پیشینه
اندوفتالمیت (Endophthalmitis) التهاب شدید اتاقکهای قدامی یا خلفی (یا هر دو) چشم است که ممکن است استریل یا توام با عفونت باشد. این یک عارضه بالقوه تهدید کننده برای بینایی در عمل جراحی آبمروارید است. اقدامات پیشگیرانه برای اندوفتالمیت، منابع مختلف عفونت را مورد هدف قرار میدهند/تخت تاثیر قرار میدهند.
اهداف
بررسی اثرات آنتیبیوتیک پروفیلاکسی (پیشگیریکننده) بعد از عمل جراحی برای اندوفتالمیت بعد از عمل جراحی آب مروارید در مقایسه با عدم پیشگیری یا شکل دیگری از پروفیلاکسی
روش های جستجو
ما
CENTRAL (شامل ثبت کارآزماییهای چشم و بینایی کاکرین) (2016، شماره 12)؛
Ovid MEDLINE؛
Epub Ahead of Print؛
In-Process & Other Non-Indexed Citations؛
Ovid MEDLINE Daily (ژانویه 1946 تا دسامبر 2016)؛
Embase (ژانویه 1980 تا دسامبر 2016)؛
Latin American and Caribbean Health Sciences Literature Database (
LILACS) (1982 تا دسامبر 2016)؛
the ISRCTN registry (
www.isrctn.com/editAdvancedSearch)؛
ClinicalTrials.gov (
www.clinicaltrials.gov)؛
the World Health Organization (WHO) International Clinical Trials Registry Platform (ICTRP) (
www.who.int/ictrp/search/en) را جستوجو کردیم. ما محدودیت تاریخی یا زبانی را در جستوجوهای الکترونیکی کارآزماییها اعمال نکردیم. ما اخیرا بانکهای دادهای الکترونیک را در 6 دسامبر 2016 جستوجو کردیم. ما همچنین برای جستوجوی مطالعات بیشتر که به هریک از کارآزماییهای انتخابشده ارجاع دادند، از
Science Citation Index استفاده کردیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزماییهای کنترلشده تصادفیشدهای را انتخاب کردیم که در آنها بزرگسالان تحت عمل جراحی آب مروارید (هر روش و هر نوع برش) دارای تاری لنز به هر دلیلی شرکت کرده بودند. ما کارآزماییهایی را انتخاب کردیم که آنتیبیوتیک قبل از عمل، حین عمل (اینتراکمرال (intracameral)، زیرپوستی (subconjunctival) یا سیستمیک) یا آنتیبیوتیک پروفیلاکسی بعد از عمل را برای اندوفتالمیت حاد ارزیابی کردند. ما مطالعاتی را حذف کردیم که ضدعفونی کنندههای قبل از عمل جراحی را مانند بتادین یا آنتیبیوتیک برای درمان اندوفتالمیت حاد پس از عمل جراحی آب مروارید ارزیابی کردند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور جداگانه، خلاصه مقالات و متون کامل مقالات را از نظر واجد شرایط بودن مرور، خطر تورش (Bias) را برای هر مطالعه انتخابشده ارزیابی و دادهها را خلاصه کردند.
نتایج اصلی
پنج مطالعه، شامل 101005 بزرگسال و 132 مورد اندوفتالمیت، معیارهای ورود را به مطالعه برای این مرور داشتند. در حالی که حجم نمونه بسیار بزرگ بود، ناهمگنی طرح مطالعه و روشهای دریافت آنتیبیوتیک، انجام یک فراتحلیل رسمی را غیرممکن ساخت.
مداخلات مورد بررسی شامل فواید اضافه کردن وانکومایسین و جنتامایسین به محلول شستشودهنده در مقایسه با محلول سالین استاندارد متعادل بهتنهایی، استفاده از سفوروکسیم اینتراکمرال با یا بدون لووفلوکساسین موضعی قبل از عمل، تزریق پنیسیلین اطراف چشم و قطرههای موضعی کلرامفنیکل - سولفادیمیدین در مقایسه با آنتیبیوتیکهای موضعی بهتنهایی، و نحوه دریافت آنتیبیوتیک (تزریق ملتحمه در مقابل رتروبولبار؛ تزریق ترکیبی گاتیفلوکساسین و پردنیزولون در مقابل تزریق جداگانه).
خطر تورش (Bias) در میان مطالعات با توجه به اطلاعاتی که گزارش نشده بود، پایین یا نامشخص بود. ما یک مطالعه در حال انجام را شناسایی کردیم.
دو مطالعه، هرگونه آنتیبیوتیک را با عدم استفاده از آنتیبیوتیک مقایسه کردند. یک مطالعه که تزریق آنتیبیوتیکها را برای متعادل نگه داشتن محلول نمک (BSS) در مقابل BSS بهتنهایی مقایسه کرد، برای تشخیص تفاوت در اندوفتالمیت بین گروهها به اندازه کافی مجهز نبود (شواهد با اطمینان بسیار پایین).
یک مطالعه هنگام ترکیب سفوروکسیم اینتراکمرال و لووفلوکساسین موضعی (نسبت خطر (RR): 0.14؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.03 تا 0.63؛ 8106 شرکتکننده، شواهد با اطمینان بالا) یا استفاده از سفوروکسیم اینتراکمرال بهتنهایی (RR: 0.21؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.06 تا 0.74؛ 8110 شرکتکننده؛ شواهد با اطمینان بالا) در مقایسه با دارونما خطر ابتلا به اندوفتالمیت کاهش یافت و هنگام استفاده از لووفلوکساسین موضعی بهتنهایی در مقایسه با دارونما، تاثیر مشخصی وجود نداشت (RR: 0.72؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.32 تا 1.61؛ 8103 شرکتکننده؛ شواهد با اطمینان متوسط).
دو مطالعه در ترکیب تزریق آنتیبیوتیک در حین عمل جراحی و آنتیبیوتیکهای موضعی در مقایسه با آنتیبیوتیکهای موضعی به تنهایی (RR: 0.33؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.12 تا 0.92 (پنیسیلین اطراف چشم و کلورامفینیکول – سولفادیمیدین موضعی؛ 6618 شرکتکننده؛ شواهد با اطمینان متوسط)؛ و RR: 0.20؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.04 تا 0.91؛ سفوراکسیم اینتراکمرال و لووفلوکساسین موضعی؛ 8101 شرکتکننده؛ شواهد با اطمینان بالا)).
یک مطالعه که تزریق ترکیبی گاتیفلوکساسین و پردنیزولون را در مقابل تزریق جداگانه آنها مقایسه کرد، برای تشخیص تفاوت در اندوفتالمیت بین گروهها، به اندازه کافی قوی نبود (شواهد با اطمینان بسیار پایین). مطالعه دیگری هنگام مقایسه تزریق آنتیبیوتیک به ملتحمه در مقابل تزریق به رتروبولبار، هیچ شواهدی از تفاوت در اندوفتالمیت نیافت (RR: 0.85؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.55 تا 1.32؛ 77015 شرکتکننده؛ شواهد با اطمینان متوسط).
دو مطالعه هیچ پیامد مربوط به حدت بینایی را گزارش نکردند؛ یک مطالعه، که تزریق ترکیبی گاتیفلوکساسین و پردنیزولون را در مقابل تزریق جداگانه آنها مقایسه کرد، فقط این نکته را گزارش کرد که میانگین حدت بینایی برای هر دو گروه در 20 روز بعد از عمل مشابه بود.
در مطالعه دیگری، تفاوت در نسبت چشمهای دارای حدت بینایی نهایی بیشتر از 40/20 به دنبال مصرف اندوفتالمیت، بین گروههای دریافتکننده سفوروکسیم اینترکمرال با یا بدون لووفلوکساسین موضعی در مقایسه با عدم استفاده از سفوروکسیم اینترکمرال، دارای اطمینان کافی نبود (RR: 0.69؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.22 تا 2.11؛ 29 شرکتکننده؛ شواهد با اطمینان متوسط).
فقط یک مطالعه عوارض جانبی را گزارش کرد (در 1 چشم از 129 چشم، غشاء مردمک در جلوی لنز داخل چشمی قرار داشت و 8 چشم تیرگی اتاقک خلفی را نشان دادند). هیچ مطالعهای پیامدهای مربوط به کیفیت زندگی یا پیامدهای اقتصادی را گزارش نکرد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
اقدامات متعددی برای جلوگیری از اندوفتالمیت پس از عمل جراحی آب مروارید بررسی شده است. شواهد با اطمینان بالا نشان میدهند که تزریق با سفوروکسیم با یا بدون لووفلوکساسین موضعی، احتمال اندوفتالمیت را بعد از عمل جراحی کاهش میدهد و شواهد با اطمینان متوسط نشان میدهند که استفاده از قطرههای آنتیبیوتیک چشمی بهعلاوه تزریق آنتیبیوتیک، میتواند احتمال اندوفتالمیت را در مقایسه با استفاده از تزریق یا قطرههای چشمی بهتنهایی کاهش دهند. کارآزماییهای بالینی با پیامدهای نادر، به حجم نمونه بسیار بزرگ و بسیار پرهزینه برای انجام نیاز دارند. بنابراین، بعید است که کارآزماییهای بالینی اضافی بیشتری برای ارزیابی پیشگیریکنندههای موجود فعلی انجام شوند. پزشکان برای تصمیمگیری آگاهانه در مورد انتخابهای پیشگیرانه باید بر شواهد موجود تکیه کنند.
خلاصه به زبان ساده
آنتیبیوتیکهای حین عمل جراحی آب مروارید برای جلوگیری از عفونت باکتریایی چشم
هدف از این مرور چیست؟
هدف از این مرور کاکرین، یافتن این است که آیا استفاده از آنتیبیوتیکها حین عمل جراحی آب مروارید میتواند از عفونت باکتریایی چشم (اندوفتالمیت) بعد از عمل جراحی آب مروارید جلوگیری کند یا نه. محققان کاکرین تمام مطالعات مربوط به پاسخ این سوال را گردآوری و تحلیل کردند و پنج مطالعه یافتند.
پیامهای کلیدی
احتمال بسیار پایینی درباره اندوفتالمیت بعد از عمل جراحی آب مروارید وجود دارد. آنتیبیوتیکهایی که حین عمل جراحی به داخل چشم تزریق میشوند، این احتمال اندک را نیز کاهش میدهند (شواهد با اطمینان بالا). ممکن است تزریق آنتیبیوتیکها و قطرههای آنتیبیوتیک چشمی تجویز شده با هم در مقایسه با استفاده از تزریقها بهتنهایی یا قطرههای چشمی به تنهایی، احتمال عفونت را کاهش دهند. اطلاعات مربوط به عوارض جانبی در بسیاری از مطالعات ارائه نشده بود.
در این مرور چه چیزی مورد مطالعه قرار گرفت؟
اندوفتالمیت نادر است، اما بالقوه جدی است، و عوارض جانبی عمل جراحی آب مروارید ممکن است منجر به نابینایی شوند. این اتفاق ممکن است توسط باکتریهایی ایجاد شود که در حین عمل جراحی یا در چند روز اول بعد از عمل جراحی وارد چشم میشوند. راههای بسیاری برای جلوگیری از عفونت در حین عمل جراحی و بعد از آن وجود دارد، مانند استفاده از آنتیبیوتیکها حین عمل جراحی. چندین نوع مختلف آنتیبیوتیک وجود دارد که میتواند مورد استفاده قرار بگیرد و ممکن است به روشهای مختلف (از طریق تزریق به داخل چشم، تزریق به داخل خون یا بهصورت قطرههای چشمی) یا در زمانهای مختلف (قبل، حین و بعد از عمل جراحی) استفاده شوند.
نتایج اصلی این مرور چیست؟
محققان کاکرین پنج مطالعه مرتبط را یافتند. دو مطالعه در پاکستان، یک مطالعه در چندین کشور اروپایی، یک مطالعه در برزیل و یک مطالعه در ترکیه انجام شده بود. این مطالعات درمانهای مختلف را بررسی کردند: یک مطالعه چهار درمان مختلف را مقایسه کرد - تزریق آنتیبیوتیک همراه با قطرههای آنتیبیوتیک چشمی در مقابل تزریق آنتیبیوتیک بهتنهایی در مقابل قطرههای آنتیبیوتیک چشمی به تنهایی در مقابل قطرههای دارونمای چشمی؛ یک مطالعه تزریق آنتیبیوتیک در ترکیب با قطرههای آنتیبیوتیک چشمی را در مقابل قطرههای آنتیبیوتیک چشمی بهتنهایی مقایسه کرد؛ یک مطالعه آنتیبیوتیک و استروئیدهای ترکیبشده را در مقابل آنتیبیوتیکها و استروئیدهای ارائهشده بهصورت جداگانه مقایسه کرد؛ یک مطالعه دو محل مختلف را برای تزریق آنتی بیوتیک چشمی مقایسه کرد؛ یک مطالعه آنتیبیوتیکهای اضافهشده را به مایع استریل برای استفاده در حین عمل جراحی در مقابل اضافه نکردن آنتیبیوتیک به این مایع مقایسه کرد.
این مرور نشان داد که:
• تزریق آنتیبیوتیک به چشم (سفوروکسیم (cefuroxime)) در پایان عمل جراحی، احتمال اندوفتالمیت را بعد از عمل جراحی کاهش می دهد (شواهد با اطمینان بالا).
• استفاده از قطرههای آنتیبیوتیک چشمی (لووفلوکساسین (levofloxacin) یا کلرامفنیکل (chloramphenicol)) علاوه بر تزریق آنتیبیوتیک (سفوروکسیم یا پنی سیلین)، ممکن است احتمال اندوفتالمیت را در مقایسه با تزریق یا قطرههای چشمی بهتنهایی کاهش دهد (شواهد با اطمینان متوسط).
• بسیار نامشخص است که آیا اضافه کردن آنتیبیوتیک به مایع شستشوی استریل مورد استفاده حین عمل جراحی آب مروارید، احتمال اندوفتالمیت را کاهش میدهد یا نه (شواهد با اطمینان بسیار پایین).
• بسیار نامشخص است که آیا احتمال ابتلا به اندوفتالمیت هنگام استفاده از آنتیبیوتیک و استروئید به صورت جداگانه یا در ترکیب با هم متفاوت است یا نه (شواهد با اطمینان بسیار پایین).
این مرور چقدر بهروز است؟
محققان کاکرین، مطالعاتی که در دسامبر 2016 منتشر شده بودند را جستوجو کردند.