پیشینه
شناخت بعضی از محدودیتهای پلیتهای تیتانیوم و پیچهایی که برای ثابت کردن استخوانها استفاده میشود، باعث توسعه پلیتهای تولید شده از مواد قابل جذب زیستی شده است. در حالی که بهنظر می رسد در جراحی ارتوگناتیک (orthognathic) پلیتهای قابل جذب نسبت به پلیتهای فلزی مزایای بالینی داشته باشند، در مورد استحکام تثبیت و طول مدت نیاز به آن از نظر تخریب و احتمال واکنشهای خارجی بدن نگرانیهایی باقی میماند. این مطالعه مروری، استفاده از پلیتهای تیتانیوم را در مقابل پلیتهای قابل جذب زیستی در جراحی ارتوگناتیک مقایسه کرد و یک بهروزرسانی از مطالعه مروری کاکرین است که اولین بار در سال 2007 منتشر شد.
اهداف
مقایسه اثرات سیستمهای تثبیت قابل جذب زیستی با سیستمهای تیتانیوم مورد استفاده در طول جراحی ارتوگناتیک.
روش های جستجو
متخصص اطلاعات پایگاه سلامت دهان در کاکرین پایگاههای اطلاعاتی زیر را جستوجو کرد: ثبت کارآزماییهای پایگاه سلامت دهان در کاکرین (تا 20 ژانویه 2017)؛ پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials؛ شماره 11، 2016) در کتابخانه کاکرین the Cochrane Library (در 20 ژانویه 2017جستوجو شد)؛ MEDLINE Ovid (از 1946 تا 20 ژانویه 2017)؛ Embase Ovid (از 1980 تا 20 ژانویه 2017). ما ثبت کارآزماییهای در حال انجام موسسه ملی سلامت ایالات متحده در ClinicalTrials.gov، US National Institutes of Health Ongoing Trials Register، (ClinicalTrials.gov، در 20 ژانویه 2017 جستوجو شد)، و پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت World Health Organization International Clinical Trials Registry Platform (در 20 ژانویه 2017 جستوجو شد) را برای کارآزماییهای در حال انجام جستوجو کردیم. هنگام جستوجوی پایگاههای اطلاعاتی الکترونیکی هیچ محدودیتی از نظر زبان یا تاریخ نشر اعمال نشد.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده که استفاده از سیستمهای تثبیت قابل جذب زیستی و تیتانیوم برای جراحی ارتوگناتیک در بزرگسالان را مقایسه کردند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مطالعه مروری بهطور مستقل نتایج جستوجوهای الکترونیکی را غربالگری کردند، دادهها را استخراج کرده و خطر سوگیری (Bias) مطالعات انتخاب شده را ارزیابی کردند. ما اختلافنظر را با بحث حل کردیم. ناهمگونی بالینی بین کارآزماییهای انتخاب شده از ترکیب دادهها جلوگیری کرد، و فقط یک خلاصه توصیفی ارائه شد.
نتایج اصلی
این مطالعه مروری 2 کارآزمایی را انتخاب کرد، که شامل 103 شرکتکننده بود، یک کارآزمایی پلیتها و پیچهای تیتانیوم را با پلیتها و پیچهای قابل جذب و کارآزمایی دیگر پیچهای تیتانیوم و قابل جذب را با هم مقایسه کرد. هر 2 مطالعه در معرض خطر بالای سوگیری قرار داشتند و دادههای بسیار محدودی را برای پیامدهای اولیه این مطالعه مروری ارائه دادند. تمام شرکتکنندگان یک کارآزمایی از ناراحتی خفیف تا متوسط بعد از عمل رنج میبردند و هیچ تفاوت آماری معنیداری بین دو گروه دریافت کننده پلیت در دورههای مختلف پیگیری وجود نداشت. میانگین نمرات رضایت مندی بیماران از 7.43 تا 8.63 (بین 0 تا 10) بود که تفاوت آماری معنیداری بین دو گروه در دوره پیگیری وجود نداشت. عوارض جانبی گزارش شده در یک مطالعه قرار گرفتن در معرض استفاده از دو پلیت در هر گروه بود که بین ماههای سوم و نهم رخ داد. قرار گرفتن در معرض استفاده از پلیت به طور عمده در ناحیه خلفی ماگزیلاری اتفاق افتاد، به جز وجود یک پلیت تیتانیومی که در ناحیه پرمولر مندیبل اتفاق افتاد. علل شناخته شده عفونت با شل شدن پیچها و باز شدن زخم مرتبط بود و تفاوت آماری معنیداری در میزان عفونت بین پلیتهای تیتانیوم (3/196)، و قابل جذب (3/165) وجود نداشت.
نتیجهگیریهای نویسندگان
برای تعیین این که آیا پلیتهای تیتانیوم یا پلیتهای قابل جذب برای تثبیت استخوانها پس از جراحی ارتوگناتیک برتر هستند، ما شواهد کافی نداریم. این مطالعه مروری شواهد کافی برای نشان دادن تفاوت در درد و ناراحتی پس از جراحی، سطح رضایت بیمار، قرار گرفتن در معرض پلیت یا عفونت برای تثبیت پلیت و پیچ با استفاده از مواد تیتانیوم یا قابل جذب ارائه نکرد.
خلاصه به زبان ساده
پلیتهای تیتانیوم در مقابل پلیتهای قابل جذب برای جراحی اصلاح فک
سوال مطالعه مروری
آیا پلیتهای قابل جذب (قابل تجزیه زیستی) برای تثبیت استخوانهای صورت پس از جراحی اصلاح فک (ارتوگناتیک) بهتر از پلیتهای تیتانیوم (فلزی) هستند؟
پیشینه
کم یا زیاد شدن رشد یک یا هر دو استخوان فک میتواند منجر به کاهش عملکرد و ظاهر ناخوشایند صورت شود، که هر کدام ممکن است اثرات روانی اجتماعی پایدار و قابل توجهی داشته باشند. درمان در موارد شدید ممکن است نیاز به ترکیبی از دستگاههای ارتودنسی و جراحی ارتوگناتیک (جراحی اصلاحی) داشته باشد. پس از جراحی، استخوان برش داده شده باید ثابت بماند تا از بهبودی بهینه اطمینان حاصل شود. پلیتهای تیتانیوم مورد استفاده برای تثبیت به نام «استاندارد طلایی» شناخته شدهاند، اما پیشرفتهای اخیر در مواد بیولوژیکی موجب افزایش استفاده از پلیتها یا پیچهای قابل جذب در جراحی اصلاح فک شده است. به نظر میرسد استفاده از پلیتهای قابل جذب برای تثبیت استخوانهای صورت ممکن است منجر به کاهش نیاز به جراحی بیشتر برای حذف پلیتهای فلزی شود. با این حال، به نظر میرسد در حالی که پلیتهای قابل جذب، مزایای خاصی نسبت به پلیتهای فلزی داشته باشند، نگرانیهایی در مورد استحکام تثبیت، مدت زمان لازم برای جذب آنها (قابل جذب بودن)، احتمال واکنشهای خارجی بدن، و برخی از مشکلات تکنیکی که با پلیتهای قابل جذب ایجاد شدند باقی میماند.
ویژگیهای مطالعه
ما دو مطالعه را انتخاب کردیم که در مجموع 103 شرکتکننده را تجزیهوتحلیل کردند. شواهد این مطالعه مروری تا 20 ژانویه 2017 بهروزرسانی شده است. شرکتکنندگان در این مطالعه، بزرگسالان بالای 16 سال بودند. یک مطالعه پیچها و پلیتهای تیتانیوم را با پلیتهای قابل جذب و مطالعه دیگر پیچهای تیتانیوم را با پیچهای قابل جذب مقایسه کرد. یک مطالعه در چین و مطالعه دیگر در آلمان انجام شدند.
نتایج اصلی
هر دو مطالعه در معرض خطر بالای سوگیری قرار داشتند و دادههای بسیار محدودی را ارائه کردند. ما شواهد کافی برای تعیین اینکه آیا پلیتهای تیتانیوم یا پلیتهای قابل جذب برای تثبیت استخوانها پس از جراحی اصلاح فک بهتر است یا نه، در اختیار نداریم. این مطالعه مروری شواهد کافی در اختیار نداشت تا تفاوتی در درد و ناراحتی پس از عمل، سطح رضایت بیمار، قرار گرفتن در معرض پلیت یا عفونت برای تثبیت پلیت و پیچ با استفاده از مواد تیتانیوم یا قابل جذب نشان دهد.
کیفیت شواهد
هر دو مطالعه انتخاب شده در معرض خطر بالای سوگیری ارزیابی شدند و شواهد بسیار محدود و ضعیف دارای کیفیت بسیار پائین بودند.