پیشینه
میزان عفونت محل جراحی در ماه اول بعد از جراحی بین 1% تا 5% متغیر است. با توجه به تعداد زیاد روشهای جراحی که در سال انجام میشود، هزینههای عفونتهای محل جراحی (SSI) میتواند از نظر مالی و اجتماعی قابل توجه باشند. ضد عفونی کردن بینی با استفاده از آنتیبیوتیکها یا ضد عفونی کنندهها (آنتیسپتیکها) انجام میشود تا خطر ابتلا به SSIها را از طریق جلوگیری از ورود ارگانیزمهای حفره بینی به پوستی که در آن برش جراحی ایجاد خواهد شد، کاهش دهد. استافیلوکوکوس اورئوس (S aureus ؛Staphylococcus aureus) در حفره بینی و پوست حاملین ساکن شده و میتواند منجر به عفونت در زخمهای باز یا بهبود نیافته جراحی شود. S aureus پاتوژن عفونتزای بیمارستانی (عفونت بیمارستانی) در بیمارستانهای سراسر جهان است. اثربخشی بالقوه ضد عفونی کردن بینی از S aureus بستگی به آنتیبیوتیک / ضد عفونی کننده استفاده شده و دوز مصرف شده دارد؛ با این حال، مشخص نیست که آیا ضد عفونی کردن بینی در واقع باعث کاهش عفونت زخم پس از عمل جراحی در حاملین S aureus میشود.
اهداف
ارزیابی اثرات ضد عفونی کردن بینی در جلوگیری از عفونتهای محل جراحی (SSI) در افراد تحت عمل جراحی که حاملین S aureus هستند.
روش های جستجو
در سپتامبر 2016، ما پایگاه ثبت تخصصی گروه زخم در کاکرین، پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین Cochrane Central Register of Controlled Trials (CENTRAL) (کتابخانه کاکرین the Cochrane Library)، Ovid MEDLINE ،Ovid MEDLINE (In-Process & Other Non-Indexed Citations) ،Ovid Embase، و EBSCO CINAHL Plus را جستوجو کردیم. ما همچنین سه پایگاه ثبت کارآزماییهای بالینی و منابع مطالعات انتخاب شده و مطالعات مروری نظاممند مربوطه را جستوجو کردیم. هیچ محدودیتی از نظر زبان، تاریخ نشر یا شرایط مطالعه وجود نداشت.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای (RCT) در این مطالعه مروری انتخاب شدند که حاملین S aureus را با هر نوع عمل جراحی به کار گرفته و ضد عفونی کردن بینی را با عوامل ضد عفونی کننده / آنتیبیوتیک ارزیابی کردند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مطالعه مروری بهطور مستقل انتخاب مطالعه، استخراج داده، ارزیابی خطر سوگیری (Bias) و ارزیابی GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) را انجام دادند.
نتایج اصلی
ما در این مطالعه مروری دو مطالعه (291 شرکتکننده) را برای ورود در نظر گرفتیم. این کارآزماییها به دلیل تفاوت در طول مدت پیگیری، و رژیمهای ضد عفونی کننده بینی از نظر بالینی ناهمگون بودند. یک مطالعه موپیروسین (mupirocin)، (حاوی 2% حاوی پلیاتیلن گلیکول 400 و پلیاتیلن گلیکول 3350 در پایه) را با دارونما در بیماران تحت عمل جراحی انتخابی قلب، مقایسه کرد؛ و همچنین یک مطالعه، آندریال (Anerdian) (آیوداین 0.45% تا 0.57% (V/W)، کلرهگزیدین استات (chlorhexidine acetate) 0.09% تا 0.11% (V/W)) را با عدم درمان در بیماران تحت عمل جراحی قلب مقایسه کرد. این کارآزماییها دادههای محدودی را در رابطه با پیامد SSI، عوارض جانبی و پیامدهای ثانویه (به عنوان مثال S aureus SSI، مرگومیر) گزارش کردند.
موپیروسین در مقایسه با دارونما
این مطالعه هیچ تفاوت روشنی را از نظر خطر SSI به دنبال استفاده از موپیروسین در مقایسه با پلاسبو نیافت (1 کارآزمایی؛ 257 شرکتکننده؛ خطر نسبی (RR): 1.60؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.79 تا 3.25 بر اساس عوارض 18/130 در گروه موپیروسین و 11/127 در گروه کنترل؛ شواهد با اطمینان پائین- دو بار به دلیل عدم دقت کاهش یافت).
آنردین (Anerdian) در مقایسه با عدم درمان
این موضوع که آیا از نظر خطر SSI پس از درمان با آندرلین در مقایسه با عدم درمان تفاوتی وجود دارد یا خیر، نامشخص است (1 کارآزمایی؛ 34 شرکتکننده؛ RR: 0.89؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.06 تا 13.08 بر اساس عوارض 1/18 در گروه آندرلین و 1/16 در گروه کنترل؛ شواهد با اطمینان بسیار پائین-دو بار به دلیل عدم دقت و یکبار به دلیل خطر سوگیری کاهش یافت).
نتیجهگیریهای نویسندگان
در حال حاضر شواهد دقیق به دست آمده از RCT در مورد اثربخشی بالینی ضد عفونی کردن بینی در پیشگیری از SSI محدود است. این محدودیت اختصاص به سوال ذکر شده در مطالعه مروری دارد، و به دنبال ضد عفونی کردن بینی به عنوان یک مداخله تکی در شرکتکنندگانی بود که تحت عمل جراحی قرار دارند و به نام حاملین S aureus شناخته میشوند. ما فقط قادر به شناسایی دو مطالعه بودیم که معیارهای ورود را به این مطالعه مروری داشتند و یکی از آنها بسیار کوچک بوده و ضعیف گزارش شد. منافع و آسیبهای بالقوه استفاده از ضد عفونی کننده برای پیشگیری از SSI در این گروه از افراد همچنان نامشخص باقی مانده است.
خلاصه به زبان ساده
ضد عفونی کردن بینی (پاک کردن بینی با محصولات آنتیباکتریال) برای پیشگیری از عفونت محل جراحی در افرادی که حامل S aureus هستند
سوال مطالعه مروری
ما شواهد مربوط به این موضوع را بررسی کردیم که آیا ضد عفونی کردن بینی (تمیز کردن بینی با محصولات آنتیباکتریال) در جلوگیری از عفونت محل جراحی (SSI) در افراد حامل باکتری استافیلوکوکوس اورئوس (S aureus) موثر و ایمن هستند.
پیشینه
اگر باکتری حین عمل جراحی وارد محل زخم شود، ممکن است منجر به نوعی عفونت زخم شایع به نام SSI شود. SSIها یکی از شایعترین اشکال عفونتهای مرتبط با مراقبتهای بهداشتی هستند، و در حدود 1 بیمار از هر 20 بیمار تحت عمل جراحی را در بیمارستان درگیر میکنند. این نسبت هنگامی افزایش مییابد که افراد به منزل بروند. SSIها میتوانند موجب تاخیر در التیام زخم، افزایش طول مدت بستری در بیمارستان، افزایش استفاده از آنتیبیوتیکها، درد غیر ضروری و، در موارد شدید، منجر به مرگ شوند، بنابراین پیشگیری از آنها یک هدف کلیدی برای خدمات مراقبتهای بهداشتی است.
افرادی که حامل باکتریهایی مانند S aureus هستند، بهخصوص در معرض عفونت زخم قرار دارند. این باکتریها میتوانند در بینی ساکن شوند و سپس به زخم جراحی منتقل شوند. افرادی که در حال انجام عمل جراحی هستند میتوانند برای آزمایش این باکتری از یک سواب بینی (لوله بینی nasal swab) استفاده کنند و قبل از عمل جراحی بینی خود را با محصولات آنتیباکتریال (آنتیبیوتیکها و ضد عفونی کنندهها) تمیز کنند. این کار میتواند باعث کاهش رشد باکتریها شود. ما میخواستیم بدانیم که آیا ضد عفونی کردن بینی در کاهش SSI موثر است، و اینکه آیا افراد در معرض این درمان، عوارض جانبی مانند سوزش پوست دارند.
ویژگیهای مطالعه
در سپتامبر 2016، ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای (RCT) را جستوجو کردیم که شامل ضد عفونی کردن بینی برای جلوگیری از SSI بودند. ما دو مطالعه را انتخاب کردیم با 291 شرکتکننده که همگی بزرگسالان تحت عمل جراحی قلب بودند. محصولات آنتیباکتریال استفاده شده برای تمیز کردن بینی موپیروسین (کرم آنتیبیوتیک) و آنردین (محلول ضدعفونی کننده) بودند.
نتایج اصلی
مشخص نیست که آیا ضد عفونی کردن بینی تفاوتی در میزان SSI در افراد حامل باکتری S aureus ایجاد میکند. SSI S aureus فقط در یک کارآزمایی گزارش شد و نتایج به ما اجازه نمیدهد که درباره تفاوت در میزان عفونت اطمینان حاصل کنیم. برخی از شرکتکنندگان در مطالعه آنردین، اثرات جانبی را مانند خارش در اطراف بینی گزارش کردند، اما این عارضه جدی نبود. مرگومیر در صورت گزارش کم بود (یک مرگ که بهطور مستقیم با عفونت S aureus مرتبط بود).
کیفیت شواهد
دو مطالعهای که ما یافتیم، شرکتکنندگان زیادی نداشتند و نتایج قطعی نبود. گزارش مطالعه آندرین اطلاعاتی در مورد نحوه انجام کارآزمایی ارائه نکرد و این امر اطمینان را به وجود خطر سوگیری دشوار میکند. کیفیت مطالعه موپیروسین بهتر بود و در معرض خطر پائین سوگیری قرار داشت؛ اما تعداد کم شرکتکنندگان و اثرات محدود، کیفیت نتایج را تحت تاثیر قرار میدهد. اطمینان شواهد مربوط به منافع و آسیبهای بالقوه استفاده از ضد عفونی کردن بینی برای جلوگیری از SSI در حال حاضر پائین تا بسیار پائین است. برای ارزیابی اثربخشی بالینی این درمان، RCTهای بزرگتر و بهتر گزارش شده مورد نیاز هستند.
این خلاصه به زبان ساده تا سپتامبر 2016 بهروزرسانی شده است.