پیشینه
هدف روش داکریوسیستورینوستومی (dacryocystorhinostomy؛ DCR) بازگرداندن تخلیه اشک به وسیله جلوگیری از انسداد مجرای اشکی از طریق ایجاد یک روزنه استخوانی است که اجازه ارتباط را بین کیسه اشکی و حفره بینی میدهد. این کار میتواند با استفاده از روشهای اندونازال (endonasal) یا اکسترنال انجام شود. میزان موفقیت نسبی این دو روش هنوز ثابت نشده و هدف این مرور، ارزیابی تحقیقات مربوطه تا به امروز است.
اهداف
هدف اولیه این مرور، مقایسه میزان موفقیت DCR اندونازال با DCR اکسترنال است. هدف ثانویه، مقایسه عوارض بین این دو روش درنظر گرفته شده است.
روش های جستجو
ما
CENTRAL (شامل ثبت کارآزماییهای گروه چشم و بینایی کاکرین) (2016، شماره 8)؛
Ovid MEDLINE،
Ovid MEDLINE In-Process and Other Non-Indexed Citations؛
Ovid MEDLINE Daily؛
Ovid OLDMEDLINE (ژانویه 1946 تا 22 آگوست 2016)؛
Embase (ژانویه 1980 تا 22 آگوست 2016)؛
Latin American and Caribbean Health Sciences Literature Database (LILACS) (ژانویه 1982 تا 22 آگوست 2016)؛
Web of Science Conference Proceedings Citation Index- Science (CPCI-S) (ژانویه 1990 تا 22 آگوست 2016)؛
the ISRCTN registry (
www.isrctn.com/editAdvancedSearch)؛
ClinicalTrials.gov (
www.clinicaltrials.gov) و
the World Health Organization (WHO) International Clinical Trials Registry Platform (ICTRP) (
www.who.int/ictrp/search/en) را جستوجو کردیم. ما هیچ محدودیت تاریخی یا زبانی را در جستوجوهای الکترونیکی کارآزماییها اعمال نکردیم. ما اخیرا بانکهای اطلاعاتی الکترونیکی را در 22 آگوست 2016 جستوجو کردیم. ما مجموعه مقالات کنفرانس مربوط به کارآزماییهای مناسب را درخواست و مورد بررسی قرار دادیم.
معیارهای انتخاب
ما تمام کارآزماییهای کنترلشده تصادفیشده (RCT ها) را درباره مقایسه DCR های اندونازال و اکسترنال انتخاب کردیم.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور جداگانه، مطالعات را از نظر واجد شرایط بودن مورد بررسی قرار داده و دادههای مربوط به پیامدهای گزارششده را استخراج کردند. ما تلاش کردیم تا با محققان برای روشن شدن کیفیت متدولوژیکی مطالعات تماس بگیریم. ما اطمینان شواهد را با استفاده از رویکرد GRADE (نظام درجه بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه ها) درجهبندی کردیم.
نتایج اصلی
ما دو کارآزمایی را در این مرور انتخاب کردیم. یک کارآزمایی در فنلاند،
DCR اندونازال را به کمک لیزر با
DCR اکسترنال مقایسه کرد و یک کارآزمایی در هند
DCR اندونازال مکانیکی (استفاده از فورسپس پانچ (انبر جراحی فشاری)) را با
DCR اکسترنال مقایسه کرد. کارآزماییها ضعیف گزارش شده بودند و قضاوت در مورد اینکه تا چه حد از تورش (
Bias) اجنتاب شده، دشوار بود.
موفقیت آناتومیک به صورت عبور آزاد لاکریمال یا اشک مصنوعی با تزریق یا مشاهده آندوسکوپیک رنگ فلورسئین در دریچههای آناستوموزهای مجرای بینی پس از یک دوره حداقل شش ماهه پس از عمل جراحی تعریف شد. موفقیت درونی به صورت رفع علائم خیسی (
watering) پس از عمل جراحی پس از یک دوره حداقل شش ماهه تعریف شد. هر دو کارآزمایی انتخابشده از رفع انسداد آناتومیک که با آبیاری به عنوان یک معیار موفق آناتومیک نشان داده میشود، استفاده کردند. اثرات مختلفی در این دو کارآزمایی مشاهده شد (76% =
I2).
افراد دریافتکننده
DCR اندونازال با کمک لیزر در مقایسه با
DCR اکسترنال، کمتر احتمال داشت که عمل جراحی موفقی داشته باشند (63% در مقابل 91%؛ نسبت خطر (
RR): 0.69؛ 95% فاصله اطمینان (
CI): 0.52 تا 0.92؛ 64 شرکتکننده). در مقایسه موفقیت
DCR اندونازال مکانیکی و
DCR اکسترنال، تفاوت کمی وجود داشت یا تفاوتی وجود نداشت (90% در هر دو گروه؛
RR: 1.00؛ 95% فاصله اطمینان(CI): 0.81 تا 1.23؛ 40 شرکتکننده).
ما شواهد مربوط به موفقیت را با اطمینان بسیار پایین در نظر گرفتیم، خطر تورش، عدم دقت و تناقض دست کم گرفته شد. همچنین یک کارآزمایی در فنلاند، بهبود ذهنی/درونی علائم را پس از عمل جراحی ارزیابی کرد. رفع علائم خیس شدن در شرایط فضای باز توسط 84% از شرکتکنندگان در گروه
DCR اکسترنال و 59% از شرکتکنندگان گروه
DCR اندونازال به کمک لیزر گزارش شد (
RR: 0.70؛ 95% فاصله اطمینان(CI): 0.51 تا 0.97؛ 64 شرکتکننده؛ شواهد با اطمینان پایین).
هیچ موردی از خونریزی حین عمل در هیچ یک از شرکتکنندگان کارآزمایی که
DCR اندونازال را به کمک لیزر با
DCR اکسترنال مقایسه کردند، وجود نداشت. این کارآزمایی در مقابل کارآزمایی قرار داشت که
DCR اندونازال مکانیکی را با
DCR اکسترنال که در آن 45% از شرکتکنندگان در هر دو گروه، خونریزی را در حین عمل جراحی تجربه کردند، مقایسه کردند (
RR: 1.00؛ 95% فاصله اطمینان(CI): 0.50 تا 1.98؛ 40 شرکتکننده). ما شواهد مربوط به خونریزی حین عمل را دارای اطمینان بسیار پایین قضاوت کردیم/در نظر گرفتیم، خطر تورش، عدم دقت و تناقض دست کم گرفته شد.
فقط دو مورد خونریزی بعد از عمل، هر دو در گروه DCR اکسترنال، وجود داشت (RR: 0.33؛ 95% فاصله اطمینان(CI): 0.04 تا 3.10؛ تعداد شرکتکنندگان = 104؛ تعداد مطالعات: 2). فقط دو مورد عفونت زخم / جراحت، دوباره هر دو در گروه DCR اکسترنال یافت شد (RR: 20/0؛ 95% فاصله اطمینان(CI): 0.01 تا 3.92؛ تعداد شرکتکنندگان = 40؛ تعداد مطالعات: 1). ما شواهد مربوط به عوارض جانبی را با اطمینان بسیار پایین قضاوت کردیم/در نظر گرفتیم، با توجه به تعداد بسیار پایین موارد، دو رتبه برای خطر تورش و دو رتبه برای عدم دقت دست کم گرفته شد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
در مورد اثرات مربوط به DCR اندونازال و اکسترنال عدم اطمینان وجود دارد. تفاوتهایی مربوط به تاثیر آنها در دو کارآزمایی انتخابشده در این مرور دیده شد که ممکن است به دلیل تغییرات در روش اندونازال باشد، همچنین ممکن است به دلیل تفاوتهای دیگر بین کارآزماییها باشد. RCT های بزرگتر بیشتری برای ارزیابی بیشتر موفقیت و میزان عوارض DCR اندونازال و اکسترنال مورد نیاز است. همچنین روشهای مختلف DCR اندونازال باید مورد ارزیابی قرار بگیرد، زیرا انتخاب روش اندونازال میتواند پیامد را تحت تاثیر قرار دهد. بهمنظور ارزیابی پیامدهای کاربردی و آناتومیکی، معیارهای اکید پیامد با حداقل شش ماه پیگیری باید در نظر گرفته شود.
خلاصه به زبان ساده
روشهای مختلف جراحی برای درمان انسداد مجرای اشک
هدف از این مرور چیست؟
هدف از این مرور کاکرین، مقایسه دو روش مختلف جراحی برای درمان انسداد مجرای اشک (نازولاکریمال (nasolacrimal)) بود. محققان کاکرین تمام مطالعات مربوط به پاسخ این سوال را گردآوری و تحلیل کردند و دو مطالعه یافتند.
پیامهای کلیدی
هنوز مشخص نیست که آیا داکریوسیستورینوستومی اندونازال (DCR) برای درمان انسداد مجرای اشک بهتر از DCR اکسترنال (شواهد با اطمینان بسیار پایین) است یا خیر، و مشخص نیست که آیا DCR اندونازال، احتمال عوارضی را مانند خونریزی یا عفونت زخم کاهش میدهد یا نه (شواهد با اطمینان بسیار پایین).
در این مرور چه چیزی مورد مطالعه قرار گرفت؟
مجرای اشک یا مجرای داخل بینی (نازولاکریمال)، اجازه میدهد تا اشک از چشم خارج شود. اگر مجرای اشک مسدود شود، ممکن است داخل چشم بیش از حد آب جمع شود. پزشکان میتوانند از یک عمل جراحی شناختهشده بهنام داکریوسیستورینوستومی (DCR) برای درمان مجرای اشک مسدود شده استفاده کنند. این عمل جراحی، راهی را برای اشک ایجاد میکند تا آب داخل چشمی که مسدود شده بود، تخلیه شود. دو راه برای انجام این عمل جراحی وجود دارد: یا بهوسیله ایجاد برشی در خارج از بینی (DCR اکسترنال)؛ یا بهوسیله عمل جراحی در داخل بینی، با استفاده از یک آندوسکوپ (یک لوله قابل انعطاف با یک چراغ در انتهای آن) برای دیدن داخل بینی (DCR اندونازال) و ایجاد یک مسیر تخلیه جایگزین با استفاده از ابزار (مانند فورسپس یا مته) یا لیزر.
نتایج اصلیدر این مرور چیست؟
نویسندگان مرور، دو مطالعه مرتبط را یافتند. یک مطالعه در فنلاند بود و DCR اندونازال به کمک لیزر را با DCR اکسترنال مقایسه کرد. یک مطالعه در هند بود و DCR اندونازال مکانیکی (استفاده از انبر فورسپس) را با DCR اکسترنال مقایسه کرد.
محققان کاکرین در مورد اینکه آیا DCR اندونازال، احتمال موفقیت را در مقایسه با DCR اکسترنال افزایش میدهد یا نه، یا در مورد اینکه آیا DCR اندونازال، احتمال عوارضی مانند خونریزی یا عفونت زخم را کاهش میدهد یا نه، نامطمئن هستند. آنها شواهد را با اطمینان بسیار پایین در نظر گرفتند.
این مرور چقدر بهروز است؟
محققان کاکرین مطالعاتی را که تا 22 آگوست 2016 منتشر شده بود جستوجو کردند.