چهارشنبه 19 اردیبهشت 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Yun Yu, Kaiying Zhang, Ling Zhang, Huantao Zong, Lingzhong Meng, Ruquan Han. Cerebral near-infrared spectroscopy (NIRS) for perioperative monitoring of brain oxygenation in children and adults. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-1693-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-1693-fa.html
پیشینه
برای تشخیص زودهنگام ایسکمی مغزی و هیپوکسی حین عمل، از روش‌های مختلفی استفاده شده‌است. طیف‌سنجی نزدیک مادون‌قرمز مغزی (NIRS) به‌طور روزافزونی در این موارد برای مانیتور‌کردن اکسیژن‌رسانی به مغز به‌کار می‌رود. با این وجود مشخص نیست که آیا مانیتور مغز با NIRS حین عمل و استراتژی‌های درمان بعدی، برای بیماران مفید است یا خیر.
اهداف
ارزیابی اثرات مانیتور مغز با NIRS و استراتژی‌های مربوط به درمان در بزرگسالان و کودکان، در مقایسه با عدم مانیتور اکسیژن‌رسانی یا مانیتور کور (blind) یا مانیتور مبتنی بر تکنولوژی‌های غیر NIRS، برای تشخیص حوادث ناشی از عدم اشباع اکسیژن در مغز (CDE)، پیامدهای نورولوژیک، غیر نورولوژیک و تأثیر اجتماعی و اقتصادی (از جمله هزینه بستری شدن و طول مدت اقامت در بیمارستان).
روش های جستجو
ما در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کاکرین (CENTRAL 2016، شماره 12)، Embase (1974 تا 20 دسامبر 2016) و MEDLINE (PubMed) ( 1975 تا 20 دسامبر 2016) جست‌وجو کردیم. ما همچنین در پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت برای مطالعات در حال انجام، تا 20 دسامبر 2016 جست‌وجو کردیم. ما این جست‌وجو را در نوامبر 2017 به‌روزرسانی کردیم اما این نتایج هنوز در این مرور گنجانده نشده است. ما محدودیتی از نظر زبان قائل نشدیم.
معیارهای انتخاب
ما همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده مرتبط (RCT) را که استفاده از مانیتور NIRS مغزی حین عمل (در طول عمل یا در مدت 72 ساعت پس از عمل)، از جمله اتاق عمل، بخش مراقبت‌های بعد از بیهوشی و بخش مراقبت‌های ویژه را بررسی کرده بودند وارد مطالعه کردیم.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده به‌طور جداگانه مطالعات را انتخاب، خطر سوگیری را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند. برای نتایج دوتایی (binary)، ما نسبت خطر (RR) و 95% فاصله اطمینان (CI) را محاسبه کردیم. برای داده‌های پیوسته ما میانگین اختلاف (MD) بین گروه‌ها و فاصله اطمینان آن را تخمین زدیم. همان‌طور که بر اساس ناهمگونی بالینی و ناهمگونی روش‌شناسی بین مطالعات، انتظار می‌رفت؛ ما از یک مدل اثرات تصادفی (random-effects model) برای تحلیل‌ها استفاده و داده‌ها را برای ناهمگونی بررسی کردیم (I2 statistic). ما یک جدول خلاصه یافته‌ها با استفاده از GRADEpro (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) ایجاد کردیم .
نتایج اصلی
ما در این مرور، 15 کارآزمایی را وارد کردیم که مجموعا شامل 1822 شرکت‌کننده بزرگسال می‌شد. 12 مطالعه در حال انتظار برای طبقه‌بندی و هشت مطالعه در‌حال‌انجام بودند. هیچ‌کدام از 15 مطالعه واردشده، شامل کودکان نمی‌شد. چهار مطالعه در زمینه جراحی شکمی و ارتوپدی (ستون فقرات کمری، یا تعویض مفصل زانو و لگن) انجام شده‌است، یک مطالعه در زمینه اندآرترکتومی کاروتید و 10 مطالعه باقی‌مانده در زمینه جراحی قلب و آئورت بودند. منابع اصلی سوگیری در مطالعات واردشده، مربوط به تضاد بالقوه در حامیان صنعتی، وضعیت نامشخص کورکردن (blinding) یا داده‌های از دست رفته شرکت‌کنندگان است.
دو مطالعه 312 شرکت‌کننده مبتلا به آسیب عصبی را پس از عمل در نظر گرفتند؛ اما به دلیل نا‌سازگار بودن سمت و سوی مطالعات (کیفیت کم شواهد) برآورد اثرات متقابل قابل محاسبه نبود. یک مطالعه (با تعداد126 شرکت‌کننده) که تحت عمل جراحی سنگین شکمی قرار گرفته‌بودند، گزارش‌داد که 4 نفر از 66 شرکت‌کننده با مانیتور کردن کورسازی شده، در مقایسه با 0 نفر از 56 نفر در گروه کنترل فعال، دچار آسیب عصبی شدند. در مطالعه دوم (با تعداد 195 شرکت کننده) که تحت عمل جراحی بای‌پس عروق کرونر قرار گرفته بودند، یکی از 96 نفر در گروه مانیتور کورسازی شده، دچار آسیب‌های عصبی شدند و در مقایسه، در گروه نظارت فعال، 4 نفر از 94 شرکت‌کننده دچار این عارضه شدند.
به‌علت تعداد کم رویدادها و فاصله اطمینان بزرگ، ما مطمئن نیستیم که آیا مانیتور فعال NIRS بر مغز، تأثیر مهمی بر خطر سکته مغزی پس از عمل دارد (RR: 0.25؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.03 تا 2.20؛ 240 شرکت‌کننده در 2 مطالعه؛ کیفیت شواهد پائین).
به‌علت فاصله اطمینان بزرگ، ما مطمئن نیستیم که آیا مانیتور فعال NIRS بر مغز، تأثیر مهمی بر دلیریوم پس از عمل داشته باشد (RR: 0.63؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.27 تا 1.45؛ 190 شرکت‌کننده در 1 مطالعه؛ کیفیت شواهد پائین).
دو مطالعه با 126 شرکت‌کننده نشان‌دادند که مانیتور فعال NIRS مغز، ممکن است بروز اختلالات شناختی را بعد از عمل جراحی (POCD) کاهش دهد که بر اساس مطالعات، در طی هفته بعد از جراحی رخ می‌دهد (RR: 0.53؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.30 تا 0.95؛ I2 = 49%؛ کیفیت شواهد پائین).
بر اساس اطلاعات شش مطالعه با 962 شرکت‌کننده، شواهدی با کیفیت متوسط موجود است که نشان می‌دهد مانیتور فعال بر اکسیژن‌رسانی به مغز، ممکن است ابتلا به POCD را در مدت یک هفته بعد از عمل جراحی کاهش‌ندهد (کاهش در عملکرد شناختی) (RR: 0.62؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.37 تا 1.04؛ I2 = 80%). انواع مختلف مانیتور در هر مطالعه، می‌تواند دلیلی برای ناهمگونی باشد.
به علت تعداد کم رویدادها و فاصله اطمینان بزرگ، ما مطمئن نیستیم که آیا مانیتور فعال NIRS مغز، تأثیر مهمی بر مرگ‌و‌میر حین عمل یا پس از آن دارد (RR: 0.63؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.08 تا 5.03؛ I2 = 0%؛ 3 مطالعه با 390 شرکت‌کننده؛ کیفیت شواهد پائین). شواهدی وجود ندارد که نشان‌دهد استفاده روتین از مانیتور اکسیژن‌رسانی به مغز با NIRS عوارض جانبی ایجاد کرده باشد.
دو مطالعه 312 شرکت‌کننده مبتلا به آسیب عصبی را پس از عمل در نظر گرفتند؛ اما به دلیل نا‌سازگار بودن سمت و سوی مطالعات (کیفیت کم شواهد) برآورد اثرات متقابل قابل محاسبه نبود. یک مطالعه (با تعداد126 شرکت‌کننده) که تحت عمل جراحی سنگین شکمی قرار گرفته‌بودند، گزارش‌داد که 4 نفر از 66 شرکت‌کننده با مانیتور کردن کورسازی شده، در مقایسه با 0 نفر از 56 نفر در گروه کنترل فعال، دچار آسیب عصبی شدند. در مطالعه دوم (با تعداد 195 شرکت کننده) که تحت عمل جراحی بای‌پس عروق کرونر قرار گرفته بودند، یکی از 96 نفر در گروه مانیتور کورسازی شده، دچار آسیب‌های عصبی شدند و در مقایسه، در گروه نظارت فعال، 4 نفر از 94 شرکت‌کننده دچار این عارضه شدند.
به‌علت تعداد کم رویدادها و فاصله اطمینان بزرگ، ما مطمئن نیستیم که آیا مانیتور فعال NIRS بر مغز، تأثیر مهمی بر خطر سکته مغزی پس از عمل دارد (RR: 0.25؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.03 تا 2.20؛ 240 شرکت‌کننده در 2 مطالعه؛ کیفیت شواهد پائین).
به‌علت فاصله اطمینان بزرگ، ما مطمئن نیستیم که آیا مانیتور فعال NIRS بر مغز، تأثیر مهمی بر دلیریوم پس از عمل داشته باشد (RR: 0.63؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.27 تا 1.45؛ 190 شرکت‌کننده در 1 مطالعه؛ کیفیت شواهد پائین).
دو مطالعه با 126 شرکت‌کننده نشان‌دادند که مانیتور فعال NIRS مغز، ممکن است بروز اختلالات شناختی را بعد از عمل جراحی (POCD) کاهش دهد که بر اساس مطالعات، در طی هفته بعد از جراحی رخ می‌دهد (RR: 0.53؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.30 تا 0.95؛ I2 = 49%؛ کیفیت شواهد پائین).
بر اساس اطلاعات شش مطالعه با 962 شرکت‌کننده، شواهدی با کیفیت متوسط موجود است که نشان می‌دهد مانیتور فعال بر اکسیژن‌رسانی به مغز، ممکن است ابتلا به POCD را در مدت یک هفته بعد از عمل جراحی کاهش‌ندهد (کاهش در عملکرد شناختی) (RR: 0.62؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.37 تا 1.04؛ I2 = 80%). انواع مختلف مانیتور در هر مطالعه، می‌تواند دلیلی برای ناهمگونی باشد.
به علت تعداد کم رویدادها و فاصله اطمینان بزرگ، ما مطمئن نیستیم که آیا مانیتور فعال NIRS مغز، تأثیر مهمی بر مرگ‌و‌میر حین عمل یا پس از آن دارد (RR: 0.63؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.08 تا 5.03؛ I2 = 0%؛ 3 مطالعه با 390 شرکت‌کننده؛ کیفیت شواهد پائین). شواهدی وجود ندارد که نشان‌دهد استفاده روتین از مانیتور اکسیژن‌رسانی به مغز با NIRS عوارض جانبی ایجاد کرده باشد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
تاثیر استفاده از مانیتور فعال اکسیژن‌رسانی به مغز با NIRS در بزرگسالان برای کاهش وقوع POCD خفیف کوتاه‌مدت، به‌علت کیفیت پائین شواهد مبهم باقی مانده‌است. به‌علت تعداد کم رویدادها و فاصله اطمینان بزرگ، نمی‌توان مطمئن بود که آیا مانیتور فعال NIRS مغز، تأثیر مهمی بر سکته مغزی، دلیریوم یا مرگ‌و‌میر پس از عمل جراحی دارد. نتیجه‌گیری این بررسی ممکن است زمانی‌که هشت مطالعه در‌حال‌انجام و 12 مطالعه در انتظار ارزیابی، طبقه‌بندی می‌شوند، تغییر کند. RCTهای بیشتری در جمعیت اطفال و بیماران پر‌خطری که تحت جراحی غیر قلبی قرار می‌گیرند، (مثلا جراحی مغز و اعصاب، اندآرترکتومی کاروتید و سایر جراحی‌ها) مورد نیاز است.
خلاصه به زبان ساده
استفاده از طیف‌سنجی نزدیک مادون‌قرمز مغزی (NIRS) برای مانیتور کردن اکسیژن‌رسانی به مغز حین عمل، یا بعد از آن در کودکان و بزرگسالان.
سوال مطالعه مروری
ما اثرات مانیتور مغز را با طیف‌سنجی نزدیک مادون‌قرمز (NIRS) و درمان‌های مبتنی بر آن، در طول و بعد از عمل در بزرگسالان و کودکان ارزیابی کردیم. هدف ما تعیین این بود که آیا NIRS میزان اکسیژن‌رسانی را به مغز تشخیص می‌دهد و این باعث می‌شود که از مداخلات برای بهبود سیستم عصبی، فرآیند ذهنی (شناخت) و سایر نتایجی که می‌تواند بر طول بستری بیماران در بیمارستان و هزینه ها تأثیر بگذارد، استفاده شود.
پیشینه
مغز انسان نیاز زیادی به اکسیژن دارد (دارای مصرف اکسیژن بالا است) و به کمبود اکسیژن بسیار حساس است. درمان موفقیت‌آمیز برای جبران سطوح پائین اکسیژن در مغز، حین یا بعد از عمل، به تشخیص زودهنگام کمبود اکسیژن بستگی دارد. NIRS مغزی به‌طور فزاینده‌ای برای تشخیص زودهنگام کمبود اکسیژن در مغز استفاده می‌شود. این روش از نور نزدیک به مادون‌قرمز (700 تا 1000 نانومتر) برای نفوذ به لایه‌های سطحی سر، که شامل پوست سر و جمجمه می‌شود، برای نشان دادن بافت مغزی، استفاده می‌کند.
مشخصات مطالعه
شواهد تا دسامبر 2016 موجود هستند. ما جست‌وجوی خود را در نوامبر 2017 به‌روز کردیم، اما این نتایج هنوز در این بررسی ثبت نشده است. ما 15 کارآزمایی تصادفی کامل‌شده را که شامل 1822 شرکت‌کننده بودند وارد مطالعه کردیم. 8 مطالعه درحال انجام و 12 مطالعه در انتظار ارزیابی بودند.
هیچ‌کدام از مطالعات تکمیل‌یافته، نوزادان و کودکان را شامل نمی‌شدند. در چهار مطالعه شرکت‌کنندگان تحت عمل جراحی شکمی یا ارتوپدی قرار گرفته بودند، یک مطالعه شامل شرکت‌کنندگانی می‌شد که برای بازگرداندن جریان خون مناسب به مغز، تحت عمل قرار گرفته بودند، و در 10 مطالعه باقی‌مانده، شرکت‌کنندگان در معرض عمل رگ‌های خونی بزرگ یا جراحی قلب با یا بدون بای‌پس قلبی قرار گرفته بودند. همه مطالعات NIRS مغزی را در اتاق عمل مورد استفاده قرار داده بودند، و فقط در دو مورد NIRS مغزی در بخش مراقبت‌های ویژه مورد استفاده قرار گرفته بود. گروه‌های کنترل با استفاده از روش‌هایی نظیر ضربان قلب و متوسط فشار خون شریانی، الکتروانسفالوگرام، داپلر ترانس کرانیال، شاخص بای‌اسپکترال، اشباع اکسیژن در ورید ژوگولار، پتانسیل تحریک‌شده یا فشار اکسیژن بخشی از بافت مغزی مانیتور شده بودند. به‌طور کلی، هریک از مطالعات مختلف، رویکرد خودشان را به سوال مرور داشتند.
نتایج اصلی
ما داده‌ها را به دلیل تفاوت بین مطالعات، برای نتایجی مثل آسیب‌های عصبی پس از عمل، ترکیب نکردیم. یک مطالعه با 126 شرکت‌کننده که جراحی‌های سنگین شکمی داشتند، نشان داد 4/66 در مقایسه با0/56 دچارآسیب عصبی به ترتیب، با مانیتور کورسازی و فعال شدند. در مطالعه دوم با 195 بیمار که تحت عمل جراحی بای‌پس عروق کرونر قرار گرفته‌بودند گزارش شد که به ترتیب یکی از 96 نفر در مقایسه با 4 تا از 94 نفر از آسیب‌های عصبی در گروه‌های مانیتور کورسازی شده (ماسک) و فعال (با درمان فعال) رنج می‌بردند. به‌علت تعداد کم رویدادها و دقیق نبودن نتایج، ما مطمئن نیستیم که آیا مانیتور فعال NIRS بر مغز، تأثیر مهمی بر خطر سکته مغزی و دلیریوم پس از عمل جراحی دارد (به ترتیب؛ 2 مطالعه با 240 شرکت‌کننده و 1مطالعه با 190 شرکت‌کننده؛ کیفیت شواهد پائین). بر اساس نتایج دو مطالعه با 126 شرکت‌کننده، متوجه شدیم شواهدی با کیفیت پائین وجود دارد که مانیتور مغزی با NIRS ممکن است تعداد شرکت‌کنندگانی را که در طول یک هفته بعد از عمل دچار مشکلات شناختی می‌شوند کاهش دهد. بر اساس نتایج شش مطالعه با 962 شرکت‌کننده، متوجه شدیم که شواهدی با کیفیت متوسط وجود دارد که مانیتور با NIRS ممکن است باعث کاهش ناچیز یا عدم کاهش در تعداد شرکت‌کنندگان با نقص عملکرد شناختی طی یک هفته پس از عمل جراحی می‌شوند. ما مطمئن نیستیم که آیا مانیتور فعال اکسیژن‌رسانی به مغز، تاثیر مهمی بر مرگ‌و‌میر حین عمل جراحی، یا بعد از آن دارد، زیرا تعداد رویدادها کم و نتایج غیر دقیق بود (3 مطالعه؛ 390 شرکت‌کننده؛ کیفیت شواهد کم). ما اثراتی مضر ناشی از استفاده روتین از مانیتور اکسیژن‌رسانی را به مغز مبتنی بر NIRS پیدا نکردیم.
کیفیت شواهد
در کل، نامشخص است که آیا مانیتور فعال با NIRS اثر قابل توجهی بر سکته مغزی، دلیریوم یا مرگ‌و‌میر بعد از عمل دارد، چون نتایج مخدوش هستند ( کیفیت شواهد پائین). براین اساس تأثیر مانیتور فعال NIRS مغزی، بر آسیب سیستم عصبی بعد از عمل، دلیریوم، کاهش عملکرد شناختی و مرگ نامطمئن است. برای برخی از نتایج، مانند سکته مغزی پس از عمل یا سایر آسیب‌های عصبی، شواهد مبتنی بر مطالعات اندک با تعداد محدودی از شرکت‌کنندگان موجود است. گزارش نتایج، اغلب برای تمام شرکت‌کنندگان در مطالعه، ناقص بود، همان‌طور که گزارش درمورد طراحی مطالعه، مثل کور بودن آن، نقص داشت. برخی از مطالعات دارای منازعاتی بالقوه درمورد حامیان صنعتی بودند.
ما اثرات مانیتور مغز را با طیف‌سنجی نزدیک مادون‌قرمز (NIRS) و درمان‌های مبتنی بر آن، در طول و بعد از عمل در بزرگسالان و کودکان ارزیابی کردیم. هدف ما تعیین این بود که آیا NIRS میزان اکسیژن‌رسانی را به مغز تشخیص می‌دهد و این باعث می‌شود که از مداخلات برای بهبود سیستم عصبی، فرآیند ذهنی (شناخت) و سایر نتایجی که می‌تواند بر طول بستری بیماران در بیمارستان و هزینه ها تأثیر بگذارد، استفاده شود.
پیشینه
مغز انسان نیاز زیادی به اکسیژن دارد (دارای مصرف اکسیژن بالا است) و به کمبود اکسیژن بسیار حساس است. درمان موفقیت‌آمیز برای جبران سطوح پائین اکسیژن در مغز، حین یا بعد از عمل، به تشخیص زودهنگام کمبود اکسیژن بستگی دارد. NIRS مغزی به‌طور فزاینده‌ای برای تشخیص زودهنگام کمبود اکسیژن در مغز استفاده می‌شود. این روش از نور نزدیک به مادون‌قرمز (700 تا 1000 نانومتر) برای نفوذ به لایه‌های سطحی سر، که شامل پوست سر و جمجمه می‌شود، برای نشان دادن بافت مغزی، استفاده می‌کند.
مشخصات مطالعه
شواهد تا دسامبر 2016 موجود هستند. ما جست‌وجوی خود را در نوامبر 2017 به‌روز کردیم، اما این نتایج هنوز در این بررسی ثبت نشده است. ما 15 کارآزمایی تصادفی کامل‌شده را که شامل 1822 شرکت‌کننده بودند وارد مطالعه کردیم. 8 مطالعه درحال انجام و 12 مطالعه در انتظار ارزیابی بودند.
هیچ‌کدام از مطالعات تکمیل‌یافته، نوزادان و کودکان را شامل نمی‌شدند. در چهار مطالعه شرکت‌کنندگان تحت عمل جراحی شکمی یا ارتوپدی قرار گرفته بودند، یک مطالعه شامل شرکت‌کنندگانی می‌شد که برای بازگرداندن جریان خون مناسب به مغز، تحت عمل قرار گرفته بودند، و در 10 مطالعه باقی‌مانده، شرکت‌کنندگان در معرض عمل رگ‌های خونی بزرگ یا جراحی قلب با یا بدون بای‌پس قلبی قرار گرفته بودند. همه مطالعات NIRS مغزی را در اتاق عمل مورد استفاده قرار داده بودند، و فقط در دو مورد NIRS مغزی در بخش مراقبت‌های ویژه مورد استفاده قرار گرفته بود. گروه‌های کنترل با استفاده از روش‌هایی نظیر ضربان قلب و متوسط فشار خون شریانی، الکتروانسفالوگرام، داپلر ترانس کرانیال، شاخص بای‌اسپکترال، اشباع اکسیژن در ورید ژوگولار، پتانسیل تحریک‌شده یا فشار اکسیژن بخشی از بافت مغزی مانیتور شده بودند. به‌طور کلی، هریک از مطالعات مختلف، رویکرد خودشان را به سوال مرور داشتند.
نتایج اصلی
ما داده‌ها را به دلیل تفاوت بین مطالعات، برای نتایجی مثل آسیب‌های عصبی پس از عمل، ترکیب نکردیم. یک مطالعه با 126 شرکت‌کننده که جراحی‌های سنگین شکمی داشتند، نشان داد 4/66 در مقایسه با0/56 دچارآسیب عصبی به ترتیب، با مانیتور کورسازی و فعال شدند. در مطالعه دوم با 195 بیمار که تحت عمل جراحی بای‌پس عروق کرونر قرار گرفته‌بودند گزارش شد که به ترتیب یکی از 96 نفر در مقایسه با 4 تا از 94 نفر از آسیب‌های عصبی در گروه‌های مانیتور کورسازی شده (ماسک) و فعال (با درمان فعال) رنج می‌بردند. به‌علت تعداد کم رویدادها و دقیق نبودن نتایج، ما مطمئن نیستیم که آیا مانیتور فعال NIRS بر مغز، تأثیر مهمی بر خطر سکته مغزی و دلیریوم پس از عمل جراحی دارد (به ترتیب؛ 2 مطالعه با 240 شرکت‌کننده و 1مطالعه با 190 شرکت‌کننده؛ کیفیت شواهد پائین). بر اساس نتایج دو مطالعه با 126 شرکت‌کننده، متوجه شدیم شواهدی با کیفیت پائین وجود دارد که مانیتور مغزی با NIRS ممکن است تعداد شرکت‌کنندگانی را که در طول یک هفته بعد از عمل دچار مشکلات شناختی می‌شوند کاهش دهد. بر اساس نتایج شش مطالعه با 962 شرکت‌کننده، متوجه شدیم که شواهدی با کیفیت متوسط وجود دارد که مانیتور با NIRS ممکن است باعث کاهش ناچیز یا عدم کاهش در تعداد شرکت‌کنندگان با نقص عملکرد شناختی طی یک هفته پس از عمل جراحی می‌شوند. ما مطمئن نیستیم که آیا مانیتور فعال اکسیژن‌رسانی به مغز، تاثیر مهمی بر مرگ‌و‌میر حین عمل جراحی، یا بعد از آن دارد، زیرا تعداد رویدادها کم و نتایج غیر دقیق بود (3 مطالعه؛ 390 شرکت‌کننده؛ کیفیت شواهد کم). ما اثراتی مضر ناشی از استفاده روتین از مانیتور اکسیژن‌رسانی را به مغز مبتنی بر NIRS پیدا نکردیم.
کیفیت شواهد
در کل، نامشخص است که آیا مانیتور فعال با NIRS اثر قابل توجهی بر سکته مغزی، دلیریوم یا مرگ‌و‌میر بعد از عمل دارد، چون نتایج مخدوش هستند ( کیفیت شواهد پائین). براین اساس تأثیر مانیتور فعال NIRS مغزی، بر آسیب سیستم عصبی بعد از عمل، دلیریوم، کاهش عملکرد شناختی و مرگ نامطمئن است. برای برخی از نتایج، مانند سکته مغزی پس از عمل یا سایر آسیب‌های عصبی، شواهد مبتنی بر مطالعات اندک با تعداد محدودی از شرکت‌کنندگان موجود است. گزارش نتایج، اغلب برای تمام شرکت‌کنندگان در مطالعه، ناقص بود، همان‌طور که گزارش درمورد طراحی مطالعه، مثل کور بودن آن، نقص داشت. برخی از مطالعات دارای منازعاتی بالقوه درمورد حامیان صنعتی بودند.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Anaesthesia, Critical and Emergency Care Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1395/9/30 | انتشار: 1396/10/27
