شنبه 1 اردیبهشت 1403
جلد 2018 -
جلد 2018 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jan-Dirk Vermeij, Willeke F Westendorp, Diederik WJ Dippel, Diederik van de Beek, Paul J Nederkoorn. Antibiotic therapy for preventing infections in people with acute stroke. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-1506-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-1506-fa.html
Jan-Dirk Vermeij* 
, Willeke F Westendorp , Diederik WJ Dippel , Diederik van de Beek , Paul J Nederkoorn
, Willeke F Westendorp , Diederik WJ Dippel , Diederik van de Beek , Paul J Nederkoorn
پیشینه
استروک علت اصلی ناتوانی در کشورهای با درآمد بالا است و دومین علت مرگ را در سراسر جهان تشکیل می‌دهد. عفونت‌ها معمولا پس از استروک رخ می‌دهند و ممکن است بر پیامد نهایی بیماران تأثیر بگذارد. آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه در مرحله حاد استروک می‌تواند بروز عفونت‌ها را کاهش دهد و پیامدها را بهبود ببخشد. در نسخه قبلی این مطالعه مروری کاکرین، که در سال 2012 منتشر شد، ما دریافتیم که آنتی‌بیوتیک‌ها خطر ابتلا را به عفونت کاهش دادند اما تعداد بیماران وابسته یا فوت‌کرده را کاهش نداد. با این حال، مطالعات انتخاب شده کوچک و ناهمگون بودند. در سال 2015، دو کارآزمایی بالینی بزرگ منتشر شد، که به‌روزرسانی این مطالعه مروری را تأیید می‌کند.
اهداف
ارزیابی اثربخشی و ایمنی آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه در افراد مبتلا به استروک ایسکمیک یا هموراژیک. ما می‌خواستیم بدانیم که آیا آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه در افراد مبتلا به استروک حاد:
• خطر پیامد عملکرد ضعیف (وابستگی و/یا مرگ)
در پیگیری کاهش می‌دهد؛
• بروز عفونت‌ها را در مرحله حاد استروک کاهش می‌دهد؛
• بروز درجه حرارت بالای بدن (دمای ≥ 38 درجه سانتیگراد) را در مرحله حاد استروک کاهش می‌دهد؛
• طول مدت بستری را در بیمارستان کاهش می‌دهد؛ یا
• منجر به افزایش نرخ عوارض جانبی جدی، مانند شوک آنافیلاکتیک (anaphylactic shock)، خارش پوست، یا کلونیزاسیون با میکروارگانیسم‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک می‌شود.
• خطر پیامد عملکرد ضعیف (وابستگی و/یا مرگ)
در پیگیری کاهش می‌دهد؛
• بروز عفونت‌ها را در مرحله حاد استروک کاهش می‌دهد؛
• بروز درجه حرارت بالای بدن (دمای ≥ 38 درجه سانتیگراد) را در مرحله حاد استروک کاهش می‌دهد؛
• طول مدت بستری را در بیمارستان کاهش می‌دهد؛ یا
• منجر به افزایش نرخ عوارض جانبی جدی، مانند شوک آنافیلاکتیک (anaphylactic shock)، خارش پوست، یا کلونیزاسیون با میکروارگانیسم‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک می‌شود.
روش های جستجو
ما ثبت تخصصی گروه استروک در کاکرین (25 جون 2017)؛ پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین Cochrane Central Register of Controlled Trials (CENTRAL؛ 2017، شماره 5؛ 25 جون 2017) در کتابخانه کاکرین Cochrane Library؛ MEDLINE Ovid (از 1950 تا 11 می2017)، و Embase Ovid (از 1980 تا 11 می2017) را جست‌وجو کردیم. در تلاش برای شناسایی کارآزمایی‌های منتشرشده، منتشرنشده و در حال انجام بیشتر، ما ثبت کارآزمایی‌ها و تحقیقات را جست‌وجو کردیم، فهرست منابع را غربال‌گری کردیم، با نویسندگان کارآزمایی، همکاران، و محققان در این زمینه تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی سازی و کنترل‌شده (RCT) درباره آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه در مقابل کنترل‌کننده (دارونما یا کنترل باز) در افراد مبتلا به استروک حاد ایسکمیک یا هموراژیک.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مطالعه مروری به‌طور مستقل مقالات را انتخاب و داده‌ها را استخراج کردند؛ ما بحث کردیم و اختلافات را از طریق گفتگو با یک نویسنده سوم مطالعه مروری حل کردیم. ما با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم تا داده‌های گم شده را در صورت لزوم به‌دست آوریم. یک نویسنده مطالعه مروری به‌طور مستقل، خطر سوگیری (Bias) را با استفاده از ابزار «خطر سوگیری» کاکرین ارزیابی کردیم. ما خطر نسبی (RR) را برای پیامدهای دوتایی محاسبه کردیم، ناهمگونی را در میان مطالعات انتخاب شده ارزیابی کردیم، و تجزیه‌و‌تحلیل‌های زیر گروه را برای کیفیت مطالعه انجام دادیم.
نتایج اصلی
ما هشت مطالعه را شامل 4488 شرکت‌کننده انتخاب کردیم. با توجه به کیفیت شواهد، کارآزمایی‌ها تفاوت را در جمعیت مطالعه، طراحی مطالعه، نوع آنتی‌بیوتیک، و تعریف عفونت نشان دادند. با این حال، پیامدهای اولیه در میان مطالعات انتخاب شده نامتناقض بودند. نرخ مرگ‌ومیر در گروه آنتی‌بیوتیک پیشگیرانه با گروه کنترل تفاوت معنی داری نداشت (2208/373 (17%) در مقابل 2214/360 (16%)؛ RR: 1.03؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.87 تا 1.21؛ شواهد با کیفیت بالا). تعداد شرکت‌کنندگان با پیامد عملکرد ضعیف (مرگ یا وابستگی) در گروه آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه نیز به‌طور معنی‌داری با گروه کنترل تفاوت نداشت (2168/1158 (53%) در مقابل 2164/1182 (55%)؛ RR: 0.99؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.89 تا 1.10؛ شواهد با کیفیت متوسط).
با این حال، آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه به‌طور قابل توجهی شیوع عفونت «کلی» را در شرکت‌کنندگان مبتلا به استروک حاد از 26% تا 19% کاهش داد (2161/408 (19%) در مقابل 558/2156 (26%)؛ RR: 0.71؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.58 تا 0.88؛ شواهد با کیفیت بالا). این یافته در مورد عفونت‌های مجاری ادراری به‌طور معنی‌داری بالا بود (81/2131 (4%) در مقابل 204/2126 (10%)؛ RR: 0.40؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.32 تا 0.51؛ شواهد با کیفیت بالا)، در حالی‌که هیچ اثر پیشگیرانه‌ای برای پنومونی یافت نشد (222/2131 (10%) در برابر 235/2126 (11%)؛ RR: 0.95؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.80 تا 1.13؛ شواهد با کیفیت بالا). اثرات جانبی عمده‌ای با آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه گزارش نشده بود. فقط دو مطالعه به‌صورت کیفی بروز دمای بالای بدن را ارزیابی کردند؛ بنابراین، این نتایج را نمی‌توان ترکیب کرد. فقط یک مطالعه طول مدت بستری را در بیمارستان گزارش کرد.
با این حال، آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه به‌طور قابل توجهی شیوع عفونت «کلی» را در شرکت‌کنندگان مبتلا به استروک حاد از 26% تا 19% کاهش داد (2161/408 (19%) در مقابل 558/2156 (26%)؛ RR: 0.71؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.58 تا 0.88؛ شواهد با کیفیت بالا). این یافته در مورد عفونت‌های مجاری ادراری به‌طور معنی‌داری بالا بود (81/2131 (4%) در مقابل 204/2126 (10%)؛ RR: 0.40؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.32 تا 0.51؛ شواهد با کیفیت بالا)، در حالی‌که هیچ اثر پیشگیرانه‌ای برای پنومونی یافت نشد (222/2131 (10%) در برابر 235/2126 (11%)؛ RR: 0.95؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.80 تا 1.13؛ شواهد با کیفیت بالا). اثرات جانبی عمده‌ای با آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه گزارش نشده بود. فقط دو مطالعه به‌صورت کیفی بروز دمای بالای بدن را ارزیابی کردند؛ بنابراین، این نتایج را نمی‌توان ترکیب کرد. فقط یک مطالعه طول مدت بستری را در بیمارستان گزارش کرد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
آنتی‌بیوتیک‌های پیشگیرانه بر پیامد عملکردی یا مرگ‌ومیر تاثیری نداشتند، اما به‌طور قابل توجهی خطر «کلی» ابتلا به عفونت را کاهش دادند. این کاهش عمدتا با پیشگیری از عفونت مجاری ادراری ایجاد شد؛ هیچ اثری برای پنومونی یافت نشد.
خلاصه به زبان ساده
آنتی‌بیوتیک درمانی برای پیشگیری از عفونت‌ها در افراد مبتلا به استروک حاد
سوال مطالعه مروری
آیا آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه در افراد مبتلا به استروک حاد خطر وابستگی و مرگ را در دوره پیگیری کاهش می‌دهد، و آیا نرخ عفونت را کاهش می‌دهد؟
پیشینه
استروک علت اصلی ناتوانی در کشورهای با درآمد بالا و دومین علت مرگ در سراسر جهان است. این عارضه اغلب با عوارضی، به‌ویژه عفونت‌هایی همراه است، که در حدود 30% از افراد مبتلا به استروک رخ می‌دهد. بروز عفونت ممکن است بر پیامد بالینی پس از استروک تاثیر بگذارد. آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه می‌تواند تعداد موارد عفونت‌ها را کاهش دهد، در نتیجه پیامد استروک را بهبود ببخشد.
زمان انجام پژوهش
این مطالعه مروری تا می 2017 موجود است.
ویژگی‌های مطالعه
ما هشت مطالعه را در مورد آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه با مجموع 4488 فرد مبتلا به استروک انتخاب کردیم: 2230 شرکت‌کننده برای آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه و 2258 شرکت‌کننده برای کنترل تصادفی‌سازی شدند. میانگین سنی شرکت‌کنندگان در گروه آنتی‌بیوتیک پیشگیرانه 74.2 سال، و در گروه کنترل 74.8 سال بود. در هر دو گروه، درصد مردان 52% بود. مداخلات مطالعه در تمام هشت مطالعه متفاوت بود؛ در دو مطالعه، نویسندگان کارآزمایی‌ها، (نوع) آنتی‌بیوتیک را با توجه به سیاست‌های آنتی‌بیوتیک موضعی، با هدف درمان پنومونی، انتخاب کردند.
نتایج اصلی
درمان با آنتی‌بیوتیک پیشگیرانه خطر وابستگی یا مرگ را کاهش نداد.
با این حال، آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه به میزان قابل توجهی بروز «کلی» عفونت را از 26% به 19% کاهش داد. با توجه به نوع عفونت، یافته‌های مربوط به عفونت‌های مجاری ادراری (4% در مقابل 10%) بسیار معنی‌دار بودند اما اثری بر پنومونی نشان ندادند (10% در مقابل 11%).
اثرات جانبی عمده‌ای در آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه گزارش نشده بود.
کیفیت شواهد
این امکان وجود دارد که اولین نتیجه‌گیری «کلی» در مورد اثر واضح آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه در استروک انجام شود. با این حال، تصمیم برای استفاده از آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه در استروک حاد باید با دقت اتخاذ شود. مطالعات ناهمگون بودند، و علی‌رغم تعداد زیادی از شرکت‌کنندگان، نتایج حاصل از تمام هشت مطالعه محدود هستند. در دو مطالعه از این مطالعات، خطر سوگیری در سه معیار از شش معیار بالا در نظر گرفته شد. به‌طور کلی، نویسندگان مطالعه مروری کیفیت شواهد را برای پیامدهای اصلی این مطالعه مروری-با توجه به «هرگونه» آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه، در «هر» دوز، در هر دوره درمان-بالا تا متوسط در نظر گرفته شد.
آیا آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه در افراد مبتلا به استروک حاد خطر وابستگی و مرگ را در دوره پیگیری کاهش می‌دهد، و آیا نرخ عفونت را کاهش می‌دهد؟
پیشینه
استروک علت اصلی ناتوانی در کشورهای با درآمد بالا و دومین علت مرگ در سراسر جهان است. این عارضه اغلب با عوارضی، به‌ویژه عفونت‌هایی همراه است، که در حدود 30% از افراد مبتلا به استروک رخ می‌دهد. بروز عفونت ممکن است بر پیامد بالینی پس از استروک تاثیر بگذارد. آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه می‌تواند تعداد موارد عفونت‌ها را کاهش دهد، در نتیجه پیامد استروک را بهبود ببخشد.
زمان انجام پژوهش
این مطالعه مروری تا می 2017 موجود است.
ویژگی‌های مطالعه
ما هشت مطالعه را در مورد آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه با مجموع 4488 فرد مبتلا به استروک انتخاب کردیم: 2230 شرکت‌کننده برای آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه و 2258 شرکت‌کننده برای کنترل تصادفی‌سازی شدند. میانگین سنی شرکت‌کنندگان در گروه آنتی‌بیوتیک پیشگیرانه 74.2 سال، و در گروه کنترل 74.8 سال بود. در هر دو گروه، درصد مردان 52% بود. مداخلات مطالعه در تمام هشت مطالعه متفاوت بود؛ در دو مطالعه، نویسندگان کارآزمایی‌ها، (نوع) آنتی‌بیوتیک را با توجه به سیاست‌های آنتی‌بیوتیک موضعی، با هدف درمان پنومونی، انتخاب کردند.
نتایج اصلی
درمان با آنتی‌بیوتیک پیشگیرانه خطر وابستگی یا مرگ را کاهش نداد.
با این حال، آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه به میزان قابل توجهی بروز «کلی» عفونت را از 26% به 19% کاهش داد. با توجه به نوع عفونت، یافته‌های مربوط به عفونت‌های مجاری ادراری (4% در مقابل 10%) بسیار معنی‌دار بودند اما اثری بر پنومونی نشان ندادند (10% در مقابل 11%).
اثرات جانبی عمده‌ای در آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه گزارش نشده بود.
کیفیت شواهد
این امکان وجود دارد که اولین نتیجه‌گیری «کلی» در مورد اثر واضح آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه در استروک انجام شود. با این حال، تصمیم برای استفاده از آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه در استروک حاد باید با دقت اتخاذ شود. مطالعات ناهمگون بودند، و علی‌رغم تعداد زیادی از شرکت‌کنندگان، نتایج حاصل از تمام هشت مطالعه محدود هستند. در دو مطالعه از این مطالعات، خطر سوگیری در سه معیار از شش معیار بالا در نظر گرفته شد. به‌طور کلی، نویسندگان مطالعه مروری کیفیت شواهد را برای پیامدهای اصلی این مطالعه مروری-با توجه به «هرگونه» آنتی‌بیوتیک درمانی پیشگیرانه، در «هر» دوز، در هر دوره درمان-بالا تا متوسط در نظر گرفته شد.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Stroke Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1396/4/4 | انتشار: 1396/11/2
