استفاده از داروهای محرک الکتریکی (EMDA ؛electromotive drug administration)، در واقع، استفاده از جریان الکتریکی برای بهبود انتقال عوامل داخل مثانه‌ای (intravesical agents) برای کاهش خطر عود بیماری در افراد مبتلا به سرطان مثانه غیر تهاجمی به عضلات (NMIBC ؛non-muscle invasive bladder cancer) است. میزان اثربخشی این تکنیک درمانی در مقایسه با سایر اشکال درمانی داخل مثانه‌ای شفاف نیست.

ارزیابی اثرات EMDA داخل مثانه‌ای برای درمان NMIBC.

ما با استفاده از پایگاه‌های اطلاعاتی متعدد (CENTRAL ،MEDLINE ،EMBASE)، پایگاه ثبت کارآزمایی‌ بالینی و مخزنی از منابع منتشرنشده جست‌وجوی جامعی انجام دادیم. ما فهرست منابع انتشارات مرتبط و مجموعه مقالات کنفرانس‌ها را جست‌وجو کردیم. ما هیچ‌گونه محدودیتی به لحاظ زبانی اعمال نکردیم. آخرین جست‌وجو در فوریه 2017 انجام شد.

ما برای دستیابی به مطالعات تصادفی‌سازی شده‌ای که به مقایسه EMDA با هرگونه عامل داخل مثانه‌ای برای کاهش خطر عود سرطان مثانه به صورت همزمان با رزکسیون ترانس‌یورترال تومور مثانه (TURBT ؛transurethral resection of bladder tumour) پرداخته بودند، جست‌وجو کردیم.

2 نویسنده مرور به‌صورت مستقل به غربالگری منابع، استخراج داده‌ها و ارزیابی ریسک سوگیری و ارزش‌گذاری کیفیت شواهد (QoE) بر اساس رویکرد درجه‌بندی توصیه‌ها، ارزیابی، ارتقا و بررسی (GRADE) به ازای هر پیامد پرداختند.

ما 3 کارآزمایی را شامل 672 مشارکت‌کننده‌ که به توصیف 5 مقایسه متمایز پرداخته بودند، وارد مرور کردیم. هر 3 کارآزمایی توسط محققین اصلی مشابهی به اجرا درآمده بودند. تمامی مطالعات از میتومایسین سی (MMC ؛mitomycin C) به عنوان عامل شیمی‌درمانی (chemotherapeutic agent) برای EMDA استفاده کرده بودند.
اینداکشن induction) MMC-EMDA) بعد از عمل جراحی در مقابل اینداکشن باسیل کالمت ـ گرین (BCG ؛Bacillus Calmette-Guérin) بعد از عمل جراحی
بر مبنای نتایج به دست آمده از 1 مطالعه با 72 مشارکت‌کننده مبتلا به کارسینوم درجا (CIS ؛carcinoma in situ) و کارسینوم اوروتلیال pT1 به طور همزمان، ما درباره اثر MMC-EMDA بر زمان عود بیماری مطمئن نیستیم (شواهد با کیفیت بسیار پائین) (خطر نسبی (RR): 1.06؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.64 تا 1.76؛ معادل 30 مورد بیشتر به ازای هر 1000 مشارکت‌کننده؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 180  مورد کمتر تا 380 مورد بیشتر). هیچ‌گونه پیشرفت در بیماری در هیچ‌یک از بازوهای درمانی در طول یک دوره 3 ماهه پیگیری وجود نداشت. ما درباره بروز عوارض جانبی جدی (RR: 0.75؛ 95% فاصله اطمینان (CI): : 0.18 تا 3.11) مطمئن نیستیم (شواهد با کیفیت بسیار پائین).
اینداکشن MMC-EMDA بعد از عمل جراحی در مقابل اینداکشن انتشار غیر فعال PD) MMC؛ passive diffusion)
بر مبنای نتایج به‌دست آمده از 1 مطالعه شامل 72 مشارکت‌کننده مبتلا به CIS و کارسینوم اوروتلیال pT1 به طور همزمان، MMC-EMDA بعد از عمل جراحی ممکن است (شواهد با کیفیت پائین) عود بیماری را کاهش دهد (RR: 0.65؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.44 تا 0.98؛ معادل 147 مورد کمتر به ازای هر 1000 مشارکت‌کننده؛ 95% فاصله اطمینان (CI): مورد کمتر تا 8 مورد کمتر). هیچ‌گونه پیشرفت در بیماری در هیچ‌یک از بازوهای درمانی در طول یک دوره 3 ماهه پیگیری وجود نداشت. ما درباره اثر MMC-EMDA روی بروز عوارض جانبی جدی (RR: 1.50؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.27 تا 8.45) مطمئن نیستیم (شواهد با کیفیت بسیار پائین).
اینداکشن و نگهداشت maintenance) MMC-EMDA) بعد از عمل جراحی با BCG متوالی (sequential) در مقابل اینداکشن و نگهداشت BCG بعد از عمل جراحی
بر مبنای نتایج به دست آمده از 1 مطالعه با 212 مشارکت‌کننده مبتلا به کارسینوم اوروتلیال pT1 مثانه با یا بدون CIS، MMC-EMDA بعد از عمل جراحی با BCG متوالی ممکن است (شواهد با کیفیت پائین) مدت زمان به طول انجامیده تا عود بیماری (نسبت خطر (HR): 0.51؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.34 تا 0.77؛ معادل 181 مورد کمتر به ازای هر 1000 مشارکت‌کننده؛ 95% فاصله اطمینان (CI):  256 مورد کمتر تا 79 مورد کمتر) و مدت زمان به طول انجامیده تا پیشرفت بیماری (HR: 0.36؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.17 تا 0.75؛ معادل 63 مورد کمتر به ازای هر 1000 مشارکت‌کننده؛ 95% فاصله اطمینان (CI): مورد کمتر تا 24 مورد کمتر)را افزایش ‌دهد. ما درباره اثر MMC-EMDA روی بروز عوارض جانبی جدی (RR: 1.02؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.21 تا 4.94) مطمئن نیستیم (شواهد با کیفیت بسیار پائین).
MMC-EMDA تک‌دوزی قبل از عمل جراحی در مقابل MMC-PD تک‌دوزی بعد از عمل جراحی
بر مبنای نتایج به‌دست آمده از 1 مطالعه با 236 مشارکت‌کننده مبتلا به pTa اولیه و کارسینوم اوروتلیال pT1، MMC-EMDA قبل از عمل احتمالاً (شواهد با کیفیت متوسط) مدت زمان به طول انجامیده تا عود بیماری را در یک دوره پیگیری با میانه 86 ماه افزایش می‌دهد (HR: 0.47؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.32 تا 0.69؛ معادل 247 مورد کمتر به ازای هر 1000 مشارکت‌کننده؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 341  مورد کمتر تا 139 مورد کمتر). ما درباره اثر MMC-EMDA بر مدت زمان به طول انجامیده تا پیشرفت بیماری (HR: 0.81؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.00 تا 259.93؛ معادل 34 مورد کمتر به ازای هر 1000 مشارکت‌کننده؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 193 مورد کمتر تا 807 مورد بیشتر) مطمئن نیستیم (شواهد با کیفیت بسیار پائین).
MMC-EMDA تک‌دوزی قبل از عمل جراحی در مقابل TURBT به تنهایی
بر مبنای نتایج به‌دست آمده از 1 مطالعه با 233 مشارکت‌کننده مبتلا به pTa اولیه و کارسینوم اوروتلیال pT1، MMC-EMDA قبل از عمل احتمالاً (شواهد با کیفیت متوسط) مدت زمان به طول انجامیده تا عود بیماری را در یک دوره پیگیری با میانه 86 ماه افزایش می‌دهد (HR: 0.40؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.28 تا 0.57؛ معادل 304 مورد کمتر به ازای هر 1000 مشارکت‌کننده؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 390 مورد کمتر تا 198 مورد کمتر). ما درباره اثر MMC-EMDA بر مدت زمان به طول انجامیده تا پیشرفت بیماری (HR: 0.74؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.00 تا 247.93؛ معادل 49 مورد کمتر به ازای هر 1000 مشارکت‌کننده؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 207 مورد کمتر تا 793 مورد بیشتر) یا بروز عوارض جانبی جدی (HR: 1.74؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.52 تا 5.77) مطمئن نیستیم (شواهد با کیفیت بسیار پائین).

در حالی که استفاده از EMDA برای MMC داخل مثانه‌ای ممکن است منجر به تاخیر در مدت زمان به طول انجامیده تا عود بیماری در جمعیت بیماران انتخابی شود، ما درباره تاثیر این تکنیک بر بروز عوارض جانبی جدی در تمامی شرایط (settings) مطمئن نیستیم. دلایل رایج برای ارزش‌گذاری پائین کیفیت شواهد عبارت بودند از محدودیت‌های مطالعاتی و عدم دقت (imprecision). نقش بالقوه برای استفاده از MMC بر پایه EMDA ممکن است در شرایطی نهفته باشد (lie in) که در آن‌ها عوامل پذیرفته‌شده‌تر (more established agents) (از جمله BCG) در دسترس نیستند. در شرایط با کیفیت شواهد پائین یا بسیار پائین برای اکثر مقایسه‌ها، اطمینان ما به برآورد اثرات محدود بوده و اندازه‌های اثر صحیح، ممکن است به‌طور قابل‌ توجهی متفاوت از مواردی باشند که در این مرور گزارش شده بودند.