موسیقی‌درمانی یک رویکرد درمانی است که از تعامل موسیقی به‌عنوان وسیله ارتباط و بیان استفاده می‌کند. در حوزه اختلالات روانی جدی، هدف درمان کمک به افراد در بهبود شایستگی‌های عاطفی و ارتباطی خود و حل مسائلی است که ممکن است نتوانند فقط با استفاده از کلمات آن‌ها را برطرف کنند.

مرور اثرات موسیقی‌درمانی یا افزودن موسیقی‌درمانی به مراقبت‌های استاندارد در مقایسه با درمان با پلاسبو، مراقبت‌های استاندارد یا عدم درمان برای افرادی که مبتلا به اختلالات روانی شدید مانند اسکیزوفرنی هستند.

ما پایگاه ثبت مطالعه‌محور کارآزمایی‌های گروه اسکیزوفرنی را در کاکرین (دسامبر 2010 و 15 ژانویه 2015) جست‌وجو کردیم و این جست‌وجو را با تماس با نویسندگان مربوطه، جست‌وجوی مجلات موسیقی‌درمانی و جست‌وجوهای دستی فهرست مراجع تکمیل کردیم.

همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCT) که موسیقی درمانی را با مراقبت‌های استاندارد، درمان با پلاسبو یا عدم درمان مقایسه کردند.

نویسندگان مطالعه مروری به‌طور جداگانه مطالعات را انتخاب، کیفیت آن‌ها را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند. ما داده‌هایی را که بیش از 30% از شرکت‌کنندگان در هر گروه برای پیگیری از دست رفته‌اند، حذف کردیم. ما داده‌های پیامدهای پیوسته بدون چولگی (non-skewed) را از مقیاس معتبر با استفاده از یک میانگین تفاوت استاندارد (SMD) ترکیب کردیم. ما از یک مدل اثر ثابت برای همه تجزیه‌وتحلیل‌ها استفاده کردیم. در صورت وجود ناهمگونی آماری، دوز درمان (یعنی تعداد جلسات درمان) و رویکرد درمان را به عنوان منابع احتمالی ناهمگونی مورد بررسی قرار دادیم.

10 مطالعه جدید به این به‌روزرسانی اضافه شده است. در حال حاضر 18 مطالعه با 1215 شرکت‌کننده در مجموع انتخاب شد. این مطالعات اثرات موسیقی‌درمانی را در کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت با دوز درمانی متغیر از 7 تا 240 جلسه مورد بررسی قرار دادند. به‌طور کلی، بیشتر اطلاعات مربوط به مطالعاتی است که دارای خطر سوگیری (Bias) کم یا نامعلوم قرار داشتند.
موسیقی‌درمانی نسبت به مراقبت‌های استاندارد دارای تأثیر مثبتی بر وضعیت کلی (میان‌مدت؛ 2 RCT؛ n = 133؛ RR: 0.38؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.24 تا 0.59؛ شواهد با کیفیت پائین؛ تعداد مورد نیاز برای درمان برای یک پیامد مفید اضافی (NNTB): 2؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2 تا 4) داشت. هیچ داده دوتایی برای پیامدهای دیگر در دسترس نبود. داده‌های پیوسته میان‌مدت برای موسیقی‌درمانی اثرات خوبی را بر علائم منفی با استفاده از مقیاس برای ارزیابی علائم منفی (Scale for the Assessment of Negative Symptoms) (RCT 3؛ n = 177؛ SMD: 0.55 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.87 - تا 0.24 - ؛ شواهد با کیفیت پائین) نشان داد.
نمرات پیامد وضعیت عمومی ذهنی در مقیاس علایم مثبت و منفی (Positive and Negative Symptoms Scale) برای موسیقی‌درمانی (2 RCT؛ n = 159؛ SMD: 0.97 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.31 - تا 0.63 - ؛ شواهد با کیفیت پائین)، و در مقیاس امتیاز متوسط پایانی در مورد مقیاس مختصر ارزیابی روانپزشکی (Brief Psychiatric Rating Scale) (1 RCT؛ n = 70؛ SMD: 1.25 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.77 - تا 0.73 - ؛ شواهد با کیفیت متوسط) بهتر بود. میانگین نمرات پیامدها در میان‌مدت با استفاده از ارزیابی عملکرد کلی (Global Assessment of Functioning)، اثر موسیقی‌درمانی را بر عملکرد کلی نشان نداد (2 RCT؛ n = 118؛ SMD: 0.19 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.56 - تا 0.18؛ شواهد با کیفیت متوسط). با این حال، اثرات مثبت برای موسیقی‌درمانی برای هر دو پیامد عملکرد اجتماعی (نمرات برنامه غربالگری ناتوانی اجتماعی (Schedule Screening Disability Social Score)؛ 2 RCT؛ n = 160؛ SMD: 0.72 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.04 - تا 0.40 - ) و کیفیت زندگی (نمرات برنامه خوب بودن کلی (General Well Being Schedule)؛ 1 RCT؛ n = 72؛ SMD: 1.82؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.27 تا 2.38؛ شواهد با کیفیت متوسط) یافت شد. برای آثار نامطلوب، استفاده از خدمات، تعامل با خدمات یا هزینه اطلاعاتی در دسترس نبود.

شواهدی با کیفیت کم تا متوسط نشان می‌دهد که موسیقی‌درمانی در صورت استفاده به همراه مراقبت‌های استاندارد، وضعیت کلی، وضعیت روحی (از جمله علائم منفی و عمومی)، عملکرد اجتماعی و کیفیت زندگی افراد مبتلا به اسکیزوفرنی یا اختلالات شبه‌اسکیزوفرنی را بهبود می‌بخشد. با این حال، اثرات بین مطالعات یکسان نبود و بستگی به تعداد جلسات موسیقی‌درمانی و کیفیت موسیقی ارائه شده داشت. تحقیقات بیشتر باید به‌ویژه تاثیرات درازمدت موسیقی‌درمانی، روابط دوز پاسخ، و همچنین ارتباط پیامدهای اندازه‌گیری شده را در رابطه با موسیقی‌درمانی بررسی کنند.