی مجدد تغییر دهد.