BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://cochrane.ir/article-1-1469-fa.html
17 کارآزمایی را وارد کردیم که 2422 شرکت‌کننده را به کار گرفتند، و برای داده‌های پیامد در حال حاضر قابل دسترسی هستند. شرکت‌کنندگان از یک گروه سالمند از بازماندگان استروک با ناتوانی متوسط انتخاب شدند. گروه ESD کاهش طول‌مدت بستری را در بیمارستان معادل تقریبا شش روز نشان داد (تفاوت میانگین (MD): 5.5‐؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3‐ تا 8‐ روز؛ 0.0001 > P؛ شواهد با درجه متوسط). پیامد اولیه برای 16 کارآزمایی در دسترس بود (2359 شرکت‌کننده). به طور کلی، نسبت شانس (OR) برای پیامد مرگ‌ومیر یا وابستگی در پایان پیگیری برنامه‌ریزی شده (میانه 6 ماه؛ بین 3 تا 12 ماه متغیر بود) دارای OR برابر با 0.80 بود (95% CI؛ 0.67 تا 0.95؛ 0.01 = P؛ شواهد با درجه متوسط) که برابر با پنج پیامد جانبی کمتر در هر 100 بیمار دریافت کننده ESD است. نتایج برای مرگ‌ومیر (16 کارآزمایی؛ 2116 شرکت‌کننده) و مرگ‌ومیر یا نیاز به مراقبت نهادی (12 کارآزمایی؛ 1664 شرکت‌کننده) OR به ترتیب برابر با 1.04 (95% CI؛ 0.77 تا 1.40؛ 0.81 = P؛ شواهد با درجه متوسط) و 0.75 (95% CI؛ 0.59 تا 0.96؛ 0.02 = P؛ شواهد با درجه متوسط) بود. پیشرفت‌های کوچکی نیز در نمرات فعالیت‌های گسترده روزمره زندگی شرکت‌کنندگان (تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD): 0.14؛ 95% CI؛ 0.03 تا 0.25؛ 0.01 = P؛ شواهد با درجه پائین) و رضایت از خدمات (OR: 1.60؛ 95% CI؛ 1.08 تا 2.38؛ 0.02 = P؛ شواهد با درجه پائین) دیده شد. هیچ تفاوت واضحی را در نمرات فعالیت‌های روزمره زندگی شرکت‌کنندگان، وضعیت سلامت ذهنی یا خلق‌و‌خوی بیماران، یا وضعیت سلامت ذهنی، خلق‌و‌خو یا رضایت از خدمات مراقبان مشاهده نکردیم. شواهد با کیفیت پائینی را یافتیم که نشان دادند خطر پذیرش مجدد در بیمارستان در گروه ESD و مراقبت معمول مشابه بود (OR: 1.09؛ 95% CI؛ 0.79 تا 1.51؛ 0.59 = P؛ شواهد با درجه پائین). شواهد برای مزایای ظاهری در پیگیری یک و پنج ساله ضعیف‌تر بود. هزینه‌های تخمین زده شده از شش کارآزمایی مجزا در محدوده 23% کمتر تا 15% بیشتر برای گروه ESD در مقایسه با مراقبت معمول بود.
در یک سری از تجزیه‌و‌تحلیل‌های از پیش برنامه‌ریزی شده، بیشترین کاهش مرگ‌ومیر یا وابستگی در کارآزمایی‌هایی مشاهده شد که توسط یک تیم ESD هماهنگ کننده با پیشنهاد نتایج ضعیف‌تر برای این خدمات بدون تیم هماهنگ کننده ارزیابی شدند (تعامل زیر‐گروه در 0.06 = P). بیماران مبتلا به استروک با ناتوانی خفیف تا متوسط در ابتدای مطالعه کاهش عمده مرگ‌ومیر یا وابستگی را نسبت به افرادی که دچار استروک شدیدتری بودند، نشان دادند (تعامل زیر‐گروه در 0.04 = P).
خدمات برای کاهش طول مدت مراقبت بیمارستانی در افراد مبتلا به استروک حاد
سوال مطالعه مروری
هدف ما این بود که بدانیم خدمات ترخیص زودهنگام حمایت شده (Early Supported Discharge; ESD) اگر همانند خدمات معمول، قابل قبول و مقرون‌به‌صرفه باشند، می‌تواند منجر به ریکاوری بهتر بیمار شوند یا خیر.
پیشینه
خدماتی که سعی می‌شود به بیماران مبتلا به استروک برای ترخیص زودهنگام از بیمارستان با توانبخشی فراهم شده در جامعه ارائه شود، خدمات ترخیص زودهنگام حمایت شده (ESD) نامیده شده‌اند. خدمات ESD معمولا توسط تیم‌های چند‐رشته‌ای از درمانگران، پرستاران، و پزشکانی ارائه می‌شود که به صورت جلسات منظم هماهنگ شده عمل می‌کنند. هدف آنها اجازه دادن به بیماران برای بازگشت از بیمارستان به خانه زودتر از حد معمول است و هم‌چنین دریافت توانبخشی بیشتر در محیط دوستانه در خانه خودشان بود.
ویژگی‌های مطالعه
ما 17 کارآزمایی بالینی را شناسایی کردیم که 2422 بیمار مبتلا به استروک را به کار گرفتند (جست‌وجو تا ژانویه 2017 کامل شد). بیمارانی که به کار گرفته شدند تمایل داشتند درجه متوسطی را از ناتوانی داشته باشند (قادر به راه رفتن با کمک بودند) و برای بازگشت به خانه به اندازه کافی خوب به نظر می‌رسند. ما خدمات را بر اساس خدمات یک تیم ESD چند‐رشته‌ای (با سطوح متفاوت هماهنگ شده و ارائه شده) و خدمات بدون تیم چند‐رشته‌ای هماهنگ شده طبقه‌بندی کردیم (بدون تیم ESD).
نتایج کلیدی
طول مدت بستری اولیه در بیمارستان حدود پنج روز برای گروه ESD کاهش یافت. به طور میانگین در شش ماه پس از استروک بیماران ESD بیشتر در خانه زندگی می‌کردند (برای هر 100 بیمار دریافت کننده خدمات ESD پنج بیمار بیشتر در خانه؛ شواهد با کیفیت متوسط). آنها هم‌چنین بیشتر احتمال داشت که در انجام فعالیت‌های روزانه خود مستقل باشند (برای هر 100 بیمار دریافت کننده خدمات ESD شش بیمار بیشتر در خانه؛ شواهد با کیفیت متوسط). هیچ خطر ظاهری از نظر خلق‌و‌خو یا کیفیت زندگی بیمار، خلق‌و‌خو یا کیفیت زندگی مراقب، یا خطر پذیرش مجدد در بیمارستان شناسایی نکردیم. به نظر می‌رسد بیشترین کاهش در ناتوانی در کارآزمایی‌هایی باشد که بر اساس یک تیم ESD هماهنگ شده انجام شدند. در مقایسه با مراقبت معمول، هزینه‌های خدمات ESD از کاهش تا افزایش متوسط متغیر بود.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد به دلیل پیامدهای اصلی مرگ‌ومیر، ترخیص به خانه یا ناتوانی، به «متوسط» کاهش یافت. این کاهش به این دلیل بود که پنهان‌سازی خدمات درمانی برای شرکت‌کنندگان یا کارکنان بخش مراقبتهای سلامت امکان‌پذیر نبود. این نتیجه‌گیری‌ها به کارآزمایی‌هایی که به دلیل طراحی ضعیف یا داده‌های ازدست‌رفته با کیفیت پائین‌تری قضاوت شدند، وابسته نبودند. اطلاعات بیشتر برای بعضی از معیارهای پیامد دیگر از دست رفته بودند، که ما آنها را به شواهد با کیفیت پائین کاهش دادیم.
نتیجه‌گیری
منابع مالی مناسب برای خدمات ESD با ورود تیم چند‐رشته‌ای هماهنگ شده می‌تواند ناتوانی و طول مدت بستری را در بیمارستان حداقل برای یک گروه وارد شده از افراد مبتلا به استروک کاهش دهد. نتایج برای خدماتی که بر ورود تیم چند‐رشته‌ای هماهنگ شده مبتنی نیستند، نامشخص هستند. ما هیچ تاثیر مضر قابل توجهی را شناسایی نکردیم.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Stroke Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1395/12/11 | انتشار: 1396/4/22
