پیشینه
نفرکتومی پارشیال (Partial nephrectomy) و نفرکتومی رادیکال (radical nephrectomy) گزینههای درمان جراحی مرتبط در درمان کارسینومای سلول کلیوی موضعی (localised renal cell carcinoma) هستند. با وجود این، کماکان بحثها پیرامون اثرات این رویکردهای جراحی ادامه دارد. از اینرو، شناسایی و تلخیص مطالعات با کیفیت بالا برای ارائه توصیههای درمانی جراحی مهم است.
اهداف
ارزیابی اثرات نفرکتومی پارشیال در مقایسه با نفرکتومی رادیکال برای کارسینومای سلول کلیوی موضعی.
روش های جستجو
ما تا 24 فوریه 2017 در CENTRAL ،MEDLINE ،PubMed ،Embase ،Web of Science ،BIOSIS ،LILACS ،Scopus، پایگاه ثبت کارآزمایی و چکیده مقالات 3 کنفرانس مهم و نیز فهرست منابع جستوجو کردیم؛ و با کارشناسان حوزه مربوطه تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
ما یک کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده را که به مقایسه نفرکتومی پارشیال و رادیکال برای بیماران مبتلا به تودههای کوچک کلیوی پرداخته بود، وارد مرور کردیم.
گردآوری و تحلیل دادهها
یک نویسنده مرور به غربالگری تمامی عناوین و چکیده مقالات پرداخت؛ تنها استنادهایی که بهطور شفاف غیر مرتبط بودند، در این مرحله از مرور خارج شدند. در گام بعد، دو نویسنده مرور بهصورت مستقل به ارزیابی گزارشهای تمام متن، شناسایی مطالعات مرتبط، ارزیابی شرایط احراز مطالعات برای ورود به مرور، ارزیابی کیفیت کارآزمایی و استخراج دادهها پرداختند. بروزرسانی جستوجوی منابع توسط دو نویسنده مرور مستقل به اجرا درآمد. ما برای سنتز دادهها و تحلیل دادهها از Review Manager 5 استفاده کردیم.
نتایج اصلی
ما یک کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده را شامل 541 مشارکتکنندهای که به مقایسه نفرکتومی پارشیال با نفرکتومی رادیکال پرداخته بودند، شناسایی کردیم. میانه دوره پیگیری 9.3 سال بود.
بر مبنای شواهد با کیفیت پائین، ما دریافتیم که مدت زمان طولکشیده تا مرگ (time-to-death) به هر دلیل به دنبال استفاده از نفرکتومی پارشیال کاهش یافت (نسبت خطر (HR): 1.50؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.03 تا 2.18). بهطوری که تعداد موارد مرگ به ازای هر 1000 نفر، 79 مورد بیشتر بود (5 مورد بیشتر تا 173 مورد بیشتر). همچنین بر مبنای شواهد با کیفیت پائین، ما دریافتیم که هیچ اختلافی به لحاظ بروز عوارض جانبی جدی وجود ندارد (RR: 2.04؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.19 تا 22.34). یافتهها با وقوع 4 مورد مرگ ناشی از جراحی بیشتر به ازای هر 1000 نفر منطبق هستند (3 مورد کمتر تا 78 مورد بیشتر).
بر مبنای شواهد با کیفیت پائین، ما دریافتیم که هیچ اختلافی به لحاظ زمان طول کشیده تا عود بیماری (HR: 1.37؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.58 تا 3.24) وجود ندارد. بهطوری که تعداد موارد عود بیماری به ازای هر 1000 نفر، 12 مورد بیشتر بود (14 مورد کمتر تا 70 مورد بیشتر). به دلیل ماهیت گزارشدهی، ما نتوانستیم نرخهای کلی را برای عوارض جانبی آنی و بلندمدت تحلیل کنیم. ما هیچ شواهدی درباره همودیالیز (haemodialysis) یا کیفیت زندگی نیافتیم.
دلایل ارزشگذاری پائین شواهد، مربوط به محدودیتهای مطالعاتی (عدم کورسازی، متقاطع (cross-over))، عدم دقت و انحراف (indirectness) (نسبت قابل توجهی از بیماران در آخر پیدا شدند که مبتلا به تومور بدخیم نبودند) بود. بر اساس یافتههای به دست آمده از یک کارآزمایی، ما نتوانستیم هیچیک از تحلیلهای حساسیت و زیرگروهی را انجام دهیم.
نتیجهگیریهای نویسندگان
ممکن است میان نفرکتومی پارشیال و کاهش در طول مدت زمان طولکشیده تا مرگ به هر دلیل رابطه وجود داشته باشد. بهنظر میرسد نفرکتومی پارشیال از نظر مرگومیر ناشی از جراحی (surgery-related mortality)، بقای ناشی از سرطان (cancer-specific survival) و مدت زمان طولکشیده تا عود بیماری (time-to-recurrence)، منجر به ایجاد اختلاف کم تا عدم اختلاف شود.
خلاصه به زبان ساده
نفرکتومی پارشیال در درمان کارسینومای کلیوی موضعی بالینی
سوال مطالعه مروری
ما برای مقایسه اثرات برداشت فقط تومور (نفرکتومی پارشیال (partial nephrectomy)) در مقایسه با برداشت کامل کلیه (نفرکتومی رادیکال (radical nephrectomy)) در افراد مبتلا به سرطان کوچک کلیه که به سایر اندامهای بدن تسری پیدا نکرده، شواهد را مرور کردیم.
پیشینه
تومورهای کوچک کلیوی اغلب در مطالعات تصویربرداری (مانند اسکنهای CT) که با دلایل دیگری انجام میشوند، کشف میشوند. برخی از این تومورها سرطانی هستند که میتوانند به سایر اندامهای بدن تسری پیدا کرده، مشکلاتی مانند خونریزی یا درد ایجاد کرده و حتی منجر به مرگ شوند. بهترین راه برای درمان این تومورها جراحی است که طی آن تومور برداشته میشود. طی این فرآیند میتوان فقط تومور (و بخشی از بافت اطراف آن) را برداشت یا تومور را به همراه کلیه بهطور کامل برداشت. ما نمیدانیم کدام یک از این روشها بهتر است.
ویژگیهای مطالعه
ما تا 24 فوریه 2017 در منابع پزشکی جستوجو کردیم. ما یک مطالعه را شامل 541 مشارکتکننده تصادفیسازی شده مبتلا به تومورهای موضعی کلیه مشکوک به سرطانی بودن وارد مرور کردیم. بهطور متوسط، مشارکتکنندگان به مدت 9.3 سال مورد پیگیری قرار گرفتند.
نتایج اصلی
بهنظر میرسد احتمال مرگ به هر دلیل در مشارکتکنندگانی که فقط به برداشت تومور در آنها بسنده شده بود، نسبت به مشارکتکنندگانی که هم تومور و هم کلیه آنها بهطور کامل برداشته شده بود، بیشتر باشد. بهنظر میرسد به لحاظ مدت زمان طولکشیده تا عود تومور یا ریسک بروز عوارض جدی منجر به مرگ، اختلافی وجود نداشته یا اختلاف اندکی وجود دارد. ما هیچ شواهدی درباره نحوه قیاسپذیری گروهها در شرایط نیاز به همودیالیز (haemodialysis) یا قیاسپذیری کیفیت زندگی آنها به دست نیاوردیم.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد پائین بود. به این معنی که ما اطمینان محدودی به نتایج داشته و اینکه اثر درست (true effect) نفرکتومی پارشیال ممکن است بهطور قابل توجهی متفاوت است.