پیشینه
عفونتهای حاد تنفسی (ARI) شامل گروه بزرگ و ناهمگونی از عفونتها از جمله باکتری، ویروس، و سایر اتیولوژیها میشود. در سالهای اخیر، پروکلسیتونین (PCT)، یک مارکر خونی برای عفونتهای باکتریال، بهنظر میرسد ابزار امیدوار کنندهای برای بهبود تصمیمگیری در مورد آنتیبیوتیکدرمانی باشد (آنتیبیوتیکدرمانی هدایتشده توسط PCT). چندین کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده (RCT) امکان استفاده از پروکلسیتونین را برای شروع و توقف آنتیبیوتیکها در جمعیت بیماران مختلف مبتلا به ARI و شرایط مختلف از جمله مجموعه مراقبتهای اولیه در بخشهای اورژانس، بخشهای بیمارستانی، و بخش مراقبتهای ویژه نشان دادند. با این حال، اثر استفاده از پروکلسیتونین بر پیامدهای بالینی مشخص نیست. این یک بهروزرسانی از مطالعه مروری کاکرین و متاآنالیز (meta-analysis) دادههای فردی شرکتکنندهها است که ابتدا در سال 2012 منتشر شد و به دنبال بررسی ایمنی نظارت بر تجویز آنتیبیوتیکی برمبنای هدایت PCT بود.
اهداف
هدف این مطالعه مروری سیستماتیک ارزیابی ایمنی و اثربخشی استفاده از پروکلسیتونین برای شروع یا توقف آنتیبیوتیکها در طیف وسیعی از بیماران مبتلا به ARI با شدت متفاوت و در شرایط بالینی متفاوت، بر اساس دادههای فردی شرکتکنندهها بود.
روش های جستجو
ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترلشده کاکرین Cochrane Central Register of Controlled Trials (CENTRAL)، را که شامل ثبت تخصصی گروه عفونتهای حاد تنفسی در کاکرین، MEDLINE، و Embase بود، در فوریه 2017 برای شناسایی کارآزماییهای مناسب جستوجو کردیم. ما همچنین ClinicalTrials.gov را برای شناسایی کارآزماییهای در حال انجام در اپریل 2017 جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
ما RCTهای مربوط به شرکتکنندگان بزرگسال مبتلا به ARI را که درمان آنتیبیوتیکی را بر اساس الگوریتم پروکلسیتونین (الگوریتم نظارت بر تجویز آنتیبیوتیک با هدایت PCT) یا مراقبت معمول دریافت کردند، انتخاب کردیم. ما کارآزماییهایی را که بهطور انحصاری بر کودکان متمرکز بودند یا از پروکلسیتونین با هدفی غیر از هدایت آغاز و طول مدت درمان آنتیبیوتیک استفاده کردند؛ از مطالعه حذف کردیم.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو تیم از نویسندگان مطالعه مروری بهطور مستقل روششناسی را بررسی کرده و دادهها را از مطالعات اولیه استخراج کردند. نقاط پایانی اولیه شامل مرگومیر به هر علت و شکست درمان در 30 روز بود، که تعاریف آنها بین کارآزماییها هماهنگ بودند. نقاط پایانی ثانویه استفاده از آنتیبیوتیک، اثرات جانبی مرتبط با آنتیبیوتیک، و طول مدت بستری در بیمارستان بود. ما نسبت شانس (OR) و 95% فاصله اطمینان (CI) را با استفاده از رگرسیون لوجستیک سلسله مراتبی چند متغیری تعدیلشده برای سن، جنس، و تشخیصهای بالینی با استفاده از مدل اثرات ثابت محاسبه کردیم. کارآزماییهای مختلف بهعنوان اثرات تصادفی به مدل اضافه شدند. ما تجزیهوتحلیل حساسیت طبقهبندیشده را بر اساس شرایط بالینی و نوع ARI انجام دادیم. ما متاآنالیز دادههای جمعآوریشده را نیز انجام دادیم.
نتایج اصلی
از 32 RCT مناسب، 18 کارآزمایی جدید برای بهروزرسانی سال 2017 انتخاب شدند. ما دادههای فردی شرکتکننده را از 26 کارآزمایی شامل 6708 شرکتکننده بهدست آوردیم، که آنها را در متاآنالیز اصلی دادههای فردی شرکتکننده انتخاب کردیم. ما دادههای مجزای شرکتکنندگان را در چهار کارآزمایی به دست نیاوردیم و دو کارآزمایی افراد مبتلا به ARIهای تاییدشده را انتخاب نکردند. با توجه به GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها)، کیفیت شواهد مربوط به پیامدهای مرگومیر و قرار گرفتن در معرض آنتیبیوتیک بالا بود، و برای پیامدهای نارسایی درمان و اثرات جانبی مرتبط با آنتیبیوتیک متوسط بود.
نقاط پایانی اصلی
286 مورد مرگ در 3336 شرکتکننده هدایت شده با پروکلسیتونین (8.6%) در مقایسه با 336 مورد مرگ در 3372 شرکتکننده در گروه کنترل (10.0%)، در نتیجه مرگومیر مرتبط با درمان هدایتشده با پروکلسیتونین بسیار کمتر بود (OR تنظیم شده: 0.83؛ 95% فاصله اطمینان (CI) 0.70 تا 0.99؛ 0.037 = P). ما نمیتوانیم مرگومیر را در کارآزماییهای مربوط به مراقبتهای اولیه تخمین بزنیم؛ زیرا فقط یک مورد مرگ در شرکتکننده گروه کنترل گزارش شده بود. شکست درمان در شرکتکنندگان هدایت شده با پروکلسیتونین بهطور معنی داری پائین نبود (23.0% در مقابل 24.9% در گروه کنترل؛ OR تنظیم شده: 0.90؛ 95% فاصله اطمینان (CI: 0.80 تا 1.01؛ 0.068 = P). نتایج در میان زیرگروهها بر اساس شرایط بالینی و نوع عفونت تنفسی مشابه بود، و هیچ مدرکی در مورد اصلاح اثر وجود نداشت (P برای اثر متقابل > 0.05).
نقاط پایانی ثانویه
هدایت درمان با پروکلسیتونین در مواجهه با آنتیبیوتیک، با کاهش 2.4 روزه (5.7% در مقابل 8.1% روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.71 - تا 2.15 - ؛ 0.001 > P)، و خطر اثرات جانبی مرتبط با آنتیبیوتیک کمتری همراه بود (16.3% در مقابل 22.1%؛ OR تنظیم شده: 0.68؛ 95% CI: 0.57 تا 0.82؛ 0.001 > P). طول مدت بستری در بیمارستان و بخش مراقبتهای ویژه در هر دو گروه مشابه بود. تجزیهوتحلیل حساسیت دادههای گردآوری شده بر اساس هر 32 کارآزمایی مناسب، نتایج مشابهی را نشان داد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
این متاآنالیز بهروزرسانی شده از دادههای فردی شرکتکنندهها از 12 کشور نشان میدهد که استفاده از پروکلسیتونین برای هدایت آغاز و طول مدت درمان آنتیبیوتیک منجر به کاهش خطر مرگومیر، مصرف آنتیبیوتیک پائینتر، و کاهش خطر اثرات جانبی مرتبط با آنتیبیوتیک میشود. نتایج مربوط به شرایط بالینی مختلف و انواع ARI مشابه بود، بنابراین از استفاده از پروکلسیتونین در زمینه نظارت بر تجویز آنتیبیوتیک در افراد مبتلا به ARI حمایت میکند. تحقیقات با کیفیت بالا در آینده برای تایید نتایج در بیماران سیستم ایمنی و بیماران مبتلا به عفونتهای غیر تنفسی ضروری است.
خلاصه به زبان ساده
آزمایش سطح پروکلسیتونین خون برای تعیین زمان شروع و توقف تجویز آنتیبیوتیکها در بزرگسالان مبتلا به عفونتهای حاد دستگاه تنفسی
سوال مطالعه مروری
اثرات استفاده از پروکلسیتونین در شروع یا قطع تجویز آنتیبیوتیکها در افراد مبتلا به عفونتهای حاد تنفسی در مقایسه با مراقبت معمول بر مرگومیر و شکست درمان چیست؟
پیشینه
در افراد مبتلا به عفونتهای حاد تنفسی، استفاده غیر ضروری از آنتیبیوتیکها بهطور قابلتوجهی باعث افزایش مقاومت باکتری، هزینههای پزشکی، و خطر عوارض جانبی مرتبط با دارو میشود. مارکر خونی پروکلسیتونین در عفونتهای باکتریال افزایش مییابد و زمانی که عفونت بیماران بهبود مییابد، کاهش پیدا میکند. پروکلسیتونین را میتوان در خون بیماران توسط آزمایشهای مختلف تجاری موجود با زمان چرخش حدود یک تا دو ساعت اندازهگیری و از تصمیمگیری بالینی در مورد شروع و قطع درمان آنتیبیوتیک حمایت کرد.
زمان انجام پژوهش
ما در 10 فوریه 2017، جستوجوهای الکترونیکی انجام دادیم. در 12 اپریل 2017، کارآزماییهای در حال انجام را جستوجو کردیم.
ویژگیهای مطالعه
تمام کارآزماییهای انتخاب شده، شرکتکنندگان مبتلا به عفونتهای حاد تنفسی را برای دریافت آنتیبیوتیکها بر اساس سطوح پروکلسیتونین (گروه هدایت شده با پروکلسیتونین) و یک گروه کنترل تصادفیسازی کردند. این کارآزماییها در بخش مراقبتهای اولیه، اورژانس و بخشهای درمانی، و بخش مراقبتهای ویژه انجام شدند. شرکتکنندگان انتخاب شده مبتلا به عفونتهای حاد تنفسی فوقانی یا تحتانی بودند از جمله پنومونی، برونشیت، تشدید بیماریهای انسدادی مزمن ریوی و سایر عفونتها.
منابع تامین مالی مطالعه
تمام مطالعات، کارآزماییهای آغازشده توسط محققان بودند. نیمی از کارآزماییها توسط آژانسهای ملی حمایت مالی شدند یا منبع مالی را گزارش نکردند، و نیمی از کارآزماییها بودجه را از صنعت بیومارکر دریافت کردند (برای مثال Thermo Fisher Scientific).
نتایج اصلی
ما 6708 شرکتکننده را در 26 کارآزمایی و 12 کشور مورد مطالعه قرار دادیم. مرگومیر در 30 روز بهطور قابل توجهی در شرکتکنندگان هدایت شده با پروکلسیتونین در مقایسه با شرکتکنندگان کنترل کمتر بود (286 مرگ در 3336 شرکتکننده هدایت شده با پروکلسیتونین (8.6%) در مقایسه با 336 مرگ در 3372 شرکتکننده گروه کنترل (10.0%)). اختلاف معنیداری در رابطه با شکست درمان وجود نداشت. نتایج مربوط به شرایط مختلف بالینی (مراقبتهای اولیه، بخش اورژانس، بخش مراقبتهای ویژه) و انواع عفونت تنفسی مشابه بود. با توجه به مواجهه قبلی با آنتیبیوتیک، شرکتکنندگان در گروه هدایت شده توسط پروکلسیتونین کاهش 2.4 روزه در مواجهه با آنتیبیوتیک و کاهش اثرات جانبی مرتبط با آنتیبیوتیک داشتند (16.3% در مقابل 22.1%).
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد برای مرگومیر و مواجهه با آنتیبیوتیک بالا بود. اکثر کارآزماییها از کورسازی استفاده نکردند، اما ما انتظار نداشتیم که مرگومیر تحت تاثیر این محدودیت، دارای سوگیری شود. کیفیت شواهد برای شکست درمان و اثرات جانبی مرتبط با آنتیبیوتیک متوسط بود زیرا تعریف این نقاط پایانی در میان کارآزماییها یکسان نبود.