از 32 RCT واجد شرایط، 18 کارآزمایی جدید برای بهروز کردن در سال 2017 وارد شدند، ما دادههای فردی شرکتکننده را از 26 کارآزمایی شامل 6708 شرکتکننده به دست آوردیم، که آنها را در متاآنالیز اصلی دادههای فردی شرکتکننده وارد کردیم. دادههای فردی شرکتکنندگان را در چهار کارآزمایی به دست نیاوردیم و دو کارآزمایی افراد مبتلا به ARIهای تایید شده را وارد نکردند. با توجه به رویکر درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE)، کیفیت شواهد مربوط به پیامدهای مرگومیر و مواجهه با آنتیبیوتیک بالا بود، و برای پیامدهای شکست درمان و عوارض جانبی مرتبط با آنتیبیوتیک متوسط بود.
نقاط پایانی اصلی: 286 مورد مرگومیر در 3336 شرکتکننده هدایت شده با پروکلسیتونین (8.6%) در مقایسه با 336 مورد مرگومیر در 3372 شرکتکننده در گروه کنترل (10.0%)، در نتیجه مرگومیر مرتبط با درمان هدایت شده با پروکلسیتونین بسیار کمتر بود (OR تعدیل شده: 0.83؛ 95% CI؛ 0.70 تا 0.99؛ 0.037 = P). ما نمیتوانیم مرگومیر را در کارآزماییهای مربوط به مراقبتهای اولیه تخمین بزنیم؛ زیرا فقط یک مورد مرگومیر در شرکتکننده گروه کنترل گزارش شده بود. شکست درمان در شرکتکنندگان هدایت شده با پروکلسیتونین بهطور معنی داری پائین نبود (23.0% در برابر 24.9% در گروه کنترل؛ OR تعدیل شده: 0.90؛ 95% CI؛ 0.80 تا 1.01؛ 0.068 = P). نتایج میان زیر‐گروهها بر اساس شرایط بالینی و نوع عفونت تنفسی مشابه بود، و هیچ شواهدی در مورد اصلاح تاثیر وجود نداشت (P برای اثر متقابل > 0.05). نقاط پایانی ثانویه: هدایت درمان با پروکلسیتونین در مواجهه با آنتیبیوتیک، با کاهش 2.4 روزه (5.7% در برابر 8.1% روز؛ 95% CI؛ 2.71‐ تا 2.15‐؛ 0.001 > P)، و با خطر عوارض جانبی مرتبط با آنتیبیوتیک کمتری همراه بود (16.3% در برابر 22.1%؛ OR تعدیل شده: 0.68؛ 95% CI؛ 0.57 تا 0.82؛ 0.001 > P). طول مدت بستری در بیمارستان و بخش مراقبتهای ویژه در هر دو گروه مشابه بود. تجزیهوتحلیل حساسیت دادههای گردآوری شده بر اساس هر 32 کارآزمایی واجد شرایط، نتایج مشابهی را نشان داد.
سوال مطالعه مروری
تاثیرات استفاده از پروکلسیتونین در شروع یا قطع تجویز آنتیبیوتیکها در افراد مبتلا به عفونتهای حاد تنفسی در مقایسه با مراقبت معمول بر مرگومیر و شکست درمان چیست؟
پیشینه
در افراد مبتلا به عفونتهای حاد تنفسی، استفاده غیر‐ضروری از آنتیبیوتیکها بهطور قابل توجهی باعث افزایش مقاومت باکتری، هزینههای پزشکی، و خطر حوادث جانبی مرتبط با دارو میشود. نشانگر خونی پروکلسیتونین در عفونتهای باکتریال افزایش مییابد و زمانی که عفونت بیماران بهبود مییابد، کاهش پیدا میکند. پروکلسیتونین را میتوان در خون بیماران توسط آزمایشهای مختلف تجاری موجود با زمان چرخش حدود یک تا دو ساعت اندازهگیری و از تصمیمگیری بالینی در مورد شروع و قطع درمان آنتیبیوتیک حمایت کرد.
تاریخ جستجو
در 10 فوریه 2017، جستوجوهای الکترونیکی انجام دادیم. در 12 اپریل 2017، کارآزماییهای در حال انجام را جستوجو کردیم.
ویژگیهای مطالعه
تمام کارآزماییهای وارد شده، شرکتکنندگان مبتلا به عفونتهای حاد تنفسی را برای دریافت آنتیبیوتیکها بر اساس سطوح پروکلسیتونین (گروه هدایت شده با پروکلسیتونین) یا یک گروه کنترل تصادفیسازی کردند. این کارآزماییها در بخش مراقبتهای اولیه، اورژانس و بخشهای درمانی، و بخش مراقبتهای ویژه انجام شدند. شرکتکنندگان وارد شده مبتلا به عفونتهای حاد تنفسی فوقانی یا تحتانی بودند از جمله پنومونی، برونشیت (bronchitis)، تشدید بیماری مزمن انسدادی ریه و سایر عفونتها.
منابع تامین مالی مطالعه
تمام مطالعات، کارآزماییهای آغاز شده توسط محققان بودند. نیمی از کارآزماییها توسط آژانسهای ملی حمایت مالی شدند یا منبع مالی را گزارش نکردند، و نیمی از کارآزماییها بودجه را از صنعت بیومارکر دریافت کردند (برای مثال Thermo Fisher Scientific).
نتایج کلیدی
6708 شرکتکننده را در 26 کارآزمایی و 12 کشور مورد مطالعه قرار دادیم. مرگومیر در 30 روز بهطور قابل توجهی در شرکتکنندگان هدایت شده با پروکلسیتونین در مقایسه با شرکتکنندگان کنترل کمتر بود (286 مورد مرگومیر در 3336 شرکتکننده هدایت شده با پروکلسیتونین (8.6%) در برابر 336 مورد مرگومیر در 3372 شرکتکننده گروه کنترل (10.0%)). تفاوت معنیداری در رابطه با شکست درمان وجود نداشت. نتایج مربوط به شرایط مختلف بالینی (مراقبتهای اولیه، بخش اورژانس، بخش مراقبتهای ویژه) و انواع عفونت تنفسی مشابه بود. با توجه به مواجهه قبلی با آنتیبیوتیک، شرکتکنندگان در گروه هدایت شده توسط پروکلسیتونین کاهش 2.4 روزه در مواجهه با آنتیبیوتیک و کاهش عوارض جانبی مرتبط با آنتیبیوتیک داشتند (16.3% در برابر 22.1%).
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد برای مرگومیر و مواجهه با آنتیبیوتیک بالا بود. اکثر کارآزماییها از کورسازی استفاده نکردند، اما ما انتظار نداشتیم که مرگومیر تحت تاثیر این محدودیت، دارای سوگیری (bias) شود. کیفیت شواهد برای شکست درمان و عوارض جانبی مرتبط با آنتیبیوتیک متوسط بود زیرا تعریف این نقاط پایانی میان کارآزماییها یکسان نبود.